Bloggang.com : aston27 - Ground Hog Day ชีวิตใหม่ในวันเดิม

Group Blog

All blogs

Ground Hog Day ชีวิตใหม่ในวันเดิม

อยู่ๆ เมื่อเช้าก็แว่บเรื่องนึงขึ้นมาในหัว
ที่จริงเป็นหัวข้อแรกที่ผมนึกอยากเขียนด้วยซ้ำ
แต่มันมักจะไถลออกจากรอยหยักของสมองของผมเสมอ เวลานั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์

เมื่อ 13 ปีก่อน มีหนังอยู่เรื่องนึง ชื่อ Ground Hog Day
เป็นหนังเล็กๆ ที่มี บิล เมอร์เรย์ (คนที่แสดงเรื่อง Lost In Translation) และ แอนดี้ แมคโดเวล นำแสดง

บิล เล่นเป็น ฟิล คอนเนอร์ส ผู้รายงานข่าวดินฟ้าอากาศ (ที่ฝรั่งเขาเรียก Weather man) ของสถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่งที่ต้องออกไปทำข่าววันแห่ง "ตัวตุ่นทำนายฟ้าดิน" หรือ Ground Hog Day เป็นปีที่ 4 ร่วมกับโปรดิวเซอร์ สาวสวย ริต้า

จะเพราะอาการหยาบคาย จากความเบื่อที่ต้องมารายงานข่าวที่เขารู้สึกว่ามันห่วยๆ
จะเพราะว่าเขาไปเรียกตัวตุ่นว่าเป็น "หนูสกปรก"
จะด้วยความนิสัยเสีย ด้วยความเป็นมนุษย์ที่หยาบกร้าน จนพระเจ้าลงโทษ หรือด้วยความอะไรก็แล้วแต่

ฟิล กับเพื่อนๆต้องเจอพายุหิมะ ระหว่างเดินทางกลับ จนต้องย้อนกลับมาค้างคืนที่เมือง พังซุนโทวนี่ (Punxsutawney) เมืองของตัวตุ่นที่ว่า

และฟิลพบว่า เขาเป็นคนๆเดียว ที่ต้องตื่นขึ้นมา พบกับวัน ground hog day ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก

ในขณะที่สำหรับคนอื่น ในเมืองนั้น วันนั้น ก็เหมือนกับวันใหม่ของพวกเขา
แต่ฟิลเป็นคนเดียวที่จำได้ว่า มีอะไรเกิดขึ้นในวันๆนี้

เขาหนีออกจากเมืองไม่ได้ เขาฆ่าตัวตายได้ แต่ก็จะตื่นขึ้นมาพร้อมความทรงจำทุกอย่าง ในเช้าวัน ground hog day เหมือนเดิม

ช่วงแรก ฟิล ใช้ชีวิตเหมือนคนบ้า เขาทำความเลวทุกอย่างแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง เพื่อประชด
และเพราะคิดว่า ไม่ว่าจะทำอะไรไป ก็ไม่มีใครจำได้ว่า เขาทำอะไรเลวๆไว้บ้าง
และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันก็จะย้อนกลับไปเป็นวันเดิม สภาพเดิมเสมอ
แต่เขากลับรู้สึกว่า มันไม่ได้ทำให้เขามีความสุขขึ้นเลย

หนังเรื่องนี้ พล็อตเรื่องสุดยอดมาก ครับ บางคนถึงกับเรียกว่า เป็นงานที่ดีที่สุด ของบิล เมอร์เรย์

ผมเดาเอาว่า หลายท่านที่อ่านอยู่ น่าจะเคยรู้สึกว่า
ชีวิตคนเรามันวนกันอยู่เป็นวงกลม เป็น loop ซ้ำๆ
ตื่นนอน อาบน้ำแปรงฟัน ไปทำงาน ด้วยเส้นทางเดิม นั่งโต๊ะตัวเดิม
เจอปัญหาเดิมๆ คนเดิมๆ หมดไปวันนึง ก็กลับบ้านเดิม
บนถนนเส้นเดิม กินข้าว อาบน้ำ เข้านอน แล้วก็ตื่น

