|
|
 |
 |
 |
 |
| |
โครงการธรรมยาตรา เดินทางไกลไหว้พระธาตุขุนวาง
นำบุญมาฝากอีกแล้วค่ะ ครูหยีพร้อมด้วยเพื่อน ๆ ได้เข้าร่วม โครงการธรรมยาตราไหว้พระธาตุขุนวางกับวัดถ้ำดอยโตน เชียงใหม่ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 30 ธันวาคม 2555 หลายท่านอาจจะไม่ค่อยคุ้นกับคำว่า "ธรรมยาตรา" ซึ่งครูหยีให้ความหมายว่าการเดินอย่างสงบ โดยพร้อมที่จะเผชิญกับความยากลำบาก และด้วยใจที่เชื่อมั่นในอานุภาพแห่งธรรม โดยการเดินในครั้งนี้ เราจะขึ้นไปไหว้พระเจดีย์ที่ตั้งอยู่บนความสูงที่สุดของสยามประเทศ(2,300 เมตร จากระดับน้ำทะเลฯ) โดยเริ่มออกเดินทางโดยรถยนต์จากวัดถ่ำดอยโตน เวลา 06.00 น. เพื่อไป สล.เกษตรหลวงขุนวาง และ 09.00 น.ออกเดินทาง(เดินเท้า) จากจุดจอดรถขึ้นพิชิตความสูงยอดดอยอินทนนท์เพื่อไหว้สักการะบูชาพระบรมธาตุขุนวาง ใช้เวลาประมาณ 4-5 ชั่วโมงในการเดินเท้าค่ะ และทางมีแต่ขึ้น ๆ อย่างเดียวเลย ดูจากภาพ ขอบอกว่าระหว่างทางขึ้นสวยจริง ๆ มีดอกซากุระ และดอกกุหลาบพันปีให้ชมเป็นระยะ ๆ ตอนที่ขึ้นดอกซากุระยังไม่ค่อยบานค่ะ เลยได้ขอยืมรูปของปีที่แล้ว มาลงให้ดูบ้างเพื่อให้เห็นว่าสวยแค่ไหน
มีหลายเสียงถามมาว่า ทำไมครูหยีชอบทำอะไรลำบากอยู่เรื่อย ๆ ปฏิบัติธรรมที่วัดก็ได้สบาย สบาย ก็จริงเน้อ  .............แต่ขณะเดียวกันหยีกลับคิดว่าจิตเราต้องฝึกค่ะ และบารมีก็ต้องสร้างด้วยตนเองเช่นกัน การเดินขึ้นดอยในครั้งนี้ได้สร้างบารมีหลายข้อเลยค่ะ ตั้งแต่ทานบารมี อธิฐานบารมี ขันติบารมี และอีกหลาย ๆ ข้อ ส่วนจิตของเราโดยธรรมชาติแล้วชอบไหลลงต่ำ ชอบสบาย ๆ ชอบกินของอร่อย เพราะฉนั้นเรามาฝึกไม่ตามใจ "ใจ"ของเราบ้างเถิดค่ะ และที่สำคัญได้อยู่กับธรรมชาติค่ะ ธรรมชาติก็คือธรรมะ ก่อนที่จะเริ่มเดินได้มองไปที่ยอดเขาที่เป็นจุดหมายได้ถามตนเองว่า จะใช้วิธีเดินแบบไหน จะก้มหน้าก้มตาเดินโดยใช้เวลาเดินเพียง 3 ชั่วโมง หรือเดินแบบสบาย ๆ มีความสุขกับวิวและดอกไม้ข้างทาง สนทนากับเพื่อนร่วมทาง แบ่งปันขนม อาหาร เหนื่อยก็พักเป็นระยะ ๆ หยีเลือกทางเดินที่สอง ซึ่งใช้เวลาทั้งหมด 5 ชั่วโมง แต่เป็น 5 ชั่วโมงที่มีความสุขทุกนาทีเลยค่ะ การเดินทางในครั้งนี้ก็เปรียบกับการเลือกการดำเนินชีวิตในประจำวันของเรา เรามุ่งให้ถึงจุดหมายมากจนเกินไป จนลืมปัจจุบันขณะไปหรือเปล่าค่ะ ลองใช้ชีวิตให้ช้าลง สนใจสิ่งรอบข้าง คนข้างเคียงให้มากขึ้น เรามามีความสุขกับทุกลมหายใจกันเถอะค่ะ
เช่นเคยค่ะ ขอส่วนบุญส่วนกุศลที่เกิดขึ้นจากการแสวงบุญในครั้งนี้ ขอมอบให้สมาชิกบ้านหยีโยคะทุกคน และสรรพสัตว์ทั้งหมดไม่มีสิ้นสุดไม่มีประมาณด้วยเทอญ สาธุ 
มองไปที่ยอดเขาเลยค่ะ เห็นพระเจดีย์มั๊ยค่ะ นั้นแหละค่ะ พระธาตุขุนวาง ยอดเขาที่พวกเราจะเดินขึ้นไป
หลังจากที่ออกเดินทางจากที่วัดถ่ำดอยโตน จุดแวะพักแรกเพื่อเข้าห้องน้ำที่ โครงการเกษตรหลวงบขนวาง เป็นจุดหนึ่งที่มีนักท่องเที่ยวมาพักแรม เพื่อมาชมดอกซากุระกันค่ะ ช่วงที่ไปดอกยังไม่บานค่ะ แต่ก็แอบเอารูปของปีที่แล้วในช่วงเดียวกันมาฝาก ดูดอกไม้ซิค่ะ ไม่น่าเชื่อว่านี่เมืองไทย และอยู่ใกล้ ๆ เราด้วย
