Group Blog
 
All blogs
 

~*ยังจะมีปีหน้าอีกเหรอ*~

ไม่คิดว่าเราจะต่อสัญญาคบกันต่อไป
ในแต่ละปี เค้าจะมาถามกันเสมอว่า"จะคบกันต่อมั้ย"
สองปีที่ผ่านมา ไม่มีการมาถามแต่มักจะมีคำพูดดึงไว้ให้ฉันอยู่กับเค้าต่อ
เช่น"ปีหน้าจะต้องทำแบบนี้ๆๆๆๆนะ โอเคมั้ย..."
อ่าวแสดงว่าปีหน้าเราก็ต้องคบกันต่อเรอะ...
ง่ายๆ หากถ้าปฏิเสธ ก็คือการบอกเลิกโดยปริยาย
ก็คงงั้นเพราะถ้าไม่มีกิจกรรมด้วยกัน เราก็จะเจอกันน้อยลงมาก
ฉันไม่ชอบไปเฝ้าที่ร้านจักรยานของเค้า
เพราะเค้าต้องการสมาธิมาก
เค้าจะไม่พูด ไม่ด่า แต่สุดท้ายก็ไปรู้ความความจริงจนได้ว่า"รำคาญ"
ไม่กล้าแม้แต่จะถามว่าทำไมไม่พูดไปตรงๆ...กับคนอื่นๆ
กว่าที่ฉันจะรู้ว่า"ไม่เป็นไร" และการนิ่งเงียบของเธอมันคืออะไร
ก็เกือบเสียเธอไปเหมือนกัน

ปีหน้าต้องไปปั่นที่สันกำแพง....ต้องซ้อมหนักอีกแล้ว
ส่วนดอยอินทนนท์คงไม่ปั่น
แต่จะตามไปเที่ยวเหมือนทุกปี
ขอโทษน้า...แม่จ๋าไม่มีเวลาซ้อม ต้องทำงานช่วยพ่อจ๋า
แล้วจะรีบหัดขับรถ มาช่วยกัน...


ถึงพ่อจ๋าที่ไม่เคยมาอ่านบันทึกของแม่จ๋าเลย
แม่จ๋าขอคิดดูเรื่องการต่อสัญญานะ แม่จ๋าเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน
ต้องมาหัดทำตัวไม่รับรู้อะไร ต้องมาปรับความเข้าใจซ๊ะใหม่
ว่าจริงๆแม่จ๋าเป็นไม้กันหมานี่เอง ไม่ใช่เพราะคิดถึงกันมากมาย
อย่าให้ใครต่อเพ้อเจ้อไปคนเดียวเลยนะบาปกรรม
ผู้หญิงด้วยกัน มันเจ็บ...

หากต่อสัญญาปีหน้าฉันจะต้องเปลืองน้ำตาอีกกี่หยดกันนะ....




 

Create Date : 12 ธันวาคม 2553    
Last Update : 12 ธันวาคม 2553 5:43:31 น.
Counter : 484 Pageviews.  

~*จักรยานช่วยชีวิต*~

ตอนไปสอบเอ็นทร้านซ์ก็ปั่นจักรยานไปสอบ เพราะใครๆก็เอารถมอร์เตอร์ไซต์ไปกันแม้ว่าจะซอกแซกแต่ก็ทำให้รถติดอยู่ดี สมัยนั้นรถติดมากกว่าตอนนี้เยอะเลย พอเราเอาจักรยานไปใครๆก็มองว่ากระจอก... บ้านไม่ได้รวย แต่พ่อแม่ดีใจที่เห็นเรารู้จักเอาตัวรอด ปั่นจักรยานไปสอบเอ็นท์ฯได้ทันเวลาเข้าห้องสอบ ในขนาดที่คนบางส่วนมาช้าเพราะรถติด (แต่ก็ให้เข้าห้องสอบนะ)

มาตอนนี้ฉันมาเจอคนรู้ใจคนนึงเค้าปั่นจักรยานในชีวิตประจำวัน ฉันเองก็นึกว่ามันจะกระจอก แต่เปล่าเลย เขาสามารถบอกเคล็ดลับหลายๆอย่าง ทำให้ฉันแก้ปัญหาสุขภาพได้ทันท่วงที ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนขี้หนาว ร่างกายฉันจะมีการเผาผลาญอยู่ตลอดเวลา (เราสองคนจะตัวร้อนเท่าๆกันคะ)หากว่าป่วยก็จะหายไวมาก น้ำหนักอยู่ในเกณฑ์ที่กำหนด ไม่กลับไปเป็นโรคเดิมอีก (แต่ดันมีโรคใหม่มาแทน..ฮา...)

