Bloggang.com : : MysteryGirl - ยัยตัวจุ้น ป่วนหัวใจนายคาสโนว่า ตอนที่ 3 เจ้านาย

คนบางคนเกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของเรา

Group Blog

All Blogs

ยัยตัวจุ้น ป่วนหัวใจนายคาสโนว่า ตอนที่ 3 เจ้านาย

--- ตอนที่ 3 ---

เมื่อเดินเข้าไปในบริษัท ฉันก็พบกับพี่พีเป็นคนแรกเลย
“เป็นอะไรไปครับน้องเม ทำไมทำหน้าอย่างกับยักษ์วัดแจ้งแหน่ะ ไปตีกับยักษ์วัดโพธิ์มาเหรอ”
“ทำนองนั้นล่ะพี่ เมื่อเช้าเจอไอ้บ้าคนนึงขับรถไม่ดูเล้ย เกือบชนเมอ่ะ” ฉันตอบกลับไปขณะที่หน้าก็ยังเป็นยักษ์อยู่
“ใครที่ไหนน๊า มาทำกับที่รักของพี่ได้เนี่ย” พี่พีไม่พูดเปล่า ยังมาทำตาเจ้าชู้ใส่ฉันอีก
“ไม่รู้อ่ะพี่ แต่ที่เมรู้ตอนนี้ คือ คนที่เมกำลังคุยอยู่ด้วยเนี่ย กำลังจะโดนรังสีอำมหิตจากเมเนี่ยแหล่ะค่ะ” แล้วฉันก็มองตาค้อนๆกลับไปทางพี่พี เล่นอะไรไม่รู้จักดูเวล่ำเวลาเล้ยยย คนกำลังโมโหอยู่นะ
เท่านั้นแหล่ะพี่พีก็รีบแจ้นไปที่โต๊ะเลย แต่ยังไม่วายหันมาทำตาเจ้าชู้ใส่อีกแน่ะ เฮ้อ จริงๆเล้ย จากนั้นฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง

ฉันกำลังเปิดคอมพิวเตอร์ ทำโน่นทำนี่ แต่พอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจรอบสอง ก็จะอะไรซะอีกล่ะ ก็ภาพที่ฉันเห็นตรงหน้าก็คือ ยักษ์วัดโพธิ์ เอ้ย นายคาสโนว่านั่น กำลังเดินมาทางแผนกที่ฉันอยู่ และเค้าก็กำลังเดินเข้าไปในห้องเจ้านายน่ะสิ หรือว่า...
“น้องเม ว่างอยู่ไหม พี่จะพาไปแนะนำตัวกับนายภีมน่ะ” อะไรกันเนี่ย ไม่นึกเลยว่ามันจะบังเอิญอะไรขนาดนี้ จะโดนอะไรไหมเนี่ยช้าน
“เอ่อ ว่างค่ะ” เอาวะเป็นไงเป็นกัน อย่างที่โบราณบอกไว้เลยอ่ะ ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ กรรมของสาวน้อยน่ารัก(มั้ง)อย่างฉันจริงๆ TOT

