Bloggang.com : littlegem - และแล้ววันคลอดก็มาถึง

Bloggang.com : weblog for you and your gang

และแล้ววันคลอดก็มาถึง

เช้าวันเสาร์ที่แปดสิงหา มีมูกเลือดออกมา เลือดออกไปจนถึงเย็น มาเริ่มปวดท้องตอนสองทุ่ม เริ่มปวดหนักขึ้นเรื่อยๆ จากปวดพอทนได้ เริ่มร้องครวญคราง อเล็กซ์โทรไปถามมิดไวท์ที่โรงบาลว่า จะให้ไปได้หรือยัง มิดไวท์ก็ว่า รอจนปวดนานหนึ่งนาทีก่อนค่อยมา อเล็กซ์ก็เอามือถือมาจับเวลาตอนปวดว่า ได้หนึ่งนาทีหรือยัง จนประมาณตีสองกว่า ก็ได้เวลาไปโรงบาล นั่งไปในรถ นั่งไปร้องไป เดินลงจากรถ เดินไปหยุดไป เวลาปวดก็ต้องหยุดเดิน หาที่เกาะ พอหายปวดก็เดินต่อ
ไปถึงมิดไวท์ก็เอาเครื่องตรวจการเต้นหัวใจมารัดไว้ที่ท้อง เพื่อดูว่า การเต้นหัวใจของลูกเป็นยังไง
หลังจากนั่นก็ให้ไปห้องคลอด ห้องนั่นเป็นห้องที่มีเครื่องไม้เครื่องมือครบทุกอย่าง จากที่ตั้งใจจะคลอดในน้ำ ก็ต้องอดไป เพราะเลือดออกเยอะมากๆ
มิดไวท์ก็ล้วงตรวจดูว่า ปากมดลูกเปิดมากี่เซ้นต์แล้ว ปรากฏว่า เปิดมาแค่สามเซ้นต์ ปวดตั้งนานเปิดแค่นี้
เล็กก็เริ่มดมแก๊ส ดมแล้วก็มึนๆ ชาๆ ดี ถือว่า ช่วยได้ในระดับหนึ่งเลย จำไม่ได้ว่า ดมไปนานแค่ไหน เพราะมึนๆ เหมือนอยู่ในความฝัน แต่เหมือนจะได้ยินมิดไวท์ว่า เช้าแล้ว เค้าก็มาล้วงตรวจปากมดลูกอีกที ปรากฏว่า เปิดเพิ่งมาแค่สองเซ้นต์
มิดไวท์เค้าก็ตัดสินใจ เจาะถุงน้ำคล่ำ เพื่อให้ปากมดลูกเปิดเร็วขึ้น พอเค้าเจาะปุ๊บ น้ำแตกออกมา ความปวดเพิ่มเป็นทวีคูณ ณ ตอนนั่นเลย เล็กเริ่มดิ้นชักๆ แก๊สเอาไม่อยู่แล้ว มิดไวท์ก็มาฉีด เพดทิดีนให้ แต่มันไม่ช่วยอะไรเลย ปวดเหมือนเดิม ปากก็ยังงับท่อแก๊สไว้ ทนมาอีกหลายชั่วโมง จนไม่ไหวแล้ว ก็เลยบอกกับมิดไวท์ว่า ขอบล็อคหลังได้ไหม เค้าก็ว่าได้ เดี๋ยวจะไปลงคิวให้ กว่าจะถึงคิวที่เจ้าหน้าที่จะมาบล็อคให้ ปวดแทบตาย
สุดท้ายก็ได้บล็อค เค้าให้เล็กลุกขึ้นมานั่ง แล้วเค้าก็เจาะที่ไขสันหลัง หลายเข็มมากๆ แล้วพอเค้าเติมยาลงไป มันรู้สึกเหมือนความเย็นไหลไปตามไขสันหลัง สักยี่สิบนาที ความปวดก็หายไป มิดไวท์ก็บอกให้นอนหลับไปเลย เก็บแรงไว้ แล้วเค้าก็ว่า จะฉีดฮอร์โมนเร่ง เพราะไหนๆ ก็บล็อคหลังแล้ว ไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้ว ปากมดลูกจะได้เปิดเร็วขึ้น
