• ALPHA FO BLOG
• แวะคุยกันก่อน
• ห้องรับแขก
• คิดไปเรื่อยเปื่อย
• เริ่มฝึก+หัดวาด(Basic Art)
• วาดเส้นดินสอ + สี (Drawing&Sketch)
• ไปมาซะที..(Sketch on travel)
• พู่กันจีน
• ผลงานภาพวาด(Drawing & Painting)
• แบ่งกันใช้
• หนังสือ พิชัย เมืองเล็กฯ
• คอลัมน์ "จินตนากร" โดย"เป็นเกลียว
• เรื่องเล่าผ่านกาลเวลา
• "แสงตะเกียงไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม" โดย "เป็นเกลียว"
• THE PAINTER
• อินเดีย ซีเปีย กาแฟ

• haiku
• กะว่าก๋า
• poongie
• saipin
• Atas
• anavrin
• ตาอ้วนชวนคุย
• ค่ำคืนหน้าหนาว
• noojew
• JoySewing
• ลายปากกา
• บูรพากรณ์
• merveillesxx
• puifaikpp
• lozocat
• pinklilac
• ลำดวนดอย
• พิธันดร
• สิงห์อมบ๊วย
• พรายทราย
• ร่มไม้เย็น
• yyswim
• sorwor
• skinhead
• คุณพ่อภัคค์
• Webmaster - BlogGang

• พิชัย เมืองเล็กแต่ใหญ่ ที่ตกสำรวจ
• ชาร์ลส ชาเดอร์โลต์ (หมึกจีน)
• pino-artist (Oil)
• ตัวอย่างหนังสือหลายๆแบบ
• ประวัติศาสตร์สีน้ำ
• artgazine
• SKETCH CRAWL
• พระไตรปิฎก
• สีน้ำ lucywillis
• พจนานุกรมไทย
• บล๊อกสีน้ำคุณรินา Water color Guรู้ Guru
• ตัวอย่างงานสีน้ำ
• ACADEMY OF ART
• kengonartandtravel
• KENG ON ART & TRAVEL
• Kenny Keng Blog
• BlogGang.com

111 blog   ทุกวันที่ 1 และ 15 ของเดือน : ครั้งที่ 14 : 111 blog ๑۩۞۩๑ 111:1/1/11(ขอใช้ปีสากลนะครับ) ใกล้หมดปี 2010 หรือ 2553 ของเราไปแล้ว (ตอนเขียน) (ตอนอ่าน) เข้าปีใหม่ 2011 หรือ 2554 (บอกทำไม?) ปีนี้คงได้ปิดท้ายการอัพเดทบล๊อกไว้ที่คอลัมน์จินตนากร ที่ลิงค์กับนิตรสารออนไลน์ ลายปากกา เข้าสู่ครั้งที่ 14 กับจำนวนบล๊อกทั้งหมดที่ผมได้อัพลงไปรวมกันใน ALPHA FO ได้ 111 บล๊อกพอดี 111 บล๊อกที่อัพส่งท้ายปี 10 และคาดว่าบทความนี้จะต้อนรับปีใหม่วันที่1/1/11 ไปด้วย เพราะคงกลับมาอัพต้อนรับต้นปีกันไม่ทัน(มัวแต่เที่ยว)คงเริ่มงานจริงจังก็วันที่ 11/1/11 (จินตนากรครั้งที่ 15 คงออกหลังวันที่ 1/1/11) ท้ายๆปีมานี่ ตัวเลข 11 พากันลอยมาเต็มหน้าไปหมด ไม่ว่าจะเป็นปี 2011 วันเกิดรวมเดือนเกิดก็รวมกันได้ 11 วันเดือนปีเกิด รวมออกมาเมื่อถอดรหัสดูก็เป็น 1111 รหัสที่อยู่รวมกันก็ได้ 11 อายุสมองก็ 11 อ๊ากกก...อันนี้ไม่เกี่ยว เดี๋ยววันที่ 11/11/11 หากมีอะไรไม่ว่าจะตื่นเต้นหรือไม่ก็จะนำมาฟ้องให้ฟังกันอีกครั้ง นี่ถ้าหวยออก 11 หรือ 111 อีก คงฮาไม่ออก ว่าแล้วก็ติดปลายนวมไว้สักหน่อยก็คงจะดี กันพลาด แหะๆๆ อุ๊บ! ลืมไปเขาห้ามพูดเรื่องหวยเพราะผิดหลักจริยธรรม เดี๋ยวเยาวชนเอาเป็นแบบอย่างและมอมเมาประชาชน (เขาว่ากันแบบนั้น) ปี 2010นี้ ALPHA FO ได้พยายามจัดสรรเวลาหาหลายๆอย่างมาแบ่งปันพี่น้องผองเพื่อน โดยเฉพาะงานศิลปะ กับเทคนิคต่างๆทั้ง การวาดภาพคนเหมือนสีน้ำมัน / วาดเส้นสีคนเหมือน แบบหญิง วาดเส้นสีคนเหมือน แบบชาย / เทคนิคการวาด carbon powder การวาดสีชอล์กแท่ง พระยาพิชัยดาบหัก / การแก้ไขภาพสีน้ำมัน landscape เทคนิควาดภาพสีน้ำมัน Landscape / พื้นฐานการวาดภาพสำหรับผู้เริ่มต้นใหม่ เทคนิคการวาดเส้นหุ่นนิ่ง(Drawing) / เทคนิคการวาดเส้นภาพเหมือน(portrait) "ตา" เทคนิคการวาดเส้นภาพเหมือน(portrait) "จมูก" / เทคนิคการวาดเส้นภาพเหมือน(portrait) "ปาก" เทคนิคการวาดเส้นรูปคนเหมือนด้วยดินสอ EE(drawing