ก๊อก... ก๊อก... ก๊อก...
“ครับ” เสียงจากข้างในห้อง
แอ๊ดดดด (เสียงเปิดประตูค่ะ)
ฉันเดินหลบอยู่ข้างหลังพี่กร ก็แบบว่ากลัวอ่ะ (แหมทีเมื่อกี้นะยังทำเป็นเก่งอยู่เลยยัยนี่)
“ไงเพื่อน เป็นไงบ้างวะ ไปเที่ยวหนุกไหม” พี่กรทักทายหมอนั่นอย่างสนิทสนม
“เฮ้ย ฉันไปทำงานนะเว้ย ไม่ได้ไปเที่ยว จะหนุกอะไรล่ะ… ว่าแต่นายมีอะไรเหรอ แล้วนั่น...ใครน่ะ หลบอยู่ข้างหลังนาย”
“อ่อ นี่น้องใหม่แผนกเรา ชื่อเมษา หรือจะเรียกเม ก็ได้น่ะ” พี่กรพูดพร้อมกับดึงแขนฉันให้ออกมาจากด้านหลังเค้า
“เอ่อ สวัสดีค่ะ แหะๆ” ฉันทักไปแบบเก้ๆกังๆ
“อืม”
“^_^!!” ฉัน
“...” หมอนั่น
“เอ่อ งั้นพวกเราขอตัวไปทำงานก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกัน” พี่กรคงเห็นว่าบรรยากาศไม่ค่อยจะดี เลยรีบขอตัวพาฉันออกไปทำงาน
“อืม... แต่เดี๋ยวก่อน... คุณเมษาครับ อยู่ก่อนสักครู่นะครับ ผมมีงานจะให้คุณทำพอดี” ตายแล้ว หมอนั่นจะรั้งตัวฉันไว้ทำไมเนี่ย
“อืม” พี่กรพยักหน้า แล้วก็จากไปพร้อมกับเสียงปิดประตูห้องเย็น (ประตูห้องของนายภีมน่ะแหล่ะ ตอนนี้มันเปรียบเสมือนห้องเย็นอ่ะ)

“นั่งสิ”
“ค่ะ”
“ผมว่าเราเคยเจอกันมาก่อนหน้านั้น 3 ครั้งแล้วใช่ไหมครับ” ตายแล้วทำไมนายนั่นน้ำเสียงน่ากัวๆเนี่ย แล้วทำไมต้องยิ้มมุมปากด้วย
“คุณกับผมนี่เจอกันบ่อยนะ เอ๊ะ หรือว่าคุณจงใจกันแน่ ทั้งที่สนามบิน ที่ร้านอาหาร แล้วก็ที่หน้าบริษัท” คนไรฟระหลงตัวเองชะมัด
“คุณภีมคะ ไม่หลงตัวเองไปหน่อยเหรอคะ ไหนคุณบอกว่าจะสั่งงานฉันไม่ใช่เหรอคะ แล้วนี่คุณกำลังพูดถึงเรื่องส่วนตัวในเวลางานนะคะ” หึ นึกว่าฉันจะหลงเสน่ห์นายเหรอยะ ยาก
แล้วอยู่ๆหมอนั่นก็ลุกเดินมาตรงที่ฉันนั่ง แล้วเค้าก็มากระซิบอยู่ข้างหูฉัน แก้มฉันสัมผัสได้กับไออุ่นๆที่ออกมาจากจมูกเค้าเลยอ่ะ ตายแล้วหมอนี่จะทำอะไรเนี่ย -///-
“คุณไม่ชอบผมจริงๆน่ะเหรอ ผมไม่เชื่อหรอก เดี๋ยวผมขอพิสูจน์หน่อยนะ” กรี๊ดดดดดดดดด จั๊กจี้หูอย่างบอกไม่ถูก

พลั่ก...
“อึก”
เสียงอะไรน่ะเหรอ ก็ฉันเอาศอกน้อยๆของฉันนี่แหล่ะถองไปที่ท้องของหมอนั่น แต่ดีนะที่ฉันมีปฏิกริยาตอบสนองเร็ว หมอนั่นเลยยังไม่ทันเอาจมูกมาแตะแก้มฉัน ฮึ่มไอ้หื่น ไอ้โรคจิต ฉันไปทำกรรมอะไรไว้เนี่ยต้องมาเจอเจ้านายแบบนี้ ฉันรีบผลักหมอนั่นให้ออกไปห่างๆจากเก้าอี้ที่ฉันนั่งแล้วก็รีบลุก
“ขอโทษนะคะ ถ้าคุณไม่มีงานอะไรจะสั่ง ฉันขอตัวค่ะ” นี่ถ้านายไม่ใช่หัวหน้านะ ฉันฆ่านายแน่
“เดี๋ยวก่อนสิคุณ เอาล่ะผมเลิกเล่นแล้ว” นี่นายคิดว่าเป็นเรื่องเล่นๆเหรอ ฉันไม่ใช่ของเล่นนายนะยะ
แต่ฉันก็จำใจต้องนั่งลง เพื่อให้เค้าบรีฟงานให้ฟัง