จักรยานที่ฉันคิดว่าใช่นั้นยังไม่มี มันก็เหมือนคนรู้ใจของเธอที่ยังไม่มีใครที่"ใช่" เราสองคนก็ไม่ต่างกัน มาวันนึงเธอก็ถามว่าปีนี้เอารถมินิขึ้นดอยนะ...ฉันส่ายหน้า
"..อื๊อ...บ่เอา คันมันเล็ก ไม่ไหว รอบขาสูงทำไม่ได้หรอก เธอเอาขึ้นไปเถอะ "
แต่เธอยังยืนยันว่า "เดี๋ยววันที่ 1 กับวันที่5 เอามินิขึ้นดอยนะ " จบบทสนทนา... เว้ย..เห้ย..ฟังตรูพูดดิ!!! ตรูไม่อาววววว จะเอาจูเลียตขึ้นดอยเหมือนทุกปี แง้ๆๆๆ

จู่ๆหลังวันที่ 6 เธอก็ถามว่าอยากได้มั้ย เกรงใจนะแต่ให้ฟรีก็เอาคะ ถึงมันจะโหลๆซ้ำๆแต่ก็ใช้งานได้ระดับเทพ ฉันไม่ได้บ้าอุปกรณ์ และโง่มากมายเรื่องพวกspec ถึงจะฟังมามากก็ตาม แต่ถ้าจักรยานคันนั้นขอแค่พาขึ้นดอยสุเทพได้ไม่น้อยหน้าใครก็พอแล้ว แต่ช่วยรับเงินบางส่วนด้วยนะ ของมันแพง กระดากใจ..

เล่าสู่กันฟัง....
ดอยสุเทพคือดอยที่มีความตั้งใจจริงที่จะซื้อรถ"จูเลียต"แล้วพามันขึ้นดอยไปด้วยกัน ฉันทำได้จริงในวันแรกที่ฉันพร้อม ฉันซ้อมๆๆ และฉันก็ทำได้ ขอบคุณที่พาจักรยานมาให้รู้จัก มันทำให้ฉันกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมอีกครั้ง จักรยานมันดีจริงๆหงะ




 

Create Date : 10 ธันวาคม 2553    
Last Update : 10 ธันวาคม 2553 23:40:18 น.
Counter : 488 Pageviews.  

~*แล้วอะไรๆมันก็จะผ่านไป *~

บางทีเราก็ต้องเตรียมตัวกับอนาคตบ้าง

อย่างเช่นการจากลา กับคนที่เรารักมากมาย
ไม่ว่าจะลาจากกันทั้งยังมีชีวิต หรือตายจากกันไป ยังงัยก็ต้องจาก..

ก็ไม่ถึงขั้นที่ต้องเข้าวัดเข้าวา แค่ตั้งสติ นิ่งๆ ปล่อยให้ร่างกายได้พักผ่อน

ไม่เคยอยากได้อยากมีอะไรเกินตัว ขอแค่มีลมหายใจที่ไปกับเราเสมอต้นเสมอปลาย

ปั่นจักรยานทีไร มีแค่ลมหายใจเป็นเพื่อน
ปั่นจักรยานชีวิต มีแต่รอยแผลเท่านั้นที่เป็นครู

บาปกรรมอะไรที่ทำไปก็ตั้งสติขอโทษอภัยให้เจ้ากรรมนายเวรไป

จิตใจก็พอผ่อนคลาย อันที่จะมีกรรมกับเราก็ขอให้น้อยลงไป น้อยลงไป

ให้ทุกอย่างสงบเราก็จะพบความจริงที่เป็นตะกอนนอนอยู่


บางทีจิตมันก็อดคิดไม่ได้ ไม่นิ่ง คืนนี้เค้าจะไปอยู่กับใครนะ
ตอนนี้ไปกับใครนะ...กำลังทำอะไรกับใครนะ...
ตอนนี้วางแล้ว ตามสบายเถอะ ฉันอยู่ได้ และเข้มแข็งขึ้นมาก
พอหยุดคิด...ก็รู้สึกได้ว่าเราสอบผ่านแล้ว ปัญหาที่เกิดก็จะแก้ได้ด้วยสติ