portrait-woman) / เทคนิคการวาดเส้นคนเหมือน (Drawing sketch) เทคนิคการวาดเส้นรูปคนเหมือนภาพสีด้วยสีชอล์กแท่ง(pastel portrait) / เทคนิคการใช้สีชล์อกแบบ drawing รวมถึงอื่นๆอีกมากมาย ใน 111 บล๊อกนี้ ทั้งภาพตัวอย่างงานวาด(ของผมเอง) บทความในมุมความคิดที่เล็กๆอีกมุมหนึ่ง ไปเที่ยวไหนมา หากมีโอกาสก็เอามาใส่ไว้ หลากหลายครับ ใครที่ยังอ่านกันไม่หมดก็ลอเปิดอ่านกันดู พร้อมทิ้งร่องรอยความคิดไว้เป็นหลักฐาน เพื่อผมจะได้นำไปปรับปรุงพัฒนากันต่อไปครับ 2010 ALPHA FO blog เองได้รับกำลังใจมาอย่างล้นหลามมากมาย ทั้งการได้รับรางวัล Thailand blogawards2010 แถมด้วยการได้รับมิตรภาพอันงดงาม และของที่ระลึกจากพี่ๆ เพื่อนๆ ซึ่งมากมายเกินกว่าที่มนุษย์ตัวเล็กๆหน้ามึนๆคนนี้จะคาดเดา ที่เอามาบอกซ้ำสรุปรวมยอดอีกที เพราะความปลื้มใจและติ้นตัน ที่มันอัดแน่นอยู่ข้างในอย่างไม่รู้เลือน ขอบคุณทุกท่านมากๆครับ 2010 หลายๆอย่างเป็นสิ่งที่เข็มขัดสั้น(มุกเก่า) กับอุทกภัย หรือเรื่องที่เลวร้ายต่างๆ ที่ประเดประดังเข้ามาในชีวิตของหลายๆคนก็ผ่านไปแล้ว หลายๆแห่งยังเผชิญกับทุกข์ ก็ขอให้อดทน เพราะอีกไม่นานมันก็จะผ่านไป หลายที่กำลังเผชิญกับสุขทั้งเงินเดือนขึ้น โบนัสเป็นปีๆ นี่ก็เช่นเดียวกัน...ขอให้อดทน(บอกตัวเองที่ตาลุกเป็นไฟ) หลายคนเผชิญกับสุก(โดนเพื่อนเผา)นี่ก็ต้องอดทน 2010 ทำให้มองเห็นถึงบางอย่างที่กำลังสับแยกคนในสังคมออกจากกันเป็นชิ้นๆ ..แยกเป็นส่วนๆ ห่างกันมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งรายรับและความคิด แต่ก็นั่นแหละ อีกเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ... เหมือนชาวมายา อียิปต์ จิ๋นซีฮ่องแต้ นครวัด สุวรรณภูมิ และอีกหลายๆแห่งของประวัติศาสตร์แห่งมนุษย์ชาติ ที่เกิดขึ้นจากความว่างเปล่า จนเติมเต็มและในที่สุดก็กลับเข้าสู่ความว่างเปล่าอีกครั้ง ขอบคุณสังคมแห่งนี้ กับชิ้นส่วนเล็กๆอันยิ่งใหญ่ที่ได้กระเด็นมาถึงผม 2011 คงมีหลากหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้น ซึ่งเราเองก็ไม่รู้อนาคต ซึ่งไม่ว่าจะเป็นอย่างไรขอให้เราหนักแน่น มั่นคงกับเส้นทางที่เราเลือกเดิน และก็ได้แต่หวังว่าศิลปะของแต่ละคนที่ได้พยายามสร้างสรรค์กันมา จะเป็นสิ่งที่ประสานให้สิ่งที่แยกออกได้เข้ามาใกล้กันขึ้นมาเรื่อยๆ นั้นคงหมายถึงหลายสิ่งไม่ว่าจะเป็นสังคม ครอบครัว ความรัก การเอื้ออาทร แบ่งปัน ตลอดจนถึงมุมมองของการใช้ชีวิตที่เข้าใจ เรียบง่าย เหมือนกับธรรมชาติรอบกายเรา หลายๆท่านที่กำลังฝึกฝน ALPHAFO ก็ขอเป็นกำลังใจให้เสมอ หากผมรู้ก็จะทำการบอกกล่าวอย่างไม่ปิดบังตามสิ่งที่ได้เรียนรู้และฝึกฝนมา และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้างหน้า ก็ขออย่าได้ท้อถอยกันนะครับ เขาว่ากันว่า การฝึกฝนทักษะงานศิลปะ เป็นการฝึกระบบของกายกับใจให้ผสานกันโดยผ่านภาพเขียน สิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งสำหรับผู้ที่มีใจรักและอยากฝึกฝน คือ ความอดทนและมุ่งมั่น ภาพที่เราทำอาจไม่ดีเลิศในสายตาคนอื่น แต่ภาพนั้นจะเป็นภาพ... ที่อยู่ในความทรงจำและความรู้สึกของเราเองเสมอ เป็นงานที่เราสร้างขึ้นมาด้วยใจและสิ่งที่เรามองเห็น ยิ่งฝึกประโยชน์ไม่ได้ตกอยู่กับใครครับ แต่ทุกอย่างท่านจะได้เรียนรู้จากตัวท่านเอง เหมือนกับครั้งที่เราออกมาดูโลกและฝึกฝน ตะเกียกตะกาย ล้มลุกคลุกคลาน จนเดินกันได้ถึงปัจจุบัน 2011 ปีนี้ผมมีของขวัญมอบให้กับทุกคนครับ สามารถเอาไปทำอะไรก็ได้ที่เราอยากจะทำกัน เอาไปสร้างสรรค์ เติมเต็ม และนำมาแบ่งปันซึ่งกันและกัน..... ภาพไม่ได้หายหรอกครับ แต่มันคือความว่าง ที่ทุกคนสามารถเติมต่อจินตนาการเอาเองตามใจที่ชอบ ความว่าง ที่พร้อมเพิ่มเติม ...