Group Blog
All Blog
|
◄ Chapter 10 : My first memory of snow ปรับปรุงข้อมูล ณ 5 July 2012  Chapter 10 : My first memory of snow การทำงานในร้านแมคช่วงแรกๆค่อนข้างกดดันและน่าเบื่ออยู่มาก แต่พอผ่านไปประมาณ 2 อาทิตย์ เราเริ่มได้เรียนรู้งานก็ค่อยๆสนุกกับมัน ด้วยความที่แมคโดนัลสาขาเราค่อนข้างใหญ่ ทำให้เค้ามักจะมีการจัดกิจกรรมเสมอๆ อย่างเช่นวันนึงที่ nakoze ก็ยังไม่เข้าใจว่ามันเป็นวันพิเศษอะไร รู้แต่ว่าพวกแมเนเจอร์ระดับสูงๆ ลุกขึ้นมาแต่งหน้าทาปาก ใส่สูทผูกไทด์ nakoze ผู้ซึ่ง(ไม่)ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่ฟังจากพี่ลูกเกดเล่าให้ฟังว่า วันนั้นเหมือนเป็นวันที่เจ้าของร้านแมคโดนัลเค้ามาเยี่ยมสาขา ก็เลยมีการต้อนรับอย่างสมเกียรติ พี่ลูกเกดถ่ายรูปมาอวดให้ดูที่บ้าน nakozeก็โอ้ยทำไมซวยจัง ดันมาเยี่ยมวันที่ nakoze ไม่มีงานซะอย่างงั้น อดเข้าไปขอถ่ายรูปเลย แต่พอเปิดรูปดูก็เริ่มยิ้มออก เพราะคุณตาเจ้าของแมคโดนัลคนที่ว่า เค้าดันแต่งชุดมาซะเต็มยศจนจำเกือบไม่ได้ .... ใช่แล้วค่ะเค้าแต่งมาเป็นคุณพี่โรนัล แมคโดนัล  แต่คุณตาก็ยังอุตสาห์แจกลายเซ็นต์ให้ดังที่เห็น  ที่เห็นนี่ไม่ใช่ของ nakoze หรอกค่ะ ของพี่ลูกเกดเค้า nakoze อดเจอคนดังตัวเป็นๆเลยอ่ะ ฮื่อๆ เสียใจ ( รูปด้านบนที่ลงเอาไว้มันมาจากกล้องพี่ลูกเกดน่ะ ) ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ประมาณ 4-5 วัน nakoze ก็นั่งอัพรูปลงเฟสบุคอยู่ แต่แล้วสายตาก็ดันสอดส่ายไปเห็น banner พยากรณ์อากาศด้านข้าง ก็เลยนึกขึ้นได้รางๆว่า ก่อนมาอเมริกา nakoze เช็คสภาพอากาศมาตั้งแต่เมืองไทย แต่ว่ามันเป็นการพยากรณ์ 1 เดือนล่วงหน้าก็เลยเข้าใจว่ามันคงจะคลาดเคลื่อนบ้างไม่มากก็น้อย เพราะก่อนหน้านั้นมันเคยโชว์ว่าหิมะจะตกติดกัน 3 วันรวด ตอนนั้นตื่นเต้นมาก ดีใจสุดๆจะได้ไปล้มกลิ้งเกลือกบนกองหิมะแล้ว ว่าแล้ว nakoze ก็จดบันทึกลงสมุด แล้วรอคอยให้ถึงวันนั้นอย่างใจจดใจจ่อ แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่อมันไม่ได้ตกลงมาจริงๆ แต่คราวนี้ช่วงเวลามันไม่ห่างกันมาก nakoze ก็เลยให้โอกาสเชื่อคำพยากรณ์ของกรมอุตุใหม่อีกทีนึง พอคลิกไปคลิกมา มันก็โชว์ที่หน้าจอว่าวันที่ 19 มี.ค หิมะจะตก nakoze ก็หันไปดูปฏิทินอย่างรวดเร็ว สายตาสอดส่ายหาวันที่ 19 มี.