|
|
Nodame Cantabile : ความตระการตาที่จับต้องได้
มีคนเคยว่าไว้ว่า ดนตรี คือสิ่งที่เข้าถึงมนุษย์ได้ง่ายที่สุด
เมื่อปีก่อนหนมปังที่ชอบอ่านการ์ตูนได้รู้จักกับ Nodame เป็นครั้งแรก
ตอนนั้นออกมาเล่มเดียวเอง อ่านแล้วก็ไม่ได้ประทับใจอะไร พอหาเล่มสองที่วางต่อกันไม่เจอก็ถอดใจ ไม่ตามหาอีก
ไม่นึกว่า น้องโนะ จะตามมาหลอกหลอนในรูปแบบใหม่ คือ ซีรี่ส์คนแสดง
คราวนี้ได้รับเสียงเชียร์เกรียวกราวจากหลายท่าน จนหนมปังต้องมองกลับไปที่หน่วยความจำเก่าเก็บ และแสวงหาเล่มสอง สาม และต่อๆมา ในฉบับการ์ตูนมาอ่าน
และได้พบว่า Nodame มีเนื้อเรื่องตรึงใจในความง่าย และแปลกใหม่ เล่นกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ในนักดนตรีทุกคน ความหยิ่ง ภูมิใจ ความอาย ความกลัว ลูกฮึด เรื่องเล่าผ่านสายตาและชีวิตของนายจิอากิ
ดังนั้นหนมปังจึงหาซีรี่ส์เจ้าปัญหาเรื่องนี้มาดู
ดูจบแหลว ผู้ Sensitive ทั้งหลาย สะปอย อเลิด ปี๊ป่อๆๆ!
เนื่องจากหนมปังค่อข้างผิดหวังกับซีรี่ส์ญี่ปุ่นหลายเรื่อง ที่ยุรยาดเรื่อง เนือย~ จนน่าเวียนหัว กับบทพูดที่เว้นช่อง เนือย~ จนอึดอัด การตัดสินใจกับซีรี่ส์เรื่องนี้จึงค่อนข้างจะเป็นการหักดิบกับอคติของตัวเองพอสมควร แต่เอาเหอะ หากซีรี่ส์ญี่ปุ่นเรื่องไหนจะทำให้หายโรคอคตินี้ไปได้ก็น่าจะเป็นเรื่องเนี้ยะ
แรกเปิดตัวนายจิอากิกับบรรยากาศแสงแบบที่เราเคยคุ้น อืม.. กล้องตัดผ่านมาที่หน้าตาพระเอก หนมปังก็ หงะ...หงะ... นี่อ่ะนะ ที่เค้าว่าหล่อ เอ่อ.. เอาเถอะ อภัย โผล่มาแค่หน้า ฝีมือการแสดงอาจโอก็ด้าย แล้วก็จริงๆล่วย บทหยิ่งเริ่ดเชิดแมน หมอนี่ทำได้ยียวนกวนโอ้ยมั่ก แม้พลังอาจจะน้อยไปนิดสำหรับความเป็นจิอากิ (แต่ฉากสุดท้ายนี่ยกเว้น พลังมหาศาลเลย) ทั้งฉากหลุดๆของนายจิอากิก็ทำได้กวนดีแท้ โดยรวมๆแล้วสอบผ่านอย่างสวยงามทีเดียว
ตัวบทแนะนำให้เรารู้จักจิอากิ พื้นเพ ประวัติ และโฟกัสไปที่ทัศนคติในการมองคน มองดนตรี ซึ่งดูแล้วจับต้องได้ (ก็มันเป็นนิสัยปกติของนักดนตรีอ่ะนะ) และยังแสดงให้เห็นถึงความสามารถอย่างเทพของหมอนี่อีกด้วย
เรื่องเริ่มเล่าถึงสถานการณ์ ที่แม้จะเก่ง แต่ด้วยความทะนง จึงหาคนสนับสนุนยาก
จนมาได้เจอสาวน้อยจอมซกมก และติงต๊องที่สุดซึ่งชีวิตสิ่งที่สำคัญที่สุดของเธอคือการกิน นามกรว่า โนดะ เมงุมิ หรือเรียกกันว่าโนดาเมะ และบังเอิ้น บังเอิญ เธอก็เป็นอัจฉริยะทางเปียโนด้วยเช่นกัน
