20 DEC 10 : ไทเป วันแรก ตอนบ่าย เที่ยวไทเป วันแรก ตอนบ่าย ว่าจะไม่อัพบล้อกระหว่างทางแล้วนา แต่ก็อดไม่ได้ เพิ่งมาถึงไทเปจากฮ่องกงเมื่อเช้านี้ นั่งเครื่องบินมาแค่ชั่วโมงกับสิบห้านาทีเอง ชมรูปถ่ายกันก่อน เดี๋ยวกลับไปแล้วจะร่ายสรุปความรู้สึกและสิ่งที่ได้เห็นจากการเดินทางครั้งนี้นะคะ >> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่   Create Date : 20 ธันวาคม 2553     Last Update : 20 ธันวาคม 2553 18:38:00 น. Counter : 662 Pageviews.   0 comment Share Tweet

- ภูฏาน ก็ ภูฏาน ภูฏาน ก็ ภูฏาน กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่กี่ปีก่อน ในดินแดนสยาม เกิดกระแสกรี๊ดเจ้าชายองค์หนึ่งที่เสด็จมาร่วมราชพิธีฉลองที่จัดขึ้นในประเทศ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ด้วยหญิงทุกคนในวัยเด็กล้วนอยากเป็นเจ้าหญิงกันทั้งนั้น ประกอบกับเจ้าชายองค์นี้มีคุณสมบัติเพียบพร้อม เปี่ยมศักดิ์ งามสง่า กิริยาดี การศึกษาเด่น ส่งผลให้ประเทศเล็กๆ ในหุบเขาที่เมื่อก่อนไม่ค่อยเป็นจุดหมายปลายทางของใครเท่าไหร่นักของเจ้าชายคนนั้นผุดขึ้นมาโดดเด่นเป็นสง่าในหัวใจชาวไทย โดยเฉพาะผู้หญิงทั้งสาวและไม่สาว ทั้งที่โสดและไม่โสด ช่วงนั้นมีหนังสือออกมาเจาะลึกถึงประเทศนี้และเชื้อพระวงค์นี้กันอย่างคึกคัก แม้แต่คุณนายแม่ของฉันยังเอ่ยถึงราวกับรู้จักลึกซึ้งกันมาเป็นสิบๆ ปี ประเทศนั้นชื่อ ภูฏาน (แต่ฉันชอบชื่อ ภูฐาน ชื่อเดิมมากกว่า) ปัจจุบัน เจ้าชายรูปงามพระองค์นั้นได้ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์เรียบร้อยแล้ว และไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนไทยเห่อง่ายลืมง่าย หรือว่าการเป็นกษัตริย์มันโรแมนติกน้อยกว่า เอื้อมถึงยากกว่า ฟังดูจริงจังกว่า อ่อนโยนอ่อนหวานชวนฝันน้อยการเป็นเจ้าชาย กระแส “อยากไปภูฏานจังเลย” จึงค่อยๆ จางหายไปกับกาลเวลา ส่วนตัวของฉันเอง ที่ตัดสินใจเลือกภูฏานเป็นที่ฉลองวันเกิดครบรอบปีที่ 37 ในปีนี้ ไม่ได้เป็นเพราะชอบตามกระแสหรือสวนกระแส แต่เป็นเพราะภูฏานอยู่ใกล้ประเทศอินเดียที่ฉันอยู่ และรู้ว่าจะได้อยู่ในภูมิภาคนี้อีกไม่นานแล้ว จึงควรไปเยี่ยมเยียนประเทศใกล้ๆ เสียหน่อย หลงเชื่อไปว่าระยะทางใกล้ๆ จะช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายการเดินทาง ซึ่งเป็นการคิดผิดตั้งแต่เริ่มต้น ในบันทึกนี้ ฉันจะไม่ไล่เล่าลากยาวตามระยะเวลา หรือเล่าประวัติของสถานที่ไปเยี่ยมชม แต่จะขอสรุปข้อสังเกตระหว่างการเที่ยวเป็นประเด็นสั้นๆ เท่าที่นึกออกเท่าที่เห็นในช่วงสองวัน พูดง่ายๆ ก็คือไม่มีข้อมูลท่องเที่ยวให้ไปเที่ยวตาม ไม่มีถูกไม่มีผิด เรื่องความสวยงามต่างๆ ขอเล่าด้วยรูปในสไลด์ด้านล่างนะคะ -- Boutique Country ในหนังสือ Lonely Planet คัมภีร์ของนักท่องเที่ยวกล่าวถึงการเที่ยวภูฏานโดยสรุปว่าเป็น เนปาลเวอร์ชั่นหรู สำหรับฉันและหวานใจ ภูฏานเป็นบูติกประเทศ โดยเปรียบเทียบกับบูติกโฮเต็ล คือ เล็กๆ น่ารัก มีเอกลักษณ์ สะอาดเนี้ยบ ทุกอย่างอยู่ภายใต้การจัดวางควบคุมคิดมาแล้ว เน้นคุณภาพไม่เน้นปริมาณ และราคาไม่ถูก เหมาะสำหรับคนชอบของแปลกตาแต่ไม่ชอบความแปลกใจ นักท่องเที่ยวทุกคนจะได้รับความอุ่นใจจากการมีผู้นำทางเจ้าของประเทศผู้สามารถอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เห็นให้ได้รู้ถ้าอยากรู้ ผู้นำทางประจำตัวของเราจะพาไปเที่ยวชมจุดท่องเที่ยวต่างๆ เป็นลำดับขั้นเป็นระบบระเบียบ ความเห็นส่วนตัว : ภูฏานไม่เหมาะสำหรับนักท่องเที่ยวที่ชอบการผจญภัย รักอิสระเสรี อยากคลุกคลี ได้เห็นชีวิตคนท้องถิ่นแท้ๆ เพราะโปรแกรมการเที่ยวได้ถูกจัดวางไว้เรียบร้อยแล้วทุกเส้นทางโดยมีผู้นำทางเป็นผู้ควบคุมว่าจะได้ดูอะไรบ้าง ทำอะไรบ้าง กินอะไรบ้าง เดินไปทางไหนได้บ้าง ประเทศภูฏานมีโลกสองโลกขับเคลื่อนไปเคียงข้างกัน คือโลกของชาวภูฏาน กับ โลกของนักท่องเที่ยว คนภูฏานที่ไม่ได้อยู่ในวงการท่องเที่ยวจะมีชีวิตกินอยู่ในโลกของตน ไม่ไปกินอาหารในร้านที่จัดสำหรับนักท่องเท่ียวที่จะมีการผูกบัญชีกับสำนักนายหน้าท่องเที่ยวหักกลบลบบัญชีกับ “ต้นทุนเงินฝาก” (ที่ฝากแล้วฝากเลย) 200 เหรียญสหรัฐ ที่ได้ข่าวว่ากำลังจะขึ้นเป็น 250 ในอีกไม่ช้านี้ -- วัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์แสนรัก แต่ไม่รู้จะทานอยู่ได้อีกกี่นานนัก ประชาชนและรัฐบาลภูฏานรักและหวงแหนวัฒนธรรมสองสิ่งคือ การแต่งกายและสถาปัตยกรรม ถึงแม้ว่าฉันจะเห็นเด็กชายวัยรุ่นทำผมทรงเกาหลีปาดเจลปล่อยปอยผมปรกหน้าอยู่บ้าง แต่คนส่วนใหญ่พร้อมใจกันใส่ชุดประจำชาติเดินไปมาบนท้องถนน ดูแล้วแปลกตา