เป็นอย่างนี้จนตาย

ที่น่าสนใจกว่านั้น.. ผมอยากบอกว่า.. ในทางพุทธ และอีกหลายศาสนา

เราเกิดมาทำแบบนี้ จนตาย แล้วก็กลับมาเกิดใหม่อีกไม่รู้กี่ล้านรอบแล้ว เจอปัญหา เจอทุกข์แบบเดิมๆ จองกรรมจองเวรกันมากับใครต่อใครบ้างมากมาย

พระพุทธเจ้าบอกว่า .. วงจรชีวิตของพวกเราแต่ละคนนั้น
จับต้นไม่ได้ หาปลายไม่เจอ

มันยาวนาน ซ้ำซาก เหมือนๆกับแต่ละวันๆ ที่ผ่านไปนี่แหละ บางคนคงนึกเถียงว่า ชีวิตเราเป็นสุขจะตาย
มีแต่เรื่องดีๆ มีอะไรใหม่ๆเสมอ อันนั้นถือเป็นโชคดีนะครับ
แต่ลองดูดีๆ คุณจะเห็นว่า แต่ละวัน มันไม่เหมือนกันสักวัน

เพราะถ้าโชคดี บางวัน อาจจะมีแต่เรื่องดี บางวันมีแต่เรื่องร้าย
ก็คล้ายกับชีวิตในแต่ละชาติ เราอาจทำแต่เรื่องดีๆ แต่บางทีก็ทำแต่เรื่องร้าย

บางชาติพลาดพลั้งไปมากหน่อย ก็ต้องไปเกิดเป็นแมลง เป็นสิ่งมีชีวิตที่ต่ำลงไป
บางชาิติโชคดี ก็อาจมีโอกาสทำบุญ ฟังธรรม ได้เจอพระพุทธเจ้า ก็เป็นบุญ ได้เกิดเป็นเทวดา เป็นพรหมอะไรกันไป

ตอนจบของเรื่องนี้ ดีมากครับ ผมอยากแนะนำให้คุณไปหามาดู

ธรรมชาติไม่ได้โหดร้ายกับเราไปเสียหมด
ถึงแม้ว่าเราจะระลึกชาติไม่ได้ อย่างที่ฟิล มีความจำถึงวันที่ผ่านๆไปได้

แต่ธรรมชาติก็เปิดช่องให้เราสะสมความดี และสติปัญญาไว้เป็นเสบียงไปในชาติต่อๆไปได้

เหมือนที่ช่วงที่ฟิลคิดได้ .. เขาไปหัดเรียนเปียนโน เรียนโน่น หัดทำนี่ หัดแกะสลักน้ำแข็ง ทุกวันๆๆๆๆ จนชำนาญ

ในวันสุดท้าย ก่อนที่เขาจะหลุดพ้นจาก Ground Hog day เขาสามารถเล่นเปียนโนได้ชำนาญชนิดมืออาชีพต้องอาย
เหมือนกับเคยเรียนมาแล้วเป็นปี (ก็จริงๆเขาก็เรียนมาเป็นปีแล้วจริงๆ)

ผมนึกถึงเรื่องในพระสูตรต่างๆ ที่พูดถึงผู้คนในสมัยพุทธกาล
เวลาได้ฟังธรรมเพียงประโยคเดียว เพียงบทเดียว ก็บรรลุธรรม

นั่นเพราะเขาสะสมปัญญาไว้เต็มเปี่ยมจนพร้อม
เหมือนดอกบัวพร้อมจะบานเมื่อได้สัมผัสแสงแรกแห่งอรุณ

ที่สำคัญ... ในคืนที่สุดท้าย ก่อนการหลุดพ้นจาก ground hog day นั้น

ฟิล เลิก "อยาก" จะหลุดพ้น และพร้อมจะทำใจใช้ชีวิตในวันเดิมวันนั้น ให้มีค่า มีประโยชน์ที่สุด