นับจากวันนั้น จิอากิกับโนดาเมะได้กลายเป็นด้านตรงข้ามของกันและกัน
จิอากิที่ทะนงในพรสวรรค์ตนเอง ทะเยอทะยานแบ่งระดับ จนลืมว่าดนตรีนั้นเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาให้บรรเลงกับผู้อื่น
กับโนดาเมะที่เล่นดนตรีตามใจตนเองและมีความสุขไปวันๆ จนลืมไปว่าดนตรีนั้นมีไว้เล่นเพื่อคนอื่นไม่ใช่แค่ความสุขของตนเองอย่างเดียว
ตัวบทตัดตอนได้ชาญฉลาด เร็วได้ใจ กระชับ ชัดเจน ทั้งยังได้อารมณ์ครบถ้วน แม้บทพูดจะลอกการ์ตูนมาแป๊ะๆ แต่ก็ทำออกมาไม่เฝือ ฉากขำกลิ้งแบบซาดิสก์เป็นระยะๆ ทำได้น่ารักและเป็น"จิอากิกับโนดาเมะ"มากๆ มุมกล้องเวิร์คมากอ่ะ ดูสด(ไม่แช่อยู่มุมเดิมๆอย่างละครไทยบางเรื่อง) ให้รายละเอียด แม้จะไม่หวือหวาก็ตาม
ที่ต้องชมโปรดัคชั่นและดนตรีประกอบ เข้าใจหาสถานที่ถ่ายทำ เซ็ตฉากเซ็ตของได้แบบว่า ใช่เลย นี่แหละ มหาลัยดนตรี ไม่มากไม่น้อยไป และดนตรีประกอบที่บางฉากถึงขั้นจี๊ด แต่บางฉากเนือยไปหน่อย แต่รวมๆแล้วเวิร์คมอร์ โดยเฉพาะ Ending กับ Opening ฟังไม่เบื่อเลย
และ ต่าแล้นๆๆ ทีมนักแสดงโดยเฉพาะหัวหอกอย่างพระนาง โนดาเมะจัง เธอได้ใจจริงๆ แม้หน้าตาจะน่ารักถึงขั้นเก็บไปเพ้อได้สบายๆ แต่เธอเล่นแบบไม่ห่วงสวยกันเลย และจิอากิ กับบุคลิคเก๊กๆแต่รั่วๆบ่อย แสดงได้ดีถึงแม้หน้าไม่ให้ และตัวอื่นๆที่ Cast กันมาได้ลงล็อก ทั้งมาสึมิ(ขานี้หลุดมาจากการ์ตูนเลย) มิเนะ(น่านแหละ ทรงผมนั้นแหละได้อารมณ์ละ) คิโยระ(บุคลิกเธอทำให้ความเป็นคิโยระโดดขึ้นมาชัดเจนมาก) ตี๋แว่น(อ้อ ที่เจ้าชู้ได้เพราะหน้าตางี้นี่เอง) และอื่นๆ
และ.. บทสรุปซีซั่นด้วยฉากจบอันทรงพลังของบีโธเฟ่นนัมเบอร์เจ็ด บนคอนเสริตออเครสตร้าขนาดยักษ์ การแสดงไวโอลินยกล้อ หมุนเชลโล่ดับเบิ้ลเบสได้งดงามตระการตา และการแสดงทางสายตาของทามากิ ฮิโรชิผู้รับบทเป็นจิอากิ ที่ทำให้หนมปังได้รู้ว่า นักแสดงชายคนนี้ ก็ปล่อยพลังมหาศาลเช่นนี้ออกมาได้เหมือนกัน
สรุปว่า หากท่านคิดจะดูซีรี่ส์ดีๆ โปรดัคชั่นเนียนๆ ตัวบทเข้าใจง่าย เนื้อหาจับต้องได้ เพลงเพราะสะเด็ด และเฮฮาซาดิสก์ล่ะก็ หามาไว้ดูเถิด ไม่ผิดหวังหรอก
ปล. นางเอกเล่นเปียโนได้เท่จริงๆ พับเผื่อย
| Create Date : 14 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 15 สิงหาคม 2550 14:31:14 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 602 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [