• จดหมายของฉัน
• จดหมายของคุณ

นอนไม่หลับสักที From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๑๒ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๐๓.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : นอนไม่หลับสักที พ่อถั่วหวาน...ที่รัก นอนไม่หลับ นอนไม่หลับ นอนไม่หลับ ไม่ใช่เพราะการตกค้างของสสารใด ไม่ใช่เพราะแอลกอฮอล์ ไม่ใช่เพราะคาเฟอีน หาสาเหตุไม่ได้ ไล่ไม่เจอ หรือว่าหาสาเหตุได้ แต่ใจไม่อยากยอมรับ ปิดตา-หลับตา ทำได้ไม่ยากเย็นนัก แต่หัวใจไม่ยอมปิด สมองวิ่งวน ปล่อยให้เวลา เดินผ่าน ไม่ช้าไม่เร็วไปกว่าเคย แต่กลับรู้สึกได้ว่าเชื่องช้า แท้ ในความรู้สึก อดทนหรือ --- ขณะที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นมนุษย์ที่มีความอดทนสูงสุดในโลก กาลต่อมา-- กลับรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นมนุษย์ที่อ่อนแอที่สุดในโลกเช่นกัน Bitter N. ผู้ที่ทั้งอ่อนแอและอึดได้พอๆกัน ,/sub>   Create Date : 02 กรกฎาคม 2548     Last Update : 2 กรกฎาคม 2548 0:05:42 น. Counter : 400 Pageviews.   5 comment Share Tweet

อย่างน้อยเราก็ได้เจอกันในฝันใช่ไหม - - From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๑๑ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๑๓.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : อย่างน้อยเราก็ได้เจอกันในฝันใช่ไหม-- Sweet P.ที่รัก เมื่อคืนฉันฝันถึงเธอ--คนดี ฉันฝันว่าไปหา ตอนเธอนอนหลับตา ด้วยความเหนื่อยอ่อน เธอเหนื่อยอยู่หรือเปล่า ที่รัก ถ้าเหนื่อยนักก็พักก่อน เราไม่ได้เจอกันนานแค่ไหนแล้วหนอ ฉันเห็นเธอได้ในฝัน ก็ยังดีนะ อย่างน้อยเธอที่ในฝัน ก็ยังดูหลับสบาย ดีอยู่ แต่ฉันรู้ว่าเธออ่อนล้า ถ้าหากว่าการงาน จะทำให้เธอเหนื่อยหน่าย อยู่บ้าง ขอเธอจงอดทน มีไม่กี่คนหรอกที่ได้ทำงานที่รัก และก็มีอีกไม่มีคนอีกเช่นกัน ที่รักในงานที่ทำได้ ฉันอยากให้เธอเป็นอย่างหลัง ด้วยว่าเธอจะอยู่กับมันได้นานพอ โดยที่ไม่รู้สึกว่า เรากล้ำกลืน และเหนื่อย จนเกินไป วันนี้เราได้พบกันโดยบังเอิญ ... เธอถามว่าฉันสบายดีไหม พร้อมกับพึมพำเบาๆ ว่าเป็นห่วงอยู่ ... เธอรู้ไหมว่าตอบยากเพียงใด เอาเถิด ถ้าฉันสบายดีจะทำให้เธอสบายใจ ฉันก็จะสบายดีได้ไหว ฉันสบายดี เธอสบายใจ เข้ากันไหมเธอ แล้วฉันก็ได้รู้หัวใจตัวเอง ว่าฉันเองยังเศร้าใจอยู่ การได้ยิ้ม แย้ม