อุทาหรณ์ อุบัติเหตุชั่วพริบตา ขออนุญาตนอกเรื่องไปนิดนึง อยากเตือนไว้ให้เป็นอุทาหรณ์ เหตุการณที่เราเจอมาในวันศุกร์ที่ ๘ มีนาคม ๒๕๕๖ กับตาสองข้างของเราเอง เหตุเกิดที่แยกรัชดา-พระราม 4 ชีวิตไม่เที่ยง ความประมาท ช่างน่ากลัว เรากำลังเดินอยู่บนสะพานลอยข้ามแยก รถตุ๊กๆขับมาอย่างรวดเร็ว เหวี่ยงและแหกทางโค้งไปชนเข้ากับตู้จราจรอย่างแรง  รถพลิกคว่ำ ในรถมีผู้โดยสารสองคน เป็นคู่ชายหญิง ผู้ชายรีบปีนออกจากรถทันทีที่รถหยุด มีกลุ่มคนจากทุกทิศทางของแยก ไปช่วยกันยกรถ และคนออกมาจากรถ ตัวผู้ชายเคราะห์ดี มีเพียงเลือดไหลจากขา แต่ยังลุกได้ ผู้หญิง โดนรถทับ เราไม่รู้ว่าอาการเป็นอย่างไร รู้เพียงเลือดไหลจากศีรษะนองเต็มพื้นถนน หน้าขาวซีด ตาลอย ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ส่วนคนขับรถ นอนอยู่ถัดจากผู้หญิง  ขอโทษนะคะ แต่เรามีความรู้สึกว่าเหตุการณนี้เกิดขึ้นเพราะความประมาทของคนขับรถ เราจึงไม่ได้ให้ความสนใจมาก พอเกิดเหตุ เราตะลึงทำอะไรไม่ถูกอยู่ราวห้านาที ตั้งสติได้รีบวิ่งลงไปดู ว่ามีอะไรที่เราจะพอช่วยได้ไหม ทั้งๆที่ไม่ได้มีความรู้อะไรเลย มีเสียงพึมพำๆจากกลุ่มไทยมุงไม่ได้ขาดสาย เราตะเบ็งเสียงถามทุกคนว่าเรียกรถพยาบาลรึยังได้รับคำตอบว่าเรียกแล้ว มีคนพยายามพูดคุยกับผู้หญิง แต่ไม่กล้าแตะต้องขยับขยายอะไรเธอเข้า กลัวว่าอาจทำให้เหตุการณ์ยิ่งเลวร้าย ผ่านไปอีกราวห้านาทีขอบคุณที่ปอเต็กตึ๋งมาอย่างรวดเร็ว สุดท้าย เราก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เหตุการณ์แบบนี้อาจเกิดขึ้นทุกวัน ทุกชั่วโมง หรือทุกนาที ณ ที่ใดที่หนึ่ง แต่สิ่งที่มาทำให้เราคิดได้ก็คือ เราเอง ก็เป็นหนึ่งในคนที่ประมาทกับชีวิตคิดเพียงว่า "ไม่เป็นไรหรอก" เราเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ขับรถด้วยความประมาท คึกคะนอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมีชีวิตของคนอื่นมาฝากไว้กับเรา วันนี้ที่เราได้เห็นวินาทีเฉียดความตายมากับตา ทำให้เรามาคิดได้ว่า "อย่าประมาท ก่อนที่จะสายเกินไป นึกถึงคนที่รักคุณไว้นะคะ"   Create Date : 10 มีนาคม 2556     1 comment Last Update : 10 มีนาคม 2556 14:57:18 น.     Counter : 1025 Pageviews.   Share Tweet

