สวัสดีค่ะ น้าๆ ป้าๆ ทุกคน
หนูเป็นลูกของหม่าม๊าหมูน้อยตัวโต มารายงานตัวแทนป่าป๊ากะหม่าม๊าค่ะ
หนูชื่อหมิ่งหมิง ชื่อจริงของหนูหม่าม๊ากะป่าป๊าช่วยกันตั้งว่า ด.ญ.ปาฏลี ค่ะ แปลว่าดอกศรีตรังค่ะ ใครๆก็บอกว่าชื่อหนูเหมือนแขก แต่หม่าม๊าหนูเค้าชอบ หนูก็เลยตามใจหม่าม๊าค่ะ หนูเกิดวันที่ 3 มีนาคม 2552 เวลา 13.21 น.ค่ะ ตอนหนูเกิด น้ำหนัก 3610 กรัม สูง 51 ซม.ค่ะ ใครๆก็บอกว่าหนูตัวใหญ่ แต่หม่าม๊าบอกว่าหนูตัวเล็ก
ต่อไปบันทึกของหลอดแก้วจะเปลี่ยนชื่อแล้วนะคะ เป็น บันทึกของหมิ่งหมิง เพราะเป็นบันทึกของหนูเองค่ะ
---------------------------
สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ไปคลอดกลับมาแล้ว ประสบการณ์ผ่าคลอดก็คงเหมือนกับเพื่อนๆที่เคยผ่าคลอดมาแล้ว (เราเคยอ่านจากกระทู้ของเพื่อนๆหลายคนมาก) แต่เรารู้สึกไม่ดีอย่างนึง ตอนบล็อคหลัง ช่วงที่ยาเริ่มออกฤทธิ์ เรารู้สึกอึดอัดมาก เหมือนไม่มีอากาศหายใจเลย เราบอกพยาบาล (หรือคุณหมอ เราไม่แน่ใจ) ที่ให้ยาว่าอึดอัด เค้าบอกให้หายใจลึกๆ เพราะเป็นช่วงที่ร่างกายปรับตัวอยู่ ว่าแล้วก็เอาออกซิเจนมาครอบปากเรา ทำให้เรายิ่งอึดอัด
เราก็พยายามหายใจลึกๆตามที่เค้าบอก มันก็ยังอึดอัด ช่วงนั้นเราดิ้นเลย ตั้งใจจะลุกจากเตียงให้ได้ พยายามจะถอดเครื่องมือทุกอย่างออกจากตัว แต่ทำไม่ได้ เพราะเค้ามัดมือมัดเท้าไว้ซะแน่นเลย ในใจคิดว่ามันจะเป็นที่เราคนเดียวหรือเปล่าที่อึดอัดอย่างนี้ แล้วมันจะเป็นงี้ไปนานแค่ไหน ถ้านานเรามิตายก่อนหรือ แล้วพวกเจ้าหน้าที่ในนั้นเค้ารู้หรือเปล่าว่าเราทรมาน แล้วคนอื่นๆที่โดนบล็อคหลังจะเป็นเหมือนกันมั๊ย หรือเป็นเราคนเดียว โอ๊ย! เราคิดไปต่างๆนานา
จนในที่สุดเวลาผ่านไปประมาณ 1-2 นาที นี่แหละ เราก็เริ่มสบายขึ้น จนช่วงล่างไม่รู้สึกอะไรเลย ลองกลับมานึกถึงตอนนั้นอีกที ทำไมช่วงนาทีสองนาทีนี่มันผ่านไปช้ามากๆ นึกแล้วอยากจะร้องไห้ ทำให้เราไม่อยากมีลูกอีกคนเลย เราบอกแม่ว่า เราไม่อยากมีลูกอีกแล้ว คนเดียวพอ
เดี๋ยวถ้ามีโอกาสบันทึกอีก เราจะมาเล่าต่อนะคะ (เพราะเจ้าตัวเล็กวุ่นวายมาก)
เราหาไฟล์รูปของเราตอนเด็กๆ เจอแล้ว และเอารูปลูกเรามาอวดค่ะ ไม่รู้ว่ามีตรงไหนเหมือนเราบ้าง (มีแต่คนบอกเหมือนพี่โต) แอบน้อยใจนะเนี่ย