Group Blog All Blog
|
*-* หมิ่งหมิงชอบร้องไห้ *-* 23 พฤษภา 2552
ห่างหายจากการเขียนบันทึกไปหลายวัน ที่จริงเราก็เข้าชานเรือนทุกวันนั่นแหละ แต่ดูได้ทีละนิดๆ แวะนานๆไม่ได้ ก็เลยไม่ได้บันทึกเลย เวลาเข้าชานเรือนเราต้องรีบๆอ่าน เดินผ่านทีก็แวะอ่านได้ทีละสองสามกระทู้ บางกระทู้เราก็พอจะมีประสบการณ์บ้าง อยากจะตอบ พอจะตอบหมิ่งหมิงก็ร้องไห้ เราก็เลยเลิก ได้แต่อ่านอย่างเดียว วันนี้หมิ่งหมิงนอนหลับยาว เรามีเวลาบันทึก ก็เลยรีบมาบันทึก
เดี๋ยวนี้หมิ่งหมิงนอนหลับสั้น กลางวันแค่ครั้งละชั่วโมงเอง ตื่นมาก็งอแง ไม่รู้ทำไมงอแงบ่อยจัง แต่เวลาอยู่ที่ห้อง เค้าไม่ค่อยร้องเลย แต่ถ้าเอาออกไปข้างนอน ไม่ว่าจะเป็นห้องอื่น หรือข้างนอกบ้าน เค้าจะงอแงมากเลย แต่หมิ่งหมิงชอบนั่งรถนะคะ นั่งรถทีไร จะนิ่งมาก ถ้าไม่ง่วงก็มองไปนอกรถ หรือถ้าง่วงก็จะหลับอย่างมีความสุขทุกที แถมมีอมยิ้มนิดๆด้วย ที่หมิ่งหมิงชอบอีกอย่างก็คือเล่นเป่าฟองน้ำลายกับดูดปากตัวเอง ทำท่าเหมือนจะดูดนม บางคนเค้าบอกว่าเล่นน้ำลาย โบราณว่าฝนจะตก ไม่รู้จริงมั๊ย แต่ช่วงนี้ฝนตกบ่อยมาก และหมิ่งหมิงก็ชอบเล่นน้ำลายช่วงนี้ด้วย เมื่อตอนที่หมิ่งหมิงเกิดใหม่ๆ เรารู้สึกเฉยๆ เลี้ยงเค้าก็เหมือนกับว่า เป็นหน้าที่ของคนเป็นแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกอยู่แล้ว เหมือนกับเลี้ยงด้วยหน้าที่ พอมาตอนนี้ยิ่งเราเลี้ยงลูกนานขึ้น เราก็รู้สึกรักลูกมากกว่าเมื่อก่อนมาก ยิ่งเลี้ยงยิ่งรักน่ะ และยิ่งรู้สึกว่าลูกเราน่ารักที่สุดในโลกเลย แม่ทุกคนก็คงจะคิดอย่างนี้ใช่มั๊ยคะ ไม่เคยคิดว่าคนอย่างเราจะเป็นแม่คนได้ เมื่อก่อนเราไม่ใช่คนรักเด็กเท่าไหร่ เดี๋ยวนี้เจอเด็กๆ จะนึกถึงลูกเราทุกทีเลย แน่ะ! หมิ่งหมิงตื่นอีกละ ร้องไห้อีกด้วย ไปแล้วนะคะ ----------------------------------- หนูอยากคว่ำ แต่คว่ำไม่สำเร็จซะที  *-* หมิ่งหมิงหัดหลายอย่าง *-* 16 พฤษภา 2552
เดี๋ยวนี้หมิ่งหมิงนอนกลางวันสั้นจัง ช่วงนึงนอนแค่1ชั่วโมงก็ตื่นแล้ว เมื่อก่อนนะนอนทีสามสี่ชั่วโมง หกชั่วโมงก็เคย เราเลยไม่ค่อยได้นอนกลางวันเลย
หมิ่งหมิงเริ่มหัดดูดนิ้วแล้วนะ แต่ดูดไม่ได้ ก็เค้ากำมือแต่ชูนิ้วโป้งไม่เป็นค่ะ เวลาจะดูดนิ้ว เค้าก็กำไว้แบบนั้นแหละ แล้วดูดข้อนิ้วโป้งแทน แต่ต่อไปถ้าชูนิ้วโป้งเป็นสงสัยได้ดูดตลอดแน่เลย ตอนนี้พยายามใส่ถุงมือให้อยู่ค่ะ แต่ก็พยายามดูดซะจนถุงมือเปียกตลอดเลย หมิ่งหมิงไม่ยอมดูดนมแม่จากเต้า วันนี้เราเลยลองเอาเต้านมใส่ปากหมิ่งหมิง เผื่อจะดูด เค้าก็ไม่ยอมดูด ดิ้นไปดิ้นมา เอาลิ้นดันออก เราก็พยายามใส่ จับเต้าไปๆมาๆ นมพุ่งใส่จมูกเค้าเลย ทุลักทุเลมาก ดีที่ไม่สำลัก เราเลิกเลย ปั๊มให้กินเหมือนเดิมดีกว่า แต่ว่าถ้าเค้าได้กินนมจากเต้าก็ดีนะ สะดวกเราดี ไม่ต้องปั๊มด้วย เราเห็นหมิ่งหมิงเริ่มหัดคว่ำหัดหงายแล้วค่ะ วันนี้เห็นเค้าหงายเองได้แล้ว แต่ใช้เวลานานมากกว่าจะสำเร็จ น่าสงสารเนอะ ตอนที่เค้าพยายามหงาย ปากก็บ่นอะไรอ้อแอ้ๆตลอดเลย เรานั่งมองลุ้นอยู่ ตื่นเต้นดี --------------------------------  *-* หมิ่งหมิงแปลงร่างเป็นหมวยน้อย*-* 10 พฤษภา 2552
เมื่อวานพาหมิ่งหมิงไปฉีดวัคซีนมาค่ะ วัดส่วนสูงก็อยู่ในเกณฑ์ปกติ แต่น้ำหนักนี่สิคะ เกินเกณฑ์ค่ะ 6280 กรัมแน่ะ มิน่าล่ะ เดี๋ยวนี้อุ้มไม่ค่อยไหวแล้ว ขนาดเห็นทุกวัน อุ้มทุกวัน เรายังรู้สึกว่าหนักขึ้นทุกวันเลย
ตอนที่นั่งคุยกับคุณหมออยู่ พี่โตก็อุ้มหมิ่งหมิงไว้ เค้าตดต่อหน้าคุณหมอแถมมีเนื้อด้วย ดีที่ใส่แพมเพิร์สอยู่ ไม่งั้นเลอะแน่เลย เราทั้งอายทั้งขำเลย คุณหมอบอกว่า เด็กก็หยั่งงี้แหละ เป็นเรื่องปกติ ตอนที่เราท้องได้ประมาณ5-6เดือน น้องสาวเราซื้อชุดเด็กเป็นแบบสไตล์จีนมาให้ พอดีเห็นที่ตลาดนัดแถวที่ทำงาน น้องเราเห็นน่ารักดีก็เลยซื้อมาให้หมิ่งหมิงใส่ ตอนนั้นยังไม่เกิด น้องเราก็ชอบบ่นว่า เมื่อไหร่จะเกิดนะ จะได้ใส่ พอเกิดมาแล้วก็ยังบ่นอีก แต่เราเห็นมันยังใหญ่ไปเลยยังไม่ได้ให้ใส่ เมื่อเช้าเรานึกสนุก จับหมิ่งหมิงใส่ชุดนี้ มันยังใหญ่ไปอยู่เลย แต่ก็เอามาใส่ให้น้องสาวเราดู ที่จริงก็น่ารักดีนะ คอเสื้อเป็นคอตั้งแบบจีน แต่ลูกเราไม่มีคอ คอเสื้อก็เลยขึ้นมาอยู่ที่คางแทน ตลกมาก แต่พี่โตพยายามถ่ายรูปให้ออกมาดูน่ารักปนตลก ถ่ายตอนเพิ่งตื่นนอนใหม่ๆ อารมณ์เลยดี ------------------------------------ หม่าม๊าเรียกหนูว่าหมวยน้อยค่ะ  *-* หมิ่งหมิงเริ่มจำคน *-* 7 พฤษภา 2552
บันทึกคราวที่แล้ว เราเล่าว่าไม่แน่ใจว่าหมิ่งหมิงพูดอ้อแอ้ๆ หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ยิ้มได้แล้ว มาคราวนี้เราแน่ใจแล้วว่าหมิ่งหมิงพยายามจะพูดอ้อแอ้จริงๆ แถมยิ้มเก่งด้วย เดี๋ยวนี้เนื้อแน่นมาก เราชอบตีเบาๆตามแขนขาเค้า มันหมั่นเขี้ยวน่ะค่ะ ตีทีไรเค้ายิ้มทุกที น่าหยิกซะไม่มี