พี่แดง กัลยาณมิตรที่เป็นทั้งเพื่อนและพี่สาวของหยีค่ะ ได้ร่วมกันไปทำบุญ ปฏิบัติธรรมมาด้วยกันหลายครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกันค่ะ ได้รับการกรุณาจากพี่แดงเป็นธุระในการจอง มารับ-ส่งถึงบ้าน และดูแลตลอดการแสวงบุญในครั้งนี้ ขอขอบพระคุณ และบุญใด ๆ ของหยีที่เกิดขึ้นจากการทำบุญในครั้งนี้ ขอพี่แดงจงได้รับเช่นกันค่ะ
ดอกซากุระ เมืองไทย สวยจริง ๆ ดอกซากุระปกติจะบานช่วงธันวาคม - มกราคม
ระหว่างทางจะไปที่ฐานจอดรถค่ะ เห็นเขายอดที่มีมือชี้มั๊ยค่ะ นั้นแหล่ะค่ะ ยอกเขาที่พวกเราจะเดินขึ้นไปค่ะ 
ถึงฐานแล้วค่ะ กำลังเตรียมตัวก่อนขึ้น ซึ่งทางวัดได้จัดเตรียมอาหารกลางวัน ผลไม้ น้ำดื่ม ไว้ให้พร้อม ใครถือได้แค่ไหนก็เอาไปเลยค่ะ (ของใครก็แบกเองนะคะ เพราะงานนี้ไม่มีใครช่วยใครได้จริง ๆ) คณะทั้งหมดประมาณ 100 กว่าชีวิต มีทั้งพระสงฆ์ แม่ชี แม่เฒ่า ผู้ใหญ่ วัยรุ่น เด็กเล็ก และทุกคนสู้ด้วยใจจริง ๆ เลยค่ะ
เริ่มเดินกันแล้วค่ะ ทริปนี้มีคนแก่ที่มีอายุมากที่สุดคือ 75 ปี และเด็กที่สุดคือ 3 ขวบค่ะ ทางขึ้นถือว่าโหดมาก ขึ้นเขาอย่างเดียวตลอด 4 ชั่วโมง
สู้ ๆๆ ค่ะ เดินอย่างมีสติและมีความสุขกับทุกลมหายใจ
พักรับประทานอาหารกลางวันกันค่ะ (เที่ยงแล้วก็ยังไม่ถึงไหนกันเลยค่ะ) หลังทานข้าวก็เดินอีกค่ะ ยอดสุดท้ายแล้วค่ะ แต่โหดที่สุด
ทางโหดค่ะ แต่ก็มีสิ่งสวยงามให้ชมตลอดทางที่ขึ้นยอดสุดโหดค่ะ กุหลาบพันปี มีอยู่ตลอดทางเลย
ในที่สุด หลังจาก 5 ชั่วโมงผ่านไป ก็เดินถึงที่พระธาตุขุนวางค่ะ หลังจากที่มาครบกันแล้ว พระอาจารย์นาวี ปิยทัสสี ภิกขุซึ่งเป็นเจ้าอาวาสของวัดถ่ำดอยโตนได้นำสวดมนต์ นั่งสมาธิและแผ่เมตตา
นั่งสมาธิ (ไม่กล้าไปไกลจากเจดีย์ค่ะ กลัวตกเขาที่สูงที่สุดในสยาม)
ที่นั่งสมาธิ สำหรับผู้กล้าเท่านั้นค่ะ อยู่ข้าง ๆ กับพระธาตุขุนวาง
กำลังแผ่เมตตาให้กับสรรพสัตว์ในโลกนี้ค่ะ ขอจงเป็นสุขเป็นสุขเถิด...............
| Create Date : 31 ธันวาคม 2555 |
| Last Update : 3 มกราคม 2556 20:08:52 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 3155 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
.............แต่ขณะเดียวกันหยีกลับคิดว่าจิตเราต้องฝึกค่ะ และบารมีก็ต้องสร้างด้วยตนเองเช่นกัน การเดินขึ้นดอยในครั้งนี้ได้สร้างบารมีหลายข้อเลยค่ะ ตั้งแต่ทานบารมี อธิฐานบารมี ขันติบารมี และอีกหลาย ๆ ข้อ ส่วนจิตของเราโดยธรรมชาติแล้วชอบไหลลงต่ำ ชอบสบาย ๆ ชอบกินของอร่อย เพราะฉนั้นเรามาฝึกไม่ตามใจ "ใจ"ของเราบ้างเถิดค่ะ และที่สำคัญได้อยู่กับธรรมชาติค่ะ ธรรมชาติก็คือธรรมะ ก่อนที่จะเริ่มเดินได้มองไปที่ยอดเขาที่เป็นจุดหมายได้ถามตนเองว่า จะใช้วิธีเดินแบบไหน จะก้มหน้าก้มตาเดินโดยใช้เวลาเดินเพียง 3 ชั่วโมง หรือเดินแบบสบาย ๆ มีความสุขกับวิวและดอกไม้ข้างทาง สนทนากับเพื่อนร่วมทาง แบ่งปันขนม อาหาร เหนื่อยก็พักเป็นระยะ ๆ หยีเลือกทางเดินที่สอง ซึ่งใช้เวลาทั้งหมด 5 ชั่วโมง แต่เป็น 5 ชั่วโมงที่มีความสุขทุกนาทีเลยค่ะ การเดินทางในครั้งนี้ก็เปรียบกับการเลือกการดำเนินชีวิตในประจำวันของเรา เรามุ่งให้ถึงจุดหมายมากจนเกินไป จนลืมปัจจุบันขณะไปหรือเปล่าค่ะ ลองใช้ชีวิตให้ช้าลง สนใจสิ่งรอบข้าง คนข้างเคียงให้มากขึ้น เรามามีความสุขกับทุกลมหายใจกันเถอะค่ะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
