Bloggang.com : มาดามโรส - ***8-01-2009 : หายไปนานเลย..กลับมาแล้ว***

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

***8-01-2009 : หายไปนานเลย..กลับมาแล้ว***

ไม่ได้มาเขียนซะนานเลย
งานยุ่งเสียไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลย ก็เรามันมนุษย์เงินเดือนหนิ ตื่นเช้ารีบจัดการเจ้า BEBOB ไปโรงเรียน รีบเอาเจ้าน้อง BEBE ไปส่งบ้านยาย รีบแต่งตัวไปทำงาน สองคนกับพี่กานต์ บอกตรงๆ ว่าโครตเหนื่อยเลย แต่ก็มีความสุขนะ ได้มองเห็นเจ้าตัวยุ่งสองคนเติบโตอย่างงดงาม

ยิ่งสองเดือนก่อนปีใหม่ พย.- ธค. บ้านเมืองวุ่นวาย งานเราก็พลอยวุ่นวายตามไปด้วย ทำงานตามกระแสเศรษฐกิจเลยนะ ช่วงนั้นเครียดมาก ทำงานให้เสร็จๆ ไปวันๆ หนึ่ง เพื่อรอคอยงานใหม่ จัดสรรเวลาทำงาน จำนวนงาน จำนวนวัตถุดิบให้ลงตัว พิจารณาเรื่องการเปิด O.T. ในสภาวะบ้านเมืองแปรปรวน แถมยังต้องเตรียมรับมือกับยอดสั่งซื้อที่จะหายไปมากๆ อีก เฮ้อ...ผ่านมาได้แล้ว..ช่วงนั้นกลุ้มสุดๆ เลย

ยิ่งอาทิตย์ก่อนปีใหม่ ทั้งแจกของขวัญลูกค้า ทั้งงานตัวอย่าง ทั้งงานใหม่ ทำทั้งหมดเนี๊ย ... มีแต่รายจ่ายนะ ยังไม่รู้ว่าไอ้งานใหม่นั่นหน่ะจะได้มาจริงหรือเปล่า แต่ก็ต้องทำ เพื่อโอกาสทางการตลาด คนทำงานน่าจะเข้าใจหัวอกเดียวกัน สภาวะบ้านเมืองอย่างนี้ คนทำงานตายลูกเดียว

ช่วงยุ่งๆ ที่ผ่านมา ตกเย็นกลับถึงบ้าน ทำกับข้าวให้ลูกกิน เสร็จแล้วสอนการบ้านลูก ดูแลน้อง BEBE พี่ BEBOB ก็เอาแต่ใจหาว่าแม่ไม่รัก รักแต่น้อง บ้างทีก็เครียดมาก ออกงิ้วกับลูกไปบ้างเหมือนกัน ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย แต่ทำไปแล้ว บางทีก็มานึกเสียใจน่ะ ว่าเราทำไมเอาความเครียดมาลงกับลูก พี่กานต์เค้าก็ไปเล่นดนตรีกลางคืน ทำให้เราต้องเลี้ยงลูกคนเดียว งงเลยเรา เป็นสองเดือนที่หฤโหดมากๆๆ สำหรับความเป็นแม่ ความเป็นหัวหน้าคน เครียดสุดๆ แต่มันยังมีที่เครียดกว่านี้อีกนะ

วันเสาร์ก่อนปีใหม่ 1 อาทิตย์ พี่กานต์ตัดต้นไม้ ด้ามมีดหักหล่นใส่หน้า ตรงจมูกพอดี เลือดท่วมเลย เราพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลตอนทุ่มนึง ความรู้สึกที่เรานั่งรอคนที่เรารักหน้าห้องฉุกเฉินหน่ะ มันทรมานมากจริงๆ อยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่กล้า คนเยอะมาก หัวใจน่ะเต้นตึกตักไปหมด ไม่รู้จะทำอย่างไร คุยกับใคร หรือว่าบอกใครดี รออยู่หนึ่งชั่วโมงเต็ม ผลคือเย็บไป 3 เข็ม แต่เอกซเรด์แล้วไม่เป็นไร กระดูกไม่แตก ดั้งไม่หัก

ยังไม่หมดแค่นี้น่ะ วันเสาร์ที่ 27-12-2008 ที่บริษัทกินเลี้ยงปีใหม่ เราเล่นเกมส์กับพนักงาน เกมส์เป่าลูกโป่งและใช้หน้าดันลูกโป่งให้ถึงเส้นชัย ห้ามถูกตัวกัน ปรากฏว่าเราหกล้มเพราะพื้นหน้าบริษัทไม่เสมอกัน สะดุด คนข้างหลังตามมาล้มทับเราอีก ล้มทั้งยืนเลย หัวโนเท่าส้มเลย พยาบาลบอกว่า ห้ามดื่มเหล้า ในงานเลี้ยงนะ เพราะต้องสังเกตอาการ 24 ชั่วโมง เพราะหากอาเจียร เวียนหัว ต้องรีบไปโรงพยาบาล เราก็รับคำอย่างดี คุณสามีที่น่ารักก็บ๊น บ่น บ่น ว่าเราไม่เจียมบอดี้เลย ไปเล่นเกมส์กับเด็ก เค้าดุ แต่ก็รู้ว่าเค้าเป็นห่วง กลัวจะเป็นอะไรมากไปกว่านี้

ภาพถ่ายช่วงเช้า ตอนจัดร้านแจกน้ำของฝ่าย MM.

ตกกลางคืนในงานเลี้ยง ขอบอก คุณต้อง แดนส์กระจาย ไม่อายฟ้าดินเลย ไม่ได้กินเหล้าด้วยนะ กินแต่สปายร์นิดหน่อย แค่ 4 แก้ว พอขำๆ แบบเอามัน ก็สนุกไปตามประสา ต้องล่ำลาความเครียดกันหน่อย เหนื่อยกันมาทั้งปีแล้ว ก็เกริ่นไว้แล้วหนิว่าเครียดมากจริงๆ ก่อนปีใหม่ ฉะนั้น ต้องปลดปล่อยให้เต็มที่ แบบสุดๆ ไปเลย

สมาชิกในฝ่าย MM. ส่วนมากจะมีแต่หนุ่มๆ เพราะเป็นฝ่ายจัดส่งจ๊ะ

จากนั้นตกกลางคืนเราก็กลับบ้านที่ขอนแก่นเลย พอรุ่งเช้าได้เรื่องคอเคล็ด ต้องไปหาหมอฉีดยาซะ มียากินอีกเพียบ ปีใหม่ที่สนุกก็เลยไม่สนุกเลย ต้องนั่งนิ่งๆ แต่ก็ดีเหมือนกันแม่สามีไม่ค่อยใช้ทำอะไร เพราะเห็นว่าไม่สบาย (ได้โอกาสเลยเรา) ล้อเล่น แม่เค้าน่ารักไม่มาวุ่นวายกับเราหรอก

มีรูปเจ้าตัวน้อยสองคนมาฝากด้วย ถ่ายที่เขื่อนจุฬาภรณ์ พ่อแม่พี่กานต์ทำงานที่นั่น เลยใช้ชีวิตอยู่ที่เขื่อนซะอาทิตย์นึงเลย