|
|
A piece of love Journey
๔ ธันวาคม ๕๑
ขอชิ้นส่วนของความรักให้ฉันบ้างในวันยุ่งๆ เหมือนยุ่งตีกัน ทั้งการงานและหัวใจ ( the busiest day in my life and my heart)
พี่แหม่มคะ
อากาศหนาวแล้วนะคะ พี่แหม่มเป็นยังไงบ้างคะ
ชมพูละจ๊ะ
ที่เชียงรายหนาวไหม
ช่วงนี้ชีวิตยุ่งอีรุงตุงนังพิลึก ด้วยความเต็มใจ นับแต่เอ้เข้ามาสอนประจำที่ รร. รุ่งอรุณ (www.roong-aroon.ac.th ) ในวิชา ภาษาไทยเพิ่มเติม เน้นการเขียนเป็นหลัก ดูแลสำนวน การเขียนของเด็กๆ รวมถึงการเขียนสารคดีนำเสนอ หลังลงภาคสนาม และ ที่นี่ เอ้ยังสอนวิชาการงานการอาชีพ ในกลุ่มที่เลือกเรียน แมกกาซีนด้วย รวมทั้งเป็นหนึ่งในงาน วิจัย โครงการระพีเสวนา โครงการวิจัยที่มุ่งหวังสร้างผลสั่นสะเทือนสังคม เรามีเว็บไซต์ด้วยนะคะ ถ้าต้องการดูรายละเอียดดูได้ที่ //www.rapeesewana.com
เมื่อวาน สถาบันอาศรมศิลป์ ( //www.arsomsilp.ac.th ) อันเป็นสถาบันอุดมศึกษาของ มูลนิธิโรงเรียนรุ่งอรุณ ก็ได้มีการประชุมกับเรื่องการ สื่อสารโครงการระพีเสวนา ที่เอ้ได้มีส่วนร่วมรับผิดชอบ เป็นหนึ่งของฝ่ายสื่อสารโครงการฯ อีกด้วย (อีรุงตุงนังไหมคะ)
ถือเป็นการประชุมกันแบบมาราธอนมาก เพราะรอนักศึกษาสถาบันอาศรมศิลป์ ซึ่งเราขอร้องให้มาช่วยงานกัน งานมี ๑๑ ฝ่าย อาทิ สถานที่ นิทรรศการ ฝ่ายเก็บภาพข้อมูล ฯลฯ (ซี่งปัจจุบันเปิดสอนปริญญาโท ๒ คณะ คือ ศึกษาศาสตร์ การศึกษาแบบองค์รวม (เป็นการเทรนนิ่งครูของรุ่งอรุณนั่นเอง) กับ คณะสถาปัตยกรรมเพื่อชุมชนฯ ) แต่ละกลุ่มมาได้ไม่พร้อมกันท ทำให้การประชุมมีขึ้น ยาวนานตั้งแต่บ่ายๆ ยันมืดเลยค่ะ
ถือเป็นงานใหญ่ของ รร. รุ่งอรุณ และ อาศรมศิลป์ ที่เราทำร่วมกัน ในงานเปิดเวทีครั้งแรก ในวันจันทร์ที่ ๑๕ ธันวาคม ที่ หอเล็ก ศูนย์วัฒนธรรมฯ นี้แหละค่ะ และจะทำต่อเนื่องไปถึงปี ๒๕๔๔ เลยค่ะ
แต่ในวันที่ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๕๑ จะเป็นวันเปิดตัว หนังสือของเรา ในวันนั้นเอ้จะลางานไปเลยค่ะ เพื่อพักสมองสักวันนึงด้วย หวังว่า พู กับพี่แหม่มคงมีเวลาให้เราได้นั่งคุยกันสักทีนะคะ ชวนพี่อาทรด้วย ดีไหมคะ
แล้วเอ้ยังมีเรื่องเล่า เพราะหลังได้มีส่วนร่วมเดินทาง กับคณะนักเรียน ม ๕ ของรุ่งอรุณ ไปเวียงจันทน์ และเมื่อวานเอ้มีโอกาสได้เข้ารับฟังสิ่งที่นักเรียนได้รับจากการเยือนลาว ฟังแล้วอึ้ง อาทิ
การเปลี่ยนความที่เราเคยต่อว่า ลาวจัง หรือการใช้ คำว่า ลาว ในความหมายที่ไม่ดี ซึ่งเด็กจะสื่อออกมาในละครด้วยค่ะ --- เรียกว่าจะเป็นการกระชับความสัมพันธ์ไทย-ลาว โดยเด็กๆ เลยก็ว่าได้
หรือ ประเทศสังคมนิยมแบบลาว ดูดีกว่าประเทศเราอีก จึงมีคำถามใหญ่ว่า เสรีภาพ ดีจริงหรือเปล่า
หรือ เด็กคนหนึ่งที่ตามดูสถิติการใช้ไฟ ของ ไทยและลาว เธอได้พบว่า ลาวผลิตให้ไทยใช้
และไทยใช้ไฟฟ้ามากกว่าที่เราผลิตได้ ขณะที่ลาวใช้ไฟฟ้านิดเดียวเอง จึงเกิดคำถามที่ว่า เราใช้เกินกว่าที่เราผลิตได้ เพราะอะไร และทำไม
เหล่านี้ ถือเป็นตัวอย่าง ประเด็นใหญ่ๆ แล้วยังมีเรื่องการมองย้อนกลับมายัง ศิลปะของเรา อาทิ โขน ที่เราไม่สนใจ หรือการนุ่งซิ่นของคนลาว ที่รัฐบาลส่งเสริม และภาคภูมิใจ อีกต่างหาก
และ ตัวเอ้เองก็เก็บได้มาทั้งสารคดี ทั้งภาพถ่ายมาส่งประกวดได้หลายงานทีเดียวค่ะ ถ่ายแหลก อีกทั้งยังเขียนบทกวีได้มาอีกหลายๆ ๆๆ บท มากกๆ เขียนที่ตู้เสบียง ตู้นอน แขวง บอริคำไซ ริมโขง
ชีวิตสนุกมากค่ะ แล้วยังเจอใครบางคนน่ารักมาก ๆ ค่ะ ทำเอาหัวใจหวั่นไหวพิกล
เห็นไหมคะพี่แหม่ม ว่าช่างเอ้ยุ่งและวุ่นวายจริงๆ
แต่ขอสัญญาต่อหน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ว่า ๑๖ ธันวาคม เคลียร์คิว ให้พี่แหม่มและพู และประพันธ์สาส์นค่ะ
คิดถึงนะคะ
เอ้
| Create Date : 10 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 10 ธันวาคม 2551 10:38:56 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 366 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: KnightWin  วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:12:38:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
a piece of love เป็นพื้นที่สนทนาออนไลน์ เพื่อแลกเปลี่ยน ทัศนะ ความเป็นไปของชีวิตในทุกด้าน ของ ผู้หญิง 3 คน คือ สุมิตรา จันทร์เงา (แหม่ม) , อุรุดา โควินท์ (พู) และ ปรารถนา รัตนะ (เอ้)
และพร้อมแลกเปลี่ยนกับทุกท่านในทุกมุมมอง ไม่ว่าจะเป็นความรัก ชีวิต ความผิดหวัง สมหวัง ครอบครัว หรือปัญหาใดๆ เพื่อให้ทุกท่านรู้ว่า ในโลกอ้างว้าง มุมนี้เป็นดั่ง ชิ้นส่วนความรัก ความห่วงหา เป็นมิตรภาพแท้ บนโลกออนไลน์ ที่(เขาว่า)เป็นความลวง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
