|
|
แวะไปภโวทัย musuem เล็กๆของคนใจใหญ่ ที่สวนผึ้ง
มีเหตุที่ต้องเดินทางไปราชบุรี โดยมีจุดมุ่งหมายโดยตรงอยู่ที่ ภโวทัย museum and resort ที่อำเภอสุดเขตประเทศไทย อำเภอสวนผึ้ง
เราพบกับลุงวัลลภ เจ้าบ้านและต้นไอเดียที่่มาริเริ่มพัฒนาที่ดินจากลูกรังที่ว่างเปล่า กลายเป็นบ้านที่แสนร่มรื่นและน่ารื่นรมย์
ลุงวัลลภเล่าให้ฟังค่ะว่า ย้อนกลับไปเมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้ว ที่ดินแห่งนี้อยู่ห่างไกลความเจริญ
เป็นยุคที่ยังมีแต่ความไม่น่าไว้วางใจกับสถานการณ์ชายแดน ยุคหนึ่งที่กระเหรี่ยงก็อดอาร์มี่ ใช้เส้นทางนี้ ลอบผ่านเข้าตัวเมือง
แต่สายตาของพนักงานธนาคารเก่าอย่างลุงวัลลภ กลับมองว่า ที่นี่แหละจะใช้เป็นเรือนเกษียณกับภรรยาในชีวิตบั้นปลายที่แสนสงบสุขที่สวนผึ้งแห่งนี้
ด้วยความที่เป็นคนเก็บและสะสมของเก่า ที่มีมาตั้งแต่ครั้นบรรพบุรุษ สะสม เ็ก็บรักษา มาถึง 3-4 generation ลุงวัลลภยอมรับกับเราว่า ตระกูลของเรา "งก" คำว่า งก ในที่นี้คือ ไม่ยอมทิ้งของเก่า เพราะเห็นว่า ข้าวของบางอย่าง ควรเก็บรักษาไว้ บางอย่างที่พัง ซ่อมแซมได้ก็ใช้มันไป
เราจึงเห็นข้าวของเครื่องใช้มากมายที่เกิดขึ้นจากความช่าง งก ของคนในอดีต แต่มาวันนี้ กลับให้คุณค่าทางประวัติศาสตร์อย่างล้นเหลือ
นี่ล่ะค่ะ ที่มาของภโวทัย ลุงวัลลภบอกว่า พิพิธภัณฑ์สร้างขึ้นมาก่อน รีสอร์ตถึงตามมาทีหลัง
ด้วยเงื่อนไขเดียวค่ะ เพื่อความอยู่รอด
คนทำพิพิธภัณฑ์หลายๆคน ยอมรับว่า พิพิธภัณฑ์ทำให้เรา "อด" เพราะมันเกิดขึ้นจากความ "อยาก"
เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมค่ะ เราก็คงทำได้เพียง ส่งข้าวส่งน้ำประทังชีพให้คนทำพิพิธภัณฑ์ไปวันๆ
ตราบใดถ้าคนไทย ยังไม่เห็นคุณค่าของคำว่า..พิพิธภัณฑ์..
พูดคุยอยู่สักพัก ก็มีคำถามกลับว่า คุณรู้มั้ย ว่าพิพิธภัณฑ์ของผมมีพื้นที่เท่าไหร่
เรา งง อยู่สักพัก เพราะเมื่อสักครู่ เพิ่งเล่าให้เรา้ฟังว่าเรือนพิพิธภัณฑ์แห่งนี้มีพื้นที่ประมาณไร่เศษ
"ไร่เศษๆค่ะ" นี่คือคำตอบของเรา
"ไม่ใช่" นี่คือคำตอบของลุงวัลลภ
"คุณรู้มั้ยว่า พิพิธภัณฑ์ของผม ที่พื้นที่ทั้งหมด 20 กว่าไร่ นับตั้งแต่คุณเข้ามาในนี้แล้วล่ะ"
ลุงวัลลภหัวเราะเบาๆ กับอาการ ..เหวอ.. ของเรา พร้อมกับอธิบายความว่า
คนมักจะนึกว่า พิพิธภัณฑ์ คือที่เก็บของเก่า หม้อ ไห ถ้วย ชาม เก่าๆ
แต่จริงๆแล้วพิพิธภัณฑ์ คือที่เรียนรู้
ลุงวัลลภบอกว่า พิพิธภัณฑ์ของแก กระจายความรู้ไปทั่วทั้งพื้นที่รีสอร์ต
ศาลากลางน้ำ ที่นั่งพักผ่อน คุณลุงก็สอดแทรกด้วยการทำป้ายความรู้เรื่องปลาน้ำจืด ฯลฯ เพื่อให้คนที่มานังพักที่ศาลา นอกจากได้ความรื่นรมย์ ยังได้อะไรติดหัวกลับไปด้วย