ค ...... ก็พบว่ามันคือวันพรุ่งนี้นี่เอง ฮะ!!! พรุ่งนี้หิมะจะตก !!!! โอเค นี่มันเป็นเรื่องที่ใหญ่มากจน nakoze ไม่สามารถเก็บไว้คนเดียวได้ ว่าแล้ว nakoze ก็รีบวิ่งไปรายงานข่าวให้เพื่อนๆคนอื่นรู้ประดุจว่ากรูนี้คือ CNN ซึ่งแน่นอนค่ะว่าคนโชคดีไม่มีในโลกนี้ (จริงๆก็คงมีแต่ไม่ใช่ nakoze  )nakoze ต้องไปทำงานในวันที่ยิ่งใหญ่ของชีวิตเยี่ยงนี้ได้อย่างไร ไยสวรรค์จึงกลั่นแกล้งเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆนัก วันที่ 19 มี.ค แหกขี้ตาตื่นมานั่งรอดูปาฏิหารหิมะตกตั้งแต่ 9 โมงเช้า .... 1 ชั่วโมงผ่านไปจนเข็มสั้นชี้ไปที่เลข 10 หิมะก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตก ..... เฮ้อ .... กรมอุตุหลอกตรูอีกแล้วหรอเนี่ยใจร้ายที่สุด ว่าแล้ว nakoze ก็เลิกนั่งมองท้องฟ้า ไปหาข้าวหาปลากิน แล้วก็ออกไปซักผ้าที่ห้องซักรีดของที่พัก นั่งรอเครื่องอบผ้าทำงานได้ประมาณชั่วโมงกว่าก็เป็นอันเสร็จภารกิจ ได้มีเสื้อผ้าหอมๆใส่ไปทำงาน ว่าแล้ว nakoze ก็หอบหิ้วตะกร้าเสื้อผ้าเดินกลับเข้าบ้าน แต่ระหว่างเดินนั้นเอง ..... เฮ้ยเม่งละอองอะไรเข้าตาวะ ฝน ? ฝนตกหรอ ? ไม่นะมันไม่ใช่น้ำนี่หว่า ว่าแล้ว nakoze ก็เงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า ภาพที่เห็นคือละอองปุยนุ่นเล็กๆๆๆๆ กำลังลอยละล่องลงมาจากบนฟ้าไกล เฮ้ย!! นี่มัน!! หิมะ!!!!!! กรี๊ด!!! หิมะ พี่ลูกเกด แฟนต้า หิมะตกกกกกกกก nakoze ก็วิ่งตะโกนเหมือนคนบ้า เรียกพี่ลูกเกด แฟนต้าแล้วก็พิมพ์ออกมาดู พวกเราก็รีบควักกล้องถ่ายรูปออกมาแชะภาพความประทับใจ  รื่นเริงกับการนั่งชมหิมะตกได้ไม่นานเท่าไร (คาดว่าน่าจะได้ feeling ประมาณนั่งดูดาวหางบนเขาค้อนั่นแหละ) ความสุขก็ nakoze ก็ต้องจบลง เพราะต้องรีบไปทำงานให้ทันบ่ายสองโมง แม้จะอาลัยอาวรณ์แค่ไหนแต่ก็ต้องไปเพื่อความอยู่รอดของปากท้อง ระหว่างการทำงานหิมะยังตกเรื่อยๆไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่ก็ตกหนัก-เบาสลับกันไป nakoze ชะเง้อคอมองหิมะจากในห้องครัวตาละห้อย จนกระทั่งมี store assistant ชื่อเกล มองเห็นถึงแววตาอันน่าสงสารของ nakoze  เกลเลยเดินมาหา nakoze ถามว่ามองอะไรอยู่ ไม่เคยเห็นหิมะตกหรอ nakoze ก็เลยบอกไปว่า ไม่เคยเห็นหรอกที่ประเทศไทยไม่มี นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหิมะตกด้วยตาตัวเอง ว่าแล้วเกลก็เดินหายไป ก่อนจะกลับมาพร้อมกับพนักงานในร้านคนนึงโดยที่ nakoze ยังไม่เข้าใจว่าเค้าเอามาทำไม เกลไม่ปล่อยให้ nakoze ยืนงงได้นาน แกก็เอ่ยปากบอกว่าป่ะไปดูหิมะกันเปลี่ยนให้คนนี้มาเฝ้า station แทน ว่าแล้วเกลก็เดินจูงมือ nakoze ออกไปนอกร้าน ตอนเดินออกมาพนักงานคนอื่นหยุดทำงานหันมามองกันหมด เพราะเข้าใจว่าเกลจะจิกหัว