|
|
บันทึกแรกเกิด(น้องมาร์ค)
คำเตือน :: ข้อความที่ท่านจะอ่านต่อไปนี้เป็นข้อความที่เกิดขึ้นจริง จากเหตุการณ์จริง
เมื่อท่านได้อ่านแล้วกรุณาคอมเม้นท์ได้ตามใจชอบ
และไม่ควรอ่านนานเกิน 2 ชั่วโมง เพราะท่านจะปวดลูกกะตา ฮา ฮา
บันทึกวันพุธที่ 16/1/51 ปี2551
วันที่น้องมาร์คกำเนิดออกมาดูโลก เมื่อย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว
ตรงกับวันพฤหัส ที่ 22 พฤศจิกายน ปี 2550 เวลา 9.44น.
เมื่อแรกเกิดน้องมาร์คมีน้ำหนักตัว 3510 กรัม ความยาว 52 ซม.
น้องมาร์คออกมาดูทีท่าว่าไม่เหมือนเด็กคนอื่นครับ ด้วยความ
อยากรู้อยากเห็นของน้องมาร์ค ทำให้น้องมาร์คไม่หลับไม่นอน
น้องมาร์คจะตื่นอยู่ตลอดเวลาที่ผมสังเกตุคือวันคลอดน้องมาร์ค
คุณหมอให้ผมรออยู่หน้าห้องคลอด ท่านให้คอยสังเกตุการณ์อยู่ตรงนี้
โดยบอกให้คนสนิทคอยบอกผมว่าคุณพ่อตรงนี้เป็นเขตห้วงห้าม
"คุณพ่อจะทำอะไรโดยไม่ได้รับอณุญาติ คุณหมอจะไม่ดึงเด็กออกจากท้อง
คุณแม่ นี่เป็นคำเตือนนะจะบอกให้" เมื่อคุณพ่อได้ยินดังนั้น คุณพ่อก็ทำอะไร
ไม่ถูกล่ะครับ ก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งหมอ เสมือนคำสั่งจากศาลอาญาทีเดียวเชียว
ไอ้เราก็คิดอยู่แล้ว การคลอดแบบไม่ธรรมชาติอย่างนี้ คุณหมอจะลงมีดบนท้อง
คุณแม่ ไอ้เจ้าคุณพ่อมันต้องเอากล้องวิดีโอมาถ่ายหรือไม่ต้องเป็นกล้องมือถือ
หรือต่างๆนาๆ มาถ่ายเราแน่แท้ เราต้องสั่งห้ามไว้ก่อนดีกว่า ผมก็คิดว่านี่เป็นกฏ
ระเบียบของทางโรงพยาบาลเค้าล่ะครับอันไหนเชื่อได้เราก็เชื่อ อันไหนไม่อยาก
เราก็ไม่เชื่อ เอาเค้าดิ ทีนี้มาถึงวินาทีที่ตื่นและเต้นที่สุดในชีวิตละครับ
วินาทีแรกที่ผมได้เห็นเจ้าตัวเล็กออกมาลืมตาดูโลกกลมๆใบนี้ อันนี้ผมขอบอกว่า
น้องมาร์คเมื่อดีดตัวออกมาจากท้องคุณแม่ เค้าจะไม่ร้องสักเอะ ตาก็ไม่ลืม
เราก็คิดว่าน้องมาร์คคงจะหลับมาตอนอยู่ในท้องแม่ครับ พอคุณหมอดึงตัวออกมา
ถึงช่วงเวลานี้ครับ คนสนิทของคุณหมอก็เปิดประตูเรียกคุณพ่อเข้ามาดูลูกชายครับ
ซึ่งภาพต่างๆที่ผมเห็นจนกระทั่งเค้าเอาลูกผมวางบนแท่นชำระร่างกายเด็ก
ผมจะมองดูเหตุการณ์ต่างๆมันช่างรวดเร็วมากครับถึงตอนนี้คุณหมอก็อณุญาติให้
ผมถ่ายวิดีโอได้ครับ แต่ก็นั่น ถึงเวลานี้แล้วใจผมไม่มีกะจิตที่จะถ่ายแล้วครับ
ห่วงลูกก็ห่วง ทำไมลูกไม่ร้อง ห่วงแฟนผมก็ห่วงทำไมมันเงียบจัง!! พอผ่านวินาทีนี้ไป
ลูกชายผมก็ตื่นจากหลับลูกผมร้องแล้ว เสียงดังสะกดทุกความเคลื่อนไหว อุแว้ อุแว้ เสียงแบบ
นี้หรือเปล่าไม่รู้เด็กที่เกิดใหม่ สักพักล่ะครับคุณหมอให้ผมไปหาคุณแม่ครับ ผมก็