ความว่างที่สะอาด ชดชื่น โดยเฉพาะภายในจิตใจ.. ลบความกังวล ล้างอดีตทั้งหมด ไม่ว่าจะหอมหวาน หรือขื่นขม .. ....และเมื่อทุกอย่างว่างเราจึงจะใช้ประโยชน์ได้อย่างเต็มที่ ..สูดหายใจเข้าไปลึกๆ ค่อยๆหลับตาลงนะครับ แล้วนับตามจังหวะการหายใจที่เชื่องช้า 1-11 หลับตาครับ.................. ....................... เอาละครับ เรามองเห็นกันอีกแล้ว และมองเห็นคนอื่นรอบๆข้างอยู่ และทุกอย่างที่เคลื่อนไหวจะทำให้เกิดการสั่นสะเทือนและจะมีผลลัพท์ตามมา เหมือนกับภาพสีขาวภาพนี้ ที่เราจะต่อเติมสิ่งที่ดี สีที่สด หรือหม่นหมองลงไป ก็แล้วแต่เรา เราคือจิตรกรของภาพเขียนของเราเองครับ ตอนนี้ทุกคนมีเฟรมเขียนรูปของตัวเองแล้ว เอาไว้สิ้นปี 2011 เราจะมาดูกันนะครับว่า ภาพวาดของแต่ละคนนั้น จะเป็นอย่างไรบ้าง สำหรับผม จะเอาภาพ "สวนดอกไม้แห่งมิตรภาพ" ที่ได้เขียนไว้ 2010 ใส่กรอบแขวนไว้ที่ผนังในแกลอรี่แห่งจินตนาการของตัวเองไว้ เพื่อชื่นชมต่อไป ๑۩۞۩๑ 2011 ผมเองก็มีเฟรมสีขาวอยู่ในใจเหมือนกับทุกท่านเรียบร้อยแล้ว เราคือ "จินตนากร ผู้สร้างจินตนาการ" กันทุกคนครับ Create Date : 15 ธันวาคม 2553     Last Update : 16 ธันวาคม 2553 13:39:31 น. Counter : 1253 Pageviews.   17 comment Share Tweet

เดอะฮีโร่   ทุกวันที่ 1 และ 15 ของเดือน : ครั้งที่ 13 : เดอะฮีโร่ ตอนประถมผมอยากเป็นมนุษย์ไฟฟ้าสีน้ำเงิน (ถ้าสมัยนี้ก็มาจิเรนเจอร์) สาเหตุที่ไม่อยากเป็นสีแดงเท่าไหร่ พราะมนุษย์ไฟฟาสีแดงดูเก่งเกินไป เป็นผู้นำมากไป ออกหน้าก่อนตลอดเวลา ตัดสินใจเก่ง พลาดน้อย และชนะหลายๆอย่างได้ง่ายๆ เวลามีเรื่องทีไร เห็นวิ่งออกนำหน้ากลุ่มทุกที ไม่เหมือนมนุษย์ไฟฟ้าสีน้ำเงินที่ดูเงียบๆ ดูเข้มแข็ง สุขุม นำได้ถ้ามีโอกาส ต่อสู้กับตัวเองบ้างในบางครั้ง ไม่อยากออกหน้า คอยระวังด้านข้างและหลังให้กับสีแดง กับเพื่อนๆ แถมยังมีสีเหลืองคอยระวังด้านหลังให้อีกที ดูเป็นเหมือนคนธรรมดาๆอย่างผมที่มีสิทธิที่จะกลัว และพอฝันที่จะเป็นได้บ้าง โตขึ้นมาอีกนิด อยากเป็นเหมือนพ่อ ที่หวีผมเรียบๆ ให้ตังค์ผมแบบง่ายดาย(ถ้าแม่ไม่ยึดไปก่อน) ขออะไรก็ได้ เหมือนเรามีพระเจ้าประจำตัวยังไงยังงั้น เพียงแค่ทำตามเงื่อนไขบางอย่างให้ได้ และทำจริงเท่านั้นเอง ช่วงเข้าวัยรุ่นเริ่มไม่อยากเป็นเหมือนพ่อ เพราะพ่อทำงานหนัก กว่าจะได้บางอย่างมา พ่อมีผู้คนให้ความเคารพนับถือมากมาย จนผมเริ่มถอดใจที่อยากจะเป็นเหมือนพ่อ ดูเหมือนมันจะยากเกินไปสำหรับผม แต่ผมได้มาง่ายๆ เพราะขอจากพ่ออีกที(เป็นตัวเองสบายสุด) จนถึงวัยรุ่นแบบเต็มๆผมเริ่มมีต้นแบบของผมเองแล้ว ไม่ว่าจะเป็น จอห์น เลนนอน หรือ พี่หนุ่ย ทุกคนมีเหมือนกันคือความมุ่งมั่น ที่จะสร้างสรรค์ในสิ่งที่ตนเชื่อ โดยเฉพาะจอห์น ที่ผ่านการทดสอบมาอย่างล้นเหลือ ฮืมมมม...