|
|
ช็อปปิ้งส่งท้าย ที่ตลาดโบกโฉกอองซาน
วันศุกร์ที่ ๒ มกราคม ๒๔๔๗
วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่จะได้เที่ยว เพราะพรุ่งนี้เราต้องออกจากโรงแรมไปสนามบินตั้งแต่เช้ามืด เราเริ่มวันใหม่กันด้วยอาหารเช้ามื้อใหญ่ (จริงๆ) ของโรงแรม Beauty Land 2 บริการดีมากจริง ๆ สำหรับคนที่เจอมาแต่ขนมปังปิ้งสองแผ่น ไข่หนึ่งฟอง กาแฟหนึ่งแก้วเป็นอาหารเช้ามาตลอดทริป มาเจออาหารเช้าที่นี่อาจจะน้ำตาไหลพรากด้วยความตื้นตันใจ คือนอกจากอาหารเช้าที่ได้เหมือนโรงแรมอื่น ๆ ที่เราเคยพักแล้ว ที่นี่ยังมี ขนมปังชุบไข่ น้ำส้มคั้น ผลไม้สด อย่าง มะละกอ ส้ม แตงโม ฯลฯ ใครไม่ชอบดื่มกาแฟก็เลือกเป็นชาก็ยังได้
ที่แรกสำหรับ city tour วันนี้คือร้านหนังสือ Bagan Bookshop ตอนเราไปถึงนั่นประมาณ 9 โมง คงยังเช้าเกินไป ร้านเลยยังไม่เปิด ก็เลยเดินลัดเลาะไปเที่ยวตลาด เทียนจีเส่ย (Thienkyi Zei) ไปพลาง ๆ ก่อน ตลาดนี้ไม่ค่อยมีอะไรหลากหลาย แต่ข้อดีคือถ้าใครคิดอยากจะซื้อโสร่งลงจีล่ะก็ ที่นี่ขายถูกกว่าที่อื่น คือผืนละ 1400-1700 จ๊าตเท่านั้นเอง ส่วนผ้าชิ้นสำหรับตัดชุดผู้หญิง ที่ตัดได้ทั้งชุด ก็อยู่ที่ราว ๆ 2800 จ๊าต ก็เลยได้อุดหนุนซื้อลงจีมาผืนนึง
เดินกลับที่ร้านหนังสือ Bagan Bookshop คราวนี้ร้านเปิดแล้ว เป็นร้านเล็กๆ ขนาดห้องเดียว แต่มีหนังสือเก่าหายากเยอะมาก หนังสือใหม่ก็มีเหมือนกัน ส่วนมากเป็นหนังสือภาษาอังกฤษ เล่มที่หายากจริง ๆ ราคาแพงมากจนฉันไม่คิดจะแตะ แต่มีบางเล่มที่เค้าถ่ายเอกสารมาจากเล่มจริง แล้วเอามาเข้าเล่มเอง เป็นปกแข็งอย่างดี เหมือนวิทยานิพนธ์ ก็จะถูกหน่อย ตอนเราไปถึงมีฝรั่งนั่งเลือกหนังสืออยู่คนนึง เลือกไปก็บ่นไปว่ามาทุกเดือนเลยนะเนี่ย มาทีไรก็แพงขึ้นทุกทีเลย เจ้าของร้านก็ได้แต่หัวเราะแฮะๆๆ
จากหนังสือที่นี่แหละ ที่มีหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์พม่าเยอะมาก รวมไปถึงหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ ศาสนา กลุ่มชน ความเชื่อของคนพม่าด้วย อย่าง The Mons, Burmese Proverbs, Golden Earth..ที่แปลกใจคือมีหนังสือไทยด้วยนะ คือเล่มที่ชื่อ "Our wars with Burmese" ฉบับกรมพระยาดำรงราชานุภาพ แล้วก็มีหนังสือภาพท่องเที่ยวเมืองไทย
ฉันเดินเลือกดูก็ได้หนังสือใหม่มาหนึ่งเล่มชื่อ "Native Tourist" ที่เขียนโดยนักเขียนหญิงชื่อ Ma Thanegi เป็นเรื่องที่เธอเขียนระหว่างที่เดินทางท่องเที่ยวทำบุญในพม่า ฉันซื้อมาในราคา 4 ดอลล่าร์ ปกหนังสือไม่มีรูปอะไรเลย เป็นปกสีขาวล้วน มีชื่อหนังสือเป็นสีแดงและดำ เท่านั้นเอง อ่านแล้วน่าสนใจดี คือคนพม่า เวลาเค้าเดินสายทำบุญ เค้าไม่ได้คิดว่าทำบุญ ๆ ๆ อย่างเดียว แต่ถือว่าเป็นการท่องเที่ยวพักผ่อนไปในตัวด้วย สงสัยคงเป็นขบวนกฐิน ผ้าป่าบ้านเรามั้ง
เสร็จจากร้านหนังสือก็เดินเรื่อยเปื่อยมาตามถนน ดีอย่างที่ถนนที่นี่เดินแล้วไม่ร้อน เพราะมีต้นไม้ใหญ่ ๆ ตลอดทางเลย เหลือบไปเห็นวัยรุ่นคู่หนึ่ง เด็กสาวนุ่งกางเกงสี่ส่วนสีฟ้า ใส่รองเท้าโคตรโมเดิร์น ส่วนเด็กผู้ชายย้อมผมสีทองเหมือนหลุดออกมาจากแมกกาซีนญี่ปุ่น แต่ประทานโทษ ที่นี่ hip กว่า เพราะเด็กผู้ชายนั้นหิ้วปิ่นโตมาด้วย! น่ารักดีแฮะ ไปไหนก็เจอแต่คนหิ้วปิ่นโต บ้านเรานี่โดยเฉพาะในกรุงเทพฯ แทบไม่เห็นแล้ว
