Bloggang.com : อัสติสะ - ๒๘๘ - ความมืดในความสว่าง

Bloggang.com : weblog for you and your gang

ภัยแห่งสังสารวัฏนั้น น่ากลัวยิ่งกว่าภัยอื่นใด - อัสติสะ

Group Blog

All blogs

๒๘๘ - ความมืดในความสว่าง

แสงสว่างในตอนเช้าปลุกให้ข้าพเจ้าลุกขึ้นจากที่นอนเหมือนทุก ๆ วัน หลังจากลืมตาจากที่นอน ก็มักจะควานหานาฬิกาเพื่อตรวจดูเวลา เหมือนกับว่าหากยังเช้าอยู่ก็อยากจะนอนต่ออีกสัก สิบนาที ซึ่งเป็นเรื่องปกติประจำวัน จะมีวันไหนบ้างนะ ที่ลุกขึ้นโดยที่ไม่งัวเงียกับที่นอน (สงสัยจะโดนถีนมิทธะเข้าสิงอย่างแรง)

ธรรมดาของโลกก็มีช่วงเช้า กลางวัน ตอนเย็นและกลางคืน วนเวียนอยู่อย่างนี้เรื่อยไป ไม่ว่าเราจะเกิดหรือไม่ สิ่งเหล่านี้ก็ยังมีอยู่ เป็นอยู่อย่างนั้น นี่คงเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่สุด ในขณะที่เราอยู่ในโลกที่สว่างในตอนกลางวัน จะมีสักกี่คนที่มองเห็นความมืดมิดในตอนกลางวัน เช่น คนที่ตาบอด หรือผู้พิการทางสายตา หรือ คนที่ไม่อาจจะขึ้นมาอยู่ในที่ที่สว่างได้ทั้งที่อยู่ในตอนกลางวัน คนตาบอดนั้นนับว่าน่าสงสารมาก ข้าพเจ้ามักจะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเมื่อเห็นคนตาบอดเดินผ่าน ล่าสุดเห็นชายตาบอดคนหนึ่งยืนตากแดดรอรถเมล์อยู่ ข้าพเจ้าจึงพูดให้เขาขยับมายืนในร่ม แต่เขาก็บอกว่ากลัวขึ้นรถไม่ทัน ข้าพเจ้าจึงอาสาว่าจะคอยส่งขึ้นรถให้ จนกว่ารถเมล์คันที่รอนั้นจะมา เขาจึงค่อยคลายกังวล และเดินมาพักอยู่ในร่ม

หลังจากที่ส่งชายคนนั้นขึ้นรถแล้ว ก็กลับมานั่งคิดว่า เหตุใดในโลกนี้ จึงมีคนแตกต่างกันมากนัก บางคนเกิดมาพิการ ตาบอด หูหนวก บางคนปัญญาอ่อน ฯ ในทางพุทธศาสนาท่านตรัสว่าเป็นเรื่องของกรรม สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของ ๆ ตน กรรมใด ๆ ที่ทำไว้แล้วสัตว์นั้นย่อมเสวยผลแห่งกรรมนั้น ข้าพเจ้าไม่ทราบหรอกว่า ชายคนนั้นเขาทำกรรมอะไรมาในอดีต เพราะชีวิตของแต่ละคนในสังสารวัฏนั้น ต่างทำกรรมดี กรรมชั่วมาด้วยกันทั้งนั้นขึ้นอยู่กับว่ากรรมใดจะส่งก่อนหน้าหลัง

เช่นเดียวกันพุทธศาสนาที่เป็นดังแสงแห่งโลกได้กำเนิดขึ้นมาแล้ว มีสัตว์หลายจำพวกที่สามารถลืมตา แล้วเห็นแสงแห่งธรรม ส่องเป็นทางช่วยเหลือให้พ้นจากทุกข์ สัตว์บางพวกแม้จะพยายามเท่าไหร่ก็เห็นเป็นเพียงแสงราง ๆ พอคลำทางไปได้ แต่มีสัตว์อีกมากมายหลายจำพวก ที่ไม่อาจจะลืมตาเห็นแสงแห่งธรรมนี้ได้เลย โชคร้ายกว่านั้นมีสัตว์จำพวกหนึ่งที่สามารถลืมตาเห็นแสงสว่างได้ แต่กลับไม่ยอมลืม เพราะคิดว่าตัวเองไม่สามารถลืมตาได้ อีกทั้งก็ไม่รู้จักลืมไปทำไม เพราะเคยชินอยู่กับความมืดไปเสียแล้ว

ทุกวันนี้เราต่างใช้ชีวิตอยู่กับความประมาท สนุกสนานอยู่กับความสุขอันเป็นเครื่องหลอกล่อของวัฏฏะ จมอยู่กับความทุกข์ที่เกิดขึ้นมาจากความไม่รู้ เราอาจจะเข้าวัดทำบุญบ้างก็จริง แต่เคยถามตัวเองบ้างไหมว่า สิ่งที่ได้มากกว่าบุญนั้นมีอีกไหม หรือทำเพียงเพราะทำตามสืบ ๆ กันมา...ไม่อย่างนั้นเราจะกลายเป็นคนมืด ที่อาศัยอยู่ในที่แสงสว่างไปอีกนานแสนนาน