30402 ไปพัทยาต่อกันนะ (ภาค2)

"ความสุขของมาร คือการทรมานผู้คน"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

หุบเขาคนโฉด, หมู่ตึกมารสำราญ, พัทยา(ภาค2)
zOOmzerO, Violent Valley, Diary, Pattaya (PART 2)

ไปทะเลกันต่อ(พัทยา ภาค 2)

มาชวนหนีร้อนไปเที่ยวทะเลเมืองชล บนชายหาดจอมเทียน อีกที

Link ไปที่ blog ก่อนหน้านี้ 30319 Pattaya ตอนที่ 1

Link ไปที่ blog ต่อไป 30414 Pattaya ตอนที่ 3

Create Date : 02 เมษายน 2553

Last Update : 17 มิถุนายน 2554 19:15:10 น.

27 comments

Counter : 1749 Pageviews.

ก่อนจะเชียร์พัทยา มองภาพมุมกว้างกันก่อน

"ทะเลงาม ข้าวหลามอร่อย อ้อยหวาน จักสานดี ประเพณีวิ่งควาย"

เป็นคำขวัญของจังหวัดชลบุรี
เมืองที่อยู่ห่างจากกรุงเทพฯแค่ 60 - 80 กม. ขึ้นอยู่ว่าจะมาทางไหน และจากส่วนไหนของกรุงเทพฯ

ทะเลงาม นั้นเชื่อ เพราะเคยไป แหลมฉะบัง อ่าวอุดม อ่างศิลา บางแสน พัทยา หาดจอมเทียน หาดดวงพระจันทร์ บางเสร่....

ข้าวหลามอร่อย ก็เชื่อ เพราะเคยทานมาแล้วที่ หนองมน อร่อยจริงๆ

จักสานดี ก็เชื่อ เพราะเมื่อก่อนต้องไปซื้อตะกร้า ฝาชี ที่พนัสนิคม คนรุ่นใหม่ไม่เคยซื้อของดีเมืองชลแนวนี้กระมัง

ประเพณีวิ่งควาย อันนี้ไม่ค่อยชอบ ไม่เคยไปดู ทำใจให้คิดไม่ได้ว่าเป็นประเพณีสร้างความสามัคคี เพราะใจมันสงสารสัตว์
แถมปีก่อนยังมีคนโดนควายขวิดตายอีก น่ากลัวจัง เค้ากลัวอ้าาาา

ผมว่าจะน้อยไปกระมัง สำหรับ คำนิยามของชลบุรี
แล้วเรื่อง สับปะรด เรื่องวัด หรือ เรื่องสถานที่ท่องเที่ยว หละ
ความประทับใจยังมีมากมายเกินบรรยายเชียวนะ เพราะ
ได้เคยไปไหว้พระพุทธบาทที่เขาบางทราย มองเห็นตัวเมืองข้างล่าง (อยู่ก่อนถึงตัวเมืองชลฯ)
ได้เคยไปซื้อครกหิน หินลับมีด ตุ๊กตาหินแต่งสวน เห็ดหิน ฯ ที่อ่างศิลา
ได้เคยไปซื้ออาหารทะเลสดๆที่ตลาดอ่างศิลา เอามาปิ้งๆย่างๆที่บ้าน
ได้เคยไปทานอาหารที่อ่างศิลา แหลงฉบัง บางแสน พัทยา เหนือกลางใต้ จอมเทียน .... อร่อยๆทั้งนั้น
ได้เคยไปดูสาวประเภทสองโชว์ทั้งสองที่ ชอบหมดทั้งสองที่
ได้เคยไปซื้อเครื่องจักสานและไข่ไก่สดที่ตลาดเครื่องจักสารเมืองพนัสนิคม
ได้เคยไปทานก๋วยเตี๋ยวเป็ดร้านดังที่สุดในเมืองพนัส ชื่อ เลิศรส พวกปาก คอ ปีก ต้ม อร่อยมาก
(เรื่องร้านอาหารที่เมืองชล ต้องขอนอนนึกหลายวันเพราะไปมาตามเขาบอกเยอะมากๆ)
ได้เคยไปสวนเสือศรีราชา อาหารราคาฝรั่งเลยนะ
ได้เคยไปอุทยานหินล้านปี และฟาร์มจระเข้พัทยา น่าเที่ยวดี
ได้เคยไปอันเดอร์ วอเตอร์เวิลด์ พัทยา เหมือนๆที่พารากอน แต่ที่พัทยาแอร์ไม่ค่อยเย็นเลย
เมื่อก่อนเงินทองยังหาไม่ได้คล่องเลยต้องไปดูสัตว์สต๊าฟที่ ม.บูรพา ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังไปดูเป็นบางทริ๊ปเหมือนกัน
ได้เคยไปทานสับปะรดศรีราชา หวานฉ่ำ ซื้อแถวริมถนน ขากลับเข้ากรุงเทพฯ
ได้เคยซื้อเปลือกหอยที่บางแสน มาห้อยจนเต็มบ้าน ซื้อปลาปักเป้าพองลมมาด้วยนะ
ได้เคยไปไหว้พระที่เกาะลอย, เขาสามมุข, อ่างศิลา, ศรีราชา, ...
ได้เคยไปดูภาพพระใหญ่บนเขาชีจรรย์
ได้เคยไปไหว้พระวัดญานสังวรวราราม
ได้เคยไปเล่นน้ำที่หาดนางรำ สัตหีบ เป็นเขตทหารเรือ
ได้เคยขึ้นเรือรบหลวงจักรีนฤเบศร ท่าเรือจุกเสม็ด
ได้เคยไปดูสถานเพาะพันธ์เลี้ยงดูเต่าทะเล
ได้เคยขึ้นไปบนเขาพระตำหนัก พัทยา
ได้เคยไปเที่ยวสวนนงนุช ต้นไม้เยอะดี แต่ก็ยังร้อนตับแทบแตก
ได้เคยไปนั่งเรือดำน้ำดูก้นทะเลขุ่นๆ เรือภิรมย์ วิมานใต้ทะเล
ได้เคยไปเที่ยววัดวิหารเซียน (อเนกกุศลศาลา)
ได้เคยไปเล่นน้ำที่พัทยาปาร์ค แต่นานมากแล้ว

เขาว่าที่สัตหีบยังมีหาดอีกหลายแห่ง เช่น หาดนางรอง หาดเตยงาม หาดเทียนทะเล ยังไม่เคยไปเลย
เขาว่าหาดทรายแก้ว ที่เกาะเสม็ดสวยมากจริงหรือเปล่านะ เราจะพาใครไปค้างคืนดีนะ
เขาว่าที่เกาะแสมสาร เกาะขาม ก็น่าไป แต่ยังไม่เคยไปเลย
อยากไปเกาะล้าน ไม่เคยไป
อยากไปริบลีส์ เวิลลด์ ฯ ไม่เคยไป
อยากไปดูปราสาทสัจธรรม
อยากไปดูอุทยานสามก๊ก
อยากไปเมืองจำลอง(ตอนกลางคืน)
ไม่เคยไปน้ำตกชันตาเถร ตอนนี้อยากไปมาก อากาศมันร้อนจัง
ไม่เคยไปสวนสัตว์เปิดเขาเขียว และก็ไม่ค่อยอยากไป ว้า...
ไม่เคยไปเกาะสีชัง แต่เห็นเขาว่าน่าไปมาก ใครไม่กลัวทะเลบ้าง?

ขอส่งท้ายด้วยรายชื่อบุคคลมีชื่อ และทำชื่อเสียงให้กับเมืองชล ได้แก่
- อุทัย พิมพ์ใจชน
- สมชาย คุณปลื้ม (กำนันเปาะ)
- สนธยา คุณปลื้ม
- สด จิตรลดา
- โน๊ต อุดม แต้พานิช
- พล ต.อ. ธานี สมบูรณ์ทรัพย์
- จอห์น อิสรัมย์
- ประภาส ชลศรานนท์
- จอห์น ดีแลน
- เดือนวาด พิมวนา
- ชาตรี ศรีชล
- บุญพิทักษ์ จิตต์กระจ่าง
- ชลธี ธารทอง หรือ สมนึก ทองมา

โดย: zoomzero

วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:14:36:56 น.

ฮาโหล ๆ อารัยกันคะไปพักร้อนที่พัทยา น๊าน นาน แระ ป่านนี้ยังไม่กลับกรุงเทพฯ อีกเหรอคะ กลับมาได้แล้วน้า คิดถึง งิงิ ^_^

โดย: นู๋ Beee น้องสาวจอมแก่น (http://beee.bloggang.com) IP: 125.24.156.217 วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:15:06:05 น.

หวัดดีวันเสาร์ค่ะเฮีย
วันนี้วันแฟม..แล้วจินะคะ
เที่ยว ทาน ให้สนุก มีความสุขมาก ๆ นะคะ
ปล. เง๊อ..เลยอยากทานเย็นตาโฟมั่งเลยอ่ะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:6:46:42 น.

หวัดดีวันอาทิตย์ค่ะเฮีย..
ตื่นยังคะ...วันนี้มินปฏิบัติภารกิจลูกกตัญญูค่ะ
พาแม่ไปหาหมอเสร็จ ไปเอาชุดที่ดิโอลด์สยาม (ชุดแม่นั่นแหละค่ะ)
เฮ๊อ..ไม่รู้จะเข้าเมืองแล้วมีปัญหาไรป่าวอ่ะ...
ปล. มีความสุขกับวันพักผ่อนอีกวัน นะคะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:7:37:58 น.