เบิร์ตเห็นโปสเตอร์รูปเจดีย์ชเวดากองวางขายอยู่ เลยอยากจะซื้อไปติดบ้านบ้าง เลือกอยู่ซักพักก็หันมาถามความเห็นฉันว่าเป็นไง
"แพง" ฉันพูดเป็นภาษาไทย
"ม่ะแพง" คนขายพูดสวนขึ้นมาเฉยเลย! ฉันเลยฮาแตก เป็นไงล่ะ เจอไม้นี้เข้าไป
"พูดไทยได้ม่ะบอก" ยังอำเค้าต่ออีกนะ
"ก็พูดได้นิหน่อยน่ะ" คนขายก็หัวเราะกิ๊กกั๊ก ต่อราคาได้ตามต้องการก็เลยได้โปสเตอร์มา 1 แผ่น
มื้อกลางวันแวะกินข้าวที่ร้านอาหารอินเดีย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากินอะไรเข้าไป เพราะไปยืนจิ้มๆ เลือก ๆ มาจากตู้หน้าร้าน แต่รสชาติมันก็ใช้ได้นะ มีไก่ทอดด้วย สองคนจ่ายไป 1250 จ๊าต สำหรับอาหารกลางวัน
เราพอมีเวลาเหลือให้ช็อปปิ้ง เลยต้องกลับไปตายรังที่ตลาดโบกโฉกอองซาน ได้เสื้อยืดกันมาคนละตัวสองตัว นอกนั้นก็ไม่มีอะไร มีพวกงานสลักไม้ที่ราคาก็ไม่ค่อยจะถูกเท่าไหร่ อันที่ถูก ๆ ก็จะเป็นงานชิ้นเล็ก ๆ ที่ไม่ค่อยละเอียดมากนัก แล้วก็มีพวกอัญมณีที่ฉันไม่ค่อยได้สนใจอยู่แล้ว ก็เลยเดิน ๆ เล่นแล้วก็ออก แต่ตอนข้ามสะพานลอยเหลือบไปเห็นไม้คั้นน้ำมะนาว ทำจากไม้ แบบที่เป็นไม้สองชิ้นยึดติดกันไว้ด้วยบานพับเล็กๆ ด้านนึงเป็นหลุมขนาดลูกมะนาว เจาะรูให้น้ำมะนาวไหลผ่านไปได้ เห็นแล้วชอบใจอย่างแรง เพราะความที่มันเป็นไม้นี่แหละ
"เบเล่าเล?" ฉันถามราคา เธอก็ตอบมาเป็นภาษาพม่า ฉันแปลกใจที่ตัวเองฟังออกว่า 350 !! งงตัวเองอยู่เหมือนกันนะเนี่ย ก็เลยได้ซื้อมาเล่น ๆ อันนึง แหม ถูกใจ
ตามแผงลอยมี DVD เถื่อนขายด้วยล่ะ มาจากไทยมั่ง จีนมั่ง มีกระทั่งแบบ 3 in 1 อย่าง The Matrix หรือขายเป็นชุด ๆ อย่างเรื่องเกี่ยวกับทหาร สงคราม We were soldiers , Saving Private Ryan, Thin Red Line ถูกจัดไว้เป็นชุด ๆ อย่างดี หรืออย่าง Terminator ทั้ง 3 ภาคก็ยังมี ที่ฮาคือ มี องค์บาก ด้วยวุ้ย...ไม่รู้เค้าดูแล้วคิดไงนะ ตัวร้ายดันถูกเขียนบทให้เป็นคนพม่าซะด้วย นอกจาก DVD เถื่อนแล้วก็มีของเรื่อยเปื่อยชนิดที่ว่าไม่รู้จะซื้อไปทำไม เบิร์ตไปหยิบอะไรอย่างหนึ่งมาดู หน้าตาคล้ายนาฬิกาจับเวลา แต่ไม่มีอิเลคโทรนิคอะไรข้างใน ปรากฎว่ามันคือเครื่องนับจำนวน เช่น บางคนใช้นับที่เดินผ่านสถานที่ที่ใดที่หนึ่ง ผ่านหนึ่งคนก็กดไป 1 ครั้ง จึ้กๆๆ แล้วไอ้เครื่องนี้มีขายเยอะมาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
เดินจนเมื่อยแล้วเลยไปนั่งกินกาแฟแถวหน้าโรงหนัง ก่อนกลับซื้อส้มมา 2 ลูกในราคา 100 จ๊าต เห็นแอ๊ปเปิ้ลน่ากินเลยถามราคาดู ปรากฎว่าลูกละ 250 จ๊าต เลยเลิกอยากกินซะงั้น...
คืนนี้ต้องแพ็คกระเป๋าแล้ว เพราะเป็นคืนสุดท้ายของทริปนี้
| Create Date : 19 กรกฎาคม 2549 |
| Last Update : 19 กรกฎาคม 2549 20:37:46 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 716 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: นางกอแบกเป้  วันที่: 21 กรกฎาคม 2549 เวลา:22:24:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
คนไทย ธรรมด๊าธรรมดา เกิด และ โต ณ กทม. ปัจจุุบัน ทำงานในบรัสเซลส์ ยามว่าง(และยามไม่ว่าง แต่กระเสือกกระสนให้ว่าง) ชอบแบกเป้เที่ยวนู่นเที่ยวนี่ นี่ก็เหลืออีก ร้อยกว่าประเทศเองก็ยังไม่ได้ไป ฮ่าๆๆๆ ฮืออออ.. (T_T)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
