Bloggang.com : อัสติสะ - ๒๕๘ - ปลาเผาตัวนั้น

Bloggang.com : weblog for you and your gang

ภัยแห่งสังสารวัฏนั้น น่ากลัวยิ่งกว่าภัยอื่นใด - อัสติสะ

Group Blog

All blogs

๒๕๘ - ปลาเผาตัวนั้น

คุณช่วยลองจินตนาการดูว่า ขณะที่นั่งรับประทานอาหารกับเพื่อนร่วมงาน ประมาณว่าเป็นงานเลี้ยงเล็ก ๆ ในร้านลาบอีสานแห่งหนึ่ง มีเพื่อนคนหนึ่งสั่งปลาเผามากิน ในขณะนั้นเอง เขาก็ชิมรสชาติของเนื้อปลาเผา แล้วก็หัวเราะชอบใจ กับเนื้อปลาเผาตัวนั้น แล้วก็เยาะเย้ยเจ้าปลาตัวนั้น ไปต่าง ๆ นา ๆ

คุณเคยเจอเหตุการนี้บ้างไหม แล้วคุณรู้สึกอย่างไร...?

สิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งต้องสังเวยชีวิต มาเป็นอาหารของมนุษย์ โดยที่มันก็ไม่เต็มใจเลยแม้แต่น้อย เหตุใดมนุษย์ซึ่งถือว่าเป็นสัตว์ประเสริฐกว่า ปริโภคเนื้อของมันไม่พอ ยังไม่ให้เกียรติ์ ในความเสียสละอันยิ่งใหญ่ของสัตว์เหล่านั้น

ลองนึกดูตัวเราเองบ้างจะเป็นไร สนุกอะไรหนักหนากับการกินดื่ม สนุกอะไรกับการกินซากศพของสัตว์เหล่านั้น...

มันล้มตายก็เนื่องด้วยตัณหาของมนุษย์ พญามารที่ร้ายกาจทีสุดคือ ลิ้นของมนุษย์ ผู้ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักอิ่ม นั่นล่ะ...

แล้วฝีปากของมนุษย์ล่ะ...มีไว้เพื่อขอพร ภาวนา หรือ ใช้เยาะเย้ยถากถาง สัตว์ที่ด้อยกว่ากันแน่ ถึงแม้ว่าสัตว์ตัวนั้นได้ตายแล้วกลายเป็นอาหารไปแล้วก็ตามที

วันนั้นข้าพเจ้ารู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก ทำไมมันรู้สึกเวทนาอย่างบอกไม่ถูก จึงทำให้คิดว่า "มนุษย์หนอ มนุษย์ ต่างคนต่างสร้างเวรสร้างกรรม ทางกาย วาจา ใจ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ไม่มีเบื้องต้นหรือเบื้องปลาย พอที่จะสิ้นสุดจบสิ้นได้ เพราะเหตุของความไม่รู้ในธรรมอันเป็นกุศลและอกุศลนั่นโดยแท้เชียว ….”

ขอขอบคุณ รูปภาพงาม ๆ จาก //edweb.sdsu.eduมากมาย ครับ