ขอบคุณที่จ่ายค่าเกี่ยวกับจักรยานต่างๆให้ ไหนจะค่าใช้จ่ายส่วนตัวเธอก็ให้ฉันแล้ว
ขอบคุณที่ชวน(แกมบังคับให้ลางาน)ไปลำปาง ทั้งๆที่ก็ไม่ควรไปเลย
ขอบคุณที่เลี้ยงข้าวแพงๆ บ่อยๆ แต่คราวหน้าให้ช่วยออกบ้างนะเกรงใจ
ขอบคุณที่เข้าใจความรู้สึกลึกๆ แล้วดูแลความรู้สึกนั้นมากขึ้น
ขอบคุณที่ยอมแก้ปัญหาไปด้วยกัน....
แม้อะไรมันจะเกิดต่อๆไป ฉันก็จะเข้มแข็งเหมือนที่เธอย้ำเสมอให้ฉันเชื่อใจเธอ....พอเข้าใจแล้วว่าอะไรๆมันก็จะผ่านไป ไม่ว่าร้ายหรือดี..




 

Create Date : 10 ธันวาคม 2553    
Last Update : 10 ธันวาคม 2553 2:27:42 น.
Counter : 553 Pageviews.  

~*เข้าใจดีแล้ว*~

เคยคิดว่าชีวิตคู่ที่กำลังเข้ามานั้นราบรื่น

คิดว่ายอมรับได้กับสภาพที่เป็น

กาลเวลาผ่านไป...เราก็ยังคงต้องทนกับสภาพเดิมๆ

ยิ่งเหตุการร้ายๆผ่านเข้ามา ฉันพึ่งรู้ว่า ความอดทนต้องมีมากเพียงใด

ถึงจะเข้าใจในสิ่งที่เธอคิด

สิ่งที่ฉันรับรู้ได้แต่ไม่เคยฉุกใจคิดเลย...ว่าสุดท้ายเธอก็ไม่เคยทิ้งฉันเลย

ขอโทษนะที่ฉันซื่อบื้อ...




 

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2553    
Last Update : 3 ธันวาคม 2553 23:25:13 น.
Counter : 492 Pageviews.  

~*ภาพฝันวันเก่า*~

บางทีคนที่ถ่ายให้ก็บอกไปตรงๆไม่ได้ แล้วก็ไม่ได้เรียงตามเหตุการณ์ด้วย ตามใจตัวเองสุดๆเลยคะ หุๆๆ

อย่างรูปนี้ขอเรียกชื่อเล่นดีกว่าว่า"อ.อ๊อด" นะคะ ไม่เหมาะกับการเรียกชื่อจริง เพราะเค้ามีครอบครัวใหม่ที่แสนอบอุ่นไปแล้ว ขอกล่าวถึงสิ่งดีๆ ตามหัวข้อหนะคะ เรียกว่าภาพฝันวันเก่าก็คงจะพอ ภาพนี้ถ่ายไว้ในมช.ตอนลองกล้องฟิลม์


ตอนเริ่มรับน้องมหาวิทยาลัย (ม.ตานี) มีเจิมหน้าผากรับขวัญจากอาจารย์ด้วยหละ


หลังจากดัดผมก็ไปตัดออก อันนี้อ.อ๊อดก็ถ่ายไว้ให้ รู้สึกจะในห้องประกาศเสียงตามสายของชมรมนศ.(มั้ง)


รุ่นพี่ผู้ชายคนนึงชื่อเอ๋ สูบบุหรี่ ดื่มเหล้าจัดมาก เค้าถ่ายรูปด้วยหละแปลกใจจริงๆในตอนนั้น เถื่อนๆมากในความรู้สึกเรา เค้ามาสนิทด้วยไม่ระยะนึง แต่ก็ให้ความนับถือเป็นพี่ๆน้องๆ ก็เลยไม่ได้สานต่ออะไร นี่เป็นรูปที่แกอัดให้ แต่เราเอาไปถ่ายเอกสารเก็บ ไม่รู้ทำไมในที่สุดรูปตัวจริงก็หายไป น่าเสียดายมาก ถ่ายที่ มอ.โรงอาหาร ลานอิฐ บ่ายแก่ๆวันนึง


