A Piece Of Love
Group Blog
 
All blogs
 
สองเดือนที่ผ่านมา โลกของฉันไม่มีตัวหนังสือ

2 สิงหาคม 2551

ฉันกำลังสงสัยว่า อุรุดา โควินท์ คนนั้นอยู่ไหน คนที่เต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะเล่าเรื่อง คนที่สนุกกับการเล่นแร่แปรธาตุด้วยถ้อยคำ คนที่รัวแป้นคอมพิวเตอร์ในจังหวะที่เร้าใจ
อุรุดา คนไหนไปอยู่เสียที่ไหน

ตลอดสองเดือนที่ฉันไม่ได้เขียนบันทึก ฉันก็ไม่ได้เขียนอะไรเลยเช่นกัน มันคงเท่ดี ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ได้เขียนบันทึก เพราะปลุกปล้ำกับนิยายเสียจนหมดแรง ฉันกำลังเดินทางท่องเที่ยว ฉันยุ่งเสียจนไม่มีเวลา หรือ...
ไม่ใช่เลย
ฉันไม่เขียน เพราะไม่อยากเขียน ฉันไม่อยากเขียนอะไรทั้งนั้น นิยาย เรื่องสั้น บันทึก บทกวี ฉันไม่อยากอ่านหนังสือด้วยซ้ำ สองเดือนที่ผ่านมา โลกของฉันไม่มีตัวหนังสือ

มันเริ่มจากเช้าวันหนึ่ง ขณะที่ฉันพยายามเค้นประโยคมหัศจรรย์ออกมาจากกระดูก
ฉันพยายามอย่างที่สุด เพื่อจะเขียนหนังสือ... ใช่ มันเริ่มจากตรงนี้
ทำไมฉันต้องพยายามด้วย ฉันไม่ต้องการแบบนี้ ฉันอยากเริงร่า ฉันอยากเต้นรำขณะที่เขียน มันต้องไม่ใช่การขู่เข็ญ
ฉันปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ทันที
บอกตัวเอง จงรอจนกว่าจะอยากเขียน
แล้วฉันก็เปิด true vision อา..รายการ af5 ถ่ายถอดสดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
นักล่าฝันชายคนหนึ่งกำลังซ้อมเพลง เปลี่ยน ของ ETC โอ ฉันชอบเพลงนี้มาก และนักล่าฝันคนนั้นก็ทำได้ดี
ฉันตามดูคอนเสิร์ตแรกในคืนวันเสาร์
บนเวที เขามีพลังบางอย่างที่ฉันสัมผัสได้ ฉันจำชื่อ และจำ v ของเขาไว้
แล้วทุกเช้า หลังดื่มกาแฟ ฉันก็เปิดทีวีช่องเดิม
มารู้ตัวอีกที... af5 จบซีซัน
ส่วนฉันแทบไม่ได้เขียนอะไรเลย
เหมือนจะน่าเศร้าและไร้สาระ แต่ความจริงก็คือ สองเดือนที่ผ่านมาฉันได้เรียนรู้บางอย่าง
1. แม้ไม่ได้เขียนหนังสือ ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่
2. ชีวิตที่ไม่มีตัวหนังสือ ไม่ได้เลวร้ายนัก

ถึงวันนี้ฉันจึงมองงานเขียนอย่างธรรมดาขึ้น รวมถึงความเป็นนักเขียนของฉันด้วย มันเป็นสิ่งสามัญที่สุดในโลกนี้ และอาจไม่จำเป็นเลยสักนิดสำหรับบางคน ดังนั้นไม่ต้องลำพองนัก และไม่จำเป็นต้องเคี่ยวเข็ญงานอันชาญฉลาดออกมาจากสมองกลวงๆ ของตัวเอง
ไม่ต้องแร่เนื้อตัวเอง ไม่ต้องกระเทาะเข้าไปถึงกระดูก
เพียงแค่เขียนเมื่ออยากเขียน และเขียนอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด



Create Date : 28 สิงหาคม 2551
Last Update : 28 สิงหาคม 2551 10:31:13 น. 5 comments
Counter : 547 Pageviews.

 
ขยันจังน๊า
สู้ๆ



โดย: พลังชีวิต วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:13:33:06 น.  

 
บางครั้งอาจมีบางช่วงที่เราอยากอยู่กับตัวเอง

อยากหยุดทุกอย่าง ไม่ใช่เพราะเหนื่อย หรือขี้เกียจ แต่เพราะอยากให้เวลากับตัวเองในการคิดหรือทำบางอย่าง

คุณพุคงอยู่ในอารมณ์นั้นกระมังคะ

แต่หากกลับเข้าสู่โหมดอยากเขียนแล้วอย่าลืมแวะมาเล่าอะไร ๆ ให้ฟังกันอีกนะคะ


โดย: แค่คนหนึ่งคน วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:15:29:46 น.  

 
เป็นกำลังใจให้ค่ะ


โดย: บางส้มเปรี้ยว วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:16:52:00 น.  

 

สวัสดีครับ มาให้กำลังใจ

“What we really want to do is what we are really meant to do. When we do what we are meant to do, money comes to us, doors open for us, we feel useful, and the work we do feels like play to us.”


โดย: thai me up วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:17:19:23 น.  

 
ไม่ต้องแร่เนื้อตัวเอง ไม่ต้องกระเทาะเข้าไปถึงกระดูก
เพียงแค่เขียนเมื่ออยากเขียน และเขียนอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด





โดย: julapang (jangar ) วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:17:31:32 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

jangar
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




a piece of love เป็นพื้นที่สนทนาออนไลน์ เพื่อแลกเปลี่ยน ทัศนะ ความเป็นไปของชีวิตในทุกด้าน ของ ผู้หญิง 3 คน คือ สุมิตรา จันทร์เงา (แหม่ม) , อุรุดา โควินท์ (พู) และ ปรารถนา รัตนะ (เอ้)

และพร้อมแลกเปลี่ยนกับทุกท่านในทุกมุมมอง ไม่ว่าจะเป็นความรัก ชีวิต ความผิดหวัง สมหวัง ครอบครัว หรือปัญหาใดๆ เพื่อให้ทุกท่านรู้ว่า ในโลกอ้างว้าง มุมนี้เป็นดั่ง ชิ้นส่วนความรัก ความห่วงหา เป็นมิตรภาพแท้ บนโลกออนไลน์ ที่(เขาว่า)เป็นความลวง
Friends' blogs
[Add jangar's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.