รู้สึกเหมือนอยู่ในฉากถ่ายละครย้อนยุคขนาดใหญ่ตอนที่ผู้กำกับสั่งหยุดพัก เนื่องจาก “ตัวประกอบ” คุยโทรศัพท์มือถือกันให้ควั่ก บนท้องถนนเองมีรถรุ่นใหม่วิ่งคึกคัก โดยแบ่งเป็น ฮอนด้าสำหรับคนรวย ฮุนไดสำหรับรับส่งนักท่องเที่ยว มหินทรากับทาทาของอินเดียสำหรับราษฎรทั่วไป รถหรูที่สุดที่เห็นจอดอยู่คือเบนซ์สปอร์ตรุ่นล่าสุด สิ่งแรกที่เห็นได้อย่างเด่นชัดตอนที่เครื่องบินร่อนลงอย่างสง่างามบนรันเวย์ที่ติดอันดับสั้นทุกสุดในโลกที่เมืองปาโร คือ บ้านเรือนของที่นี่มีความกลมกลืนไปในทางเดียวกัน มีหลังคา หน้าต่าง คานรับ ลวดลายประดับเหมือนๆ กัน ผู้นำทางของเราบอกว่า ใครจะสร้างอะไรต้องเสนอแบบให้ทางการดูก่อน ถ้าไม่มี “ความเป็นภูฏาน” อาจถึงขั้นโดนรื้อถอน มีการกำหนดแบ่งประเภทของสิ่งก่อสร้างด้วยสีของหลังคา สีแดงเป็นอาคารราชการ สีเหลืองเป็นวัด สีเขียวและสีดำเป็นของราษฎร ในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นที่ฉันอ่านมีข่าวอยู่ข่าวหนึ่งรายงานเรื่องการที่ภูฏานจะเปิดประเทศให้เป็น IT Destination คล้ายๆ กับอินเดีย สิ่งแรกที่ทางการของภูฏานเน้นนักเน้นหนาคือ อาคารสำนักงานของศูนย์ไอทีต้องเป็นอาคารแบบภูฏาน อ่านต่อๆ ไปจนจบข่าวก็ยังไม่เห็นเจอนโยบายอื่นๆ ที่บอกว่ามีวิธีการไหนดึงดดูนักลงทุน จะมีสถาบันการศึกษาใดบ้างพัฒนาบุคลากรของตนให้เข้าทำงานในอาคารนั้น... จบข่าว -- เรื่องกิน เรื่องใหญ่สำหรับฉัน แต่อาจจะไม่ใช่สำหรับเขา เป็นที่เลื่องลือและเป็นความจริงว่าคนภูฏานชอบกินพริกกับเนยแข็ง ซึ่งฉันมองว่าเป็นจุดอ่อนอย่างหนึ่งที่ทำให้อาหารของชาตินี้ไม่ค่อยถูกปากคนต่างชาติ ง่ายๆ เลย คนตะวันตกเจอคำว่าพริกเข้าไปก็ถอย คนตะวันออกอย่างฉันเจอพริกไม่ถอยแต่เจออาหารทุกจานมาในรูปแบบคล้ายๆ กัน คือ ผัดเนยใส่เนยแข็ง เจออาหารรสชาติคงที่เพราะเครื่องปรุงเดียวที่ใส่คือเกลือเข้าไปหลายมื้อก็เอือมได้ง่ายๆ แม้ว่ามื้อแรกจะรู้สึกว่าอร่อยไม่เลวก็เถอะ ส่วนคนอินเดียจากประเทศพี่ใหญ่ที่ได้รับสิทธิเข้าเที่ยวได้โดยไม่ต้องมีคนควบคุม เอ้ย ดูแล ผู้นิยมเครื่องเทศร้อนแรงคงจะเซ็งจิตอยู่ไม่น้อย แต่ก็เห็นร้านอาหารสำหรับนักท่องเที่ยวบางทีจัดอาหารอินเดียให้กินกันเลย เหตุผลหนึ่งซึ่งหวานใจเอ่ยมาคือประเทศเล็กๆ ในหุบเขาก็มีวัฒนธรรมการกินที่ค่อนข้างจำกัดจำเขี่ยเป็นธรรมดา