|
ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก ตอนพิเศษ หวานรักวันที่ 12 สิงหา
แนะนำ
สำหรับคนที่เพิ่งได้อ่านนิยายเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ขออธิบายล่วงหน้าว่าเรื่องนี้จะเน้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกสองคนซึ่งเป็นชายทั้งคู่ และอาจมีเนื้อหาบางส่วนไม่เหมาะสมสำหรับเยาวชน หรือคนที่ไม่นิยมเรื่องแนว Boy's Love ดังนั้นหากไม่ชอบอ่านนิยายแนวที่ไม่มีนางเอก ขอแนะนำว่าให้คลิกไปอ่านหน้า About me , เท้าพาไป หรือ พร่ำ(เพ้อ)รายสะดวก ซึ่งเนื้อหาจะเกี่ยวกับเรื่องทั่วไปค่ะ เราเตือนคุณแล้วนะคะ
++------++
ยินดีที่ได้รู้จัก...รัก ตอนพิเศษ หวานรักวันที่ 12 สิงหา
อากาศเย็นสบายจากเครื่องปรับอากาศทำให้ณรงค์ไม่อยากลุกจากเตียงแม้จะรู้ว่าสายแล้ว สมองอันงัวเงียของเขาจำได้รางเลือนว่าวันนี้เป็นวันหยุดราชการ จึงคิดว่าจะกอดคนร่วมเตียงแล้วหลับต่ออีกสักพัก แต่พอตะแคงกลับไปอีกด้านเพื่อรวบตัวใครบางคนมากอด เขากลับพบแต่เตียงโล่งๆ พร้อมกับเสียงคุ้นหูที่ดังแว่วๆ มาจากทางห้องนั่งเล่น
"ยังไม่มีแพลนจะทำอะไรวันนี้เลยครับแม่...ก็คงอย่างนั้น...ครับ ก็ดีเหมือนกัน...งั้นผมไม่กวนแล้ว สุขสันต์วันแม่ครับ แล้วคุยกันใหม่"
น้ำเสียงทุ้มนุ่มหูเป็นท่วงทำนองที่ใครได้ยินก็ต้องสัมผัสได้ถึงความรักและเทิดทูนของคนพูดที่มีให้คู่สนทนาเต็มเปี่ยม น่าเสียดายที่เจ้าตัวจะใช้น้ำเสียงอ่อนโยนเช่นนี้กับมารดาเพียงคนเดียว
ก็ดูขนาดเขาที่คบกันมาปีกว่าแล้วนี่สิ ยังไม่เคยได้ยินไรอันคุยด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานแบบนี้ด้วยสักครั้ง
ไม่นานหลังเสียงคุยโทรศัพท์เงียบไป เสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้นพร้อมกับที่หนุ่มลูกครึ่งร่างสูงเดินเข้ามาในห้อง ไรอันขมวดคิ้วมองณรงค์ที่ปรือตาขึ้นมองเขาก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งพลางดึงผ้าห่มไปกอด
"Are you planning to sleep all day?"
"เปล่า...แต่วันนี้วันหยุดนี่นา ผมก็อยากพักผ่อนสบายๆ บ้างสิ"
ไรอันไม่ต่อบทสนทนาด้วย เพียงแต่เดินไปเปิดม่านหน้าต่างแล้วมองออกไปยังภายนอกที่แสงแดดจัดจ้า ณรงค์หรี่ตาขึ้นอีกครั้งพลางยื่นมือหนึ่งออกไปหา
"รัก...มานี่หน่อย"
เจ้าของชื่อหันกลับมาพร้อมกับปิดม่านลง จากนั้นก็หย่อนตัวลงนั่งบนขอบเตียงแล้วกอดอกมองท่าทางเกียจคร้านของณรงค์ด้วยแววตาเรียบนิ่ง
"Well?"
"เมื่อกี้คุณโทรหาแม่เหรอ?"
"ใช่ ก็วันนี้วันแม่นี่ ผมก็ทำแบบนี้ทุกปี แล้วคุณไม่โทรหาน้าหนิงรึไง?"