ต้นไม้นับพันๆต้นที่ปลูกในภโวทัย ทุกคนมีป้ายชื่อเป้นบัตรประชาชนค่ะค่ะ บอกคุณค่า สรรพคุณ ไม่ว่าจะเดินไปมุมไหนในรีสอร์ท ทุกคนจะรู้จักเค้าค่ะ
ลุงวัลลภเสริมให้อีกนิดนึงค่ะว่า ถ้าสังเกตดีๆ ต้นไม้ที่ลุงวัลลภนำมาปลูกที่นี่ ส่วนใหญ่ เป็นไม้พื้นบ้านหายาก ที่ใกล้จะสูญพันธุ์ไปแล้ว ไม่ใช่ไม้เชิงพาณิชย์ ไม้ที่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้จัก
อย่างเช่น ต้นการะบูน เราได้ยินได้ใช้การะบูนกันบ่อย แต่เราแทบจะไม่รู้จักมันเลย ว่าแล้วลุงก็เด็ดใบมาบิให้เราดม เพื่อยืนยันว่า กลิ่นหอมที่ได้ดมนั้น คือการะบูรจริงๆ
ต้นชะมวง เรากินหมูชะมวงอย่างเอร็ดอร่อย แต่เรากลับนึกถึงใบ ต้นและดอกไม่ออก ที่นี่มีให้ดูค่ะ
แค่ตัวอย่างเล็กๆน้อยๆค่ะ
(ต้นผึ้ง)
ลุงวัลลภพาเราไปเดินดูต้นไม้ใหญ่่ต้นหนึ่งที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน
และเล่าว่า นี่คือ ต้นผึ้ง ที่มาของชื่อสวนผึ้ง ก็เพราะเมื่อก่อน แถวนี้เต็มไปด้วยต้นผึ้ง
แต่เดี่ยวนี้ แทบไม่เหลือแล้ว นอกจากในป่า
และที่ชื่อว่าต้นผึ้ง เพราะผึ้งมักจะชอบทำรังบนยอดต้นนี้ เนื่องจากมีลำต้นเรียบ สูงชะลูด ไม่มีกิ่งก้านให้มนุษย์ปีนป่ายขึ้นไปทำร้ายเวลาที่พวกมันทำรัง นี่คือที่มาของต้นผึ้งค่ะ
ใกล้ๆกัน มีต้นมะเดื่อสูงใหญ่ เต็มไปด้วยลูกมะเดื่อ สุกแก่เต็มต้นไปหมด
ลุงวัลลภเล่าว่า เราเก็บต้นไม้ต้นนี้ไว้ เพราะมะเดื่อเป็นอาหารโอชะของนกนานาชนิด ในขณะเดียวกัน คุณลุงก็ขอแบ่งพื้นที่ส่วนนึง สร้างขึ้นเป็นหอดูนกติดกัน เพื่อให้เราได้เรียนรู้ และแอบดูนกนานาชนิดค่ะ
หลังจากเดินเล่นกันจนเหนื่อย คุณลุงก็หันมาถามเรากลับว่า
"เชื่อหรือยังว่า พิพิธภัณฑ์ของผมมีพื้นที่กว่า 20 ไร่ จริงๆ"
...ขอยกมือเห็นด้วยเต็มที่เลยค่ะ....
| Create Date : 15 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 15 ตุลาคม 2550 9:10:15 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 1796 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: SaLaPou IP: 203.146.6.98 วันที่: 15 ตุลาคม 2550 เวลา:9:26:50 น. |
|
|
|
| โดย: SaLaPou IP: 203.146.6.98 วันที่: 15 ตุลาคม 2550 เวลา:9:28:43 น. |
|
|
|
| โดย: ThreeKCom IP: 202.250.232.254 วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:3:15:57 น. |
|
|
|
| โดย: BiGBiTe IP: 58.8.115.36 วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:6:36:17 น. |
|
|
|
| โดย: pim IP: 161.200.255.162 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:17:10:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ชอบคำพูด และความหมายของประโยคนี้มากๆ ค่ะ
ขอยกมือเห็นด้วยอีกคนเต็มที่อีกคนค่ะ