สมอง และ หัวใจ ในวันเหงาๆ

เมื่อวานฝนตก วันนี้ก็เช่นกันนี้

เป็นคนแพ้"บรรยากาศ"ขณะฝนตก

ภูมิต้านความเหงา ติดลบศูนย์ ทุกครั้ง ที่เห็นหยาดน้ำฝนเกาะที่กระจก

"ฉันเหงา"

ความเหงา เป็นแกนนำ ปลุกระดม ความทรงจำ(บางอย่าง)เราที่ซุกซ่อนไว้ ที่ก้นบึ้งของจิตใจ....

ให้ลุกฮือขึ้นมาประกาศอิสรภาพ ตะโกนกู่ก้องร้องว่า "คุณไม่สามรถซ่อนพวกเราไว้ได้อีกแล้ว เราพร้อมที่จะบุกยึดพื้นที่ในสมอง และแน่นอน หัวใจของคุณคือเป้าหมายที่เราจะรุกฆาต"

ฉันต้องยอมจำนนให้กับ "ความเหงา" ที่ยกพวกถาโถมเข้ามา
โดยไร้ซึ่ง "คนของหัวใจ" อันเป็นศาสตราวุธชั้นเยี่ยม ที่พึงจะมี


"ฉันสับสน"

เขาว่ากันว่า "สมองมนุษย์เก็บข้อมูลได้เยอะกว่าและสามารถประมวลข้อมูลที่มีความสลับซับซ้อน ได้รวดเร็วดีกว่าคอมพิวเตอร์"

ตอนนี้ สมองของฉัน คง errer การประมวลผลความความคิด จึงช้ากว่าความรู้สึกที่มีอยู่

ถ้าความเร็ว 8 Mbps. ถือว่าเร็วที่สุด ความรู้สึก(หลายอย่าง)ของฉันคงเดินทางพอๆกับความเร็วของแสง

มันปรู๊ดปร๊าด พุ่งทะยาน มาจ่อรอที่สมอง เพื่อรอการประมวลผลทางความคิด ว่า จะจัดการ การความรู้สึกที่มีอยู่อย่างไร

เป็นเรื่องที่แปลกดี เหมือนกัน ถือเป็นความอัศจรรย์ของชีวิตมนุษย์

ที่สามารถรู้สึก ได้หลายอย่างในคราวเดียวกัน

สมัยนี้ ศัพท์ทาง วันรุ่น คงเรียกว่า "ติสท์แตก"

แต่ฉันกลับชอบที่จะเรียกว่า "อารมณ์ไม่อยู่กับร่องกับรอย" มากกว่า




ก็ยังไม่อยากแก่.. วันนี้ เลยขอเนียน ใช้คำว่า "ติสท์แตก" ให้ดูลดอายุลงหน่อย
25 ปี วัยเบญเพส ... ทำเอารู้สึกว่าตัวเองแก่แล้ว ได้เหมือนกัน


ในเมื่อแอ๊บเนียนเป็นวัยรุ่น แล้ว ก็จะทำตัวเป็นวัยรุ่น เขียนแบบวัยรุ่น สักวันละกัน


'ไรว๊า..'ไมวันนี้ มันสับสน จริงวุ้ย~~

ฝนตกก็อยากร้องไห้ หวั่นไหวไม่ปรึกษาเพื่อน...

คิดถึงแฟนเก่า จะคิดถึงไปทำไมก็ไม่รู้ ชีวิตมีเรื่องให้คิดร้อยแปด แต่ดันคิดถึงคนเก่า เรื่องเก่า จะคิด ขุด คุ้ย ออกมาทำพระแสงของ้าว'ไมเนี่ย

ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ

............

Create Date : 26 พฤษภาคม 2553 Last Update : 27 พฤษภาคม 2553 0:47:46 น. Counter : 563 Pageviews.		1 comments
Share Tweet