|
๒๐๘ - ติดกับดักเวลา
ใกล้เข้าวันปีใหม่ ๒๕๕๓ ทุก ๆ ที ย้อนเวลากลับไปสักสิบปีที่แล้ว ข้าพเจ้าเองก็กำลังอยู่ในช่วงการเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย มาถึงวันนี้รู้สึกว่าเวลานั้นช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว เร็วมากพอที่จะทำให้คน ๆ หนึ่งรู้สึกสะท้อนใจต่อกลไกของเวลายิ่งนัก
เราได้รู้จักกับใครสักคนหนึ่งก็เพราะเวลาเป็นตัวชักนำ เช่นเดียวกัน เวลาก็พรากคน ๆ นั้นให้จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ นี่เป็นธรรมชาติของเวลา ที่แม้แต่เราก็ไม่อาจจะฝืนได้เลย
แท้จริงเวลาก็เป็นสิ่งสมมติ แม้ว่ามันจะเคยมีอยู่จริงแต่เมื่อล่วงเลยไป เวลาก็ไม่อาจจะย้อนหวนกลับมาได้ เหมือนลมที่พัดผ่านร่างกาย เราเพียงชุ่มเย็นกับช่วงเวลาที่ดี ๆ ชั่วแป๊บเดียวสิ่งเหล่านั้นก็ลอยหายจากเราไป อีกอย่างเวลาของแต่ละคนที่อาศัยอยู่บนโลกก็ยังไม่เท่ากัน แม้แต่เวลาบนผืนโลก จักรวาล ดาวเคราะห์ และการเคลื่อนที่ที่ความเร็วต่างกัน เวลาที่อยู่ในขอบเขตสมมตินั้น ๆ กับเวลาสัมพัทธ์จากเขตสมมติ อื่นก็ไม่เท่ากัน
นี่เป็นกฎข้อพื้นฐานของวิทยาศาสตร์ ที่เราสามารถพิสูจน์ได้ในปัจจุบัน อย่างเดียวกับมิติเวลาของภพ ภูมิ ต่าง ๆ ตัวอย่างเช่น สวรรค์ในแต่ละชั้นก็มีอายุไม่เท่ากัน เพราะอยู่กันคนละมิติของเวลา เมื่อเอามาเปรียบเทียบสัมพัทธ์กันก็ย่อมไม่เท่ากันเป็นธรรมดา
ลองพิจารณาดูว่า ชีวิตของแมลงปอนี้สั้นไหม...
ตอบให้ก็ได้ว่า 'สั้น'
นั่นเพราะเราเอาอายุของเราไปเปรียบเทียบ แต่ในชีวิตของแมลงปอด้วยกันเอง หากมีแมลงปอตัวหนึ่งเกิดก่อนตายทีหลัง มันอาจจะภูมิใจว่าตัวเองอายุยืนก็ได้ ไม่ต่างอะไรกับมนุษย์ที่อายุเกิน ๑๐๐ ปี ที่ยังแข็งแรงก็ย่อมภูมิใจเป็นธรรมดา ว่าเรามีอายุยืนกว่าใคร ๆ แต่มุมมองของเทวดาแล้ว เขาเวทนาต่ออายุของมนุษย์เรายิ่งนัก เพราะว่า หนึ่งร้อยปีโลกมนุษย์ เท่ากับ หนึ่งวัน หนึ่งคืน บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เท่านั้น ชีวิตบนโลกมนุษย์นั้นจึงสั้นแสนสั้น(ในมุมมองของเทวดาชั้นนี้)
ก็ไม่ต่างอะไรกับการที่เรายิ้มเยาะเย้ยแมลงปอ ที่มันมีวงจรชีวิตที่แสนสั้นนั่นแหละ เพราะไม่มีใครเคยไปถามแมลงปอมันดูหรอก แมลงปอตัวนั้นมันอาจจะกำลังเบื่อชีวิตของมันก็ได้ เพราะมันเข้าใจผิดคิดว่าชีวิตของมันนั้นเกิดมานานกว่าแมลงปอทั่วไป
นี่เป็นเรื่องของการไม่เข้าใจกลไกของเวลา ซึ่งเป็นสิ่งที่สมมติขึ้นมา เพื่อให้เราหลงวนเวียนอยู่กับการเข้าใจผิด คิดว่าชีวิตนี้ยืนยาว เที่ยงแท้ หากแต่ความจริงแล้วมันตรงกันข้ามเลยทีเดียว
นอกจากเวลาเป็นสิ่งสมมติแล้ว มนุษย์เองก็ยังรู้จักการแบ่งรอบของเวลา เป็น วัน เดือน ปี ตามรอบของฤดูกาล อันมีผลมาจากการเคลื่อนที่ของโลกรอบดวงอาทิตย์ ทำให้เรามีวันปีใหม่ขึ้นมา สมัยก่อนประวัติศาสตร์ วันปีใหม่น่าจะเป็นวันที่กำหนดการสิ้นสุดของฤดูกาลเก็บเกี่ยว จนมีการเฉลิมฉลองกัน ตกทอดต่อกันมาเป็นประเพณี
จนมาถึงยุคนี้สมัยนี้ การฉลองปีใหม่จึงเป็นเทศกาลที่แสนจะวุ่นวาย เต็มไปด้วยงานรื่นเริง มัวเมา หาสาระไม่ได้ และจุดจบคืออุบัติเหตุ ความตาย มีคนต้องสังเวยเทศกาลปีใหม่หลายร้อย ศพ ทุก ๆ ปี แล้วเทศกาลแบบนี้ เราจะบัญญัติให้เป็นเทศกาลของความสุขหรือความทุกข์กันดี มีทรัพยากรมากมายที่สูญเสียไปกับงานเฉลิมฉลอง ทั้งที่อีกมุมหนึ่งของโลกก็มีคนจำนวนมากมยกำลังอดอยาก ไม่มีแม้แต่ข้าวจะกิน