มนุษย์ไฟฟ้าทั้ง 5 คนด้วย พ่อเองก็เช่นเดียวกัน ที่ผ่านการทดสอบมาอย่างมากมาย พ่อของหลายๆคนก็คงเหมือนกันคือความเป็นมนุษย์เพศผู้ โดยสัญชาติญาณแห่งการมองไปข้างหน้าเพื่อตะลุย บุกบั่น แสดงออกทางความรักด้วยการกระทำ มากกว่าการที่จะสัมผัสโอบกอดเหมือนกันกับมนุษย์เพศหญิงอย่างแม่ หลายๆคนจึงรู้สึกผูกพันธ์กับแม่มากกว่าพ่อ พ่อเองก็คงน้อยใจบ้างเหมือนกัน แต่คงไม่ต้องการอะไรมากไปกว่ารอยยิ้ม และชื่นชมกับการรักที่จะต่อสู้ของเรา ผู้หญิงจะเป็นห่วง ผู้ชายจะส่งเสริมให้แกร่งแบบเสี่ยงๆ กล้าได้กล้าเสีย เพราะทักษะชีวิตและสัมผัสที่ต่างกันระหว่างหญิงกับชาย มนุษย์ไฟฟ้าเองก็มีสีชมพุเป็นผู้หญิงเหมือนกัน พ่อจึงเหมือนมนุษย์ไฟฟ้าสีแดงกับสีน้ำเงินรวมตัวกัน มีความมุ่งมั่นที่แรงกล้าเหมือนกับศิลปินดังๆทั้งหลายอยู่ในร่างเดียวของพ่อ มีความเป็นพระเจ้าที่พร้อมจะเสกทุกอย่างที่เราต้องการมาให้(ถ้าแม่ไม่เบรค) ด้วยการทำงาน ยอกล้อแรงๆ ตามลักษณะความแข็งแกร่งของเพศชาย ความรักแบบแมนๆ จึงอยู่ในตัวของพ่อและอัดแน่นไปด้วยคุณภาพอย่างมากมาย นี่ก็เป็นพ่ออีกคนหนึ่งที่เป็นฮีโร่ของผมครับ จอห์น เขียนเพลงนี้ให้กับลูกชายของเขา และออกสู่ตลาดก่อนที่เขาจะจากโลกนี้ไปเพียงไม่ไม่ถึงเดือน (วางแผง 17 พ.ย. ถูกยิง 8 ธ.ค. 1980) เป็นอีกความรักของพ่อที่ฟังทีไรก็เห็นถึงความที่ห่วงลูกอยู่เสมอ เป็นบทเพลงที่มาพร้อมกับคำแนะนำสั่งสอนของผู้ชายคนหนึ่งกับลูกชายอายุ 5 ขวบ ลองฟังกันดูนะครับ ลูกชายของจอห์นครับ sean lennon ที่จอห์นทิ้งวงการเพลงไป 5 ปี เพื่อเลี้ยงลูกชายคนนี้ ก่อนกลับมาออกอัลบั้มสุดท้าย กับเพลงบทที่เขาร้อง ลองดูความรักของลูกกับพ่อคู่นี้ซิครับ นี่ก็เป็นลูกชายอีกคน(คนโต)ของจอห์นครับ ดูแต่ละคนกับ ฮีโร่ชองพวกเขา ความที่เป็นพ่อยังไงก็ยังรักลูกเสมอครับ เแม้เหตุการณ์จะเปลี่ยนไปก็ตาม นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าพ่อจะเป็นอะไรได้มากมายถึงปานนี้...... เดือนนี้เป็นเดือนแห่งพ่อ รักพ่อและเข้าใจพ่อกันให้มากขึ้น และขอให้พ่อทุกท่านในโลกมีความสุขมากๆ เป็นฮีโร่ ของลูกๆตลอดไปครับ Create Date : 01 ธันวาคม 2553     Last Update : 1 ธันวาคม 2553 13:56:02 น. Counter : 880 Pageviews.   3 comment Share Tweet

คืนที่จันทร์เต็มดวงจนเม็ดกลมเบ้งๆ   ทุกวันที่ 1 และ 15 ของเดือน : ครั้งที่ 12 : คืนที่จันทร์เต็มดวงจนเม็ดกลมเบ้งๆ 15 ค่ำเดือน 12 ใครที่รู้ตัวว่าเป็นมนุษย์หมาป่า กรุณาอย่าออกจากบ้าน เพราะอาจโดนเทศบาลจับเอาในค่ำคืนเดือนเพ็ญ คืนพระจันทร์เต็มดวง เม็ดกลมเบ้งๆได้ แถมน้ำก็นองมาเกินตะลิ่งอีก นองถึงหลังคาบ้านเลย แหะๆๆ.... แต่หลายๆท่านเตรียมตัวที่จะไปลอยกระทงกัน...ที่บางคนเผลอไปลอยวันสงกรานต์(เพลงเก๊าเก่า) การลอยกระทงที่ปัจจุบัน กลายเป็นว่าการลอยกันเพื่อทดลองว่าเป็นเนื้องอก เฮ้ย!...เนื้อคู่กันหรือเปล่า นั่นแหละ เพื่อพิสูจน์ความเป็นเนื้อคู่ ที่ไปเป็นคู่ ถ้าไม่ไปเป็นคู่ก็ไปทีละข้าง บางคนก็ไปลอยคนในครอบครัว ...ฮืม..ลอยกับคนในครอบครัวพร้อมๆกัน ที่ไม่ใช่ลอยใครคนใดคนหนึ่งออกไป(อย่าทำอย่างนั้นเลย) สองแบบสองสไตล์ หลากหลายความต้องการ ที่พากันมางานๆเดียวกัน ทางกลุ่มชุมชนก็ถือโอกาสจัดงานชุมนุม เพื่อสร้างความสามัคคี ทำบุญร่วมกัน ช่วยกันดูแลอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม จัดงานสังสรรค์ร่วมกัน เป็นกลุ่มเป็นหมู่คณะ มีทั้งประกวดสาวประเภท 1,2 และ3 พร้อมกับหลากหลายมหกรรม จุดพลุกันสนั่นลั่นเมือง เหมือนๆกับจะเอาเคราะห์อันนั้นลอยขึ้นไประเบิดกลางอากาศให้หมดไป แต่...เคราะห์ทั้งหลายก็ลอยละลิ่วกลับลงมา กระจายรับกันไปตามๆกัน(จะดีมั้ยเนี่ยะ) แต่...ถ้าบอกว่าจุดไปเรียกเทวดาให้สะดุ้งเพื่อประทานพรลงมา ก็คงจะดีไม่น้อยเหมือนกัน กระจายมารับเต็มๆเหมือนกัน เมื่อนึกถึงครั้งกระโน้น คืนนี้ผมก็เคยมีประสบการณ์เหมือนกับชาวบ้านส่วนใหญ่เหมือนกัน ผมเคยมีแกงค์ ฮืมม...ไม่ใช่ซิ เอาเป็นว่า..ผมตามก้นรุ่นพี่ไปเก็บกระทงเพื่อ เอาไม้เขี่ยสิ่งนั้นเข้ามาใกล้ๆ แล้วเอาเงินมารวมแบ่งกัน คนที่กล้าหน่อยก็ว่ายออกไปไกลลิบเพื่อหาเงิน...แน่นอนเด็กคนนั้นไม่ใช่ผมแน่ๆ ระดับความกล้าของผมไม่เคยมีขีดพุ่งไปถึงตรงนั้น ผมได้แต่อยู่ขอบๆ คอยเอาไม้เขี่ยก็นับว่ากล้าหาญเกินมนุษย์อย่างผมแล้ว ถ้านึกถึงอดีตที่เลยไปมากกว่านี้อีก ผู้ใหญ่ยุคนั้นก็จะมีวัตถุประสงค์เพื่อ ลอยทุกข์ ลอยโศก หรือลอยเคราะห์(ที่ไม่ใช่ชื่อถนน) ถือโอกาสที่จะขอบคุณแม่น้ำ หรือทำการสักการะพระพุทธองค์ ด้วยดอกบัวหรือกระทงที่ทำเป็นลักษณะของดอกบัว ที่มีกันตั้งหลายประเทศทั้ง จีน อินเดีย เขมร ลาว หรือพม่า ถึงแม้จะวันไม่ตรงกันก็ตาม ยกเว้นนางนพมาศ ที่ไม่รู้ว่ามาได้ยังไงในประเทศไทยตอนไหน เอาเป็นว่า คอลัมน์"จิตนากร"ผู้สร้างจินตนาการเดินทางมาครบ 6 เดือนแล้วซึ่งก็ปาเข้าไปตอนที่ 12 พอดี ที่เคยบอกๆกันไว้ ตั้งแต่ครั้งแรกๆว่าจะเอางานที่เกี่ยวกับศิลปะมั่งหรือชีวิตแบบศิลป์มั่ง ก็มีบ้างไม่มีบ้าง แต่หลังจากนี้คงจะทำอะไรให้เข้ารูปเข้ารอยมากขึ้น กับต้นปีนี้ ปีพ.ศ.2554 ซึ่งเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที คราวนี้มาดูวัสดุ-อุปกรณ์ในการทำกระทงที่ไม่ใช่กระทิงกันก่อนครับ ที่จะแนะนำก็คงเป็นดังนี้.... ใบตอง - บางคนบอกรักษาสิ่งแวดล้อม บางคนบอกช่วยอนุรักษ์ธรรมชาติ และบางคนอีกเหมือนกันบอกว่าเป็นตัวการทำให้น้ำเน่า(ไม่ใช่นิยาย) ทั้งหมดนี้แล้วแต่ท่านละครับ มีเพียงข้อแม้เดียว ที่เวลาทำช่วยเอาสุนัขออกจากบนบริเวณที่ผลิตกระทงให้หมด ไม่งั้นใบตองอาจแห้งได้ครับเพราะโบราณเขาเตือนเอาไว้แล้วว่า "หมาเห่าใบตองแห้ง" อันนี้แหละครับที่เป็นห่วงยาง เอ้ย เป็นห่วงใยกัน โฟม - โฟมครับโฟมไม่ใช่โดมหรือโฟมล้างหน้า แต่เป็นโฟมวัสดุสังเคราะห์เราอีกนั่นแหละ ที่บางคนบอกว่าเป็นมลภาวะ ทำลายธรรมชาติ แต่บางท่านก็เคยบอกว่ามันเก็บง่ายดีน่ะทำให้น้ำไม่เน่า ซึ่งก็แล้วแต่ท่านอีกแหละครับว่าจะเอายังไง จะลอยเคราะห์ทั้งทีก็ยังมีตัวเลือก อันนี้ส่วนใหญ่จะเอากลีบกระดาษมาติดกันเป็นรูปดอกบัว เพื่อลอยไปตบตาแม่น้ำว่า เฮ้ย!..นี่เป็นดอกบัวนะเฟ้ย จะขอขมากันทั้งทียังมาตบตาอีก ฮืมมมมม... ต้นกล้วย - เหมาะกับการทำกระทงใหญ่ยักษ์ที่ประกวดกันจะทำกันเป็นแพเลยก็มี แล้วก็ประดับประดากันเป็นสวรรค์หรือวิมานอะไรก็สุดแล้วแต่ ที่สำคัญมักให้นางนพมาศที่เข้าประกวดนั่งอยู่แถวกระทงนั้น ซึ่งเป็นความสวยงามที่ควบคู่กันดีทีเดียว นี่ถ้าลอยนางงามที่นั่งไปด้วย ผมก็คงเอานิสัยเดิมมาใช้อีกเป็นแน่แท้(เอาไม้เขี่ยเข้ามาริมตลิ่ง)แล้วไม่ยอมแบ่งใคร หรือถ้านางนพมาศไม่ยอมลอยไปกับกระทง ก็อยากจะเอาบางคนลอยกับกระทงออกไป(สาบานได้ไม่ใช่คนในครอบครัว) ลอยบางคนที่ลอยหน้าลอยตาอยู่หน้าจอทีวี หรือตามเวทีงานบวช งานศพไปให้พ้นหูพ้นตาซะที เฮ้อ! กาละมัง - ใครเก็บก็เอาไปใช้ต่อได้(เอาต้นกล้วยพันไว้รอบๆกันจม) กระทะ - อาจจมได้ แต่ถ้าจะลองสร้างสรรค์เอาไปลอยวัดดวงเรื่องเนื้อคู่ก็ได้ลุ้นดี อย่าลืม เอากาละมังข้างบนไปด้วยนะ(บรรทัดบนน่ะ) หม้อดิน - ปิดฝาให้สนิท อย่าให้น้ำเข้า