หลายคนอาจคิดว่าอยากเก่งภาษาอังกฤษไม่รู้จะทำอย่างไร เห็นเพื่อนพูดกับฝรั่งได้คล่องแคล่ว เก่งจังได้แต่บอกตัวเองว่าทำไมเขาเกิดมาเก่งขนาดนี้หารู้ไม่ว่าเราก็มีศักยภาพเท่าๆกับเขาล่ะ

ผู้เขียนเป็นคนหนึ่งที่เคยเจอเหตุการณ์แบบนั้นมีข้ออ้างร้อยแปดว่าเราไม่เก่งเหมือนเขาเพราะ พื้นฐานไม่เท่ากันบ้างเรียนโรงเรียนไม่เหมือนกันบ้าง คิดหลายอย่าง จะบอกผู้อ่านว่า มันไม่ผิดหรอกค่ะที่จะมีคิดน้อยใจบ้าง แต่เราเลือกได้ว่าจะยอมรับและคิดว่ายากเป็นไปไม่ได้เพราะไม่ได้เก่งไม่ได้เรียนเมืองนอก หรือจะยอมรับว่าเออ ฉันไม่เก่ง ไม่เก่งแล้วไง เรียนรู้ได้ งั้นฉันต้องขยันกว่าเธอฉันถึงจะได้เท่าเธอ ถ้ายอมรับอย่างหลังก็มีแนวโน้มว่าจะเก่งนะคะยอมรับและสังเกตวิธีพัฒนาภาษาอังกฤษของมือโปร และเราก็เลียนแบบเขา สักวันค่ะ ให้เวลาทำหน้าที่ของมันฝึกไปเรื่อยๆวันละนิดวันละหน่อยได้บ้างไม่ได้บ้าง ในที่สุดคุณก็จะบอกตัวเองว่าอ้าว! อ่านออกแล้วนี่หว่าลืมไปเลยว่ามาถึงจุดนี้ได้ยังไง

ถ้าไม่ได้จริงๆก็เรียนรู้จากเบสิคๆเลยเปิดศัพท์อ่านไม่ออก ฟังออกเสียงในเวปต่างๆ จดเป็นคำอ่านไทยไว้ หรือเริ่มเบื่อๆจำลองเหตุการณ์ว่าอยู่เมืองนอก ออกจากบ้าน ซื้ออาหารที่ร้านอาหาร ถามว่าอันนี้ราคาเท่าไหร่ How much is this? ลองทบทวนเหตุการณ์ในแต่ละวันว่าต้องใช้ภาษาอังกฤษหมดเลยจะพูดอย่างไร ติดขัดตรงไหนGoogleเลยจ้าเช่นสั่งข้าวผัด เราพูดไปว่า ข้าวผัดกลับบ้าน1กล่องค่ะ เราก็พูดว่าภาษาอังกฤษจะมีประธาน+กริยา+กรรม =ฉันต้องการข้าวผัด1กล่องสำหรับกลับบ้านก็พูดว่า I want to buy FriedRice To Go. คิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตเราแปลเป็นภาษาอังกฤษแค่นี้ก็เรียนภาษาอังกฤษอย่างสนุกแล้ว ฝึกแบบนี้จะทำให้เราคล่องไว ผลลัพธ์ที่ได้ก็ตรงกับนำไปใช้จริงด้วยเวลาใช้จริงแม้ไม่เหมือนกับที่ฝึกแต่สมองมันจะคิดไวอย่างเป็นธรรมชาติเลยล่ะลองไปใช้กันดูนะคะ