พูดจา ต่อหน้าใครต่อใคร ล้วนเป็นไป อย่างแสร้งและแกล้งเป็นทั้งนั้น จริงๆแล้วฉันไม่ได้อยากยิ้มเลย ถึงตอนนี้เธอก็คงรู้หัวใจเธอแล้วเช่นกันใช่ไหม ---- ฉันอยากจะคิดให้ได้ว่า ความจริงตอนนี้ฉันกำลังฝันไปว่าไม่มีเธอ เผื่อว่าเมื่อตื่นขึ้นมาแล้ว ยังมีมือเธอเกาะกุมอยู่เสมอ ช่วยบอกฉันที ว่าตอนนี้ฉันหลับหรือตื่นอยู่- - ที่รัก ถ้าเรากำหนด วาดฝันได้ดังใจก็คงจะดีอยู่ไม่น้อย ฉันคงจะเลือกฝันว่ามีเธออยู่เสมอทุกค่ำคืน ฉันคงไม่อยากตื่นลืมตา เพื่อจะพบว่า แท้ที่จริงแล้ว ... ฉันไม่ได้มีเธอ... Bitter N. ผู้กำลังหลงวันเวลา   Create Date : 30 มิถุนายน 2548     Last Update : 30 มิถุนายน 2548 0:13:38 น. Counter : 439 Pageviews.   3 comment Share Tweet

รักเธอก็เหมือนนอนกอดน้ำ From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๑๐ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๒๓.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : รักเธอก็เหมือนนอนกอดน้ำ--- Sweet P.ที่รัก "รักกับมุทสึจิ ก็เหมือนนอนกอดน้ำ" ฉันอ่านเจอจากหนังสือ kirakira หรือ เป็นประกาย* ในชื่อไทย เรื่องรักของบางเรา ที่นางเอกนักเขียนขี้เหล้า ขี้แย ชอบกินขนมหวาน เลี้ยงปลาทองในอ่างอาบน้ำ เลี้ยงต้นไม้ด้วย น้ำสารพัดทั้งน้ำมะเขือเทศ น้ำชา ฯลฯ สุดแท้แต่จะไขว่คว้าได้ แต่น้อยครั้งที่จะรดด้วยแอลกอฮอล์ น่าจะเป็นเพราะ เธอหวง --- พระเอกแสนสุภาพ ร่ำรวย แถมเป็นคุณหมอหนุ่ม แต่มีลักษณะของชายที่ผู้หญิงต้องการและปรารถนาทุกอย่าง สุภาพ อ่อนโยน เอาใจ รักสะอาด จิตใจดี มีวินัย --- และเป็นเกย์ มีคู่รัก(ชาย) ที่มีกลิ่นกายเป็นโค้กและคบหากันมาเกินสิบปี ทั้งสองคนมาแต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน โดยปราศจากเซ็กส์ :-O "รักกับมุทสึจิ ก็เหมือนนอนกอดน้ำ" พ่อของพระเอกบอกกับนางเอก ... ฉันว่าได้นอนกอดน้ำก็ดีนี่นะ ฉันว่ามันก็คงจะเย็นเยียบดี อย่างน้อยก็รู้สึก สัมผัสได้กว่าการกอดลม ห่มฟ้า น้ำเย็นยังสัมผัสได้ว่า ไหลเย็น- - แม้ไม่เห็นตัวปลาก็เถอะ ยามร้อนๆได้นอนกอดน้ำเย็น อะไรจะสุขไปกว่านี้เธอว่าไหม แต่ตอนนี้หนาวแล้ว ขอเป็น นอดกอดน้ำอุ่น ก็อุ่นใจ ... โชโกะจังนางเอกนักเขียนอารมณ์ศิลปิน อารมณ์ขึ้นลงช่างง่ายดาย เมื่อเธอควบคุมไม่ได้ เธอก็ร้องไห้ดีกว่า... รู้ไหมฉันอ่านไป โคตรเข้าใจความรู้สึกของเธอคนนี้เลย โดยที่ไม่ต้องเมา ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ร้องไห้เพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้าง ไม่ใช่เพราะเธอเสียใจจนคุมไม่ไหว หรือว่าร้องไห้เพื่อให้ใครมาสงสาร หรือรำคาญเธอ แต่เปล่าเลย ...