ลอยนิสัยที่ไม่ดีเก่าๆอกไป เหมือนจับผีถ่วงน้ำ เพราะเดี๋ยวน้ำจะซึมเข้าไปเรื่อยๆ แล้วก็จมไปเอง ที่สำคัญ ไม่มีมือดีที่ไหนกล้าเสี่ยงเขี่ยเข้าตลิ่งแน่ๆ เพราะเดี๋ยวลุ้นกันไม่ออกว่ากระทงหรือของจริง บรื๋อออออ.... เรือ - บางแห่งจัดลอยไหลเรือไฟไปด้วย ถ้าไม่ได้จัดก็ถือโอกาสนั่งไปลอยไป ถือเป็นการเก็บกระทงไปอีกทาง แต่ต้องรอตอนดึกๆก่อนถึงเก็บได้ ขืนเก็บตอนเจ้าของกระทงเพิ่งลอยไป มีหวังโดนสอยร่วงเรือ ไม่คุ้มๆ วัสดุอื่นๆแล้วแต่จะคิดก็แล้วกันครับ เพราะเป็นการลอยกระทงนี้เพื่อขอบคุณและสำนึกบุญคุณของแม่น้ำ ที่ถึงแม้จะท่วมสอนพวกเรากันบ้างก็ตาม แต่เรา ก็ต้องขอบคุณเพราะไม่มีน้ำก็ไม่มีชีวิตกันจริงๆ นึกถึงตอนแล้ง น้ำแห้งขอดทำเอาปลูกข้าวกันไม่ได้ ไม่มีแม่น้ำ ริมตลิ่งสองข้างทางคงขาดชีวิตไปอย่างมากมาย เราเองก็คงจะอยู่กันได้ไม่นานถ้าขาดน้ำ(ทั้งน้ำจริงและน้ำใจ) เพราะฉะนั้นก็ต้องขอบคุณ และถ่อมใจที่จะยอมรับและเข้าใจในความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ กันอย่างนอบน้อม ถ่อมตน อย่าคิดเอาแต่จะลอยหาคู่กันอย่างเดียวเป็นดีที่สุด ขอให้ยึดแก่นของสิ่งนี้ สิ่งที่เราทำกันมาจนเป็นประเพณีไว้เป็นสำคัญ Tip: กรุณาอย่าอธิฐานใดๆเป็นการทดสอบว่าถ้าสมหวัง..ขอให้เทียนไม่มีวันดับเลยหรือขอให้กระทงลอยทวนน้ำ เพราะมันเสี่ยงเกินไปที่จะโดนลมพัดเอาดับไป หรือจมไปต่อหน้าต่อตา ทำเอาจะขาดความมั่นใจกันง่ายๆ หาอะไรอธิฐานแบบเซฟๆหน่อยก็ดีเช่น ขอให้ลอยได้เกินสามฟุต หรือขอให้กระทงลอยน้ำได้ก็พอ จะช่วยสร้างความมั่นใจได้มากมาย....ครับผม 15 ค่ำเดือน 12 นี้ ขอให้มีความสุขกับสายน้ำ แสงจันทร์ และความเข้าใจกันและกัน ระหว่างเราที่เป็นมนุษย์ กับธรรมชาตินะขอให้อยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจครับ Create Date : 15 พฤศจิกายน 2553     Last Update : 15 พฤศจิกายน 2553 0:13:44 น. Counter : 1263 Pageviews.   11 comment Share Tweet

ผ่านมาแล้ว..อีกเดี๋ยวก็ผ่านไป   ทุกวันที่ 1 และ 15 ของเดือน : ครั้งที่ 11 : ผ่านมาแล้ว..อีกเดี๋ยวก็ผ่านไป 2 สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ หลากหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเราและประเทศของเรา ที่สะเทือนใจมากที่สุดก็คงจะไม่พ้นในเรื่องของน้ำท่วม ที่โดนกันไปหลายจังหวัด ไล่กันตั้งแต่ภาคเหนือ อีสาน กลาง ตะวันออกและใต้ บางแห่งยุบไปแล้ว บางแห่งยังท่วมอยู่ บางแห่งกำลังจะเกิดขึ้น บางแห่งเฝ้าระวังอย่างจดจ่อ ต้องตั้งกำแพงเหมือนกับกำลังจะถูกตีเมืองขึ้น ทั้งน้ำและอากาศที่เย็นเพิ่มขึ้น ก็มาแบบให้หายคิดถึง กับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่กี่เดือน ที่หลายๆคนต่างเรียกหาน้ำ ทุกอย่างต้องปรับเปลี่ยน หมุนวนที่หัว ต้องอยู่ ต้องแก้ไขกับเรื่องที่ไม่ได้คิดมาล่วงหน้า การสูญเสียเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งชีวิตและทรัพย์สิน ความคิด ความฝันและความหวังของหลายๆคนได้พังทลาย และถุกกลืนกินหายไปพร้อมๆกับน้ำชุดใหญ่ชุดนี้ นั่งดูข่าว ได้เห็นคนหัวเราะทั้งน้ำตา คงเพราะไม่รู้จะเลือกอารมณ์ไหนดี ดีใจที่มีคนมาช่วย...แต่ในอีกห้วงอารมณ์หนึ่ง ก็เศร้ากับชะตากรรมของตัวเองและเพื่อนบ้านที่ได้รับ ถ้าผมเองต้องรับสภาพนั้นด้วย ผมเองก็ยังจินตนาการไม่ออกเหมือนกัน ว่าผมจะทำยังไงดี รู้แต่ว่าคงต้องคิดและใช้สติเหตุและผลได้ แม้จะใช้เวลาบ้าง เมื่อเราเจอเรื่องราวใดๆก็ตาม คงต้องรีบหาอีกด้าน อีกมุมมองให้เจอ เป็นสิ่งที่ผมเองคิดได้ในตอนนี้...กับสมองบวมๆก้อนนี้ ถ้าเราเปลี่ยนมาใช้ใจคิดบ้างเราคงเห็นอีกด้าน เมื่อมีบางอย่างที่สูญเสีย ย่อมมีบางอย่างที่กำลังงอกเงยและเปลี่ยนแปลง ใจของเราคงเห็นภาพต่างๆกันไป ภาพของสายน้ำที่ล้นทะลักจนเกิดเรื่องนั้น ต้นเหตุมาจากที่ใด ภาพขยะที่ลอยฟ่องมากับน้ำ มาจากไหน ระหว่าง สิ่งของ ร่างกายและจิตใจ เราพร้อมที่จะห่วงใยหรือดูแลสิ่งไหนมากกว่ากัน เราอยู่ห่างจากคำว่ามิตรภาพมานานเท่าไหร่แล้ว ทั้งกับเพื่อนมนุษย์ดวยกันเอง และเป็นมิตรกับธรรมชาติ เรื่องราวแห่งความต้องการของคนบางกลุ่มที่ทำกับโลก แต่ส่งผลกับคนอีกหลายกลุ่มที่ไม่รู้เรื่องใดๆ ที่คนกลุ่มนั้นสร้างเรื่องไว้กับธรรมชาติ จากที่เคยฮา ก็เงียบสนิท ฮาตอนที่อยู่กับผู้ร่วมชะตาเดียวกัน แต่อยู่คนเดียวทีไรความเศร้าแห่งการสูญเสียก็เข้าครอบงำ ความเศร้าที่เหมือนเงามืดปกคลุมอยู่ แค่คืบเดียวบนหัว ผ่านมาแล้ว..อีกเดี๋ยวก็ผ่านไป ความดีใจ สมหวัง เสียใจ พร้อมอารมณ์ที่หลากหลาย ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป การอยู่กับความเป็นจริงและปัจจุบัน คือสิ่งสำคัญ หลายหน่วยงาน ทั้งรัฐและเอกชนรวมถึงคนธรรมดาอย่างเราๆ ก็ได้แต่ช่วยได้บ้างตามกำลังที่มีอยู่ แต่คนสำคัญที่จะช่วยท่านที่ประสบเรื่องราวที่ไม่อยากได้ ไม่อยากให้เป็น คือ ตัวของตัวเอง.... หามุมดีๆของเหตุการณ์นี้ให้เจอ เพราะ ทุกคนมีเรื่องราวต่างกัน บางที เหตุการณ์ครั้งนี้ อาจทำให้หลายๆคนหลุดพ้นจากกรอบที่ตัวเองสร้างขึ้น กลายเป็นคนใหม่ ที่ค้นพบกับตัวเองและสิ่งที่ตนรัก ในเมื่อมีสิ่งหนึ่งหายไป ย่อมมีบางสิ่งที่ดีงอกเงยขึ้นมาใหม่เสมอ ผมเชื่อว่าเป็นเช่นนั้น............ Create Date : 01 พฤศจิกายน 2553     Last Update : 1 พฤศจิกายน 2553 6:49:33 น. Counter : 1892 Pageviews.   10 comment Share Tweet

เก็บให้อยู่หมัด ้   ทุกวันที่ 1 และ 15 ของเดือน : ครั้งที่ 10 : เก็บให้อยู่หมัด ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาแห่งการถือศีลกินเจ ของหลายๆคน ที่ต้องการห่างหายจากการเบียดเบียนสิ่งมีชีวิตสักช่วงระยะเวลา สำหรับผมจะเป็นช่วงฤดูการเก็บเกี่ยวผลิตผลทางควาคิดประจำปีพอดี ปีที่ผ่านมาเราเก็บอะไรไว้บ้าง มาถึงช่วงนี้ก็ทำการคัดแยก จัดเรียงเป็นหมวดๆ ซิ่งปรากฏว่าปีนี้ผมมีของเสียน้อยมาก ถือว่าผมเลือกเก็บได้ดีทีเดียว สิ่งที่ผมเก็บมาแต่ละวันถูกสะสมไว้ในรูปแบบของการบันทึกทั้งในกระดาษ ฮาร์ดดิสท์ สมอง และทุกอย่างที่เก็บไว้ได้แม้กระทั่งฝ่ามือเพื่อนก็ยืมจด จนเหมือนกับการบันทุกหลายๆอย่างเต็มไปหมด ถึงแม้ว่าสมองก้อนน้อยๆของผมจะไม่ค่อยจำอะไรได้นานๆก็ตาม โดยเฉพาะ เรื่องเป็ดๆที่จำเป็นต้องเลิกเซ็งสักระยะ จึงหันไปโซ้ยเต้าหู้แทนเซ็งเป็ด...ที่ช่วงนี้หายหน้าหายตาไปจากวงการ ในช่วงสายของทุกวันผมจะเห็นมีรถเก็บขยะสีเหลืองคันใหญ่มาเก็บขยะหน้าที่ทำงานตลอด ถังที่คัดแยกขยะทุกใบไม่ว่าจะเป็นสีเขียวหรือสีเหลืองถูกนำมาเทรวมกันในนั้น ซึ่งผมแยกทิ้งจนสับสนว่าสีไหนทิ้งอะไรเพราะสุดท้ายก็ไปกองรวมกันอยู่ในรถสีเหลืองคันนั้นอยู่ดี แต่ก่อนหน้ารถจะมาทุกครั้งจะมีคนมาสำรวจเลือกของที่ถูกทิ้งเหล่านั้นก่อนเพื่อมาแปรรูปเป็นเงิน ไม่ว่าจะเป็นกระดาษ ขวดพาสติก เศษเหล็ก ลวด ทองแดงที่อยู่ในเครื่งอิเลคทรอนิคต่างๆที่พังแล้ว