เมื่อฉันบรีฟงานเสร็จ ฉันก็รีบออกมานอกห้อง แล้วก็เห็นแอนมองมาทางฉันพร้อมกับยิงคำถาม
“ทำไมเมเข้าไปนานจัง งานยากเหรอ”
“ก็นิดหน่อยอ่ะ แต่ว่าเมอยากให้เคลียร์ๆไปเลยน่ะ เพราะว่างานจะได้ไม่ต้องแก้บ่อยน่ะจ้ะ” ที่จริงจะได้ไม่ต้องเข้าห้องเย็นบ่อยต่างหาก
“อืม มีอะไรให้แอนช่วยก็บอกนะจ๊ะ”
“จ้า ขอบใจน้า” แอนนี่เป็นนางเอกจริงๆเลยอ่ะ ซาบซึ้ง

วันนี้ทั้งวันฉันก็นั่งหาข้อมูล ปั่นงาน พอพักเที่ยงก็ไปกินข้าวกับคนที่แผนกตามปกติ ส่วนนายภีมน่ะเหรอ โน่น เที่ยงปุ๊บ รีบไปไหนของเค้าก็ไม่รู้ สงสัยว่าคงจะไปหาเหล่าบรรดาสาวๆแหงมๆ ดูสิ บ่ายสองก็ยังไม่กลับ เป็นเจ้านายมันก็ดีอย่างนี้ล่ะน๊า ลูกน้องทำงานกันงกๆๆๆ ส่วนตัวเองมีความสุข เชอะ

ฉันนั่งนินทาหมอนั่นอยู่ในใจไม่นาน เค้าก็เดินเข้ามา แถมหน้าเครียดเชียว เอ่ ไปหาสาวๆทำไมต้องหน้าเครียดกลับมาแบบนี้ด้วยนะ สาวๆทำอะไรไม่ถูกใจหรือไง เอ๊ะ หรือว่าฉันจะมองเค้าในแง่ร้ายเกินไป เค้าอาจจะไปคุยกับลูกค้าก็ได้ ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องของเราสักหน่อย แต่พอหมอนั่นเข้าไปในห้องไม่ถึง 10 นาที ก็ออกมาแล้วเรียกทีมงานทุกคนเข้าประชุมทันที

ในห้องประชุม

“เมื่อกี้ผมไปพบลูกค้ารายใหม่มา เป็นบริษัทเกี่ยวกับเกมส์คอมพิวเตอร์”
(ตายจริง ฉันก็แอบด่าหมอนั่นในใจไปซะเยอะเลยอ่ะ ที่แท้หมอนั่นก็ไปพบลูกค้านี่เอง -.- ไม่ว่ากันน้านายโรคจิต)
“เกมส์นี้กำลังจะออกสู่ท้องตลาดวันจันทร์หน้า แต่เค้าต้องการให้เราทำทีทีเซอร์ของเกมส์ โดยเค้าให้เวลากับทางเรา 3 สัปดาห์”
(โอ๊ะโอ หมอนั่นจริงจังก็เป็นแฮะ นึกว่าดีแต่หลีหญิงซะอีก ^O^)
“ผมคิดว่า project นี้ ผมจะมอบหมายให้เมษาเป็นคนทำ เพราะว่าดูจากผลงานที่เธอส่งมาให้ทางบริษัทพิจารณาตอนสมัครเข้าทำงาน ผมจำได้ว่า เธอเคยทำโฆษณาแนวนี้มาก่อน... ว่าไงครับคุณเมษา คุณสามารถทำได้ไหม”
“…”
“คุณเมษาครับ”
“...”

