เริ่มจากความเหงาและความว่างเปล่า
ว่าด้วยวัยของตัวเองของหมูตัวน้อย กำลังคืบคลานเข้าสู่วัยกลางคน ก็แค่เลยสี่แยกแจ้งวัฒนะ มุ่งหน้าดิ่งเข้าห้าแยกปากเกร็ด โห ปกติก็รถติดนาน แต่แหม พอเราลืมหน่อยเดียว อุแม่เจ้า เห็นไอ้ห้าแยกอยุ่ข้างหน้านี่เอง ก็เลยมีความคิดใหม่ เราน่าจะไปเปิดหู-ล้างตาสักกะหน่อยดีกว่า เอ แล้วเริ่มต้นอย่างไรดีนะ ก็มีเสียงแว่วจากแสงจันทร์ (ของคุณ satineesh) ใส่เพลงเพราะมาก ภาพก็สวย ว่าแล้ว อย่ากระนั้นเลย เรามาเริ่มหัดทำไอ้ก้อนนี้ดีกว่า แล้วตามด้วยเสียงเชียร์ของนู๋น้ำฝนว่า หมูน้อยเรามาช่วยกันทำ และนี่ก็เป็นที่มาของ ตอน โห การทำblog
แล้วเราได้อะไร จากการเข้ามา bloggang
เมื่อเราเริ่มต้นเข้ามา จนถึงวันนี้ ก็มานั่งถามตัวเองว่า เรารู้สึกอย่างไรกับสังคมนี้
สำหรับหมูน้อย (ก็ประมาณ 1 เดือน) พอมีข้อสรุปได้ดังนี้
1.ได้อ่านบทความดีๆ ปกติ ก็ฃอบอ่านเป็นทุนอยู่แล้ว แต่สำหรับที่นี่ เปรียบเสมือนเราเอาห้องสมุดมาไว้ที่บ้านเลย อยากอ่านเมื่อไร ก็เปิดอ่านได้เลย บางเรื่องไปเจอแบบไม่คาดคิด มีความหลากหลายมากๆๆๆๆ และลดค่าใช้จ่ายในการเดินทาง ข้ออ้างต่างๆ
2.ได้เพื่อนใหม่ๆ ตรงนี้นะ เป็นจุดประสงค์หลัก แต่แรกก็หวั่นๆอยู่ ว่าเราเข้ามาใหม่ จะมีใครมาสนใจ คนอื่นเขาติดต่อกันมานาน จะเป็นตัวประหลาดหรือเปล่า แฮะ แฮะ
3.กำลังใจ จากการอ่านคอมเม้นท์ เรามีการส่งกำลังใจ ให้พลัง เตือนตัวตนของเรา ทั้งๆที่เราไม่เคยเห็นหน้าค่าตากัน
4.ไม่เหงาแล้ว
แล้วเพื่อนๆละครับ ได้อะไรบ้าง
รอฟังเพลงค่ะ