ไม่ได้มาบันทึกซะนาน เพราะเหตุการณ์ปกติค่ะ หมิ่งหมิงมีการเปลี่ยนแปลงนิดเดียวคือแรกๆ อึบ่อยมาก ตอนนี้เค้าเกือบสองเดือนแล้ว อึน้อยลงมาก วันละสองครั้งเอง สบายไป
ตอนหมิ่งหมิงใกล้คลอดนะ เราคิดและตั้งใจว่าจะใช้ผ้าอ้อมผ้าธรรมดาใส่ให้เค้า แต่เอาเข้าจริงๆ ทำไม่ได้ค่ะ เค้ากินแล้วอึทั้งวัน ถ้าใช้ผ้าอ้อมผ้าคงซักกันทั้งวันแน่เลย เราเลยตัดสินใจใช้ผ้าอ้อมสำเร็จรูป ขนาดใช้แบบสำเร็จรูปแล้วนะ เรายังเหนื่อยกับการเลี้ยงเจ้าตัวเล็กมาก ไหนจะต้องคอยระวังแผลผ่าตัดคลอดอีก คนช่วยก็ไม่มี ทำให้เราไม่ค่อยได้อุ้มเค้าเท่าไหร่ และเค้าก็ตัวใหญ่ หนักด้วย หึ! ลูกใครก็ไม่รู้ อายุสองเดือน หยั่งกะสามสี่เดือนแน่ะ (เอ๊ะ! ลูกเราเองนี่หว่า)
หมิ่งหมิงเริ่มอ้อแอ้นิดๆแล้วนะ ไม่รู้ว่าเค้าทำไปหยั่งงั้นเอง หรือว่าเค้าจะเล่นด้วย แต่ที่แน่ๆและพิสูจน์แล้วว่า เวลาเล่นกับเค้า ถ้าเค้าอารมณ์ดีๆ เค้าก็จะยิ้มกับเรา เวลาเค้ายิ้ม น่ารักชะมัดเลย แก้มเยอะแทบจะย้อยเชียว เราชอบหอมแก้มเค้า เอาจมูกแตะแก้ม แล้วหายใจเข้าลึกๆ ทั้งหอมทั้งชื่นจาย
แม่เราบอกว่านับวันหมิ่งหมิงจะเหมือนป่าป๊าเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ ไม่เห็นเหมือนเราเลย ทั้งแก้มเยอะ ไม่มีคอ ตัวใหญ่ แต่เรานี่สิ คอยาว แก้มน้อย ตัวก็เล็กๆ (แต่หลังคลอดอ้วนแล้วค่ะ) เราว่าตอนทำหลอดแก้ว คุณหมอใช้วิธีอิ๊กซี่ด้วย (เชื้อไม่แข็งแรง เลยฉีดน้ำเชื้อเข้าไปในไข่โดยตรง) แสดงว่าเชื้ออ่อนแอ ลูกไม่น่าได้พ่อมาเยอะเลยเนอะ น้อยใจจริงๆเล๊ย
มาดูหมิ่งหมิงไม่มีคอ มีแต่แก้ม กันเถอะค่ะ
---------------------------------------
หม่าม๊าว่าหนูไม่มีคอ ที่จริงหนูมีนะคะ แต่มีน้อยค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [