เมื่อความซวยมาเยือน

เรามีเวลาอีกไม่กี่เดือนที่จะเตรียมแผนการทำงานใหม่ในสภาพเศรษฐกิจเช่นนี้ เมื่อวันก่อนเราเพิ่งได้รับข่าวร้ายมาว่าลูกค้าประจำรายใหญ่ของเราจะเลิกจ้างเราเมื่อสิ้นปีนี้เพราะเขาจะจ้างพนักงานประจำแทนการจ้างฟรีแลนซ์อย่างเรา ซึ่งนั่นจะทำให้เราขาดรายได้หลักไปเลยทีเดียว พอรู้ข่าวก็มึนๆอยู่พักหนึ่งแต่มันก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อมันเป็นความต้องการของลูกค้าแล้วมันก็เป็นความสะดวกของเขาซึ่งจริงๆเขาควรจะจ้างพนักงานประจำมาตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ

จริงๆแล้วถ้าเรายังต้องการรายได้จากลูกค้ารายนี้อยู่มันก็ยังพอมีทาง แต่เป็นทางที่ไม่ค่อยจะสวยงามสักเท่าไหร่ เรื่องของเรื่องก็คือจริงๆแล้วลูกค้ารายนี้เราติดต่อกันมาประมาณสามสี่ปีได้ แต่เป็นการติดต่อผ่านทางอินเตอร์เนทและโทรศัพท์ กว่าจะได้เจอตัวเป็นๆกันจริงๆก็คงเมื่อประมาณสองปีที่แล้ว ซึ่งนั่นก็เป็นบ่อเกิดของปัญหาระหว่างเรากับเขาอยู่พอสมควร หลังจากที่เขาเจอตัวเป็นๆของเราผ่านมาประมาณเกือบปีได้ เขาถึงมาบอกว่าเขาชอบเรา

แต่การสารภาพของเขามันค่อนข้างจะเหมือนกับคนที่อยู่ในสภาพที่ไม่มีที่ไป หรือคล้ายๆกับการสั่งเสียหรืออะไรสักอย่าง เพราะเขาคิดว่าเขามีปัญหาด้านสุขภาพและอาจจะอยู่ได่อีกไม่นานเท่าไหร่ ทั้งๆที่เราคิดว่าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นเพราะจากสภาพเขาที่เราเจอก็เหมือนคนปกติ แข็งแรง สมบูรณ์ดีทุกประการ แต่เอาเถอะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เรื่องนี้มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้เพราะว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว

เราจำได้ว่าเราบอกเขาไปแทบจะทันทีที่เขาสารภาพความรู้สึกของเขากับเรา หลังจากนั้นเขาก็เหมือนจะเข้าใจแล้วก็คุยเฉพาะเรื่องงานตามปกติ แต่พอว่างเมื่อไหร่ก็เป็นต้องวกเข้าเรื่องจะขอคบเราให้ได้ซะทุกครั้งไปโดยไม่สนว่ามีแฟนอยู่แล้วหรือไม่ บางทีเราก็ต้องเลิกคุย เลิกสนใจ ไปเลยเพราะไม่อยากอารมณ์เสียอีก แต่ด้วยความที่เขาเป็นลูกค้าเราก็ทำอะไรรุนแรงไม่ได้อยู่แล้ว

มาครั้งล่าสุดที่คุยเราก็คุยกันเรื่องงานและข้อเสนอของเขา ถ้าเราจะไม่ให้เขาเลิกจ้างมันก็พอมีวิธีแต่มันเป็นวิธีที่เราคงต้องทุ่มทุนสร้างอย่างมาก ถึงเขาไม่ได้พูดตรงๆแต่เราก็รู้ว่าเขาหวัง เหมือนเขาเอาผลประโยชน์ก้อนใหญ่ยักษ์มาล่อเราโดยอ้างว่าไม่ได้ต้องการอะไรแต่สุดท้ายแล้วคำพูดของเขามันก็บ่งบอกเจตนาที่ชัดเจน ซึ่งหลังจากคืนนั้นเรามาลองคิดดูถึงสิ่งที่เขาพูด เรารู้สึกว่าเขาดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ เขาในวันนี้ดูแตกต่างจากวันที่เรารู้จักเขาในช่วงแรกๆอย่างสิ้นเชิง จากคนที่พูดจาสุภาพและขี้เกรงใจมาก กลายเป็นคนมั่นใจในตัวเองเสียเต็มประดาแล้วก็พูดจาวกวนซ้ำซาก ไม่ค่อยรู้เรื่อง ย้ำคิดย้ำทำและถามถึงสิ่งที่เขาต้องการอยู่นั่นแหละทั้งๆที่เราก็ตอบคำถามเดิมๆไปไม่รู้เกีร้อยรอบ

หลังจากที่คิดเบ็ดเสร็จเรียบร้อย เราก็ได้คำตอบว่าการอยู่ห่างจากคนๆนี้คงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ก่อนหน้าที่เราจะรู้จักกับลูกค้าคนนี้เราก็อยู่ได้ ถึงต่อไปไม่มีเขาเราก็ต้องอยู่ได้ แม้ว่าช่วงแรกๆอาจจะลำบากมากขึ้นพอสมควรก็ตาม สิ่งที่เขาเสนอมามีมูลค่าสูงมากก็จริง ซึ่งหลายๆคนบนโลกนี้คงมีคนยอมรับมากกว่าปฏิเสธ แต่มันก็ดูเหมือนเป็นหลุมพรางหลุมใหญ่สำหรับเราเช่นกัน จริงๆแล้วเราตัดสินใจได้แทยจะทันทีว่าคงต้องปล่อยลูกค้ารายนี้ไปอย่างแน่นอน เนื่องจากการข้องเกี่ยวกับเขามากเกินไปจะทำให้เรามีปัญหาทั้งกับสุขภาพจิตของตัวเองและสถานะความสัมพันธ์ระหว่างเรากับแฟนอย่างแน่นอน

เอาเป็นว่าเราจะขออยู่แบบจนๆอย่างนี้ต่อไปก็แล้วกัน อย่างน้อยก็จะได้ไม่มีใครมาว่าเราได้ว่าโลภมากหวังอยากได้สมบัติคนอื่น ของฟรีไม่มีในโลก แม้แต่ญาติพี่น้องยังเข่นฆ่ากันเพื่อทรัพย์สมบัติเยอะแยะไป นับประสาอะไรกับคนอื่น สมบัติมูลค่าสูงขนาดนั้นถึงเขาไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนก็ให้เขาเก็บไว้ให้กับคนอื่นที่เหมาะสมกว่าเราคงจะดีกว่า หากการแลกเปลี่ยนนั้นมันจะทำให้เราต้องเสียใจไปตลอดชีวิต...

Create Date : 12 ตุลาคม 2550 Last Update : 12 ตุลาคม 2550 20:33:53 น. Counter : 483 Pageviews.		2 comments
Share Tweet