ไรอันรู้ดีว่าแม่แท้ๆ ของณรงค์เสียตั้งแต่เจ้าตัวยังเด็ก ดังนั้นผู้ที่คอยเลี้ยงดูมานอกจากพ่อก็คือน้าหนิงซึ่งเป็นแม่เลี้ยง และแม่ของน้องๆ ฝาแฝด
"ไว้บ่ายๆ เย็นๆ ค่อยโทรหาก็ได้ เห็นว่าพ่อพาน้าหนิงกับไอ้ลูกลิงสองตัวไปเยี่ยมยาย ตอนนี้ถึงผมโทรไปก็คงคุยไม่ค่อยสะดวกหรอก"
น้ำเสียงของณรงค์ไม่ได้แสดงอาการน้อยอกน้อยใจ เขารู้ว่าน้าหนิงและแม่ของน้าหนิงก็มองเขาเหมือนลูกหลาน เพียงแต่ญาติคนอื่นๆ ของบ้านนั้นไม่ได้สนิทสนมกับเขานัก และด้วยอายุสามสิบเข้าไปแล้วเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้อยากเรียกร้องหาที่ยืนในครอบครัวใหม่สักเท่าไหร่ ซึ่งพ่อเขาก็เข้าใจจึงไม่ได้ออกปากชวนให้ไปหา
ไรอันไม่ได้ถามต่อ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนหลุบลงอย่างแสดงความเข้าใจ ณรงค์จึงถือโอกาสจับมือของอีกฝ่ายมาคลึงเล่น
"ว่าแต่...น่าอิจฉาแม่คุณจังเลยนะ เวลาคุณเดินทางไปไหนก็โทรรายงานตัวกับแม่ก่อนค่อยโทรหาผมทุกที แถมเวลาคุยกับแม่ยังเสียงหวานกว่าคุยกับผมตั้งหลายเท่า"
หนุ่มลูกครึ่งเหลือบตาขึ้นมองณรงค์ที่กำลังดึงมือของตนไปจูบไล่ทีละนิ้ว ในใจเขานึกขัน แต่กลับแกล้งมุ่นคิ้วแล้วย้อนถามเสียงขรึม
"I didn't know you wanted to be my mother."
เอ่อ...เขาว่าเขาไม่ได้พูดว่าอยากเป็นแม่ของไรอันนะ แล้วทำไมโดนตีความไปแบบนั้นล่ะนี่
ณรงค์มองหน้าหนุ่มลูกครึ่งอย่างงุนงง สมองที่ยังไม่แจ่มใสทำให้เขาคิดอะไรได้ช้า ไรอันมองสีหน้าของคนที่ยังนอนมองเขาแล้วก็แสร้งถอนหายใจพลางดึงมือออก
"Forget it. ถึงคุณเป็นแม่ผมจริงก็เอาผมไม่อยู่หรอก"
ประกายหยอกเย้าในแววตาของไรอันทำให้สมองของณรงค์ปลอดโปร่งขึ้น อยู่กินกันร่วมชายคามาก็หลายเดือน ทำไมเขาจะอ่านภาษากายของคนรักไม่ออก
"แต่ผมว่าผมเอาคุณทางอื่นได้นะ"
ณรงค์เอ่ยยิ้มๆ พลางดึงแขนไรอันให้ล้มตัวลงหา จากนั้นก็พลิกกายขึ้นคร่อมทับแล้วตะโบมริมฝีปากลงบนซอกคอซึ่งเป็นจุดอ่อนของอีกฝ่าย แผ่นอกของคนเบื้องล่างกระเพื่อมไหวจากการหัวเราะก่อนที่ณรงค์จะได้ยินเสียงพร่าข้างหู
"You pervert."
++---End ตอนพิเศษ หวานรักวันที่ 12 สิงหา---++
A/N: ไม่ได้อัพบล็อกเสียนานเลย แต่เนื่องจากตอนนี้เขียนลงแฟนเพจแล้วจะไม่เอามาลงบล็อกด้วยได้อย่างไร สุขสันต์วันแม่ย้อนหลังนะคะทุกคน
Create Date : 14 สิงหาคม 2556 |
Last Update : 14 สิงหาคม 2556 13:56:14 น. |
|
3 comments
|
Counter : 1829 Pageviews. |
|
|
|
โดย: lek^lek IP: 171.101.7.223 วันที่: 13 ตุลาคม 2556 เวลา:19:05:06 น. |
|
|
|
โดย: lek^lek IP: 171.101.7.223 วันที่: 13 ตุลาคม 2556 เวลา:19:05:22 น. |
|
|
|
โดย: bellbomb (Applebee ) วันที่: 14 ตุลาคม 2556 เวลา:19:40:34 น. |
|
|
|
| |
|
|