"บ้านๆ น่านๆ เกสต์โฮม" 

บ้านไม้ 2 ชั้น ใจกลางเมืองน่าน  บรรยากาศร่มรื่นเป็นกันเองด้วยจำนวนห้องเพียง 4 ห้อง 

มีทั้งที่พัก ร้านกาแฟ และห้องสมุด ที่เปิดให้บริการในวันเสาร์-อาทิตย์ อยู่ภายในรั้วเดียวกัน 

ได้เวลาเดินทาง เราเลือกไปทาง อ.สันติสุข ทางหลวง 1169 ขับด้วยความเร็วแบบไม่รีบร้อน

คลำทางไปชื่นชมวิวสองข้างทางไป

ถนนลอยฟ้า และภาพทิวทัศน์แบบ panorama ช่างเพลิดเพลิน แต่... ถ้าเรายังต่อนยอน

ลัดเลาะโค้งเป็นร้อยขึ้นลงเขาเป็นว่าเล่นด้วยความเร็วเต่าคลาน 

คงถูกเวลาที่วิ่งแซงหน้าเราไปหัวเราะเยาะแน่ๆ 

เราตั้งใจว่าเราจะไปถึงบ่อเกลือในช่วงบ่าย ระยะทางจากตัวเมืองถึงบ่อเกลือประมาณ 80 กม.

ใช้เวลากว่า 3 ชม. มาถึงบ่อเกลือบ่าย 3 โมงเย็น ปาดเหงือหายใจโล่ง เพราะนี่เป็นการขับรถ

ขึ้นดอยครั้งแรกของเรา 

บ่อเกลือภูเขาโบราณ การัณตีว่ามีที่เดียวในไทย ชาวบ้านยังต้มเกลือขายเป็นอาชีพ  

และดูแลรักษาพื้นที่เพื่อการท่องเที่ยวด้วย

สินค้าพื้นบ้านและผลิตภัณฑ์จากบ่อเกลือเอาไว้ขายให้นักท่องเที่ยวที่ไป

พักเติมพลังหาของกินง่ายๆ ที่บ่อเกลือ

ร้านกาแฟที่มีเจ้าถิ่นนอนต้อนรับ ให้รู้ว่า น่าน เนิบ แค่ไหน

ครั้งแรกกับ "มะหลอด" หน้าตาเหมือนมะเขือเทศ แต่ให้ความรู้สึกเหมือนมะปรางเปรี้ยวๆ 

พี่สาวร้านเสื้อพื้นเมืองให้เราเป็นของแถม คนน่านใจดีจ้า

ได้ของติดไม่ติดมือก่อนออกจากบ่อเกลือ

ขากลับ ขับเนิบๆ ขึ้นดอยภูคายามเย็น ภายในอุทยาแห่งชาติดอยภูคามีบ้านพัก และกิจกรรม

ทางธรรมชาติสำหรับนักท่องเที่ยว 

และก็ได้ชื่นชมกับดอกชมพูภูคา ในระยะแหงนคอมอง 

อากาศเย็นสบายน่านอน แต่เราไม่ได้จองที่พักอุทยานไว้เลยต้องรีบเดินทางกลับก่อนที่จะมืด 

เพราะไม่ชินกับการขับรถลงเขาในเวลากลางคืน หมดเวลาเนิบๆ ไปอีกวันด้วยธรรมชาติที่สวยงาม

ตามเส้นทางของ อ.ปัว