Bloggang.com : rajasit

“คนอย่างแกน่ะ ทำไม่ได้หรอก”

“คนอย่างแกน่ะ ทำไม่ได้หรอก”
จากคำสบประมาทของคุณครู
สู่ผู้พัฒนาจรวดและดาวเทียมขึ้นไปบนอวกาศ
บนเวที TEDxSapporo มีคุณลุงท่าทางแข็งๆ คนนึงยืนเกาหัวอยู่
ท่าทางดูตื่นเต้นที่จะพูดต่อหน้าคนเป็นจำนวนมากที่กำลังรอฟังเค้าอยู่
เขาชื่อว่าคุณลุง Tsutomu Uematsu
(ผมขอเรียกต่อไปว่า “คุณลุง” นะครับ”)
.
คุณลุงเป็นเจ้าของกิจการหนึ่งอยู่ที่ฮอกไกโด
บริษัทนี้มีสินค้าหลักคือแม่เหล็กที่ใช้สำหรับกระบวนการรีไซเคิล
นอกเหนือไปกว่านั้นที่นี่ยังสามารถวิจัยคุ้นคว้า
พัฒนาจรวดที่ขึ้นไปในอวกาศ สร้างดาวเทียม
และสามารถผลิตเครื่องจำลองสภาพสูญญากาศ
ซึ่งเป็นเครื่องเดียวในญี่ปุ่น และหนึ่งในสามเครื่องของโลก
.
คุณลุงเล่าไปอีกว่า อดีตความฝันของเค้า
ไม่ใช่การไปอวกาศหรอก แต่จำได้แม่นว่า…
เคยดูทีวีกับคุณตาตอนที่ยานอะพอลโล่
กำลังจะลงจอดที่ดวงจันทร์ คุณตาหน้าตาดีใจสุดๆ
อย่างที่เด็กน้อย ณ ตอนนั้นไม่เคยเห็นมาก่อน
“ดูสิ ดูสิ คนจะไปเหยียบดวงจันทร์ได้แล้ว หลานก็ไปได้เหมือนกัน”
คำนี้จึงกลายเป็นแรงบันดาลใจให้
เด็กชาย Tsutomu หันมาสนใจวงการอวกาศและจรวด

เด็กชายคนนั้นมุ่งมั่น อ่านหนังสือเล่มแล้วเล่มเล่า
เกี่ยวกับอวกาศอย่างหลงใหล
จนวันนึง…คุณครูมาบอกว่า
“อย่ามัวแต่คิดเพ้อฝันไปเลย กลับไปตั้งใจเรียนดีกว่า”
“การจะไปถึงอวกาศ ถ้าไม่ฉลาดไปไม่ได้หรอก
แล้วต้องมีเงินเยอะๆ ด้วยที่แกคิดน่ะ มันคนละโลกกับที่อยู่เลย”
“อย่างแกน่ะ ทำไม่ได้หรอก”
.
คุณลุงรู้สึกเสียใจและได้ครุ่นคิดว่า
เราควรฝันเฉพาะ “ฝันที่มันน่าจะเป็นจริงได้” จริงๆ หรอ?
ใครล่ะที่เป็นคนมากำหนดว่า
“ฝันนี้อาจเป็นจริงได้ ฝันนั้นมันเป็นไปไม่ได้หรอก”
.
แล้วลุงก็คิดได้อีกว่า..”ถ้าไม่ลองทำก็คงไม่รู้หรอก”
และเราก็ไม่ควรให้คนที่ไม่เคยแม้แต่จะลงมือทำสิ่งนั้น
เลยมาตัดสินเรื่องนี้ให้เรานะ!
จริงๆแล้ว การที่ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำได้มาก่อน
คือความฝันที่แท้จริงไม่ใช่หรอ!?
.
ระหว่างที่คุณลุงกำลังจะเดินตามความฝัน
เรื่องวิจัยพัฒนาทางด้านอวกาศ
มักจะมีคนรอบข้างเข้ามาบอกกับคุณลุงว่า
“โดเซ มุหริ”หรือที่แปลว่า “ยังไงก็เป็นไปไม่ได้หรอก”
คำนี้เป็นคำที่คุณลุงรู้สึกว่า เป็นคำที่ร้ายแรงที่สุด
เพราะมันขโมยความเชื่อมั่นและความเป็นไปได้ของคนที่ถูกพูดถึง
.
คำพูดเหล่านี้มักจะออกมาจากปากคนที่ไร้ซึ่งความมั่นใจ
และพยายามจะบั่นทอนความตั้งใจ
และความหวังคนรอบข้างด้วย
…ครั้นคนรอบข้างหลายๆคน
พยายามจะทำลายความฝันของคุณลุงอีก
คุณลุงจึงตั้งปณิธานกับตัวเองไว้ว่าว่าจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า
.
“ความฝันว่าจะไปอวกาศได้ต้องสำเร็จด้วยมือผมเอง”
.
แล้วแรงดึงดูดก็ทำงานครับ..
คุณลุงโชคดีไปเจอกับศาสตราจารย์นากาตะ
แห่งมหาวิทยาลัยฮอกไกโดที่วิจัยเพื่อสร้างจรวดที่ไม่เป็นอันตราย
แต่ยังขาดทุนทรัพย์
คุณลุง Tsutomu ก็ไม่มีเงินหรอกครับ
แต่มีทักษะในการรวบรวมวัตถุดิบและผลิตของขึ้นมา
ทั้งสองจึงร่วมกันทำโปรเจค ทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ผิดพลาดนับครั้งไม่ถ้วน จนสุดท้ายก็มีผลงานจรวด
และดาวเทียมที่สามารถบินขึ้นไปบนอวกาศได้จริง!
.
บริษัทคุณลุง Tsutomuตอนนี้ยังมีพนักงานเพียงแค่ 17 คน
แต่คุณเชื่อมั้ยครับว่ามีเด็กๆ มาทัศนศึกษา
เพื่อเยี่ยมชมการสร้างจรวจของบริษัทนี้
ปีละมากกว่า 10,000คน