nakoze ไปตบหลังร้าน(มั้ง 55+) เกลมา nakoze มายืนอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าร้านแมคโดนัล แล้วแกก็ให้ลองยื่นมือออกไป nakoze ก็เลยเหยียดแขน ยื่นมืออกไปรองรับเกร็ดหิมะที่กำลังร่วงลงมา โอ้ว!! มันเป็นเกร็ดจริงๆด้วยอ่ะ แต่พอตกใส่มือได้ไม่กี่วินาทีมันก็ละลายหายไป nakoze ยืนทำมิวสิควีดีโอได้ไม่กี่สิบนาทีก็ขอเกลกลับเข้าไปทำงานเพราะอากาศด้านนอกหนาวมาก ไอ้ขากลับเข้าไปในร้านนี่แหละ พอหันหน้าไปปุ๊ป เห็นแขกที่มากินอาหารพากันมองตรงมาที่ nakoze ประหนึ่งว่าอีนี่มันไม่เคยเห็นหิมะหรือยังไง (ใช่!! เข้าใจกันถูกแล้ว 55+) พอกลับมาเข้างาน เด็กหนุ่มเพื่อนร่วมงานก็รีบเสนอหน้าเข้ามาถามว่าบ้าน you ไม่มีหิมะหรอ ? why you look so happy ฮ่าๆ ดูสิคุณผู้ช๊มมม อาการมันฟ้องแสดงออกมาทางสีหน้าขนาดนั้นเลย nakoze ก็เลยบอกมันไปว่า ประเทศไทยมีอยู่แค่ 3 ฤดู ... ร้อน....ร้อนมาก....ร้อนชิบหาย 55+  มันก็หัวเราะลั่นร้าน แล้วก็บอกว่าที่นี่หิมะตกจนเบื่อแล้ว ถ้าเลือกได้ขออยู่กลางแดดดีกว่า ก็แหม...มันก็แน่ล่ะสิ ลองเปลี่ยนกันไหมล่ะให้มาอยู่ประเทศไทยนี่ you จะเบื่อแสงแดดไปอีกนานนนนน nakoze ออกงานตอนประมาณ 2 ทุ่มนิดๆ แต่ก็ยังนั่งอยู่ในร้านกับนีน่า เพื่อรอกลับบ้านพร้อมแฟนต้าที่กำลังจะเลิกงานตอน 4 ทุ่ม nakoze กับ นีน่าก็นั่งมองหิมะตกอยู่ในร้านอย่างอิ่มเอม จากเกล็ดเล็กๆเมื่อเช้า ตอนนี้กลายเป็นเกล็ดใหญ่ๆแล้ว หิมะปลิวหล่นลงมาเหมือนใครซักคนฉีกสำลีเป็นชิ้นๆจากบนสวรรค์ นาทีนั้น ....... มันสวยจริงๆ แค่นี้ nakoze ก็รู้สึกว่าชีวิต Work and travel นี้คุ้มแล้วล่ะว่ะ หิะมะหยุดตกก่อนแฟนต้าเลิกงานไม่นานเท่าไร ซึ่งก็เป็นเรื่องดีที่เราจะไม่ต้องวิ่งฝ่าหิมะกลับบ้าน แต่ปรากฏว่าพอออกมาสู่อากาศภายนอก โอ้ยมันหนาวมาก น่าจะเป็นคืนที่หนาวที่สุดในชีวิตแล้วด้วย เราต้องรีบวิ่งเข้าบ้าน ทั้งๆที่ขาทั้งสองข้างมันเหมือนจะขัดคำสั่งเอาดื้อๆ ก้าวขาก็ไม่ค่อยจะออก แถมปากเจ้ากรรมดันสั่นพับๆๆๆๆ ฟันกระทบกันแทบจะหลุดกระเด็นออกมา โอ่ย....หนาวแท้  กลับไปถึงห้องยืนเป่าฮีตเตอร์กันได้ซักพักนึงก็ออกไปถ่ายรูปสุดท้ายยามค่ำคืน  อื้ม ... my first memory of snow ภาพความสุขในวันนั้นยังติดทนอยู่ทุกนาทีที่หายใจ - ขอบคุณภาพบางส่วนจากกล้องพี่ลูกเกด -
|
nakoze
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 60 คน [?]
Link |
|||||||||||||
ชอบหิมะเหมือนกันเรยอะTT
ใฝ่ฝันว่าอยากปายเหงงง
ถ้าเค้าอยุ่ก่าฝ้าย คงได้มีกระเหรี่ยงเพิ่มอีกคนนน ห้าๆ