เธอร้องไห้เพราะร้องไห้เท่านั้นเอง เอ-- เขียนไปอย่างนี้เธอคงไม่เข้าใจ การร้องไห้ของเธอคงเหมือนกับเป็นทางออก ทางระบาย เป็นการระบายทำนบของความขมขื่น การได้ปล่อยให้น้ำตาได้ไหลออกมาเสียบ้าง บางครั้งอาจดูเหมือนว่า เธอร้องไห้เหมือนกำลังจะตาย ... เธอคงจะหายใจหายคอไม่สะดวก แต่เธอรู้ไหม ที่เธอ(โชโกะจัง)ร้องไห้อยู่นั้น เธอกำลังหายใจอยู่ต่างหาก ถ้าหากว่าวันใด เธอเสียใจ แต่น้ำตาเธอไม่ไหลรินอีกแล้ว..นั่นสิ ฉันว่าน่ากลัว ----- ดังนั้นอย่ามาห้ามฉัน ตอนฉันร้องไห้เลย... อย่ากลัวที่จะเห็นน้ำตาฉัน ถ้าจะกลัว ก็กลัวที่จะไม่เห็นน้ำตาฉันดีกว่า--ที่รัก ไม่มีใครตายตอนร้องไห้สักที แต่ตอนน้ำตาแห้งแล้วนี่สิ --- สติมันกลับมาพร้อมๆกัน ตั้งตัวไม่ทันอยู่เหมือนกัน บางทีการไร้สติ สักพักมันก็ดีอยู่ การได้อยู่ในภาวะไร้สติเสียบ้าง ....ก็ช่วยให้เราหายใจโล่งดี นางเอกเธอเลี้ยงปลาทองแสนรักด้วยนะเธอ เลี้ยงปลาทองในอ่าง แล้วเธอก็เฝ้าบันทึกสถิติการว่ายน้ำจากขอบ อ่างด้านนึงไปอีกด้านนึง ของปลาทอง ว่าใช้เวลานานแค่ไหน แล้วพระเอกในฝันของฉันเธอก็ละมุน เอาใจด้วยการ ทำกราฟเพื่อบันทึกสถิติให้นางเอก ---- ฉันว่าบางทีมีคนรักเป็นเกย์ก็คงจะดีไม่น้อย... มีอยู่ตอนนึงนางเอกเธอริจะชิมอาหารปลา เธอบอกว่ารสชาติไม่อร่อยหรอก แต่ก็ได้เข้าใจความรู้สึกของปลาทองดี เธอรู้ไหมบางทีฉันยังอยากกินอาหารหมาเลย บางวันมีข้าวคลุกน้ำต้มกระดูกหอมๆ ต้มกับหมูบดร้อนๆ บางวันเป็นตับบด บางวันมีอาหารเสริมเป็นเม็ด ทั้งเล็กใหญ่ หลายสีสรร ฉันเดาเอาว่าคงไม่ค่อยอร่อยอีกเช่นกัน แม้ว่าจะผ่านการปรุงแต่งตั้งมากมายก็ตาม ธ่อ !!! ถึงยังไง ฉันก็เข้าใจความรู้สึกของไอ้ลูกหมาดี โดยไม่ต้องพึ่งอาหารหมาหรอกน่า-- ที่รัก Bitter N.ผู้ยังไม่พิสมัยอาหารหมาเท่าไหร่ ปล. แต่ฉันรู้ว่าที่แน่ๆ รักเธอเหมือนนอนกอดน้ำขึ้น - น้ำลง (ไว้ฉันจะมาอธิบายวันหลัง) เอ ---หรือว่ารักเธอ ก็เหมือนนอนกอดน้ำร้อนนะ เธอเป็นของร้อนรึเปล่า Sweet P. ? *kirakira - เป็นประกาย /เอคุนิ คาโอริ แปลโดย น้ำทิพย์ เมธเศรษฐ์   Create Date : 28 มิถุนายน 2548     Last Update : 28 มิถุนายน 2548 5:53:34 น. Counter : 438 Pageviews.   3 comment Share Tweet