(ตอนที่ ๓) ว่าด้วยเรื่องหายนะอันเป็นบ่อเกิดจากการพนัน ว่าด้วยเรื่องหายนะอันเป็นบ่อเกิดจากการพนัน เหตุการณ์นี้เกิดตอนที่เราอายุราว 12-13 ปี ม๊าเราเป็นคนหัวไว คิดไว มีความจำดี และที่เค้าเรียกกันในวงการว่าเป็นคน"ดวงดี เฮง" แม่เราจึงได้เงินจากการนี้อยู่บ่อยๆ ในวงนั้นก็จะมีการพูดคุยสนุกเฮฮา หยอกล้อ เย้าแหย่กันอยู่เป็นธรรมดา และจากการที่ได้คลุกคลีสนิทสนมอยู่ตรงที่ต่ำๆนั้นด้วยกันอยู่เป็นประจำ ทำให้เราได้พ่อเลี้ยงใหม่จากวงการพนันนี่เอง ต้องบอกว่าช่วงนั้นมันมีผีมาบังตา ปกติม๊าไม่ใช่คนแบบนี้เลย ในตอนเช้าตรู่ของวันนึง ม๊าโทรศัพท์มาที่บ้าน บอกว่าประสบอุบัติเหตุรถชนตกคูน้ำ เคราะห์ดีที่ไม่เป็นไม่ได้รับอันตรายสาหัส มีเพียงแก้วบาดตามตัวและมือเท้าตอนที่ปีนออกมาจากรถเพราะต้องทุบกระจกออกมา คนที่ไปช่วยชีวิตม๊าไว้ในคราวนั้นก็คือ ว่าที่พ่อเลี้ยงของเรานี่เอง เมื่อได้รับข่าว ป๊ารีบรุดไปหาม๊าเรา เหตุเกิดขึ้นที่ตจว. ป๊าไปขอบคุณพ่อเลี้ยง และรับม๊ากลับมาบ้าน ม๊ากลับมาในชุดผู้ชาย เป็นเสื้อยืดกับกางเกงพละ ชุดชั้นในก็ไม่ได้ใส่ บาดแผลจากแก้วเต็มตัว เราร้องไห้ไม่หยุดเลย เป็นเหตุการณ์ที่เราเกือบจะสูญเสียม๊าไป แล้วเรื่องมันก็เลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ เราจำได้เลย ครั้งแรกที่ม๊าคุยกับเราเรื่องนี้ ม๊าโทรมาหาเราในช่วงดึกๆวันพฤหัส "ลูกรู้ใช่ไหมว่ามันมีปัญหาในครอบครัวเรา ลูกจะว่าอะไรไหมถ้าม๊าจะมีแฟนใหม่" เรายอมรับ ว่าเราสนิทกับม๊ามากกว่าป๊ามาก รับฟังทุกอย่างจากม๊า ความรู้สึก ความคิด มุมมองทุกอย่าง เราไม่เคยคุยกับป๊าเลย ในตอนนั้นเราจึงได้รับอิทธิพลการเข้าใจเรื่องราวต่างๆส่วนใหญ่ในเรื่องนี้จากม๊า เราบอกไปว่า"หนูเข้าใจค่ะ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคน ที่ความคิดเห็นไม่ตรงกัน" เงียบกันไปพักนึง "ลุงคนนั้นใช่ไหมคะ" ม๊าประหลาดใจที่เราเดาออก แหม่ มันชัดเจนเสียขนาดนั้น ถึงเราจะเด็ก แต่เราไม่ได้หูตาบอดนะ เป็นเหตุการณที่เรานึกเสียใจจวบจนทุกวันนี้ ถ้าวันนั้นเราคัดค้าน ถ้าวันนั้นเราไม่ยอบรับ ทุกๆอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ เรื่องราวก็ประมาณฉากในหนังสือนิยายเล่มละ 10 บาท คุณจะคาดไม่ถึงเลยว่า ชีวิตยิ่งกว่านิยายจริงๆ พ่อเลี้ยงเราเลวมาก 5555 โปรดติดตามตอนต่อไป หากยังสนใจในชีวิตอันเน่าเฟะเละเทะและน่าเบื่อของเราอยู่ เราได้มีโอกาสทำจิตใจให้แข็งแกร่งดังหินผา พร้อมรองรับทุกสถาณการณ์ แต่หารู้ไม่ ว่าผลกระทบมันกลับมาเกิดขึ้นในหลังจากที่เหตุการณนั้นได้ผ่านพ้นไปแล้ว   Create Date : 04 มีนาคม 2556     1 comment Last Update : 4 มีนาคม 2556 13:40:05 น.     Counter : 523 Pageviews.   Share Tweet