ผมนึกถึงเรื่องของพระอานนท์ ที่เร่งความเพียร เพื่อให้บรรลุธรรม ก่อนการประชุมเหล่าพระอรหันต์

เร่งเท่าไหร่ เพียรเท่าไหร่ ก็ไม่บรรลุ .. ยิ่งอยาก ยิ่งไม่ได้
จนใกล้รุ่งสาง ท่านล้าจนไม่ไหว เลยปล่อยวางจิตว่า
ไม่ได้ ก็ไม่ได้ ไม่เป็นไร
แล้วก็เจริญสติลงในอิริยาบทเอนกายลงจะนอนพัก

พระอานนท์ บรรลุธรรมในระหว่างเอนกายลง ยังไม่ถึงเตียงนั่นแหละครับ

เจริญในโลก เจริญในธรรมกันทุกท่านนะครับ

Create Date : 15 มิถุนายน 2549

Last Update : 20 มิถุนายน 2549 9:19:53 น.

15 comments

Counter : 1920 Pageviews.

ชีวิตซ้ำไม่พอ ทุกข์ก็ซ้ำ แถมทุกข์ซ้ำบ่อยกว่าชีวิตอีก
เบื่อทุกข์ก็เป็นทุกข์อีก อิอิ

โดย: มิงค์ IP: 202.183.156.84 วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:19:16:39 น.

น่าสนใจมากค่ะ โดยเฉพาะตอนจบ
เรื่องบางเรื่องต้องปล่อยวาง แล้วจะได้ดวงตาเห็นธรรมเอง

โดย: ซออู้

วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:19:39:58 น.

คือผมยังไม่ได้ดูเลยครับ..แต่ฟังคุณสรุปแล้วน่าสนใจ
ขึ้นมาบ้างครับ..ว่าจะไปหาดูครับ..

โดย: THE Bank (THE Bank

) วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:20:07:38 น.

ผมมีโอกาสได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้ทางช่องเจ็ดครับ เป็นหนังยาวตอนเช้าด้วย แต่ความประทับใจก็มิได้ลดลงไปแต่อย่างใด

ผมชอบบทหนังเรื่องนี้ครับ เขียนบทได้ใจจริง ๆ เหตุการณ์ซ้ำ ๆ แต่เขาสามารถทำให้ตัวละครพัฒนาจิตใจได้

โดย: I will see U in the next life.

วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:20:51:14 น.

ชอบหนังเรื่องนี้มากเลย แต่ที่ชอบมากกว่าก็คือที่ จขบ. สามารถเชื่อมโยงความคิดของหนังมาสู่เรื่องพระพุทธศาสนาได้ดีมาก

อนุโมทนาค่ะ

โดย: kittykitten

วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:22:12:00 น.

ติดใจเรื่องพระอานนท์อยู่ เมื่อวานพยายามเปิดเวบหลวงอา
เพราะจำได้ว่าหลวงอาเคยเขียนถึงธรรมที่ทำให้พระอานนท์บรรลุอรหันต์

//www.bangkokmap.com/pm/index.php?option=com_content&task=view&id=93&Itemid=41&PHPSESSID=adbdc0315c81401396ea6376baeea57f

วันนี้เพิ่งเปิดได้

[617] ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์คิดว่า พรุ่งนี้เป็นวันประชุม
ข้อที่เรายังเป็นเสกขบุคคลอยู่จะพึงไปสู่ที่ประชุมนั้น ไม่ควรแก่เรา
จึงยังราตรีเป็นส่วนมากให้ล่วงไปด้วย กายคตาสติ
ในเวลาใกล้รุ่งแห่งราตรีจึง เอนกาย ด้วยตั้งใจว่า จักนอน
แต่ศีรษะยังไม่ทันถึงหมอนและเท้ายังไม่ทันพ้นจากพื้น
ในระหว่างนั้น จิตได้หลุดพ้นจากอาสวะ เพราะไม่ถือมั่น
ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์เป็นพระอรหันต์ได้ไปสู่ที่ประชุม ฯ