วันที่ซาลาเปาเป็นไดโนเสาร์รสใบเตย From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๙ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๒๓.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : วันที่ซาลาเปาเป็นไดโนเสาร์รสใบเตย Sweet P.ที่รัก ฉันทำความสะอาดห้อง--อีกแล้ว พอได้ลงมือทำอะไรๆให้โล่งหูโล่งตา ฉันเชื่อว่าเราอาจจะโล่งใจ ได้บ้าง ดังนั้นเมื่องุ่นง่านใจคราใด ฉันมักจะไปขัดห้องน้ำ ฝังตัวอยู่ในนั้นอยู่นานสองนาน ขัดความหม่นจนเอี่ยมอ่อง วันนี้ฉันเลือกเก็บห้องใหม่ ตั้งแต่เปลี่ยนผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ดูดฝุ่น ย้ายโต๊ะ ยกคอมพิวเตอร์มาไว้ในห้อง คราวนี้ฉันจะนอนกับคอมพิวเตอร์สักเดือน เผื่อจะหายคลั่ง เปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่อีกแล้ว ทั้งที่พึ่งเปลี่ยนไปเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่เอง--- อย่างน้อยการได้นอนบนที่นอนตึงๆ คงช่วยลดความตึงเครียดไปได้มั้ง ก็ฉันชอบปูที่นอนนี่นา ---เธอก็น่าจะรู้ดี ฉันยกคอมพิวเตอร์มาวางที่โต๊ะเขียนหนังสือ ตอนนี้ฉันจะมีพื้นที่ในการเขียนจดหมาย และเขียนบันทึก น้อยลง แต่คงไปมุ่งมั่นกับงานแทน ฉันหวังไว้เช่นนั้น พี่ชายคนนึงบอกว่าให้จัดสิ่งแวดล้อมในการดลใจในการทำงานใหม่ ตอนนี้ฉันเองก็ทำแล้ว โต๊ะฉันหันหน้าแนบหน้าต่าง นอกหน้าต่างเป็นต้นชมพู่ ---แสงแดดส่องถึงรำไรในตอนกลางวัน แสงจันทร์สาดแสงรอนๆในตอนกลางคืน (แต่ที่แน่ๆ ลมหนาวพรั่งพรูถาโถมได้อย่างถนัดถนี่) แต่ฉันก็ยังไร้อารมณ์ที่จะเริ่มต้นทำงานอยู่ดี ... เมื่อหัวค่ำฉันไปเซเว่น --ที่ที่มีทุกสิ่งให้เลือกสรร ไม่ว่าจะเวลาค่ำยามไหน เธอจะทันออกมามองจันทร์เสี้ยว เคียวคมนี่ไหมนะ จันทร์สวยน่ารักมากเลยเธอเอ๋ย พระจันทร์บ้านฉัน ขึ้นมาจากหลังบ้าน ฟ้ามืดขนาดมองเห็นเงาจันทร์ด้านที่เหลือ ว่าจริงๆแล้วพระจันทร์ ดวงกลมโต แต่คืนนี้ มีแสงสว่างแค่เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น ฉันลืมไปแล้วว่าจริงๆแล้ว โลกเราหมุนรอบดวงจันทร์ หรือดวงจันทร์ กันแน่ที่หมุนรอบโลก ความรู้เรื่องดาราศาสตร์ ของฉันโหลยโท่ยเหลือเกินเธอเอ๋ย บางทีที่เราคิดว่า ดวงจันทร์เป็นบริวารของโลก เราอาจจะเข้าใจผิดตลอดมาเลยก็ได้ การได้หมุนวนรอบๆ กัน ไม่ได้หมายความว่า เป็นทาสของกันและกันเสียหน่อย แท้ที่จริงโลกเราอาจจะเป็นบริวารของดวงจันทร์กันก็ได้ -- ว่าไหม เป็นทาสโดยที่ไม่ต้องหมุนรอบกันสักรอบ แต่เฝ้ามองกันไกลๆตลอดมาทุกค่ำคืน---- ขี่มอเตอร์ไซค์ตอนเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาวนี่ เย็นแบบไม่ทันตั้งตัวเหมือนกันนะเธอ --ลมหนาวโต้หน้า หนาวตั้งแต่ปลายมือ ไปถึงท้ายทอยเลยเชียว ผ่านร้านขายซาลาเปาหน้าตลาด วันนี้มีไดโนเสาร์เกาะตู้กระจกอยู่สองสามตัว ฉันขับใกล้ขนาดทันมองเห็นว่า วันนี้ไดโนเสาร์รสใบเตยแน่ๆ ก็ไดโนเสาร์สีเขียวตองอ่อนขนาดนั้น --- แต่ก็ไม่แน่ อาจจะเป็นรสชาเขียวที่กำลังอินเทรนด์ก็ได้ เราเชื่อสิ่งที่เราเห็น ทั้งหมดไม่ได้หรอก ..ว่าไหม แต่เชื่อเถิดว่า สิ่งที่ฉันทำมันยากเหลือเกิน ยากที่จะต้องอยู่ห่าง-ห่าง อย่างนี้ Bitter N.ในวันที่เป็นแม่บ้านสมองไว ปล. ฉันไปถามเพื่อนมาแล้วว่าตกลงทฤษฎีชาวโลก บอกว่า ดวงจันทร์ต่างหากที่หมุนรอบโลก ...แล้วทำให้เกิดอะไร ต่อนะ .... ทายถูกฉันมีรางวัลเป็นจันทร์เสี้ยว   Create Date : 26 มิถุนายน 2548     Last Update : 27 มิถุนายน 2548 0:02:25 น. Counter : 391 Pageviews.   1 comment Share Tweet

จดหมายที่ไม่ได้ส่ง From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๙ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๑๗.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : จดหมายที่ไม่ได้ส่ง Sweet P. ถึงตอนนี้มีจดหมาย ๑๑ ฉบับ ใน folder drafts แต่ไม่ได้ส่ง มี ๔๔ ฉบับ ที่เคยส่งไปแล้ว แต่ไม่เคยได้ตอบกลับ... แต่ฉันรู้ว่าเธอได้อ่าน --- เพียงแต่ไม่รู้ว่าคิดอย่างไรก็เท่านั้น ถึงวันนี้อยากส่งแต่ใจไม่ถึง จึงต้องดึงเอาไว้อย่างนี้ ถ้ารวมฉบับนี้ด้วยก็จะเป็นฉบับที่ ๑๒ เข้าไปแล้ว แต่ฉันไม่ท้อหรอก แค่ไม่กล้าก็เท่านั้น วันนึงฉันอาจจะส่งพร้อมกัน ๕๒ ฉบับ เลยก็ได้ จำเรื่อง The reader ที่ฉันชอบนักได้ไหม เล่มที่เธอซื้อส่งมาให้ฉัน เมื่อตอนงานหนังสือหนก่อน เธอซื้อให้ แต่ไม่เคยได้อ่านเลย แค่รู้ว่าฉันชอบนักก็เท่านั้นเอง แต่เธอก็นั่งฟังฉันเล่าเรื่อง อย่างอดทน เธอน่ารักเสมอ ... นางเอกในเรื่องนี้ เธออ่านหนังสือไม่ออก แต่เธอชอบฟังที่จะให้พระเอก(เด็กหนุ่ม)เล่าเรื่อง วรรณกรรมชิ้นเอกของโลก ให้เธอฟัง ก่อนอาบน้ำและแสดงความรักต่อกันและ xxx อ่านว่า tripple x :-) แค่พล็อตเท่านี้ ฉันก็ว่าหนังสือมันสวยงามในความรู้สึกของฉันมากเลย แต่นั่นก็แค่เริ่มต้น เรื่องนี้ไม่ใช่วรรณกรรมอิโรติก หรอกน่า พอวันเวลาผ่านไป ชายหนุ่มและหญิงสาวต่างแยกย้ายด้วยเหตุผลคนละอย่าง ต่อมาเด็กหนุ่มกลายเป็นหนุ่มใหญ่วัยกลางคนที่โดดเดี่ยว ส่วนนางเอกของเรา ทนทุกข์อยู่ในคุกอยู่คนเดียว --- แต่เธอพยายามที่จะอ่านให้ออก และเขียนให้ได้ ฉันน้ำตาไหลเมื่อ่านมาถึงตอนที่ฮันนา อ่านหนังสือได้แล้ว และเคยเขียนจดหมายถึงพระเอกหนุ่ม สม่ำเสมอ และพระเอกเองก็อัดเทปที่อ่านหนังสือเรื่องต่างๆ ส่งไปให้เธอตลอดสิบปี แต่ไม่เคยมีแม้แต่จดหมายสักฉบับเดียว !!! เพราะฉันเข้าใจความรู้สึกของการรอคอยเป็นอย่างดี แต่ฉันคิดเสมอว่า ฉันโชคดีกว่าฮันนา ร้อยเท่า ตรงที่มีคู่เขียนที่คู่ควรอย่างน้อยๆ ก็ในช่วงระยะเวลานึง ที่เราเฝ้าเพียรเขียนจดหมายหากันอยู่ทุกบ่อยๆ ถึงวันนี้ฉันยังเป็นเหมือนที่เคยเป็นมา เพียงแต่ยังหาช่องว่าง และระยะอันเหมาะสม ระหว่างเราอยู่ก็เท่านั้น ฉันรู้ว่ามันน่ายินดีเพียงใดที่เราอ่านออกเขียนได้ และได้อ่านในสิ่งที่มีคนตั้งใจเขียนถึงเรา --- ดังนั้นฉันจึงเข้าใจ แต่การที่พระเอก ไม่เคยคิดเขียนเลยนั้น ก็เห็นจะเป็นเพราะ ... พ่อพระเอกพยายามรักษาระยะห่างของการมีอยู่ของนางเอก ได้อยู่ในระดับที่เขาเลือกและจัดสรรเท่านั้นเอง ... ระยะห่างของการมีอยู่หรอกหรือ ฉันเองก็ชอบคำนี้แฮะ จะมีสักกี่คนที่จัดสรร ระยะห่างเพื่อให้มีอยู่ของกันและกัน ได้อย่างเหมาะสมลงตัวพอดี บ่อย--บ่อย ที่เราต่างรู้สึกว่า เราใกล้กันเกินไป หรือ ไกลกันเกินไปไหม ? แต่ก็นั่นแหละพ่อพระเอกคนดีของ The Reader ที่ว่า เขามั่นใจว่าเขาจัดการกับระยะห่างที่ว่านี้ได้ แต่เขาเองก็ปวดร้าวไม่น้อยกับระยะห่างนี้พอดู นานพอขนาดที่ชั่วชีวิตของคนคนนึงจะคงอยู่และ ดำรงชีวิตไปได้เลยเชียว อย่าให้ฉันเล่าตอนจบให้ฟังเลยน่า ---- เอาเถิด ที่ฉันเขียนมายืดยาว เรื่อง The reader ก็เพียงเพื่อจะบอกว่า ไม่รู้ว่า จดหมายฉบับนี้ ฉันจะยังได้ส่งไหม แต่วันนึง ฉันสัญญาว่าเธอได้อ่านครบถ้วน ทุกตัวอักษรเลยเชียว ก็ฉันตั้งใจเขียนให้เธอ อ่านนี่นา ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม Bitter N.คนเขียนจดหมายรักบ้างไม่รักบ้าง *The reader / เบิร์นฮาร์ด ชลิงค์ เขียน / สมชัย วิพิศมากุล แปล   Create Date : 26 มิถุนายน 2548     Last Update : 26 มิถุนายน 2548 0:05:09 น. Counter : 415 Pageviews.   8 comment Share Tweet

• คุณน้องเต้
• grappa
• นก ปักษนาวิน
• ลูกแกะหลงเฝ้า เงาจันทร์
• Webmaster - BlogGang