รอยยิ้มของเธอ 

วันเวลาทำให้ฉันได้รู้จักเธอมากขึ้น 

ได้รู้จักทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีเราต่างเคยพูดคุยกันมาแล้วมากมายจนมาถึงวันนี้

วันที่ฉันได้รู้จักเธอมากขึ้นได้เห็นในเกือบทุกๆด้านของเธอ 

มีทั้งด้านความสุข ด้านความทุกข์ ด้านความเศร้า

หลายๆมุมนั้นที่ฉันได้มองเธอจากมุมนี้

ฉันได้เห็นรอยยิ้มของเธอในวันที่เธอมีความสุข เธอยิ้ม เธอหัวเราะในแบบของเธอ

ฉันได้เห็นน้ำตาของเธอในวันที่เธอมีความทุกข์ แววตาเธอดูเศร้าการกระทำเธอดูมัวหมอง เธอใช้ชีวิตแบบไร้จุดหมายเหมือนดั่งร่างกายที่ไร้วิญญาณ

ฉันได้เห็นอารมณ์ลึกๆของเธอทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยแสดงมันออกมาเธอบอกกับฉันว่ามันเป็นอาการที่เกิดขึ้น

เป็นครั้งที่2 ครั้งแรกมันเกิดขึ้นเมื่อตอนที่เธออยู่ ป.2 เวลาผ่านมาเนิ่นนานแต่เหมือนมีใครมาเปิดกรงอารมณ์เธอขึ้นมาอีกครั้ง

อารมณ์ของเธอแสดงออกโดยการทำร้ายข้าวของ ทำร้ายตัวเอง แต่เธอไม่ทำร้ายคนที่เธอรักเธอปลดปล่อยโดยการที่เธอทำร้ายตัวเอง เธอเจ็บ เธอปวด เธอทุกข์ทรมาน 

ฉันมองเห็นแววตาของเธอ แววตาของความเจ็บปวด แววตาของคนดื้อรั้นที่เจ็บแต่กลับไม่จำ แต่ฉันว่าเธอไม่ได้เพราะฉันก็เป็น

ฉันเปิดโอกาสให้ใครต่อใครมาทำร้ายจิตใจฉันได้ซ้ำๆโดยที่ฉันไม่เคยคิดที่จะโกรธเขาคนนั้นเลย

แต่ต่างตรงที่เราแสดงอาการของเราออกมากันคนละแบบ หรืออาจจะเหมือนกันในบางสิ่ง 

อย่างเช่น ที่เราเจ็บแต่เราจะเก็บมัน ฉันไม่เคยแสดงอาการอะไรออกไปอาจเหมือนเป็นคนที่ไม่รู้สึกอะไร แต่ไม่เลย 

นั่นคือการแสดงอารมณ์ของฉัน ฉันโอเคฉันรับมันไหวฉันจะเอ็นจอยไปกับมันใช่และเธอต้องเอ็นจอยไปกับฉันเอ็นจอยไปกับการใช้ชีวิต 

เธออย่าลืมสิว่าโลกนี้ไม่ได้มีแค่เขา ออกมาออกมาจากความรู้สึกเหล่านั้นฉันพร้อมจะยืนอยู่ข้างๆเธอเอง

เธอรู้มั้ย... ว่ามุมที่เธออ่อนแอมันไม่น่ามองเลยมันชั่งหน้าเศร้าหมองยิ่งนัก ฉันอยากเห็นเธอยิ้มนะที่รัก <3