• เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับคอนแทคเลนส์
• เรื่องดี ๆ ที่อยากแบ่งปัน
• ชวนเพื่อน ๆ ร่วมพิธีถวายดอกไม้จันทน์
• ภาษาอังกฤษง่ายนิดเดียว

งานกฐิน สวนสันติธรรม ปี 2551 เมื่อวานนี้ (วันอาทิตย์ที่ 19 ตุลา) เรากับเพื่อน ๆ ได้ไปทำบุญทอดกฐินที่สวนสันติธรรม ศรีราชามาค่ะ เริ่มเดินทางพร้อมกันตอนตี 4 กว่า ๆ เพราะว่ากะจะไปถึงวัดประมาณ 6 โมงเช้า เรากับเพื่อน ๆ ช่วยกันซื้อขนมท็อฟฟี่เค้ก และน้ำเตรียมไว้เพื่อจะได้ไปแจกผู้ที่มาร่วมงานบุญคนอื่น ๆ ระหว่างทางก็ง่วงเล็กน้อยเหมือนกัน เพราะว่าต้องตื่นตั้งแต่ตี 2 กว่า ๆ เพื่อนเราใจดีมาก ขับรถมารับที่บ้าน แล้วก็นั่งรถไปด้วยกัน ระหว่างทางฝนตกนิดหน่อย พอไปถึงศรีราชาแล้ว จากถนนใหญ่ต้องขับรถไปอีก 8 กิโลกว่าจะถึงวัด แต่พอขับรถผ่านไปก็เห็นพระกำลังบิณฑบาต ก็เลยได้แวะจอดแล้วนิมนต์พระ เอาขนมที่เตรียมมาส่วนหนึ่งไปใส่บาตรพระ 3 รูป ได้บุญกันถ้วนหน้า ^_^ ตอน 6 โมงเช้า พอไปถึงสวนสันติธรรมก็หายง่วงหายเหนื่อยเลย เพราะว่าบรรยากาศดีมาก ๆ มองไปรอบ ๆ เห็นภูเขาล้อมรอบ บนยอดเขามีไอหมอกปกคลุม เรากับเพื่อน ๆ ช่วยกันหอบน้ำและขนมที่เตรียมมาไปที่โรงทาน (รู้สึกจะเป็นศาลา 2) ปรากฏว่าที่โรงทานมีผู้ที่มาร่วมงานบุญอีกมายมายที่เตรียมอาหารและขนมมาแจกคนอื่น ๆ ทำให้เรากับเพื่อนรู้สึกว่านี่แหละโลกในอุดมคติเลย แต่ละคนคิดจะมาให้คนอื่น ๆ สีหน้าทุกคนดูยิ้มแย้มแจ่มใส พี่ผู้หญิงกลุ่มนึงทำบลูเบอร์รี่ชีสพาย กับเชอร์รี่ชีสพายมาแจก เรากับเพื่อนเลยเดินไปรับขนมมานั่งทานกัน พี่เค้าก็หยิบขนมให้พร้อมกับบอกว่า...ทำเองนะคะ อร่อย น้องหยิบไปทานได้เลยค่ะ...แล้วก็ยิ้มอย่างใจดี แค่ฟังก็รู้สึกอร่อยแล้วกับความมีน้ำใจไมตรี และคำพูดดี ๆ แล้วขนมของพี่ก็อร่อยมาก ๆ จริง ๆ ด้วยสิเลยถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกบันทึกความประทับใจ ระหว่างที่หาที่นั่งก็เดินผ่านพี่ผู้หญิงอีกคนนึงที่ทำเกาเหลาลูกชิ้นร้อน ๆ มาแจก พี่เค้าชวนให้หยิบเกาเหลาที่ตักไว้ไปทาน เรากับเพื่อนเลยไปรับเกาเหลามานั่งทานกัน แต่ว่ากว่าจะรู้ตัวก็ทานเกือบหมดชามแล้ว อร่อยมาก ๆ เลยลืมถ่ายรูปเกาเหลาไว้เป็นหลักฐาน 555 ทานเกาเหลาเสร็จแล้วก็นั่งทานขนม ชักจะหิวน้ำ เลยบอกเพื่อนว่าหิวน้ำเนอะ ไปเข้าแถวหยิบน้ำกันดีกว่า ปรากฏว่าคุณน้าที่นั่งจับกลุ่มทานข้าวอยู่ใกล้ ๆ คงได้ยิน