(ตอนที่ ๒) จุดเปลี่ยนของชีวิต ที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัว ป๊าเราโดนโกงจากเพื่อนที่ร่วมลงทุน แล้วเค้าก็ได้หนีตายไป เหลือหนี้สินให้ครอบครัวเรา ธุรกิจติดลบหลายสิบล้าน ป๊าม๊าเราก็พยายามแก้ไข ก็ดีขึ้นบ้าง พยุงตัวมาเรื่อยๆ จนพอเราอายุราว 2 ขวบ ป๊าได้รับเชิญให้ไปบริหารและร่วมก่อตั้งบริษัทใหม่ พร้อมเงินทุนก้อนโต ม๊าจึงรับบริษัทของครอบครัวไปบริหารต่ออย่างเต็มตัว ม๊าเราเป็น working woman กระชับกระเฉง มีวาทะศิลป์เป็นเลิศ ก็หมุนเงินกันไป หมุนหัวติ้วกันเลย 5555 อันที่จริง บ้านใหม่ก็ได้เครดิตมาจากการหมุนเงินของแม่เรานี่เอง แต่ทว่า ความเป็นจริงมักโหดร้ายเสมอ สุดท้ายแล้ว บริษัทไปไม่รอด และปิดตัวลง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร มันก็เป็นจุดแตกแยกของครอบครัวเรา ทะเลาะกันหนักมากแทบทุกวัน จนม๊าเริ่มไม่กลับบ้าน ตั้งแต่เล็กๆ ม้าชอบพาเราไปด้วยเสมอ ไปไหนไปกัน ลุย! ตลอด เราก็เลยสนิทกับม๊ามาก มองตารู้ใจ แต่สิ่งเดียวที่เราเกลียดที่สุด คือ การพนัน เราบอกได้เลยว่าทุกวันนี้ ชีวิตเราหักเหมาได้ถึงขนาดนี้เพราะ การพนัน ทั้งๆที่ม้าเราเคยถ่ายทอดคำสอนของตาที่พูดอยู่บ่อยๆว่า "ทำอาชีพอะไร หากล้มเหลว เราอาจเสียทรัพย์สินเงินทองที่ลงทุนไป  แต่กับการพนันแล้ว เราอาจไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่ตัวตนของเราเอง" ตาเราเกลียดการพนันมาก ม้าเคยบอกไว้อย่างนั้น แล้วทำไมล่ะคะ? เราไม่เคยได้รับคำตอบในเรื่องนี้เลย แน่นอน อยู่ดีๆยกเรื่องการพนันขึ้นมา มันย่อมเกี่ยวกับจุดเปลี่ยนในชีวิตเราแน่ ทางออกของม๊าก็คือ การพนัน เริ่มไปบ่อยขึ้นๆ ตั้งแต่ที่บ้านมีปัญหา พาเราไปด้วยบ่อยๆ สังคมในวงการพนันมันช่างแตกต่างจากสังคมในชีวิตของเรา พบเจอคนหลากหลาย ต่างอาชีพ ต่างฐานะ ต่างอายุ  แต่ไม่ว่าจะอะไร เราไม่เคยมองว่าคนพวกนี้เป็นคนดีเลย   Create Date : 01 มีนาคม 2556     0 comment Last Update : 4 มีนาคม 2556 13:39:48 น.     Counter : 639 Pageviews.   Share Tweet