ในกองขยะเหล่านี้จึงถูกแยกแล้วแยกอีกต่อๆมาเป็นชั้นๆจากต้นกำเนิดขยะที่ใช้กันอยู่ทุกวันก่อนโยนทิ้ง ผมเองก็เช่นเดียวกันที่กำลังนั่งคัดแยกความคิดอีกที ก่อนที่จะจัดเพื่อจับหลายๆอย่างในความคิดโยนทิ้งหรือ Delete ออกไป คำพูดหรือความคิดที่ไม่ดีหลายๆอย่างถูกนำมาดัดแปลงแก้ไขเป็นปุ๋ยของชีวิตไปเพื่อใช้อีกครั้ง ก็บอกตั้งแต่แรกแล้วว่าของเสียน้อยมากในปีนี้ ซึ่งถือว่าประสบความสำเร็จเพราะดีกว่าปีที่แล้ว มาตรฐานที่ใช้วัดจึงมีแต่มาตรฐานของตัวผมเองเท่านั้น จึงไม่ต้องไปรบกวนมาตรฐานของใครมาจัดให้ ผมเริ่มคัดแยกเป็นแล้ว เมื่อรู้จักคัดแยกก็ทำให้เรารู้จักที่จะเลือกเก็บหลายสิ่งที่เข้ามาในชีวิตในปีถัดไป และเพื่อไม่ให้ของเสียที่เผลอเก็บมาสุมอยู่ในอารมณ์หลายวัน ผมจึงต้องวางแผนที่จะคัดแยกเป็นรายสัปดาห์หรือถ้าได้เป็นรายวันยิ่งดี คัดแยกความคิดรายวัน เก็บมาแล้วแยกไปกองๆรวมกันไว้อย่างเป็นหมวดหมู่ ถ้าทำได้คงจะดีไม่น้อยที่จะได้ไม่ต้องมีงานค้างหรือความคิดที่ตกค้างจนเน่าอยู่ในกองของที่ใช้ได้ เพื่อไม่ให้ของดีกลายเป็นของเสียไปหมด เราคงจะไม่เก็บของเสียเข้ามาจะเป็นการดีที่สุด หลายๆครั้งในชีวิตเราเลือกที่จะเก็บแต่ความผิดหวัง ความท้อแท้เข้ามาในชีวิต เลือกที่จะเก็บเอาคำของคนที่ไม่หวังดีเพียงหนึ่งไว้มากกว่าคำของคนที่หวังดีเป็นสิบ ทำไมเราต้องเก็บแต่สิ่งเหล่านั้นมาไว้ เก็บไว้เพื่อเป็นการเบียดเบียนตัวเอง แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ โดนยัดทุกข์มาให้แบบไม่อยากรับ ก็คงต้องเก็บเข้าโกดังไว้เพื่อมาทำเป็นปุ๋ยบำรุงชีวิตกันต่อไป เพราะเมื่อเราสะสมทุกข์เราก็จะส่งต่อทุกข์ให้กับคนรอบข้างแบบไม่รู้ตัว เมื่อเราสะสมสุขเราเองก็จะส่งสุขให้กับคนรอบข้างแบบไม่รู้ตัวเช่นเดียวกัน อยู่ที่ว่าใครจะฝากสิ่งไหนไว้ในธนาคารความคิด ไว้มากกว่ากัน แยกประเภทได้หรือเปล่า ไม่ว่าจะเป็นฝากออมทรัพย์ ฝากประจำ หรือฝากแบบกระแสรายวัน ซึ่งดอกเบี้ยแห่งความคิดนั้นจะให้ผลตอบแทนที่แตกต่างกันไป และเราสามารถใช้สุขได้สดๆแบบไม่ต้องขอเครดิตจากใครให้วุ่นวาย มาปีนี้ผมคิดว่าคงสามารถเลือกเก็บหลายๆอย่างได้ดีขึ้นเพื่อฝากรอยยิ้มสะสมไว้ ฝากสิ่งดีๆที่มีรายวันในทุกมุมพร้อมกำลังใจดีๆไว้เป็นแบบออมทรัพย์ แบบฝากประจำก็คงเป็นความรู้หรือความสนุกสนาน ที่จะมอบไว้ในรูปแบบของตัวอักษรหรือความทรงจำ ฝากความสุขไว้กับบัญชีกระแสรายวันเพื่อเสริมสภาพคล่องทางรอยยิ้มได้อย่างว่องไว แถมยังมีโอดีสำรองไว้ในยามที่ขาดสภาพคล่องทางรอยยิ้มกับบางครั้งที่หนักจริงๆ ข่าวดีอีกอย่างคือเราสามารถกำหนดและอนุมัติโอดีวงเงินแห่งความสุขได้เอง เพราะถ้าเรามองไปที่แก่นของเงินซึ่งเป็นตัวแทนสำหรับการแลกเปลี่ยน ที่เมื่อก่อนใช้เปลือกหอย เราเองก็สามารถสร้างตัวแทนสำหรับการแลกเปลี่ยนได้ในหลายรูปแบบ เช่นเดียวกัน และเมื่อเรารู้ว่าจะฝากสิ่งไหนเราก็จะเก็บสิ่งนั้น แล้วปีหน้าเราจะมาดูกันว่าดอกเบี้ยที่ได้จะทบต้นขนาดไหน เชิญชวนมาเก็บด้วยกันนะครับ เพราะมีอยู่มากมายเหลือเกิน ลำพังผมคงเก็บคนเดียวไม่ไหว แหงๆ ถึงวันนี้ต้อง"เก็บ(สุข)ให้อยู่หมัด"ซะที........แล้ว อย่ามาว่าผมงกอีกนะ แฮะๆๆ ...................... เฮ้ย! ....เป็ดหาย (ก็ดีจะได้เลิกเซ็งซะที) Create Date : 15 ตุลาคม 2553     Last Update : 15 ตุลาคม 2553 8:21:53 น. Counter : 1836 Pageviews.   5 comment Share Tweet