รูปนี้เอามาทำจิ๊กซอแมนน่วล...ฮ่าๆๆๆ ป้าเอามาต่อแล้วก็เก็บไว้ให้ ตอนนั้นน้อยใจอ.อ๊อดเรื่องนึง เอารูปมาฉีกหมดเลย เศร้าเป็นตั้งแต่สาวๆแล้วหละ โฮ๊ะๆๆ
ชอบผ้าผืนนี้มาก ไม่นึกว่าจะโดนใจ เสียดายที่ฉีกรูปนี้ไปเหมือนกันนะนี่ ถ่ายที่หาดตะโลกะโปร์นะถ้าจำชื่อไม่ผิด (แก่แล้นนน)


รูปนี้ที่หน้ามาบุญครองจำได้มั้ยเอ่ย อ.อ๊อดก็ถ่ายให้อีก เราไม่ยอมถ่ายรูปหรอกนะเช้าๆหน้าจะไม่ค่อยสวย โดยนิสัยเค้าชอบจะถ่ายให้เสมอ ไม่ว่าจะไปไหน



ถ่ายที่หน้าหอประชุมมช. อ.อ๊อดลองกล้องก่อนเตรียมให้เราถ่ายรูปให้ตอนรับปริญญาป.โท เอิ่ม...สวยจังตรู...


ลองถ่ายคู่กันกับอ.อ๊อด พี่แกพึ่งสึกหนะคะ หน้าอิ่มบุญมาก หุๆๆ


โอ้...รูปนี้เดิมเป็นคนหวานๆเจี๋ยมเจี้ยมมาก แสดงออกได้ชัดจริงๆ หุๆๆๆ อ.อ๊อดถ่ายให้ตอนเบื่อจากการทำแลป หน้าห้องประจำ ชั้นสามตึกเคมี มช. ไปนั่งเฝ้าอ.อ๊อดทำแลปทุ๊กวัน ไม่เหงาเลย


ที่ชั้นล่างหอ.5 พี่เมทถ่ายรูปนี้ให้ แกขอเอาไปส่งอาจารย์ด้วย เราก็เลยเอามาอัดแจกผู้ชายคนนึง เค้าถึงกับมาขอตามจีบ เราก็งง ตรูให้เฉยๆเว้ย...ไม่ใช่มีใจสักกะหน่อย สุดท้ายก็ห่างหายกันไปเพราะแฟนฝ่ายชายมาตามง้อขอคืนดี...แต่ก็ไม่ได้ทำให้เรามีปัญหาอะไร ไม่ได้คิดอะไรมากยังอายุ 19-20 อยู่เล้ย...


ถ่ายบนดาดฟ้าของหอ.5 มอ.ตานี พี่เมทขอไปเป็นแบบอีกตามเคย คือที่มีอยู่เค้าอายหนะคะ เราเลยเป็นนางแบบจำเป็นเสมอ ดูดัดผม+น้ำหนัก52 ตอนนั้นมันเกินตัวไปหน่อย เลยดูบวมมาก ฮ่าๆๆ



ถ่ายที่สวนสัตว์ อ.อ๊อดชอบถ่ายให้ โน่นๆนี่ๆ แต่ตอนนั้นไม่ชอบดูรูปตัวเอง อายคะ คิดว่ามันตลกดีเสมอ เลยเก็บๆไว้ จริงๆอยากให้อาจารย์แกรู้ว่า...ขอบคุณมากๆ ที่ใส่ใจกันมาเสมอ ไม่รู้เลยว่าที่ทำ วางแผนให้มันเป็นเรื่องดีๆ ในอนาคตตอนนี้ ...สายเกินไปที่จะให้รับรู้ แต่ที่ทำได้คือเฝ้ามองกันไปอย่างเงียบๆนี่แหละคะ




 

Create Date : 04 กันยายน 2553    
Last Update : 4 กันยายน 2553 23:18:56 น.
Counter : 871 Pageviews.  

1  2  3  

amykittenish
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




อยากจะรู้จังเลยชีวิตจะลงเอยยังงัย
Friends' blogs
[Add amykittenish's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.