คุณน้าก็เลยยื่นแก้วน้ำที่มีน้ำเต็มให้ แล้วบอกว่าเอาแก้วนี้ก็ได้จ้ะหนู จะได้ไม่ต้องเดินไกล พร้อมกับรอยยิ้มใจดี ตอนหลังเพิ่งสังเกตเห็นว่าคุณน้าส่งน้ำให้เราแล้ว คุณน้าก็ไม่มีแก้วน้ำของตัวเอง แสดงว่าคุณน้าเสียสละเอาแก้วที่ตั้งใจจะเอามาดื่มเองให้เรา น่ารักจริงๆ จากนั้นพออิ่มแล้ว เราก็เพื่อนก็เดินแจกท็อฟฟี่เค้กและทิชชู่อยู่ในโรงทานและที่สนามหญ้าข้าง ๆ อาคารแสดงธรรม คราวนี้เน้นแจกเด็ก ๆ เห็นกลุ่มไหนนั่งแล้วมีเด็กก็จะไปถามว่ารับท็อฟฟี่เค้กมั้ยคะ แล้วก็แจกทิชชู่และจานให้ด้วย แจกอยู่ไม่นานก็หมด แต่ว่ามัวแต่แจก เลยลืมถ่ายรูปขนมที่ตัวเองเตรียมมา พอ 8 โมงครึ่ง พระอาจารย์ปราโมทย์ก็เริ่มแสดงธรรม โดยเริ่มจากเรื่องสถานการณ์การเมืองที่กำลังตึงเครียด ท่านสอนว่าสถานการณ์แบบนี้ล่ะเป็นโอกาสดีที่เราจะได้ฝึกดูจิต วันนี้ฟังธรรมของพระอาจารย์แล้วรู้สึกซาบซึ้งเป็นพิเศษแม้จะไม่ได้เข้าไปนั่งฟังในอาคารแสดงธรรม เนื้อหาที่ท่านสอนก็เหมือนเดิมที่เคยสอน แต่ฟังแล้วก็รู้สึกว่าใจตื่นขึ้นทุกครั้ง รู้สึกว่าทำให้เรามีแรงบันดาลใจที่จะดูจิตให้รู้สึกตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ พอ 9 โมงกว่า ๆ พระอาจารย์แสดงธรรมเสร็จแล้ว เราก็ไปยืนหน้าอาคารแสดงธรรม ร่วมกล่าวคำถวายกฐิน และรับพรจากพระอาจารย์ จากนั้นก็เดินเล่น นั่งเล่นต่อที่ศาลา 2 อีกสักพัก เพราะว่าคนส่วนใหญ่ทยอยกลับพร้อมกัน รถเยอะมาก เลยได้ถ่ายรูปบริเวณสวนสันติธรรมมาฝาก นั่งรถกลับถึงกรุงเทพฯ ตอนบ่ายกว่า ๆ เลยไปนั่งทานข้าวกับเพื่อน ๆ ที่ร้านบ้านแม่ยุ้ยตรงซอยอารีย์สัมพันธ์ ทานแบบสะลึมสะลือ เพราะว่าเริ่มจะเหนื่อยและง่วงมาก อาหารอร่อยดี แต่กว่าจะรู้ตัวก็ทานเกือบหมดจานอีกแล้ว เลยไม่ได้ถ่ายรูปอีกตามเคย 5555 ก็ขอจบทริปทอดกฐินสำหรับปี 51 แต่เพียงเท่านี้จ้า ^_^   Create Date : 20 ตุลาคม 2551     Last Update : 21 ตุลาคม 2551 0:02:28 น. Counter : 1108 Pageviews.   2 comment Share Tweet

มีความสุขจากใจเราเอง คุณเคยรู้สึกเซ็ง เบื่อ หรือท้อในวันที่เจอแต่เรื่องแย่ ๆ บ้างไหม ถ้าเคยล่ะก็ ในแต่ละวันลองเปลี่ยนจากการคิดว่า “วันนี้ฉันจะได้เจออะไรดี ๆ บ้างมั้ยน้า” มาเป็น “วันนี้ฉันจะได้ทำอะไรดี ๆ ให้คนอื่นบ้างมั้ยน้า” ฟังแล้วอย่าเพิ่งคิดว่า โอ้โห นี่มันอุดมคติเกินไปนะ ใครจะไปทำได้ แต่รับรองว่าถ้าลองทำดูสักหนึ่งวัน คุณจะรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากขึ้น