Group Blog All Blog
|
*-* หมิ่งหมิงกลับมาอยู่บ้าน *-* 18 มีนา 2552
สวัสดีค่ะ หนูแอบหม่าม๊ามาบันทึกค่ะ ตอนอยู่ในห้องคลอด พอหนูออกมาจากท้องหม่าม๊าปุ๊บ หนูก็ร้องไห้หาหม่าม๊าเลย ส่วนหม่าม๊าก็มองหาหนูใหญ่เลยว่าอยู่ไหน แต่หนูรู้ว่าเค้าเอาหนูไปเช็ดตัว พอหนูเช็ดตัวเสร็จเค้าก็เอาหนูมาถ่ายรูปกับหม่าม๊า แต่ว่า...หม่าม๊าหลับไปแล้ว ในรูปหม่าม๊าเลยไม่ได้ยิ้มเลย แล้วหนูก็เข้าตู้อบ ส่วนหม่าม๊าก็เข้าห้องพัก แล้วตอนกลางคืนเค้าก็เอาหนูมากินนมหม่าม๊าเป็นครั้งแรก หม่าม๊าบ่นใหญ่เลยว่าหนูดูดเจ็บ ก็หนูหิวนี่นา หนูทำหม่าม๊าเจ็บห้วนมไปหลายวันเลย
ตอนหนูอยู่ในท้องหม่าม๊า หนูจำได้ว่าหนูได้กินก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นกับหม่าม๊าด้วย อร่อยมากเลย -------------------------------- ตอนนี้เจ้าตัวเล็กหลับค่ะ เลยได้โอกาสมาบันทึก ตอนนี้แผลผ่าตัดเริ่มดีขึ้นมากแล้วค่ะ คุณหมอเก่งมากเลย เย็บแผลเนียนมาก เราดูแทบไม่ออกเลยค่ะว่ารอยผ่ามันอยู่ตรงไหน ตอนแรกน้ำนมเรายังไม่ค่อยมา แต่ที่รพ.เค้าพยายามเอาลูกมากินนมเราอยู่เรื่อย คือเค้าสนับสนุนให้กินนมแม่ค่ะ จนเราเจ็บหัวนม เพราะยังให้ลูกดูดนมไม่เป็น เราก็คิดว่าทำไมเค้ายัดเยียดขนาดนี้ เราเจ็บหัวนมมากเลย จนท้อ แต่เค้ามีพยาบาลน้ำนมแม่มาคอยให้เราปรึกษา เวลาเรามีอะไรเราก็โทรไปถาม รู้สึกดีมากค่ะ ตอนนี้เราไม่มีปัญหาแล้ว พยายามให้ลูกกินนมแม่อย่างเดียว ยกเว้นว่าไม่พอจริงๆ เพราะลูกเรากินเก่ง นอนก็เก่ง แม่เราบอกว่า ลูกเราถือว่าเป็นเด็กเลี้ยงง่าย เราก็ว่าจริง เพราะกลางคืนนะนอนตั้งแต่หัวค่ำ จนตื่นตอนเช้ารวดเดียวเลย ไม่มีตื่นมากลางคืนเลย แต่กลางวันจะตื่นกินนมบ่อย ตอนนี้อะไรมันก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง ไม่เหมือนตอนลูกเรามาใหม่ๆ เรายังปรับตัวไม่ได้ ไม่รู้จะต้องทำยังไงบ้าง เราอ่านหนังสือ หาข้อมูลในเน็ตต่างๆ ถึงวิธีการเลี้ยงลูก แต่แม่เรากลับบอกว่าไม่ได้ ต้องหยั่งงี้ต้องหยั่งงั้น มันไม่เหมือนกันเลย เราสับสนมาก ท้อใจ บางทีนั่งร้องไห้เลย พอเศร้าได้ไม่กี่วันเราตั้งสติได้ มานั่งคิดดู ว่าทำไมจะเลี้ยงแบบแม่เราไม่ได้ ก็ในเมื่อ แม่เราเลี้ยงลูกมาตั้งสี่คน ทุกคนเติบโตแข็งแรงสมบูรณ์ เราก็เลยเลี้ยงตามใจแม่ แต่กลางคืนเวลาลูกมาอยู่กับเรา (แม่จะช่วยเลี้ยงกลางวัน) หรือเวลาแม่ไม่อยู่เราต้องเลี้ยงคนเดียว เราก็จะใช้วิธีของเรา แต่ก็อิงๆ วิธีการของแม่ด้วย พอทำใจได้แล้วทุกอย่างมันก็ดีขึ้น *-* หลอดแก้วแตก กลายเป็นหมิ่งหมิง *-* 14 มีนา 2552
สวัสดีค่ะ น้าๆ ป้าๆ ทุกคน
หนูเป็นลูกของหม่าม๊าหมูน้อยตัวโต มารายงานตัวแทนป่าป๊ากะหม่าม๊าค่ะ หนูชื่อหมิ่งหมิง ชื่อจริงของหนูหม่าม๊ากะป่าป๊าช่วยกันตั้งว่า ด.ญ.ปาฏลี ค่ะ แปลว่าดอกศรีตรังค่ะ ใครๆก็บอกว่าชื่อหนูเหมือนแขก แต่หม่าม๊าหนูเค้าชอบ หนูก็เลยตามใจหม่าม๊าค่ะ หนูเกิดวันที่ 3 มีนาคม 2552 เวลา 13.21 น.ค่ะ ตอนหนูเกิด น้ำหนัก 3610 กรัม สูง 51 ซม.ค่ะ ใครๆก็บอกว่าหนูตัวใหญ่ แต่หม่าม๊าบอกว่าหนูตัวเล็ก ต่อไปบันทึกของหลอดแก้วจะเปลี่ยนชื่อแล้วนะคะ เป็น บันทึกของหมิ่งหมิง เพราะเป็นบันทึกของหนูเองค่ะ --------------------------- สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ไปคลอดกลับมาแล้ว ประสบการณ์ผ่าคลอดก็คงเหมือนกับเพื่อนๆที่เคยผ่าคลอดมาแล้ว (เราเคยอ่านจากกระทู้ของเพื่อนๆหลายคนมาก) แต่เรารู้สึกไม่ดีอย่างนึง ตอนบล็อคหลัง ช่วงที่ยาเริ่มออกฤทธิ์ เรารู้สึกอึดอัดมาก เหมือนไม่มีอากาศหายใจเลย เราบอกพยาบาล (หรือคุณหมอ เราไม่แน่ใจ) ที่ให้ยาว่าอึดอัด เค้าบอกให้หายใจลึกๆ เพราะเป็นช่วงที่ร่างกายปรับตัวอยู่ ว่าแล้วก็เอาออกซิเจนมาครอบปากเรา ทำให้เรายิ่งอึดอัด เราก็พยายามหายใจลึกๆตามที่เค้าบอก มันก็ยังอึดอัด ช่วงนั้นเราดิ้นเลย ตั้งใจจะลุกจากเตียงให้ได้ พยายามจะถอดเครื่องมือทุกอย่างออกจากตัว แต่ทำไม่ได้ เพราะเค้ามัดมือมัดเท้าไว้ซะแน่นเลย ในใจคิดว่ามันจะเป็นที่เราคนเดียวหรือเปล่าที่อึดอัดอย่างนี้ แล้วมันจะเป็นงี้ไปนานแค่ไหน ถ้านานเรามิตายก่อนหรือ แล้วพวกเจ้าหน้าที่ในนั้นเค้ารู้หรือเปล่าว่าเราทรมาน แล้วคนอื่นๆที่โดนบล็อคหลังจะเป็นเหมือนกันมั๊ย หรือเป็นเราคนเดียว โอ๊ย! เราคิดไปต่างๆนานา จนในที่สุดเวลาผ่านไปประมาณ 1-2 นาที นี่แหละ เราก็เริ่มสบายขึ้น จนช่วงล่างไม่รู้สึกอะไรเลย ลองกลับมานึกถึงตอนนั้นอีกที ทำไมช่วงนาทีสองนาทีนี่มันผ่านไปช้ามากๆ นึกแล้วอยากจะร้องไห้ ทำให้เราไม่อยากมีลูกอีกคนเลย เราบอกแม่ว่า เราไม่อยากมีลูกอีกแล้ว คนเดียวพอ เดี๋ยวถ้ามีโอกาสบันทึกอีก เราจะมาเล่าต่อนะคะ (เพราะเจ้าตัวเล็กวุ่นวายมาก) เราหาไฟล์รูปของเราตอนเด็กๆ เจอแล้ว และเอารูปลูกเรามาอวดค่ะ ไม่รู้ว่ามีตรงไหนเหมือนเราบ้าง (มีแต่คนบอกเหมือนพี่โต) แอบน้อยใจนะเนี่ย   |
หมูน้อยตัวโต
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