คุณลุงกลายเป็นแรงบันดาลใจของเด็กรุ่นใหม่ให้กล้าที่จะฝัน
คุณลุงจะคอยให้คำแนะนำและเน้นย้ำให้เด็กๆ ไม่ไหวหวั่น
ต่อคำสบประมาทของคนรอบข้าง
ขอเพียงแค่ “ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน”
แม้ทำได้ครึ่งๆ กลางๆ ก็ยังดีกว่า ไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย

ย้อนกลับไป…หลายสิบปีก่อน
คุณครูคนที่เคยสบประมาทคุณลุงว่า
“โดเซ มุหริ”อย่างแกอ่ะ ทำอะไรไม่ได้หรอก
ถ้าวันนั้นคุณลุงเชื่อคำพูดคุณครู ก็คงไม่มีวันนี้
แทนที่จะคิดว่าทำไม่ได้หรอก เปลี่ยนมาเป็น
“ถ้าไม่ทำแล้วจะเสียใจไปตลอดชีวิต” น่าจะดีกว่านะครับ
ดูคุณลุงเป็นตัวอย่างกันนะครับ

สามารถดู TEDxSapporo คลิปนี้เต็มๆ ได้ที่
https://www.youtube.com/watch?v=gBumdOWWMhY#t=876

แต่เดี๋ยวก่อน! แก้นิสัยผลัดวันประกันพรุ่งด้วย “กฎสองนาที”

… “เดี๋ยวค่อยเขียน” … “เดี๋ยวค่อยทำ” … “เดี๋ยวค่อยโทร” … “เดี๋ยวค่อยอาบ” … “เดี๋ยวค่อยวิ่ง”

สิ่งที่คุณผลัดวันประกันพรุ่งนั้นมักจะไม่ใช่สิ่งที่คุณทำไม่ได้ แต่ก็ไม่รู้ว่ามีอะไรสิงอยู่ในตัว ทำให้ทำตอนนี้เลยไม่ได้?! อันที่จริงแล้วงานหรือว่าสิ่งจะทำนั้นเราจะเริ่มทำหรือทำให้เสร็จเลยก็ได้ แต่ก็หาทางอิดออดไปเรื่อย ด้วยเหตุผลแล้วแต่จะสรรหามาบอกตัวเอง

