|
|
๐๙๕-ความสุขในขวดแก้ว(จอกที่ ๒ -จบ-)
ภาพชายวัยกลางคน รูปร่างท้วมขาว นอนดิ้นทุรนทุราย กลิ้งไปมาอยู่กับพื้นอย่างทรมาณ ในมือเขายังคงถือแก้วน้ำสีเขียวไว้แน่น เพียงแต่มีปริมาณน้ำเหลืออยู่เพียงน้อยนิด
“เขาเป็นอะไรไปครับ ทำไมเขาเป็นอย่างนี้” ชายนักเดินทางถามขึ้นอย่างร้อนใจ
“มันเป็นธรรมดาแหละ…ท่าน ในแก้วนี้มันสร้างความสุขให้พวกเราก็จริง แต่ภายในก้นแก้ว มันมีสารแห่งความทุกข์ทรมาณตกค้างอยู่…พวกเราที่ดื่มเข้าไป ก็จะมีสภาพเป็นอย่างนี้กันทุกคน น้ำในแก้วทุกใบ มันให้ทั้งความสุขและความทุกข์แก่เรา แล้วแต่ใครจะจับได้แก้วไหน ไม่มีใครสามารถจะทำนายจุดจบ และสภาพที่ต้องเจอตอนท้ายของการดื่มได้ ในโลกที่ท่านเห็นอยู่นี้ น้ำในแก้วทุกใบ มันเจือไปด้วยสารแห่งความสุข ซึ่งมีหลายประเภทไม่ซ้ำกัน ทั้งรูปร่าง และปริมาณ ขึ้นอยู่กับว่าใครรจะเลือกเป็นเท่านั้น” ชายร่างเล็กคนเดิมอธิบาย ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เมื่อต้องเห็นเพื่อนในกลุ่มได้รับทุกขเวทนา
“แล้วทำไม คนนั้นเขาไม่หยุดดื่ม ทั้งที่รู้ว่ามันทรมาณขนาดนั้น” ชายนักเดินทางถาม
“อย่างที่อธิบายไปแล้ว เมื่อท่านชิมรสชาติที่ให้ความเจ็บปวด ประเภทใดก็ตาม ท่านต้องดื่มให้หมดถ้าไม่อย่างนั้น ท่านก็จะไม่มีสิทธิที่จะดื่มน้ำแก้วต่อไปได้อีก”
“ถ้าอย่างนั้น ผมไม่ขอดื่มน้ำนี่แล้วกัน…ผมกลัว” ชายนักเดินทางพูด แต่ก็มีเสียงหัวเราะดังออกมาจากกลุ่มคนเหล่านั้นอีก
“ท่านมีสิทธิ์ที่จะไม่ดื่มก็ได้ แต่ท่านต้องอยู่ในโลกนี้อย่างทรมาณแสนสาหัส เพราะทุกชีวิตในโลกนี้ จำเป็นต้องดื่มนำในแก้วนี้เพื่อเลี้ยงชีวิตให้อยู่ได้”
“หมายความว่า ผมไม่มีทางเลือกเลยใช่ไหมครับ” ชายนักเดินทางถาม
“ถูกแล้ว ชาวโลกที่นี่มีแต่คนที่สุขมาก ทุกข์ทรมาณน้อย หรือสุขน้อยทุกข์ทรมาณมากเท่านั้น”
ชายนักเดินทางรู้สึกกังวลกับแก้วน้ำที่ถืออยู่ในมือ เขาจะทราบได้อย่างไรว่าน้ำในแก้วใบนี้ จะส่งผลอย่างไรกับชีวิตเขา
“แล้วน้ำที่ให้ความสุขอย่างเดียวนี้มีไหม” ชายนักเดินทางถามขึ้นอีก ทุกคนในกลุ่มเงียบ และมองหน้ากันอย่างลังเล
“น้ำในตำนาน…ไง” ใครสักคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมาอย่างลอย ๆ
“ในบรรดาแก้วน้ำที่ท่านเห็นอยู่นี้ มีอยู่แก้วหนึ่งที่บรรจุน้ำในตำนานไว้ ผู้ที่ได้ดื่มแล้วจะไม่มีวันได้รับความทุกข์ทรมาณ เพราะน้ำนั้นได้สร้างความสุขอย่างไม่มีบกพร่อง และไม่มีวันดื่มหมด พวกเราในนี้ก็แสวงหาน้ำชนิดนี้เช่นกัน แต่พวกเราเอง ก็ไม่อาจจะทิ้งรสชาติของน้ำ ที่ดื่มกันอยู่ในปัจจุบันได้ เพราะรสชาติที่รื่นรม หอม หวาน น่าติดอกติดใจเหลือเกิน จนทำให้พวกเราไม่อยากแสวงหาน้ำในตำนานอีกต่อไป สู้ดื่มน้ำพวกนี้ดีกว่า
แม้ว่าจุดจบมันจะต้องได้รับความทรมาณสักเพียงใดก็ตาม”
