|
เริ่มต้นใหม่กับไดอารี่เก่า
ลมหนาวมันเข้ามาพร้อมกับความเศร้ารึเปล่านะ ชีวิตเดินทางมาได้กี่เปอร์เซ็นแล้ว 100%ของเรามันแค่ไหนกัน 60,70,80 หรืออาจจะปีหน้า แล้วทำไมชีวิตเราต้องไปวางเงื่อนไขกะมันมากนักนะ...
มันต่างกันนะ ระหว่าง วันที่เจ็บ....วันที่คิด...วันที่มีความสุข
วันที่เจ็บก็บอกตัวเองว่าเดินออกมาจากโลกที่มันไม่มีอยู่จิงซะ จำไว้ เราเจ็บเราร้องไห้มาเท่าไหร่แล้ว
วันที่คิด เป็นวันที่สับสนที่สุด หรือคงเรียกว่าวันบ้าก็ได้ คิดว่าควรจะจดจำ เจ็บแค้น ความยุติธรรม หรือ ปล่อยใจไปกับความสุขชั่วครู่ชั่วยามที่ไม่มีวันเป็นจิง ไม่รับรู้ไม่สนไม่แคร์ว่าพรุ่งนี้จะเป็นไง วันไหนเจ็บก็ร้องไห้ไป วันไหนสุขก็หัวเราะดังๆ ยิ้มอย่างมีความสุข
วันที่มีความสุข เค้าน่ารักจัง ดีกะเรามากไปรึเปล่า เราจะตอบแทนความดีของเค้ายังไงดีน้า ไม่ว่าวันใดเจอกับเรื่องราวเลวร้าย เราจะไม่ใส่ใจ นึกถึงแต่ความสุข นึกถึงแต่วันนี้ ลืมไปเลยว่าทุกข์เป็นไง ฟ้าใสสวยกว่าทุกๆวัน
มันเป็นวัฏจักร...มันเป็นอย่างนี้เรื่อยมาสลับกันไป แล้วทางไหนที่เราควรจะดำเนินต่อไป...
ในเมื่อจิงๆไม่ว่าวันใดๆ เราก็รู้ว่า เค้าไม่เคยรักเราเลย
หรือจะมีประเด็นเพิ่มขึ้นมาอีกว่า ...แล้วเราล่ะ เรารักเค้านี่นา เราต้องยอมๆๆๆๆทุกอย่าง ไม่ว่าเค้าจะโกรธ โมโห กระแทกเสียง เบื่อขี้หน้าเรา ไม่เคยให้เกียรติเรา ไม่อยากคุยกะเรา เบื่อเรา รำคาญเรา เห็นเราเป็นแค่ อะไรซักอย่างที่เหยียบย่ำจิตใจได้ตลอดเวลา....เราก็ต้องทำเหมือนไม่รู้ไม่ทุกข์ไม่เจ็บ เพราะเรารักเค้า งั้นหรือ?
แล้วถ้าเราทนได้จิง...แต่วันหนึ่งเค้าก็ต้องจากเราไปอยู่ดี...เราจะเจ็บมากกว่านี้อีกกี่เท่า...ร่องรอยที่มันกรีดลงบนใจ มันใช้เฮลรูดอยด์ทาไม่หายสิ
----------------------------------------------------------- มันก็แค่ที่มีอยู่ในหัวอ้อตอนนี้ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้อ้อจะคิดไง...แต่ก็คงคิดเหมือนเดิมทุกวัน คือ อยากทำไรก็ทำไป ถึงเวลาก็ไปซะ...
Create Date : 23 พฤศจิกายน 2548 |
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2548 16:43:00 น. |
|
1 comments
|
Counter : 262 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
เวลาจะช่วยได้ดีที่สุด...