สะกิดใจที่เจ้าของบลอกพูดว่า ปล่อยวางความอยากนั้นลง
และยังดีใจที่เห็นว่า เขียนว่าท่านเจริญสติระหว่างเอนกายลงนอน

และไม่มีท่อนไหนบอกว่าท่านละความอยากนั้น
หรือท่านมีความอยากนั้นอยู่แต่ต้น
เพียงแต่ท่านมีความเพียรอยู่ทั้งคืน
จนถึงเวลาสมควรที่ท่านเห็นว่า ควรจะนอน
ท่านก็บรรลุอรหันต์ตรงนั้น ด้วยการละความถือมั่น ไม่ใช่ละความอยาก

ลองอ่านอรรถกถาของหลวงอาสมัยเป็นฆราวาสดูก็ได้ค่ะ
ไม่ได้บอกว่าเขียนผิดนะ แต่ว่ามันสะกิดใจเวลาอ่าน

โดย: มิงค์ IP: 210.213.6.58 วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:11:14:56 น.

ขอบคุณครับมิงค์..
ที่มิงค์พูดก็ไม่ผิดหรอก

ที่จริงเรื่องปริยัตินี่ ถกกันได้อีกพันปี ก็ไม่จบ
ถ้าจะเป็นการถกในเรื่องภาษาอ่ะนะ
นอกจากจะได้อรหันต์แล้วนั่นล่ะ ถึงจะเข้าใจ เห็นชัดว่า ที่ถูกคืออะไร

แต่รับรองว่า.. พอบรรลุอรหันต์แล้ว เรื่องแบบนี้ ท่านก็ไม่คุยกันหรอก
เพราะความจริงสูงสุดของธรรมะ มันอยู่เหนือความ ถูก หรือ ผิด
มันอยู่เหนือความมี หรือไม่มี

เพียงแต่พี่สรุปจากความเข้าใจพื้นๆของพี่ที่ยังไม่ถึงแม้แต่โสดาบันว่า
"จิตได้หลุดพ้นจากอาสวะ เพราะไม่ถือมั่น "

พระอานนท์เพียรปฏิบัติทั้งคืน ก็ยังไม่ได้
อันนี้พี่เคยได้ยินหลายท่านพูดตรงกัน ว่าท่าน "เพียร" ปฏิบัติ ก็เพราะ"อยาก"บรรลุธรรม

ที่อยากบรรลุธรรม เพราะยังมีความยึดมั่นถือมั่น
ว่าต้องเป็นอรหันต์ถึงจะเหมาะควรแก่การเข้าร่วมประชุม

เพราะไม่ถือมั่น .. ว่าจะต้องได้อรหันต์ จิตจึงหลุดพ้น
พ้นจากอะไร.. ก็พ้นจากความอยาก

ถึงจะไม่ได้เขียนไว้ว่า ละความอยาก
แต่การสิ้นอาสวะ ก็คือสิ่งเดียวกัน

(แม้แต่ในข้อธรรมที่มิงค์ยกมาอ้างอิง ก็ไม่มีตรงไหนพูดว่าท่านเพียรนะครับ เราก็ทราบได้ว่า ท่านเพียรจริง)

ในอริยสัจจ์ 4 สมุทัย คือเหตุแห่งทุกข์นั้น
เราก็เรียนมาเหมือนกันว่า คือความอยาก

ถ้าอนุมานว่า การมีทุกข์ เพราะมีความอยาก
ก็น่าจะตีความได้ว่า การพ้นจากทุกข์ ก็ต้องละความอยากเสียก่อน

จะยังติดก็ไม่เป็นไรนะครับ
พี่เชื่อว่ามันเป็นแค่ความแตกต่างทางการ "คิด" ตีความหมาย

โจทย์ของเรา คือการ "รู้" เพื่อละ
ไม่ใช่การ "คิด" เพื่อยึดติด

ของจริง ความจริง ต้อง "รู้" เอา ไม่ใช่ "คิด" เอานะ
คุยแบบนี้มากระวัง มานะอัตตา มันขึ้นนะครับ