ฉันมารู้ตัวอีกที ก็ตอนที่มือของพี่เอ เข้ามาสะกิดที่แขนฉัน ฉันสะดุ้งเฮือกเลยล่ะ ก็คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ แล้วฉันก็ได้เห็นหน้าหมอนั่น กำลังทำหน้าอย่างกับยักษ์วัดโพธิ์ (เพราะว่าฉันเป็นยักษ์วัดแจ้งไปแล้วไง หุหุ) มองมาที่ฉัน

“คุณเมษาครับ ตอนนี้เรากำลังประชุมอยู่นะครับ ขอความกรุณาคุณให้ความสนใจหน่อยครับ” ตายแล้วยักษ์กริ้ว
“ขอโทษค่ะ” ฉันตอบกลับไปด้วยความรู้สึกผิดจริงๆ
“ผมจะมอบหมายให้คุณทำโปรเจกต์นี้ คุณจะทำได้ไหมครับ” หมอนั่นถามฉันด้วยสีหน้าขึงขัง สงสัยว่ายังไม่หายกริ้วแน่ๆ
“แล้วโปรเจกต์ที่คุณเพิ่งจะมอบให้ฉันเมื่อเช้านี้ล่ะค่ะ” ฉันถามไปแบบงงๆ ก็จะให้ทำสองโปรเจกต์ซ้อนกันได้ไง
“โปรเจกต์นั้นผมจะให้คุณพักไว้ก่อน เพราะว่าเรายังมีเวลาตั้ง 2 เดือน แต่โปรเจกต์นี้เราต้องทำให้เสร็จภายใน 3 สัปดาห์”
“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันก็ไม่มีปัญหาค่ะ”
“แล้วโปรเจกต์นี้คุณต้องทำกับผม เพราะผมกลัวว่าถ้าคุณทำคนเดียวจะไม่ทันแน่ คุณคงไม่มีปัญหานะครับ”

ห๊า นายว่าไงนะ ให้ฉันทำกับนายเนี่ยนะ แล้วงานนี้จะไปรอดไหมเนี่ย แต่เอาเถอะฉันน่ะ เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวฉันไม่เอามาปนกันอยู่แล้ว แต่ที่กลัวที่สุดคือนายจะมาทำลามกใส่ฉันน่ะสิ

“ไม่มีปัญหาค่ะ” แต่ก็ต้องตอบกลับไปแบบนี้ล่ะค่ะ ขืนมีปัญหา พาลจะได้โดนไล่ออกแน่ๆ
“ดีครับ งั้นพรุ่งนี้ 9 โมงครึ่ง คุณมาพบผมที่ห้องด้วยนะ ผมจะบรีฟงานนี้ให้คุณฟัง” ภีม
“วันนี้ผมขอจบการประชุมเพียงเท่านี้ครับ ใครมีปัญหาอะไรเกี่ยวกับงานที่กำลังรับผิดชอบอยู่ก็เข้าไปคุยในห้องทำงานผมได้เลยครับ”
___________________________________________
โปรดติดตามตอนต่อไปคร่า

Create Date : 11 ธันวาคม 2550

Last Update : 11 ธันวาคม 2550 21:14:02 น.

4 comments

Counter : 283 Pageviews.

เข้ามาเยี่ยมยักษ์วัดแจ้งนะจ๊ะ อิอิ ลองไปเยี่ยมที่บล๊อคดูมั้งดิครับ แล้วนึกอย่างไรครับถึงได้เอานิยายมาลงที่ไรสังกัดอะ ห้องนี้มีนักเขียนอยู่2คนแล้วนะครับเนี๊ย แต่ดีนะครับห้องนี้อบอุ่นดี กับสโลว์แกน"รักกันมันดี"ครับ

แล้วจะติดตามอ่านไปเรื่อยๆครับ อีกเรื่องหนึ่งเขาจะจบแล้วละครับ ถึงตอนสุดท้ายแล้วครับ

โดย: ตานนท์ (คนไม่หวาน

) วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:22:49:46 น.