ชื่อเสียงของ “เมืองหลวงพระบาง” ในยามนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหอมหวานชวนให้ไปเยือนขนาดไหน ด้วยเหตุผลหลักๆ คือการเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ได้รับการขึ้นทะเบียนให้เป็นเมืองมรดกโลก โดดเด่นในเรื่องการรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมไว้ได้อย่างเหนียวแน่น มีวัดวาอารามเก่าแก่มากมาย บ้านเรือนคลาสิคแบบโคโลเนียลสไตล์ ตัวเมืองตั้งอยู่ริมน้ำโขงและน้ำคาน ซึ่งไหลบรรจบกันท่ามกลางธรรมชาติอันงดงาม ยิ่งไปกว่านั้น...ชาวหลวงพระบางส่วนใหญ่ล้วนมีบุคลิกยิ้มแย้มเป็นมิตร น่าคบหาสมาคมไม่แพ้ชาติใดๆ ในโลก
     ด้วยเสน่ห์เฉพาะตัวของหลวงพระบางที่กล่าวไว้ข้างต้น ทำให้ฉันต้องดั้นด้นมาสัมผัสด้วยตัวเองถึงที่ สายการบินบางกอกแอร์เวย์ทะยานขึ้นน่านฟ้าใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงก็ลงสู่ผืนแผ่นดินของประเทศลาว การมาครั้งนี้เป็นครั้งแรกของฉัน จึงจำเป็นต้องใช้บริการไกด์พื้นที่ช่วยพาชมเมือง ก่อนเริ่มโปรแกรมทัวร์รายการแรก ฉันแวะไปยังโรงแรมเมืองหลวงเพื่อจัดแจงเก็บสัมภาระและเช็คอินก่อน โรงแรมนี้อยู่ในระดับสี่ดาว สถานที่ตั้งไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก เรียกว่าสามารถเดินเท้าชมบรรยากาศรอบๆ ได้สบายเลยล่ะ
     อากาศของหลวงพระบางช่วงเดือนธันวาคมหนาวเหน็บ โชคดีที่ฉันเตรียมเสื้อกันหนาวและยาแก้แพ้อากาศมาด้วย การตะลุยเที่ยวครั้งนี้จึงไม่มีอะไรให้น่าวิตก สถานที่ท่องเที่ยวที่ไกด์พาไปเยี่ยมชมในวันแรกคือ วัดเชียงทอง วัดหลวงคู่บ้านคู่เมืองเก่าแก่โบราณ มีสถาปัตยกรรมที่งดงาม สร้างขึ้นในสมัยพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชก่อนที่จะย้ายเมืองหลวงไปเวียงจันทน์ บริเวณที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของตัวเมืองหลวงพระบาง ใกล้กับบริเวณที่แม่น้ำคานไหลมาบรรจบกันกับแม่น้ำโขง มีพระอุโบสถหรือภาษาลาวเรียกว่า "สิม" เป็นหลังไม่ใหญ่โตนัก หลังคาพระอุโบสถแอ่นโค้งและลาดต่ำลงมาก ซ้อนกันอยู่ 3 ชั้น ส่วนกลางมีช่อฟ้าประกอบด้วย 17 ช่อ เป็นที่สังเกตกันว่าวัดที่กษัตริย์สร้างขึ้นมี 17 ชั้น ส่วนสามัญมีแค่ 1-7 ชั้น ซึ่งน่าจะเก็บของมีค่าไว้ในนั้นด้วย
     จากนั้นไกด์ก็พาเราเดินทางต่อไปยัง พระธาตุภูษี ปกติสองข้างทางจะร่มรื่นด้วยต้นดอกจำปา แต่ฉันมาในช่วงหน้าหนาว จึงเห็นแค่กิ่งไม้ระโยงระยาง ดูๆ ไปก็งดงามเหมือนงานศิลปะไปอีกแบบ ที่นี่มีจุดชมวิวพระอาทิตย์ตกดินก่อนถึงยอดพระธาตุ ทำให้มองเห็นวัดและบ้านเรือนทอดยาวขนานแม่น้ำโขงจรดปากแม่น้ำคาน หลายคนบอกว่าหากใครไม่ได้ก้าวเท้าขึ้นพระธาตุภูษี นั่นหมายความว่ามาไม่ถึงเมืองหลวงพระบาง แม้บันไดจะมากมายถึง 328 ขั้น แต่เราก็ไม่ย่อท้อ กัดฟันย่ำเท้าจนถึงจุดหมาย จนได้มาเห็นทิวทัศน์อันสวยงามของตัวเมืองก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ชาวต่างชาติแห่ขึ้นมาชมอาทิตย์อัสดงกันแน่นขนัด