เดี๋ยวนี้หมิ่งหมิงเริ่มจำคนแล้วค่ะ จำสถานที่ด้วย มีอยู่วันนึงพาเค้าไปบ้านพี่โต พอดีน้องสาวพี่โตมาอุ้ม เค้าร้องค่ะ ร้องจ๊ากสุดๆเลย แบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน พี่โตเลยเอาไปอุ้ม ปรากฏว่าหยุดร้องเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ พอเห็นว่าหยุดร้องแล้ว น้องสาวพี่โตก็เอาไปอุ้มอีก เค้ามองหน้า พอเห็นว่าไม่ใช่พี่โต ก็ร้องอีกค่ะ อีกครั้งนึง ในบ้านเรานี่แหละ เอาหมิ่งหมิงไปอยู่ในห้องน้องสาวเรา ซึ่งเค้าไม่เคยไป เค้าก็ร้องจ๊ากอีก พอเอาออกมาจากห้องนั้น ก็หยุดร้อง เค้าจำเก่งมากเลยค่ะ เวลานอนอยู่เฉยๆ เค้าก็จะมองรอบๆห้อง มองนู่นมองนี่ไปเรื่อยๆ เหมือนจะจำ เราเลยพยายามพาเค้าไปห้องนู่นห้องนี้ไปเรื่อยๆ เค้าจะได้คุ้นๆซะบ้าง ----------------------------------- หนูชอบนอนท่านี้ค่ะ  ไม่เคยเห็นหนูนั่งล่ะสิ แต่หนูอายผมแหว่งจังค่ะ  *-* หมิ่งหมิงม่ายมีคอเอาซะเล๊ยยยยย *-* 30 เมษา 2552
ไม่ได้มาบันทึกซะนาน เพราะเหตุการณ์ปกติค่ะ หมิ่งหมิงมีการเปลี่ยนแปลงนิดเดียวคือแรกๆ อึบ่อยมาก ตอนนี้เค้าเกือบสองเดือนแล้ว อึน้อยลงมาก วันละสองครั้งเอง สบายไป
ตอนหมิ่งหมิงใกล้คลอดนะ เราคิดและตั้งใจว่าจะใช้ผ้าอ้อมผ้าธรรมดาใส่ให้เค้า แต่เอาเข้าจริงๆ ทำไม่ได้ค่ะ เค้ากินแล้วอึทั้งวัน ถ้าใช้ผ้าอ้อมผ้าคงซักกันทั้งวันแน่เลย เราเลยตัดสินใจใช้ผ้าอ้อมสำเร็จรูป ขนาดใช้แบบสำเร็จรูปแล้วนะ เรายังเหนื่อยกับการเลี้ยงเจ้าตัวเล็กมาก ไหนจะต้องคอยระวังแผลผ่าตัดคลอดอีก คนช่วยก็ไม่มี ทำให้เราไม่ค่อยได้อุ้มเค้าเท่าไหร่ และเค้าก็ตัวใหญ่ หนักด้วย หึ! ลูกใครก็ไม่รู้ อายุสองเดือน หยั่งกะสามสี่เดือนแน่ะ (เอ๊ะ! ลูกเราเองนี่หว่า) หมิ่งหมิงเริ่มอ้อแอ้นิดๆแล้วนะ ไม่รู้ว่าเค้าทำไปหยั่งงั้นเอง หรือว่าเค้าจะเล่นด้วย แต่ที่แน่ๆและพิสูจน์แล้วว่า เวลาเล่นกับเค้า ถ้าเค้าอารมณ์ดีๆ เค้าก็จะยิ้มกับเรา เวลาเค้ายิ้ม น่ารักชะมัดเลย แก้มเยอะแทบจะย้อยเชียว เราชอบหอมแก้มเค้า เอาจมูกแตะแก้ม แล้วหายใจเข้าลึกๆ ทั้งหอมทั้งชื่นจาย แม่เราบอกว่านับวันหมิ่งหมิงจะเหมือนป่าป๊าเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ ไม่เห็นเหมือนเราเลย ทั้งแก้มเยอะ ไม่มีคอ ตัวใหญ่ แต่เรานี่สิ คอยาว แก้มน้อย ตัวก็เล็กๆ (แต่หลังคลอดอ้วนแล้วค่ะ) เราว่าตอนทำหลอดแก้ว คุณหมอใช้วิธีอิ๊กซี่ด้วย (เชื้อไม่แข็งแรง เลยฉีดน้ำเชื้อเข้าไปในไข่โดยตรง) แสดงว่าเชื้ออ่อนแอ ลูกไม่น่าได้พ่อมาเยอะเลยเนอะ น้อยใจจริงๆเล๊ย มาดูหมิ่งหมิงไม่มีคอ มีแต่แก้ม กันเถอะค่ะ --------------------------------------- หม่าม๊าว่าหนูไม่มีคอ ที่จริงหนูมีนะคะ แต่มีน้อยค่ะ  |
หมูน้อยตัวโต
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