ได้เบาใจครับ ลูกเราร้องไห้แล้ว แสดงว่าลูกเราพึ่งตื่น ทีนี้ผมเข้าไปประชิดคุณแม่ครับ
เห็นเธอนอนยิ้ม ยิ้ม แล้วก็ ยิ้ม ใจยังคิดอยู่ครับ เธอผ่านตรงนั้นมา แต่ทำไมเธอจึงยิ้มได้
ใจก็คิดไป คุณหมอทำคลอดได้ดีมากเลย พอคุณหมอห่อลูกชายผมเสร็จเค้าก็ถ่ายรูป
3 คน พ่อ แม่ ลูก ครับ แชะ ได้มา2 แอ็ค เป็นอันเสร็จพิธีการทำคลอด
หลังจากนั้นผมได้ถูกเชิญออกมาจากห้องผ่าคลอดครับ เดินคอตกเลยผม
ใจก็คิดอยู่จะเอาอะไรกับคุณพ่อแสนดีนักหนานี่ พอออกมาจากห้องคลอดได้ไม่นาน
เค้าก็เข็นลูกชายผมออกมา อยู่ในตู้ปรับอุณหภูมิ แต่ไม่เห็นคุณแม่ออกมาด้วย
ก็อดคิดไม่ได้อีกว่าเค้าจะทำอะไรคุณแม่ลูกอ่อนอีกล่ะนี่ พอคิดได้ลืมไปเค้าผ่าตัดคลอด
เค้าต้องเย็บแผลกลับด้วยนี่ ถึงตรงนี้ก็คงเป็นหน้าที่ของคุณหมอแล้วละครับ
ส่วนตัวผมก็ตามลูกชายตัวน้อยแบบไม่ขาดสายตาครับไม่ว่าพยาบาลจะเข็นลูกชายผม
ไปไหน ผมจะตามไปถ่ายวิดีโอที่นั่น กลัวครับ กลัวลูกจะสลับกันบ้างล่ะ เพราะผมยังไม่ได้
ตั้งชื่อลูกชายเลย มีแต่ชื่อเล่นครับ ชื่อเล่นนี่ เอาให้คล้องจองกับชื่อแม่ครับ ลูกชื่อ "มาร์ค"
ส่วนชื่อแม่ก็มี มอ ม้า นำหน้าอยู่เหมือนกันครับ วกกลับมาที่ฉากนี้ครับ หลังจากน้องมาร์ค
ถูกส่งตัวจากห้องทำคลอด มาถูกส่งต่อที่ห้อง เนอส์เซอรี่เด็กครับ จะอยู่แยกออกมาต่างหาก
เจ้าหน้าที่เค้าก็รับช่วงต่อตรงนี้ล่ะครับ อันดับแรกเลยลูกชายผมโดนเสียบครับ ไม่มีการนับ
ไม่มีการนัดแนะ ไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้าครับ ผู้ช่วยพยาบาลครับใช้ปรอทวัดอุณหภูมิครับ
ลูกชายผม ไม่ต้องพูดถึงร้องจ๊ากละครับ ทุกนาทีที่ผ่านผมจะไม่พลาดโอกาศดีๆไปครับ
หลังจากใช้ปรอทวัดอุณหภูมิร่างกายลูกชายผมเสร็จ ทีนี้ได้เวลาเปลี่ยนตู้ปรับอุณหภูมิ
เป็นตู้ที่ 2 ครับ แต่ห้องนี้เค้าไม่อนุญาติให้คุณพ่อเข้าไปครับ ให้ดูอยู่ห่างๆ
ลูกชายผมก็ไม่ยอมนอนล่ะครับ เค้าคงคิดนะครับว่า"ทำไมห้องนี้มันร้อนผิดปกติว้า"
ทุกนาที ทุกชั่วโมงตั้งแต่ เก้าโมงกว่าหน่อยๆ จนถึงบ่าย ลูกชายพ้มก้อไม่นอนครับ เอ้อ
เหนื่อยใจจิง..... ระหว่างที่เค้าอบตัวอยู่ในตู้ที่ 2 เค้าจะใช้สายตาดูไปรอบๆตู้ปรับอุณหภูมิตลอด
8 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย และนับเวลาตั้งแต่นั้นมาน้องมาร์คก็ไม่หลับอีกเลย เมื่อผม
มองไปรอบๆห้อง เด็กที่คลอดวันเดียวกับน้องมาร์ค มีทั้งหมด7 คน รวมทั้งน้องมาร์คด้วยครับ
ต่างมีความสุขกับการนอนหลับทับสิทธิ์ กันไปทั่วหน้า เหลือแต่น้องมาร์คของผมนี่ล่ะที่ยังคง
ยังมอง ยังมอง และก้อมอง หม่ำๆ อยู่ร่ำไป ลูกเอ๋ย........
