เพราะเป็นเธอ 59 ....

หลังจากที่คนของเราได้เข้าไปส่งดอกไม้ให้พนักงานโรงแรมแล้ว ทีมซี ที่ได้ไปเตรียมกล้องเพื่อจะเก็บรูป ที่อาจได้ รูปที่น้องเจอดอกไม้แก้วสิบแก้วดอกจากเรา แล้วจะมีอาการให้เราแอบยิ้มหรือยุบเผ่า
ทันใดนั้น!! ขบวนนักล่าฝันทั้ง สิบสามคน (ตัวเลขน่ากัวนะ) ก็เดินเข้ามาในล็อบบี้ของโรงแรม...ทั้งเราและผู้ปฎิบัติ ต่างวิ่งวุ่น เพราะตกใจตื่นเต้นที่เห็นน้องมาโดยไม่รู้ว่าเราจะเครซี่น้องๆขนาดนี้ เตรียมรับไม่ทัน 5555ทันทีที่เราตั้งลำได้ เจ้าหน้าที่พุ่งตรงปที่น้อง 59 ยืนรอเช็คอิน โดยไม่นำพาว่า ตะเองจะตกเป็นเป้าหมายจากสายตาใคร.........ช่างกล้าเนอะพี่น้อง...ช่อดอกไม้ที่ไปเหมาตลาดมาจากเมืองหอยหย่าย จนหมด...ถูกยื่นให้น้อง 59 สุดที่รักโดยสาวฬต้ที่ไม่ได้สังกัดเผ่า 59 จากเธอขออาสาปฎิบัติภารกิจครั้งนี้ด้วยจิตใจที่หวังผลว่าจะได้ใกล้ชิดน้องกระต่ายตัวสดๆเท่านั้นเอง...ให้น้อง5 ตามด้วยน้องเก้า จากเผ่า 59ค่ะ ข้อความนี้ ทำให้ น้อง 59 ทั้งสอง ถึงกับสบตากันนิ่งอึ้ง มีคำถามมากมายในแววตาทั้งสองคู่......คาดว่า น้องไม่รู้จักเผ่า 59 ณ พันทิพอย่างแน่นอน 55555...

น้องพึมพำเกือบพร้อมๆกันในทำนองว่า ...ทำไมได้เหมือนกันเลยล่ะ ทั้งของพี่ก้อ กะ น้องมิ้นแถมได้แค่สองคนเท่านั้นเอง... (สายลับกระซิบว่า น้องมองตากันด้วย ฮ่าๆๆ ) เมื่อน้องทั้งสองพลิกดูการ์ดที่เราแนบมาด้วย น้องมิ้นยิ้มออกมาอย่างขำๆหรืออาจจะเขินๆ เพราะเรายังเห็นน้องห้า ยิ้มเปื้อนบนใบหน้าเสมอ ...ที่น้องยิ้มเพราะน้องมิ้นเคยเจอ เจ้าหน้าที่ระดับสูงประจำเผ่า นั่นคือ น้องฝ่ายการจัดการผู้ที่เลื่องชื่อที่สุดในเผ่า....น้องชาวเผ่า บอกน้องว่า มาจากเผ่า 59 ณพันทิพ น้องก็ร้องอ๋อ ...สงสัยแอบมาสืบดูว่าพวกพี่จะทะลึ่งเกินไปรือป่าว ใช่มั้ยคะ ....
ส่วนพี่ก้อทำหน้า หยิ่งๆนิ่งๆตามสไตล์ของเขา (น้องชาวเผ่าบอกว่า หน้าน้องดูเข้มขึ้นมากกว่าเดิม แต่ยังเก็บอาการได้ดี ) น้องขอบคุณเจ้าหน้าที่ของเรา ตอนนี้ เราขอข้ามไปนิดหน่อยว่า จะเป็นอย่างไร....เพราะต่อไปมันละเอียดเกินกว่าที่จะเล่าได้ (ที่จริงข้าพเจ้าลืมรายละเอียดตอนนี้ ฮ่าๆๆ) ขอย้อนมาเล่าความเดิมที่ สมาชิกระดับสูงของเผ่า 59 เคยนำมาเล่าจนเป็นตำนานที่ต้องบันทึกไว้ใน ประวัติศาสตร์ชาวเผ่า 59 แล้ว คุณแม่เคยฝากเพื่อนช่วยเตือนน้องสาวของเราเรื่องทานยาของน้องกับพี่ๆหลายคน แต่ผู้ที่เราจับตามองมากที่สุดคือ พี่ชายคนนั้นของน้อง คนที่คนของเราบอกว่า ทั้งคอยเตือนเรื่องกินยา ทั้งเรื่องเป็นห่วงน้องทุกย่างก้าว....เช่นเดินระวังนะตรงนี้มันต่างระดับ หรือมันลื่น เพราะว่า พอได้ยินพี่ชายแสดงอาการเกินคำสั่งคุณแม่ สายของเราก็หูอื้อ ตาลาย เก็บอาการของพี่ชายคนนั้นไม่ทันทำให้ ไม่สามารถจับใจความได้ต่อมา ได้แต่เดินลอยๆผ่านไปตั้งเรดาร์ใหม่....ยิ่งเห็นพี่เพื่อนซี้ยืนบ่นๆงงๆอยู่ให้ห้องอาหารคล้ายๆว่า ...มันจะรอไรว่ะ....หา หูผึ่ง ทำงานต่อเด๋วไม่มีไรไปฝากพี่ๆที่เผ่าตั้งสติหน่อยเรา...สายตาเบือนไปจับสังเกตพี่เพื่อนซี้..ที่ยืนรอตรงนั้น...ใช่ พี่ชายคนนั้นยืนรอใครสักคนที่นี่ ....รอใครนะ ...ต้องนั่งใกล้คนนี้ป่าวนะ

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2549 Last Update : 3 กันยายน 2550 20:23:42 น. Counter : 471 Pageviews.		8 comments
Share Tweet