|
|
๓๖๕ - สิ่งบันดาลใจกับธรรมะที่ถดถอย
ช่วงนี้อากาศเริ่มเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง หน้าฝนเริ่มมาเยือนอีกแล้ว น่าแปลกใจที่ว่าเมื่อวานก่อน อากาศยังร้อนอยู่แท้ ๆ แต่พออีกวันกลับมีพายุเข้า ฝนตกเกือบตลอดทั้งวัน ทั้งที่ในหลายปีที่ผ่านมา การเปลี่ยนถ่ายฤดูจะค่อยเป็นค่อยไป เช่นกว่าจะเข้าหน้าฝนแต่ก่อนจะไม่มีพายุมาเยือนขนาดนี้เป็นเพียงหย่อมฝนโปรยปราย ให้เราได้ค่อย ๆ ปรับตัว นี่อย่างไรกันพอพยากรณ์อากาศแจ้งเตือนว่าเริ่มเข้าสู่ฤดูฝนไม่ทันไร วันรุ่งขึ้นก็มีข่าวน้ำท่วมตามมาทันที โลกนี้คงกำลังเปลี่ยนแปลงไปจริง ๆ
หรือว่าข้าพเจ้าคิดมากไปเอง ผู้อ่านรู้สึกอย่างไรบ้างครับ...
การบุญกุศลช่วงนี้ข้าพเจ้าก็ยังพอทำอยู่ประปรายคือ ทำบุญตักบาตรทุกวันหยุด การฟังธรรมะช่วงนี้ลดลงอย่างมาก หนังสือธรรมะอ่านน้อยลง ทั้งที่ยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องอ่านอยู่ในตู้เต็มไปหมด การปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิแทบไม่ค่อยได้ทำ เพียงภาวนานิดหน่อยก่อนนอน การสวดมนต์เริ่มจางหายไปอีกครั้ง ภาวะจิตใจถูกกิเลสตัณหาเข้าครอบงำอย่างหนัก ทุกวันก็หมกมุ่นกับการทำงานทางด้านซอฟแวร์ แม้จะไม่ได้จบมาทางสายนี้ แต่ด้วยความที่ข้าพเจ้าเคยได้รับการดูถูกจากอาจารย์ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำให้มีแรงบันดาลใจว่าเราจะต้องทำให้ได้ ซึ่งทุกวันนี้ก็ทำได้แล้ว รู้สึกสะใจนิด ๆ จริง ๆ อยากจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังครับ เล่าเลยดีกว่า ตอนสมัยเรียนข้าพเจ้าเรียนมาทางวิศวกรรมไฟฟ้า แต่ดันต้องมีวิชาเรียนทางด้านเขียนโปรแกรมด้วย ซึ่งก็มึนสิครับ ตัวเองไม่ได้สนใจทางนี้ จะไปเก่งเช่นกับพวกวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ได้อย่างไร แต่ในเมื่อเป็นวิชาบังคับก็ต้องเรียน เรียนไปก็ลอกการบ้านเพื่อนไป งู ๆ ปลา ๆ แต่เฉพาะตอนสอบนะครับที่ไม่ได้ลอก วันนั้นอาจารย์ท่านคงหัวเสียเพราะนักศึกษาส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะจะมีคนเก่งไม่กี่คนในห้องที่สามารถตามทันอาจารย์ได้ อาจารย์ก็เลยเดินตรวจไปตามโต๊ะว่าใครไม่เข้าใจตรงไหน มาถึงโต๊ะของข้าพเจ้า อาจารย์มองหน้านิดนึง เหมือนกับจะถามอะไรบางอย่าง ซึ่งข้าพเจ้ารู้ดีว่าต้องชิงถามก่อน เพราะเดี๋ยวเจออาจารย์ถามจะตอบไม่ได้ พอดีตอนนั้นเจ้าคีย์บอร์ดของผมมันกดตัวอักษรไม่ได้ ก็เลยเอาล่ะ
คำถามนี้ล่ะ “อาจารย์ครับ ทำไมคีย์บอร์ดผมพิมพ์ตัวอักษรไม่ได้...” อาจารย์มองหน้า แล้วก็เอามือไปกดปุ่มหนึ่ง แล้วพูดว่า
“เรื่องแค่นี้คุณยังไม่รู้เลย จบไปแล้วจะไปทำอะไรกินได้...”
โห ๆ แค่นั้น...พุ่งเลยครับ อารมณ์ล้วน ๆ ข้าพเจ้าทั้งโกรธและทั้งอาย ด่าทอตัวเองว่าทำไมโง่อย่างนี้นะ เรื่องง่าย ๆ พื้นฐานก็ยังไม่รู้ แถมไปถามคำถามโง่ ๆ อีก เจ็บใจตัวเองอยู่นาน วันต่อมารู้สึกว่าต้องปรับปรุงตัวแล้ว จากการที่ไม่เคยสนใจเรื่องโปรแกรม ก็ไปขวนขวายหาหนังสือมาอ่าน รู้สึกว่าตอนนั้นตั้งใจมาก เพราะอยากลบคำสบประมาทของอาจารย์ ซื้อหนังสือมาอ่านนานมาก อ่านหลายรอบก็ไม่ค่อยเข้าใจ จนกระทั่งเรียนจบ มาแล้วสองปีจึงเริ่มเขียนโปรแกรมได้ และค่อย ๆ พัฒนาตัวเองทางด้านนี้มาเรื่อย ๆ ซึ่งมาถึงวันนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองทำได้แล้ว สามารถทำงาน มีเงินใช้ไม่อดตาย ซึ่งงานทางโปรแกรมนั้นก็มีส่วนสำคัญทีเดียวที่ช่วยส่งเสริมกับงานหลักทางไฟฟ้าระบบควบคุม ทำให้ข้าพเจ้ามีความรู้ทางสายงานได้อย่างรวดเร็วมากขึ้น
ก็นับว่าเป็นจุดสำคัญเล็ก ๆ โดยนิสัยลึก ๆ ของข้าพเจ้าไม่ค่อยชอบให้ใครมาดูถูกดูแคลนนัก(เชื่อว่าทุกคนก็เช่นกัน) ยิ่งใครดูถูกเราก็มีกำลังใจว่าต้องทำให้ได้ ถ้าเปรียบเป็นม้า ก็คงเป็นประเภทให้ด่าให้เฆี่ยนก่อนแล้วถึงจะวิ่ง แต่พอวิ่งแล้วก็จะไปฉิวเลย...อย่างนั้น
คราวนี้มาดูตัวเองทางด้านธรรมะบ้าง ช่วงนี้อย่างที่แจ้งไปในตอนต้น รู้สึกว่าตัวเองเริ่มปฏิบัติถดถอยลง บางวันถึงกับยอมให้กิเลสมันเล่นงานอย่างหนัก รู้สึกตัวเองมักจะถูกต้อนเข้ามุม สติ ปัญญาทางธรรมะไม่ค่อยว่องไว ยิ่งสมาธินี่หายไปเลย ความรู้สึกเหมือนกับเศรษฐีถูกปล้นยังไงบอกไม่ถูก คือบางสิ่งบางอย่างมันเหมือนขาดหายไป แต่ข้าพเจ้ายังไม่ลืมธรรมะครับ พระพุทธเจ้ายังคงอยู่ในลมหายใจ เพียงแต่ไม่เหมือนสมัยปีที่ผ่านมา เหตุหนึ่งก็เพราะงานที่ลุมเล้า หมกมุ่นอยู่กับงานมากเกินไปนี่ส่วนหนึ่ง (ข้ออ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ ) อีกส่วนก็คงเป็นความประมาทซึ่งเป็นประเด็นสำคัญ ซึ่งจะนำมาเขียนเล่าสู่กันฟังในโอกาสต่อไป
 สารบัญ
| Create Date : 07 พฤษภาคม 2555 |
| Last Update : 7 พฤษภาคม 2555 22:09:11 น. |
|
15 comments
|
| Counter : 402 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: แม่มณี IP: 125.26.159.42 วันที่: 7 พฤษภาคม 2555 เวลา:23:11:42 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า   วันที่: 8 พฤษภาคม 2555 เวลา:5:28:54 น. |
|
|
|
| โดย: อัสติสะ วันที่: 8 พฤษภาคม 2555 เวลา:8:15:57 น. |
|
|
|
| โดย: อัสติสะ วันที่: 8 พฤษภาคม 2555 เวลา:8:20:04 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 พฤษภาคม 2555 เวลา:5:36:24 น. |
|
|
|
| โดย: pantawan วันที่: 9 พฤษภาคม 2555 เวลา:23:24:02 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 พฤษภาคม 2555 เวลา:5:48:53 น. |
|
|
|
| โดย: แม่มณี IP: 125.26.130.149 วันที่: 10 พฤษภาคม 2555 เวลา:21:27:55 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:6:01:41 น. |
|
|
|
| โดย: อัสติสะ วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:6:55:33 น. |
|
|
|
| โดย: pantawan วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:12:54:11 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 พฤษภาคม 2555 เวลา:5:48:49 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 พฤษภาคม 2555 เวลา:5:43:09 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 พฤษภาคม 2555 เวลา:5:40:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
ทุกข์ใดจะทุกข์เท่า การเกิด
ดับทุกข์สิ่งประเสริฐ แน่แท้
ทางสู่นิพพานเลิศ เที่ยงแท้ แน่นา
คือมรรคมีองค์แก้ ดับสิ้นทุกข์ทน
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