กลับมาที่คุณแม่หลังจากที่ผมกับลูกชายได้เจอกันแบบไม่ได้สัมผัสตัว ด้านคุณแม่ใจเด็ด
ก็นอนพักฟื้น ซึ่งผมก้อไม่สามารถแยกร่างออกเป็น 2 คนได้ จึงจำใจเฝ้าระวังลูกชายไม่ให้
หนีออกจากตู้ปรับเด็กได้ เพราะดูแล้ว ไอ้การที่ลูกชายผมไม่ยอมนอนกับเค้าเป็นเพราะเค้า
ต้องคิดอะไรไม่ดีแน่ อย่างน้อย เค้าต้องคิดว่าจะทำอย่างไรให้ตัวเองออกจากตู้นี้ไปหาคุณแม่ให้ได้
ผมว่าเค้าคิดแบบนี้จริงๆนะจึงไม่ยอมหลับ ซึ่งใจผมก้อคิดแบบเดียวกับลูกชายครับ ทำไมคุณหมอ
ต้องแยกพวกเราออกจากกันด้วย...... หนังเศร้าจริงๆ ตัดภาพมาที่ลูกชายตัวเล็กอีกที เมื่อได้เวลา
อันเป็นมงคลฤกษ์แล้ว น้องมาร์ค ของคุณพ่อเอ๋ และคุณแม่แหม่ม และของคุณหมอ ผู้ช่วยหมอ
และเหล่าสาวกเนอส์เซอรี่เด็ก ต่างก้อยินดีปรีเปรม เพราะว่าน้องมาร์คเผลอหลับไป.......
ด้วยความยินดีของทุกฝ่ายที่อยากให้ ทุกอย่างเป็นไปอย่างสมานฉันท์ เอ๊ะยังไง !
ไม่นอนแล้วไงคุณพ่อ คุณแม่
เพราะว่าไม่เข้มข้นเราไม่นอน ฮา ฮา หม่ำๆๆ
และแล้วทุกอย่างก็จบลงอย่างลงตัว น้องมาร์ค ยอมหลับเพื่อชาติครับ
และแล้วทุกอย่างก็จบลงอย่างลงตัว น้องมาร์ค ยอมหลับเพื่อชาติครับ
| Create Date : 16 มกราคม 2551 |
| Last Update : 16 มกราคม 2551 11:14:03 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 654 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: แม่โกลเด้นฯ  วันที่: 16 มกราคม 2551 เวลา:11:55:16 น. |
|
|
|
| โดย: เมย IP: 117.47.70.72 วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:12:37:12 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
สวัสดีเพื่อนๆชาวแก๊งที่ผ่านมา bloggang ทุกท่านครับ เมื่อท่านได้ทำการสำรวจprofile ของกระผมแล้ว ขอความกรุณาติชม ชื่นชม
โสมมนัสหรือจะเก็บภาพประทับใจของลูกชายหัวใสๆคนนี้ด้วยนะครับ สิ่งไหนเป็นประโยชน์หยิบติดไม้ติดมือกลับไปด้วยนะครับ ของมีค่าที่นำมาไว้ที่นี่กรุณานำกลับด้วยนะครับ ถ้านำกลับไม่ได้เราจะมีเจ้าหน้าที่ประจำศูนย์ขายทอดตลาดอีกทีนึง (งง!! ไหมล่ะเนี่ย)
|
|
|
http://www.freeimagehosting.net/uploads/a2164489c9.jpg
|
|
|
|
|
|
|
|
|