เพราะความสุขจากการทำสิ่งดี ๆ ให้คนอื่น ถึงจะเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ก็สามารถทำให้ใจเรามีความสุขขึ้นได้ เช่น เวลาซื้อของจ่ายตังค์เสร็จแล้วก็ขอบคุณพนักงานขายที่เขาช่วยบริการเรา เชื่อไหมว่าคำพูดสั้น ๆ ง่าย ๆ แค่คำว่า “ขอบคุณ” จะทำให้พนักงานคนนั้นรู้สึกดีขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย เพราะจะมีลูกค้าสักกี่คนที่จะเอ่ยปากขอบคุณเค้า บางทีคำขอบคุณของคุณอาจจะทำให้พนักงานรู้สึกว่าอย่างน้อยวันนี้เค้าก็ได้เจอสิ่งดี ๆ บ้างเหมือนกันก็ได้ เวลาเปิดประตูเดินเข้าอาคารแล้วเหลือบเห็นคนที่เดินตามมาติด ๆ  แล้วเปิดประตูค้างไว้ให้เขาเดินเข้ามาได้สะดวก ๆ ไม่โดนประตูเด้งใส่หน้า หรือแม้แต่เวลาอยู่ในลิฟต์แล้วบังเอิญได้ยืนใกล้ ๆ ปุ่มกดชั้นต่าง ๆ แล้วถามคนที่เดินเข้ามาในลิฟต์ว่า “ไปชั้นไหนคะ/ครับ” แล้วช่วยกดลิฟต์ให้เขา เราเชื่อว่าเค้าจะรู้สึกขอบคุณและรู้สึกว่าวันนี้ดีจังที่ได้เจอคนมีน้ำใจ ถ้าลองทำแบบนี้ เราคิดว่ามุมมองที่เรามองสิ่งต่าง ๆ จะเปลี่ยนไปบ้างไม่มากก็น้อย จากที่เคยคิดถามหาว่าฉันจะได้อะไรบ้าง ก็เปลี่ยนเป็นฉันจะได้ให้อะไรใครบ้าง แต่ขออย่างหนึ่งว่าทำแล้วอย่าคาดหวังว่าฉันต้องได้รับสิ่งดี ๆ กลับมาเหมือนกัน เช่น ได้รับคำขอบคุณ เพราะว่าการให้แล้วคาดหวังก็คือการลงทุนอย่างหนึ่งนั่นเอง ถ้าคุณช่วยเหลือใครหรือได้ให้อะไรใครโดยที่ไม่คาดหวังแม้แต่คำขอบคุณ นี่สิถึงจะเป็น “การให้” อย่างแท้จริง การให้นั้นเป็นสิ่งที่เราทำได้ด้วยตัวเอง เป็นสิ่งที่เราควบคุมได้ อยากทำเมื่อไหร่ก็ทำได้ แต่การจะได้รับอะไรสักอย่างนั้นต้องรอให้คนอื่นเค้าเอามาให้เรา ซึ่งเราไม่อาจจะเดาได้ว่าเค้าจะให้เราหรือเปล่า หรือว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะได้รับ เราเชื่อว่าถ้าคุณได้ลอง “ให้” สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างที่แนะนำมานี้วันละนิดวันละหน่อย เพียงแค่วันแรกที่คุณได้ลองทำ คุณจะได้พบความสุขอีกแบบที่เป็นความอิ่มใจกว่าความสุขที่ได้จากการรับ ลองแล้วมาเล่าให้ฟังบ้างนะคะว่าเป็นยังไง Free TextEditor   Create Date : 12 ตุลาคม 2551     Last Update : 12 ตุลาคม 2551 20:52:08 น. Counter : 189 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• ต่อmcu
• aston27
• Webmaster - Bloggang