|
|
๓๔๒ - น้ำในรอยเท้าโค
ปลายฤดูฝนปีหนึ่ง หลังจากผ่านช่วงฝนที่ตกหนักมาอย่างยาวนาน บึงหนองน้ำชายทุ่งก็เต็มไปด้วยน้ำจำนวนมาก สัตว์จำพวกปลาและครึ่งบกครึ่งน้ำจึงได้มีชีวิตชีวาอีกคราว และใกล้ ๆ กับบึงน้ำแห่งนั้นมีต้นจิกขนาดใหญ่พอเป็นร่มเงาให้สัตว์เล็กสัตว์น้อยได้พอพักอาศัย ไม่เว้นแม้กระทั่งนกกระยางสามี ภรรยา คู่หนึ่งซึ่งคอยบินวนหาอาหารบริเวณหนองบึงแห่งนี้เสมอ นกทั้งคู่เกาะอยู่บนกิ่งต้นจิกอยู่นานพอสมควร ฝ่ายนกตัวเมียจึงถามผู้เป็นนกสามีอย่างสงสัย
“พี่ค่ะ ทำไมเราต้องมาเฝ้ารออยู่บนกิ่งไม้นี่ ด้วยนะ ทั้งที่อาหารในบึงก็พอมีอยู่เยอะ ทำไมเราไม่ไปจับกินเหมือนนกตัวอื่น...”
“พี่กำลังคอยสังเกตุดูบางอย่างนะสิ อาหารในบึงนั้นเราหากินเมื่อใดก็ได้ ตอนนี้น้ำในบึงยังเยอะมากอยู่ พวกฝูงปลา กบ มันก็มีที่หลบภัยเยอะอยู่ แต่เมื่อใดที่น้ำลดนั่นแหละจะเป็นโอกาสทองของเราล่ะ...”
“น้องก็ยังงง ๆ อยู่ดี แล้วบางสิ่งของพี่นั้นคืออะไรกันค่ะ น้องไม่เข้าใจ ” นกภรรยาถามอย่างสงสัยอีกครั้ง เพราะตั่งแต่อยู่กินด้วยกันมาก็เพิ่งออกหากินด้วยกัน จะเรียกว่าเป็นนกสามีภรรยา เข้าใหม่ปลามันก็ว่าได้
“น้องเห็นบ่อน้ำเล็ก ๆ ในรอยเท้าโคนั่นไหม...” นกสามีถาม
“เห็นสิค่ะ ก็น้องเห็นพี่จ้องมองอยู่นานแสนนานแล้ว ”
“นั่นแหละคือแหล่งอาหารของเราตอนนี้ล่ะ...น้องลองมองดูดี ๆ นะพวกกบ เขียดหรือ ปู บางตัวมันจะซ่อนตัวอยู่ในรอยเท้าโคซึ่งเป็นที่ที่มีพอจะมีน้ำอยู่บ้าง...นั่นล่ะ”
นกกระยางตัวเมียลองมองอย่างตั้งใจ ก็พบว่าบองรอยเท้าโคที่พอมีน้ำอยู่บ้างก็มีสัตว์จำพวกกบ เขียด ปู อาศัยอยู่จริง
“สังเกตุไว้นะน้องนะ...พอตะวันคล้อยบ่ายไปเมื่อใด ความร้อนจะเผาน้ำในรอยเท้าให้ค่อย ๆ แห้งไป สัตว์พวกนั้นต้องขยับตัวเพื่อหาที่อยู่ใหม่ คราวนี้แหละเราก็บินไปจับกินพวกมัน เป็นอาหารเสียให้หนำใจ ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ ” นกสามีอธิบาย
ซึ่งก็เป็นจริงอย่างที่นกสามีคาดการณ์ สัตว์ที่อาศัยอยู่ในรอยเท้าโคอันเล็กน้อย เมื่อน้ำในรอยเท้านั่นเหือดแห้งไป ตัวเองก็ต้องขุดหาที่อยู่ใหม่ หรือไม่ก็ต้องออกจากรอยเท้า ไปหารอยเท้าใหม่ยังชุ่มชื้นไปด้วยน้ำ เมื่อสัตว์เหล่านั้นเริ่มเคลื่อนไหว ก็ย่อมเป็นจุดสังเกตุให้นกกระยางบินลงมาจับกินอย่างง่ายดาย เป็นอยู่อย่างนี้หลายวันจนสัตว์ที่อยู่รอบ ๆ บึงพร่องหายไปพอสมควร
“พี่ค่ะน้องไม่เข้าใจว่าทำไมสัตว์พวกนี้จึงไม่ไปอาศัยอยู่ในบึง ซึ่งมีน้ำ มีอาหาร มีที่กำบังปลอดภัยกว่า...”นกตัวเมียถามอีกอย่างสงสัยเช่นเคย
“มันคงเป็นกรรมของสัตว์มันล่ะน้อง ที่พักที่อาศัยอันอุดม อยู่เพียงใกล้ แต่กลับพอใจเพียงรอยเท้าโค อืม...น่าเวทนากับสัตว์เหล่านี้เสียจริง สงสัยเป็นเพราะความไม่รู้หรือกระไร หรือเพราะความมั่นใจของมันว่ารอยเท้าอันน้อยนิดของโคจะสามารถป้องกันภัยให้กับมันได้กระมัง...”