“แต่หากท่านต้องการแสวงหาน้ำในตำนาน ก็เชิญตามสะดวกเลย พวกเราจะไม่ห้ามหรือขัดขวางท่านแต่อย่างใด แต่จำเอาไว้ว่า ท่านต้องชิมน้ำที่อยู่ในแก้วบนโลกนี้ทุกใบ และห้ามชิมเกินกว่า ๓ ครั้งต่อแก้ว เมื่อใดที่ท่านชิมเกิน ๓ ครั้ง แสดงว่าท่านติดในรสชาติของน้ำในแก้วใบนั้น ท่านจะต้องดื่มกินน้ำแก้วนั้นจนหมด ทำให้ท่านต้องเสียเวลา และมีสภาพไม่ต่างอะไรกับคนในกลุ่มของพวกเรา”
“แล้วผมจะรู้ได้อย่างไร ว่าน้ำแก้วไหนเป็นน้ำในตำนาน” ชายนักเดินทางถาม
“ถึงเวลานั้น ท่านจะรู้ได้เอง เพราะรสชาติของน้ำในตำนานที่เขาเล่ากันว่า ไม่เหมือนน้ำที่เราดื่มกินกันอยู่ทุกวันนี้” ชายผู้นั้นตอบ
ชายนักเดินทางพยักหน้าอย่างเข้าใจ และตั้งใจมุ่งมั่นที่จะเสาะแสวงหาน้ำในตำนาน โดยเริ่มต้นจากแก้วที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อน บางทีอาจจะเป็นแก้วใบนี้ก็ได้ เขายกแก้วน้ำใบนั้นดื่ม รสชาติแห่งความสุขได้แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ตัวเขาแทบลอยล่องไปในอากาศ ไม่อาจจะบรรยายถึงรสชาติอันหอมหวานของน้ำในแก้วนี้ได้
เขาดื่มเพิ่มอีก ๒ ครั้ง เป็นการยืนยันในการติดใจในรสชาติแห่งความสุขที่ได้รับ โดยลืมความตั้งใจในตอนแรกที่จะชิมเพียง ๒ ครั้งเท่านั้น
ในตอนท้าย ชายนักเดินทางก็ประสบความทุกข์ทรมาณ จากน้ำแห่งความทุกข์ที่อยู่ก้นแก้ว เขาพยายามที่จะไม่กินต่อ แต่ก็ไม่อาจจะวางแก้วใบนั้นลงได้
ความสุขที่เราได้รับและสัมผัสอยู่ในโลกปัจจุบัน ก็ไม่แตกต่างกันนัก หากเราดำเนินชีวิตอยู่ด้วยความประมาท ดื่มด่ำกับความสุขที่โลกสร้างสรรค์ให้โดยที่ลืมเรื่องบุญ กุศล เราก็จะประสบกับความทุกข์ในเบื้องปลายเสมอ แต่หากเรารู้จักคิด เลือกความสุข รู้จักเสพอย่างพอเหมาะ และไขว่ขว้าหาความสุขที่อยู่สูงกว่าความสุขในปัจจุบัน โดยอยู่ในกรอบแห่งศีลธรรมอันดีงาม ไม่ติดยึดกับความสุขที่ได้รับมา สุดท้ายปลายทางเราก็จะได้พบเจอ และดื่ม ‘น้ำในตำนาน’ แก้วนั้น สักวันหนึ่งในอนาคตข้างหน้าอย่างแน่นอน
| Create Date : 13 พฤศจิกายน 2551 |
| Last Update : 13 พฤศจิกายน 2551 17:05:34 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 1218 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Nissan_n  วันที่: 13 พฤศจิกายน 2551 เวลา:18:08:50 น. |
|
|
|
| โดย: zmen วันที่: 14 พฤศจิกายน 2551 เวลา:11:54:03 น. |
|
|
|
| โดย: fleuri วันที่: 14 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:26:36 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า  ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:8:22:14 น. |
|
|
|
| โดย: ลูกจันทร์ IP: 58.10.84.97 วันที่: 6 กันยายน 2555 เวลา:13:32:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
ทุกข์ใดจะทุกข์เท่า การเกิด
ดับทุกข์สิ่งประเสริฐ แน่แท้
ทางสู่นิพพานเลิศ เที่ยงแท้ แน่นา
คือมรรคมีองค์แก้ ดับสิ้นทุกข์ทน
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
วันเหนื่อยไหมค่ะ พักผ่อนมากมากนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