มีงานวิจัยทางประชากรและสังคมบอกว่าผลัดวันประกันพรุ่งเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของมนุษย์ แต่บางครั้งผู้เขียนก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นโรคด้วยหรือเปล่า ฮา แต่ก็ยอมรับว่าเป็นนิสัยที่เลิกยาก (ถึงยากมาก) จะทำยังไงให้ละเลิกได้ ก่อนอื่นก็ต้องยอมรับก่อนว่าเราเป็นคนผลัดวันประกันพรุ่ง จากการหาข้อมูลมาก็พอจะมีคนเขียนเกี่ยวกับวิธีที่จะแฮก นิสัยนี้อยู่บ้าง แต่อ่านๆไปก็ยังดูปฎิบัติยากอยู่ โดยส่วนตัวผู้เขียนไม่ชอบอะไรเวิ่นเว้อดูเป็นนามธรรม ถ้าได้เป็นหลักการอะไรที่เข้าใจง่ายๆแล้ว แล้วนำไปฝึกฎิบัติดูและสัมผัสประสบการณ์จริงน่าจะดีกว่า

บังเอิญไปเจอหลักการง่ายๆที่จะกำหราบนิสัยนี้ให้ราบคาบ คิดโดยคุณ James Clear ซึ่งเค้าเรียกเทคนิคนี้ไว้ว่า “กฎสองนาที – The 2-Minute Rule“

มีกฎสั้นๆอยู่ 2 ข้อดังนี้

ข้อแรก อะไรที่ใช้เวลาน้อยกว่าสองนาที, ให้ทำเลยตอนนี้ เค้านำมาจากหนังสือของ David Allen ชื่อ Getting Things Done เป็นกฎที่ให้เราระลึกไว้ว่างานอะไรที่ใช้เวลาน้อยกว่าสองนาทีนั้นควรจะทำเป็นอันดับแรกๆ อาจะเป็นกินข้าวแล้วก็ล้างจานเลย เอาผ้าลงถังซัก จ่ายค่าโทรศัพท์ ทิ้งขยะ ส่งอีเมล์ (ระหว่างเขียนนี้ผู้เขียนก็นึกออกว่าต้องโทรไปถามเรื่องเอกสารธนาคาร อิดออดมาเป็นอาทิตย์ โทรเสร็จไม่ถึงสองนาทีจริงด้วย T_T)

ข้อสอง ถ้าจะฝึกนิสัยอะไรใหม่, ทำให้เสร็จภายในสองนาที กฎนี้เป็นการประยุกต์จากกฎการเคลื่อนที่ของนิวตันกับวัตถุมาใช้กับชีวิต ซึ่งสิ่งที่สำคัญที่สุดของการสร้างนิสัยหรือฝึกอะไรใหม่ๆ อยู่ที่การเริ่มต้น หากได้เริ่มแล้ว การทำต่อๆไปก็จะง่ายขึ้น ด้วยแนวคิดนี้ เค้าก็เลยบอกว่าถ้าจะเริ่มทำอะไรใหม่ให้แบ่งงานย่อยๆ แล้วให้เลือกงานที่ทำเสร็จได้ในสองนาที เช่น อยากจะทานอาหารเพื่อสุขภาพ ก็เริ่มด้วยทานผลไม้ชิ้นนึงตอนนี้เลยไม่ต้องรอช้า กินต่อไปเรื่อยๆก็อาจจะพัฒนาไปกินอย่างอื่นที่ดีต่อสุขภาพเพิ่ม หรืออยากจะฝึกนิสัยรักการอ่าน ก็เริ่มอ่านหน้าแรกได้เลยวันนี้ อ่านทุกวันต่อไปก็อ่านเป็นได้หลายๆบท อยากนอนให้มีประสิทธิภาพ ก็เริ่มนอนตามเวลาที่ควรจะเป็นตั้งแต่คืนนี้เริ่มต้นก็อาจจะยังไม่หลับง่ายๆ นอนเวลาเดียวกันไปหลายๆวันซักพักก็หลับตามเวลาเอง เป็นต้น

ผู้เขียนคิดว่าเป็นเทคนิคที่น่าสนใจ น่าจะลองนำไปใช้แฮกชีวิตกันครับ

ที่มา

//Hackerlife.in.th/

Create Date : 26 ตุลาคม 2558

Last Update : 26 ตุลาคม 2558 1:59:28 น.

Counter : 617 Pageviews.

0 comment