(ตอนที่ ๑) ณ จุดเริ่มต้น การเขียนบล็อค(?)ครั้งแรกของเรา รู้สึกบ้านนอกๆชอบกล แต่ใครๆก็ต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้นสิน่า หวังว่าจะสามารถเขียนบล็อคนี้ไปได้เรื่อยๆ โดยไม่มีปัญหาหรือความขี้เกียจมาขวางกั้นนะ ยังไม่ได้วางแผนที่แน่นอนเอาไว้เลยว่าบล็อคนี่จะเกี่ยวกับอะไร ก็คงประมาณ ไดอารี่ ประวัติชีวิต เรื่องเล่าต่างๆ และถ้าเป็นไปได้ก็อยากทำรีวิวอาหาร ท่องเที่ยว ชื่อ: บี (โหลชะมัด เคยคิดไว้ว่าถ้าอยากมีชื่อเก๋ๆ ไม่ซ้ำใคร แต่สุดท้ายทำไมมันมาลงที่ชื่อนี้เนี้ย) เติบโตมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง แต่ว่าอบอุ่นดี มีความสุข ความทรงจำในสมัยเด็กเกี่ยวกับครอบครัวมันช่างเต็มไปด้วยความรัก ก.. เป็นบ้านทาวน์เฮ้าส์หลังเล็กๆ มีสวยหย่อมกระจิดริดอยู่หน้าบ้าน  คุณแม่เป็นคนชอบต้นไม้ ดอกไม้ ช่วงนั้นคุณแม่ก็ฮิตนี่เลย Bird Of Paradise แหม่ แต่เรียกคุณแม่ๆนี่มันขัดๆปากยังไงอยู่ ก็ทางบ้านคุณพ่อเป็นคนจีน เลยเรียกว่า ป่าป๊า ม่าม๊า มาตั้งแต่เกิด ที่บ้านจะชอบกิน-เที่ยวกันอยู่แล้ว ปกติจะไปต่างจังหวัดใกล้ๆ ทุกอาทิตย์ ไปบ่อยที่สุดก็หนีไม่พ้นพัทยานั่นแล ไปชิวๆ กินอาหารทะเล เล่นน้ำ แล้วก็จะมีไปเที่ยวต่างประเทศกันทุกปี เห็นมะ ชีวิตดูสุขี แฮปปี้จะตาย อยู่บ้านอันแสนอบอุ่นนี้ได้จนอายุ 9 ปี แล้วก็ย้ายบ้าน มันเหมือนมีคลื่นสม่ำเสมอมาเรื่อยๆ แล้วช่วงชีวิตก็พีคขึ้นไป เสวยความสุขสบายมากขึ้น บ้านหลังใหม่ ไฉไลกว่าเดิม เข้ามาอยู่ในหมู่บ้านจัดสรร ทุกอย่างเป็นสัดเป็นส่วน มีสโมสร มีสระว่ายน้ำ ฟิตเนส สวนหย่อมของหมู่บ้าน โอ้ลั้นล้า บ้านเดี่ยว มีสวน มีบ่อปลาคาร์ฟด้วย เจ๋งป่ะล่ะ ก็ได้มีห้องนอนของตัวเอง จากที่เคยนอนเบียดแนบชิดกันอยู่สามคนบนเตียง แล้วก็มีแม่บ้าน พี่เลี้ยง คนสวน คนบานเลย 5555 ที่พร่ำมาทั้งหมด ไม่ใช่ว่าจะมาอวดร่ำอวดรวยหรืออะไร คนรวยกว่าเรามีเยอะถม จะบอกว่าเรื่องทั้งหมดมันมีเบื้องหลัง ความโศกเศร้าอาดูรส่วนตัวของเราเองแหละ แต่เรื่องนั้นเอาไว้มาต่อทีหลังก็แล้วกัน   Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2556     2 comment Last Update : 4 มีนาคม 2556 13:39:21 น.     Counter : 542 Pageviews.   Share Tweet