ลองมาสังเกตุอีกมุมของความดี ความชั่วกันบ้าง เพราะการมีปีใหม่นี้ก็เป็นกลยุทธ ที่สอนให้คน ๆ หนึ่งได้รู้จักเริ่มต้นการใช้ชีวิตใหม่ รู้จักทบทวนชีวิตที่ผ่านมาในแต่ละปี ว่าเราทำดี ทำชั่วมากมายสักเพียงไหน อย่างไหนเป็นบุญ อย่างไหนเป็นบาปมากกว่ากัน แล้วเราจะได้เริ่มต้นปีใหม่ด้วยความตั้งใจ ที่จะทำตัวเองให้ดีกว่าที่เป็นมาในอดีตครับ
หมายเหตุ: บทนี้คงเป็นบทสุดท้ายประจำปี ๒๕๕๒ แล้วครับ ปีหน้าก็จะเป็นการเริ่มต้นกันใหม่ แม้จะเปลี่ยนพุทธศักราชใหม่แต่ที่ไม่เปลี่ยนคือ เส้นทางที่เดินยังเป็นเส้นทางเดิม ข้าพเจ้าขออวยพรให้ผู้อ่านทุกท่านมีความสุข ปราศจากทุกข์ภัยไข้เจ็บ แคล้วคลาดจากอันตรายใด ๆ ทั้งปวง ตลอดปี ๒๕๕๓ ทั้งปีครับ
ฝากคำถามอย่างหนึ่งซึ่งตัวเองยังหาคำตอบไม่ได้นะครับ ตามความเข้าใจของข้าพเจ้า พุทธศักราช นี่เริ่มนับตั่งแต่ พระพุทธเจ้าปรินิพพาน ใช่มั้ยครับ ถ้าอย่างนั้นการเริ่มต้นพุทธศักราชใหม่ ก็ควรเป็นหลังวันเพ็ญ ๑๕ ค่ำเดือน ๖ ของทุก ๆ ปี มากกว่า แต่ก็อย่างเพิ่งคิดมากดีกว่า เพราะข้าพเจ้าคิดว่าคงมาปรับฐานเวลาวันที่กันภายหลัง เพื่อให้เข้ากับหลักฝรั่งสากลมากกว่า แต่เราในฐานะชาวพุทธก็ไม่ควรหลงลืม ละเลยกันไปนะครับ
สุขสันต์วันอายุพุทธศาสนาสั้นลงอีก ๑ ปีครับ
ขอขอบคุณรูปสวย ๆ จาก //byfiles.storage.live.com มากมายครับ
Create Date : 27 ธันวาคม 2552 |
Last Update : 27 ธันวาคม 2552 14:51:17 น. |
|
27 comments
|
Counter : 361 Pageviews. |
|
|
|
โดย: onedermore วันที่: 27 ธันวาคม 2552 เวลา:14:56:23 น. |
|
|
|
โดย: chabori วันที่: 27 ธันวาคม 2552 เวลา:14:59:26 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 27 ธันวาคม 2552 เวลา:22:42:39 น. |
|
|
|
โดย: JinnyTent วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:10:07:11 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:16:28:43 น. |
|
|
|
โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara ) วันที่: 30 ธันวาคม 2552 เวลา:13:55:08 น. |
|
|
|
โดย: ผัสสะ วันที่: 31 ธันวาคม 2552 เวลา:11:28:56 น. |
|
|
|
โดย: พ่อระนาด วันที่: 31 ธันวาคม 2552 เวลา:14:42:37 น. |
|
|
|
โดย: busabap วันที่: 31 ธันวาคม 2552 เวลา:23:49:38 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:6:05:52 น. |
|
|
|
โดย: zeedhama วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:9:09:13 น. |
|
|
|
โดย: Budratsa วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:16:40:15 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 มกราคม 2553 เวลา:7:33:48 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 มกราคม 2553 เวลา:6:44:23 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:7:49:35 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:7:57:29 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:8:30:08 น. |
|
|
|
โดย: มินทิวา วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:9:08:28 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:7:21:15 น. |
|
|
|
| |
|
|
พระพุทธศาสนาจะดำเนินต่อไปเจ้าคะ
ชีวิตเราก็ต้องดำเนินต่อไปเช่นกัน
อยู่ที่ตัวเราเจ้าคะ