-จบ-
สัตว์จำพวกกบ เขียด ปู ที่อาศัยอยู่รอบ ๆ หนองน้ำนั้น เปรียบเหมือนสังคมมนุษย์ มนุษย์บางพวก อยู่ใกล้กับสิ่งที่สามารถป้องกันและคุ้มภัยให้ได้ แต่เลือกที่จะอาศัยอยู่เพียงลำพัง ไม่เลือกที่จะอาศัยร่มเงานั้น
บ่อน้ำ เปรียบเหมือน พุทธศาสนาและคำสอนที่จะช่วยเป็นที่พึ่งพาให้เหล่าสัตว์นั้นได้อยู่ได้อาศัย เป็นเหมือนร่มบุญอันร่มเย็น
นกกระยาง เปรียบดั่งเวรภัยจากวัฏฏะ หรือเป็นดั่งมารที่คอยพรากให้เราพ้นจากความดีงาม
เราทั้งหลายจึงควรพึงระลึกและสำรวจตัวเองอยู่เสมอ ว่าตอนนี้เราได้ที่พึ่งอันประเสริฐ ได้ที่พึ่งอันสงบแล้วหรือยัง สิ่งที่เป็นที่พึ่งเราได้อย่างยั่งยืนมั่นคง และไม่พาให้ชีวิตเราตกต่ำนั้น นั่นคือ การมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่ง หลายคนอาจจะมีที่พึ่งเป็นพระพุทธรูป พระเครื่องห้อยอยู่มากมายเต็มคอ แต่นั่นยังไม่เพียงพอหรือรับประกันได้ว่าเขาคนนั้นเป็นคนดีมีศีลธรรม เพราะแม้ว่าหากเขาคนนั้นไม่ปฏิบัติอยู่ในศีลธรรมอันดี ไม่ปฏิบัติตามหลักศีล ๕ ประการ พระพุทธรูปแม้จะศักดิ์สิทธิ์เพียงใด หากแต่ตัวเราเองไม่ทำตัวเองให้ศักดิ์สิทธิ์ตาม ก็ยากที่จะมีสิ่งใดมาคุ้มครองตัวเราได้ ดังนั้นการหลุดออกจากรอยเท้าโค เดินไปหาบ่อน้ำที่กว้างใหญ่กว่าข้างหน้า ละทิ้งความยึดมั่นถือมั่นเดิม ๆ เสีย บางทีท่านอาจจะพบว่าจริง ๆ แล้วโลกเรานี้มีอะไรอีกมาก ยังมีสิ่งที่ร่มเย็น และประเสริฐกว่ารอคอยท่านอยู่...ก็เป็นไปได้
ขอขอบคุณรูปภาพจาก//0.tqn.com มากมายครับ
 สารบัญ
| Create Date : 05 มกราคม 2555 |
| Last Update : 5 มกราคม 2555 18:34:10 น. |
|
24 comments
|
| Counter : 982 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ลำเนา  วันที่: 5 มกราคม 2555 เวลา:22:54:27 น. |
|
|
|
| โดย: pantawan วันที่: 5 มกราคม 2555 เวลา:23:11:13 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 6 มกราคม 2555 เวลา:6:01:51 น. |
|
|
|
| โดย: ตาลเหลือง วันที่: 6 มกราคม 2555 เวลา:11:05:00 น. |
|
|
|
| โดย: pantawan วันที่: 6 มกราคม 2555 เวลา:23:05:31 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 มกราคม 2555 เวลา:6:17:16 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 มกราคม 2555 เวลา:5:52:59 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 8 มกราคม 2555 เวลา:17:49:49 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 มกราคม 2555 เวลา:22:52:27 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:6:00:15 น. |
|
|
|
| โดย: pantawan วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:7:42:40 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:8:49:12 น. |
|
|
|
| โดย: ดอกหญ้าหน้าบ้าน IP: 202.91.19.169 วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:8:57:56 น. |
|
|
|
| โดย: ตาลเหลือง วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:12:36:25 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 มกราคม 2555 เวลา:5:57:35 น. |
|
|
|
| โดย: Calla Lily วันที่: 10 มกราคม 2555 เวลา:17:26:07 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 มกราคม 2555 เวลา:6:00:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
ทุกข์ใดจะทุกข์เท่า การเกิด
ดับทุกข์สิ่งประเสริฐ แน่แท้
ทางสู่นิพพานเลิศ เที่ยงแท้ แน่นา
คือมรรคมีองค์แก้ ดับสิ้นทุกข์ทน
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