เล็กก็หลับไป ไม่รู้นานแค่ไหน มาตื่นอีกที เพราะความปวดเริ่มกลับมา เพราะยาเริ่มหมดฤทธิ์แล้ว แถมเจอยาเร่ง ความปวดทวีเข้าไปอีก คราวนี้เริ่มชักๆ ร้องไม่เป็นภาษาเลย
มิดไวท์ก็มาเช็คการเต้นหัวใจของลูก เค้าก็ว่า ลูกเริ่มไม่แฮปปี้แล้ว อาจจะเพิ่มยาไม่ได้อีก ยังไงรอให้หมอมาดู
แต่ระหว่างนั่น เล็กเริ่มอุณหภูมิร่างกายสูงขึ้น หมอก็มาเจาะเลือดลูกผ่านทางช่องคลอดเพื่อเอาไปตรวจ ว่า ลูกยังโอเคไหม แล้วก็เอายาพาราหรืออะไรไม่รู้มาให้เล็กกิน
สักพัก หมอก็ว่า ให้เพิ่มยาบล็อคหลังไป รอดูอาการ พอเพิ่มยาเข้าไป ก็รู้สึกสบายเหมือนเดิม มิดไวท์ว่า คราวนี้ดีขึ้น การเต้นหัวใจของลูกเริ่มโอเคแล้ว ไม่แย่เหมือนครั้งแรก
พอฤทธิ์ยาใกล้หมด มิดไวท์ก็มาล้วงตรวจปากมดลูกอีกที คราวนี้ เปิดได้สิบเซ้นต์แล้ว แล้วเค้าก็ไปถามหมอว่า จะเอายังไง เค้าก็เดินกลับมา บอกว่า หมอว่าให้ลองเบ่งคลอดเองดูก่อน สักหนึ่งชั่วโมง
มิดไวท์ก็เริ่มมาสอนวิธีการเบ่ง ช่วงแรกที่เริ่มเบ่ง ฤทธิ์ยาบล็อคหลังยังไม่หมดดี ก็ยังโอเค เบ่งไปสักพักยาหมดฤทธิ์แล้ว ปวดมาก แล้วต้องเบ่งเวลาปวด ไม่มีแรงเบ่งเลย มีแต่ดิ้นชักๆ สุดท้ายก็เบ่งไม่ได้ หมอก็เลยตัดสินใจให้เอาเข้าห้องผ่าตัด จะให้ลองใช้คีมก่อน ถ้ายังไม่ได้ ก็จะผ่าเลย
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่า ปวดมาก เอายังไงก็ได้ ขอให้ลูกออกมาแล้วกัน ไม่อยากปวดแล้ว อยากจะบอกหมอว่า ผ่าเลยได้ไหม
สุดท้าย เค้าก็เข็นเล็กไปห้องผ่า ระหว่างทาง ร้องไม่เป็นภาษาเลย จนถึงห้องผ่า เค้าก็เริ่มใส่ยาบล็อคหลังเพิ่มลงไปเยอะมาก เยอะจนไม่รู้สึกอะไรเลย ไร้ความรู้สึกตั้งแต่อกลงไป
แล้วเค้าก็เอาขึ้นขาหยั่ง หมอบอกให้เบ่ง ตอนนี้ เบ่งได้ดี เพราะไม่ปวดแล้ว เบ่งไปไม่กี่ที ก็ได้ยินเค้าพูดว่า ลูกออกมาแล้ว
สรุปกว่าจะออกมา เล็กปวดอยู๋ทั้งหมด สิบเก้าชั่วโมง
ลูกมาคลอดตอน วันอาทิตย์ ที่ 9 เวลา 16.22 ด้วยน้ำหนัก 3.312 kg
รูปหลังคลอด