ไม่นานดวงอาทิตย์สีส้มกลมโตก็ลาลับขอบฟ้าไปอย่างรวดเร็ว อากาศหนาวเย็นเริ่มคืบคลานโอบล้อมรอบกาย ไกด์จึงพาเราลงจากพระธาตุฯ เพื่อไปช้อปปิ้งต่อที่ ถนนคนเดิน เป็นรายการสุดท้าย ซึ่งจะเปิดขายเฉพาะช่วงกลางคืนเท่านั้น มีของขายมากมายนับไม่ถ้วน ตั้งแต่ผ้าไหม ผ้าถุง กางเกงผ้าฝ้าย กระเป๋า เสื้อยืดลาว เครื่องเงิน ฯลฯ เสียดายที่ร้านรวงส่วนใหญ่มักจะขายของเหมือนกันหมด ฉะนั้น ต้องเดินไปเรื่อยๆ ถามราคาหลายๆ ร้าน เพื่อเปรียบเทียบว่าร้านไหนถูกกว่ากัน อย่าด่วนใจร้อนรีบซื้อเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นถ้าเจอร้านที่ขายถูกกว่าจะเจ็บใจตัวเองเปล่าๆ
     วันต่อมาก็ออกไปตะลอนทัวร์กับไกด์คนเดิม ทริปวันนี้เป็นการล่องแม่น้ำโขงเดินทางไปยัง ถ้ำติ่ง แต่ก่อนจะถึงถ้ำติ่งได้แวะช้อปปิ้งที่ บ้านช่างไห สถานที่จำหน่ายสินค้าพื้นเมือง งานหัตถรรมทอมือราคาไม่แพง แม่ค้ารายหนึ่งคะยั้นคะยอให้ฉันลองจิบเหล้าดองจากขวดที่ภายในอัดแน่นไปด้วยตุ๊กแกและงูพิษ ดูน่าขยะแขยงชวนขนลุกเลยต้องปฏิเสธอย่างนุ่มนวล เสร็จแล้วก็มุ่งหน้าไปยังถ้ำติ่ง ตื่นตาตื่นใจกับพระพุทธรูปไม้จำนวนนับ 2,000 องค์เรียงรายอยู่ บริเวณด้านนอกถ้ำมีเด็กหลายสิบคนยืนขายนกให้นักท่องเที่ยวซื้อไปปล่อย ฉันเห็นนกที่ถูกกักขังในกรงไม้ไผ่สานแคบๆ ก็รู้สึกหดหู่ใจ ไม่รู้ว่าจะควักเงินไถ่ชีวิตพวกมันดีหรือไม่ ใจหนึ่งคิดว่าหากฉันซื้อจะยิ่งทำให้พวกเขาจับนกมายังชีพต่อไปแบบไม่มีที่สิ้นสุดหรือเปล่า ชะตากรรมของนกเหล่านี้คงถูกลิขิตมาเช่นนี้กระมัง ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองชีวิตน้อยๆ เหล่านี้ด้วยเถิด
     ในที่สุดก็ล่วงเข้าสู่วันสุดท้าย ฉันตื่นมาตั้งแต่ตีห้าครึ่งเพื่อร่วมทำบุญตักบาตรข้าวเหนียวกับชาวหลวงพระบาง พระสงฆ์เดินเรียงแถวตามถนนเป็นร้อยๆ รูป และเดินเร็วมากจนหยิบข้าวเหนียวใส่ลงในบาตรแทบไม่ทัน ภาพที่เห็นทำให้ฉันได้รู้ว่า ผู้คนที่นี่ศรัทธาและเลื่อมใสในพุทธศาสนามากน้อยเพียงใด ต่างกับเมืองไทยที่ทุกวันนี้หาได้น้อยเต็มที ศรัทธาเสื่อมลงเพราะเหตุใดกันหนอ......
     ก่อนจะลาจากเมืองหลวงพระบางที่น่ารัก ฉันได้แวะไปสูดอากาศยามเช้าที่ น้ำตกตาดกวงซี ซึ่งห่างจากหลวงพระบาง 30 กม. เป็นหนึ่งในน้ำตกที่สวยที่สุดของที่นี่ น้ำตกที่หลดหลั่นเป็นชั้นๆ เกิดจากการผสมของหินปูน มีความสูงราว 70 เมตร สภาพป่าร่มรื่น มีเส้นทางให้เดินชมน้ำตกรอบๆ และแล้วเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก ต้องกลับเมืองไทยแล้วหรือนี่ ฉันยังบันทึกเรื่องราวดีๆ ลงในความทรงจำได้ไม่เต็มอิ่มเลย เครื่องบินพาฉันลงสู่สนามบินสุวรรณภูมิโดยสวัสดิภาพ พร้อมกับความประทับใจที่มิรู้ลืม ตั้งใจว่าหากมีโอกาสจะแวะไปเยือนอีกครั้ง

     โชคดี...หลวงพระบาง

Create Date : 20 สิงหาคม 2551
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2552 18:20:28 น.		4 comments
Counter : 196 Pageviews.
Share Tweet