ถ้าเป็นสมัยเมื่อห้าหกสิบปีก่อน ฉันคงพยักหน้าหงึกๆ แต่มายุคนี้ อินเตอร์เน็ตก็มีแล้ว (แต่ยังไม่มีไวไฟ) มือถือก็มีแล้ว ใจคอจะไม่ลองกินของอะไรใหม่ๆ เลยรึ แต่มานึกอีกรอบ ขนาดประเทศเปิดมากๆ อย่างอินเดีย คนอินเดียเขายังกินแต่อาหารอินเดียเลย ดังนั้น เรื่องภูมิประเทศที่ตั้งของประเทศคงจะไม่ใช่เหตุผล มันเป็นเรื่องของรสนิยมและความคุ้นเคย ลิ้นใครก็ลิ้นใคร ใครชินอย่างไร ชอบอย่างไร ต่อให้มีเนื้อดีๆ นำเข้ามากองตรงหน้า เขาคงจะหั่นพริกผัดเนยแข็งกินกันอยู่ดี พูดถึงเรื่องกินแล้วมาพุดถึงเรื่องดื่มบ้าง ภูฏานไม่ใช่ประเทศมือถือสากปากถือศีล แอบหลบมุมดื่ม เบียร์ภูฏานอร่อยมาก โดยเฉพาะเบียร์แบบไม่กรองชื่อ Red Panda รสชาติดีไม่แพ้เบียร์ที่พระตามโบสถ์ที่เบลเยี่ยมหมักเลยล่ะ ที่ภุฏานมีกฎหมายให้วันอังคารเป็นวัน Dry Day งดขายเหล้าในร้านทั่วไป แต่ร้านอาหารสำหรับนักท่องเที่ยวขายได้ ก็อย่างที่บอก ประเทศนี้มีโลกสองโลกอยู่ในประเทศเดียวกัน -- คนภูฏานชอบคนไทย ด้วยเหตุผลใดไม่ปรากฏ ฉันเดินทางบ่อยแต่ไม่เยอะประเทศ คนต่างชาติที่ฉันรู้จักแทบทุกคนจะชอบอาหารไทย บ้างว่าชอบเมืองไทย แต่พูดไม่เต็มปากเต็มคำว่าชอบคนไทย ส่วนที่ภูฏาน ฉันรู้สึกถึงความรู้สึกทางบวกกับคนไทยตั้งแต่ก้าวย่างแรกๆ ที่เคาน์เตอร์ตรวจคนเข้าเมือง พอเห็นพาสปอร์ตของฉันปุ๊บ เจ้าหน้าที่หัดพูดภาษาไทยกับฉันทันที เจ้าหน้าที่ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็มองฉันแล้วยิ้มให้ตาเป็นประกาย ส่วนผู้นำทางของฉันก็เอ่ยถามถึงโครงการฝนเทียมในพระราชดำริ ในกรุงทิมพูมีร้านที่ชายของนำเข้าจากเมืองไทยชื่อ 8 Eleven ทำให้ฉันรู้สึกตระหงิดๆ ว่า ในภูฏานน่าจะเคยมีกระแสกรี๊ดประเทศไทยอยู่เหมือนกัน แต่พวกเขากรี๊ดกันด้วยเหตุผลใดกันหนอ... >>ฝากข้อความ เชิญที่นี่   Create Date : 24 พฤษภาคม 2553     Last Update : 24 พฤษภาคม 2553 21:09:40 น. Counter : 893 Pageviews.   5 comment Share Tweet

- ตลุยบูร์โกญ บูร์โกญ ... ทำไมต้องบูร์โกญ      นั่นสิ ทำไมต้องบูร์โกญ      ปลายหนาว ต้นฤดูใบไม้ผลิเดือนเมษายนอย่างนี้ มีหลายๆพื้นที่ที่น่าไปกว่าบูร์โกญ ซึ่งตั้งอยู่กึ่งๆเหนือกึ่งๆตะวันออกของฝรั่งเศสตั้งเยอะ เช่น ทางใต้ที่อากาศเย็นน้อยกว่า แดดดีกว่า วิวสดใสมีสีสันกว่า      เหตุผลง่ายๆ คือ หวานใจอยากไป เพราะบูร์โกญ หรือ เบอร์กันดี (Burgundy) ในภาษาอังกฤษ นอกจากจะเป็นชื่อแคว้นมีประวัติศาสตร์ยาวนานแล้ว ยังเป็นแหล่งอาหารอร่อย ที่สำคัญเป็นแหล่งผลิตไวน์ที่หวานใจชื่นชอบ      ไอ้รสนิยมเรื่องไวน์เนี่ย ฉันจะเอนเอียงไปทางบอร์โดซ์เสียมากกว่า เพราะชอบไวน์ที่ดื่มง่ายไม่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนไข ถึงบูร์โกญจะได้ชื่อว่ามีรสชาติเข้มข้นรุนแรงกว่าบอร์โดซ์ แต่ถ้าอยากดื่มเหล้าแรงๆจริงๆ ฉันจะตรงดิ่งไปที่เหล้าหลังอาหาร เช่น คอนยัคหรือกาวาลโดส เลย ไม่อ้อมค้อมละเลียดไวน์ให้เสียเวลา      อย่างไรก็ดี ตามประสาคนไม่ค่อยคิดเรื่องเที่ยว ไม่มีสถานที่ในดวงใจที่ต้องไปสัมผัสให้ได้ในชั่วชีวิตนี้อย่างหลายๆคน ในเมื่อหวานใจอยากไปนัก ถึงขนาดลงทุนลางานวันศุกร์หนึ่งวัน เพื่อจะได้มีเวลานอนที่นั่นสองคืนเต็มๆ ... ฉันเลยไม่มีเหตุผลใดมาขัดความประสงค์ของสามี      ดังนั้น ...      ...บูร์โกญ ก็บูร์โกญ (วะ) คลิกตามไปอ่าน --> - ท่องโลกอิมเพรสชั่นนิสม์ คลิกตามไปอ่าน --> - จากโรงเตี๊ยมไปรษณีย์ สู่ โรงแรมหรูสี่ดาว ณ เมืองโบน (Beaune) คลิกตามไปอ่าน --> - ทำความรู้จักไวน์บูร์โกญ กับ Domaine Leflaive คลิกตามไปอ่าน --> - จิบไวน์แบบมาราธอน --- กำลังเขียนอย่างขมักเขม้น --- - เลาะไปในทุ่งไวน์ระดับโลก Domaine de la Romanée-Conti >> ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่   Create Date : 21 เมษายน 2551     Last Update : 22 เมษายน 2551 21:06:38 น. Counter : 890 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• ...
• - Je traduis - ผลงานแปล -
• ----
• - Je vis = ชีวิตฉัน
• --
• - J’ecris - Oversee ณ a day
• --
• - J'ecris - Salade ณ Freeform
• --
• - J'ecris - "จากยุโรป" ณ มติชนสุดสัปดาห์
• --
• - J'ecris - Muse'e @ Happening
• -
• - Je bouge = ฉันไปเที่ยว
• ---
• - A LA RECHERCHE DU TEMPS PERDU
• --
• - Gamme Magie Editions - สนพ.กำมะหยี่

• tobetwo99
• นางกอแบกเป้
• JewNid
• แพนด้ามหาภัย
• ช้อย
• grappa
• DesperateMommy
• MoneyPenny
• Thai Wahine
• ปุถุซน
• กัมม์
• DoRaePEET
• Historicus
• Tibou
• whiteuniform
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com