วันนี้ไม่อยากไปไหนเลย
กลัวออกไปได้
แต่หาทางกลับเข้าคอกไม่ได้ มออออออ
555

โดย: zoomzero

วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:10:34:38 น.

ชลบุรี แบบมีสาระ

ชื่อเสียงของจังหวัดชลบุรีนั้น ใครไม่ทราบ ก็ไม่ต้องมาจับเข่าคุยกันแล้วหละ ไปๆไกลๆเลย อารมณ์เสียยะ
แต่หากว่าใครไม่เคยไป อันนี้ไม่ว่ากันนะ
พี่น้องครับ คนเราทำไมต้องไปมันหมดทั้ง 70 กว่าจังหวัดด้วย
เอาแค่ไปแล้วเรามีความสุขก็พอเพียงแล้วนิ

ถ้าคุยกันแบบซีเรียสๆ
ชลบุรี่ก็คือ เมืองใหญ่ทันสมัย ที่อยู่ในอ่าวไทย ซึ่งอยู่ในภาคตะวันออกของประเทศไทย
(บางคนอาจจะงงว่าประเทศไทยมีภาคตะวันออกด้วยหรือ?? แล้วภาคตะวันออกเฉียงใต้หละ มีหรือเปล่า??)
ขออนุญาตเรียกชลบุรีว่าเมืองชล ตามคำเรียกที่ติดปากของหลายๆคน
เมืองชลเป็นเมืองท่องเที่ยวเพราะมี บางแสนและพัทยา (ลืมสัตหีบ ไปได้บังไง?)
เมืองชลเป็นเมืองท่า เพราะมีท่าเรือแหลมฉบัง
เมืองชลเป็นเมืองอุตสาหกรรมการผลิต เพราะมีโรงงานมากมาย เช่น
สหโคเจน (ชลบุรี), สยามบรรจุภัณฑ์ชลบุรี, อำนวยยนต์ เอ็นจิเนียริ่ง, สยามเอทีอุตสาหกรรม,
เอ็ม ซี ซี อินดัสเทรียลฯ, อีสเทิร์น ซีบอร์ด เอนไวรอนเมนทอลฯ, สหชลผลพืช, ไทยซีทเบลท์, ฯลฯ
เพื่อนผมมีโรงงานมันสำปะหลังอยู่พนัสนิคม ไปนอนบ้านเขาทีเมากลิ่นมันเน่าๆเปรร๊ยวๆ เหมือนดื่มเหล้าทั้งคืน

แต่เอาเข้าจริงๆ คนทั่วๆไป มักจะไม่รู้จักเมืองชลดี
เพราะชอบพูดถึงแหล่งท่องเที่ยว มากกว่าเอ่ยชื่อจังหวัด
บางท่านกลับไปรู้จัก บางแสน มีบังกะโลและที่พักราคาถูก มากกว่าอย่างอื่น
พัทยา เป็นที่น่าเที่ยวมีคนต่างชาติเยอะ อาหารดี โรงแรมทันสมัย
หนองมน มีข้าวหลามอร่อย ของแห้งจากทะเล น่าซื้อเป็นของฝาก
แม้คำถามง่ายๆว่า เมืองบางปลาสร้อย อยู่ตรงไหนของประเทศไทย ยังมีคนตอบไม่ได้เลย 555

ไหนๆ เข้ามาเว้าเล่าเรื่องเมืองชล ก็ขอแถมอะไรต่อมิอะไรเสียหน่อย อาจจะเหมือนเลื่อนลอยนะ
ก็คนมันโฉดนี่ อย่าหวังว่าจะได้อ่านเรื่องพัทยาง่ายๆ

เมืองชลมีการแบ่งออกเป็นเขตการปกครองระดับอำเภออยู่ 11 อำเภอ
อำเภอที่ติดชายทะเล ไล่เรียงลงไปได้แก่ อ.เมือง (หา...มีชายหาดในเมืองชลด้วยหรือ???),
อ.ศรีราชา, อ.บางละมุง, อ.สัตหีบ (จำไว้นะ สัตหีบ ไม่ใช่อยู่จังหวัดระยอง)
และมีอยู่อำเภอหนึ่งอยู่ในอ่าวไทย หรือกลางทะเล คือ อ.เกาะสีชัง (น่าจะเอาไปทายปัญหาชิงรางวัลนะ)

ในเมืองชลมีมหาวิทยาลัยอยู่หลายแห่ง ดังนั้นใครอยากหนีพ่อแม่ไปเรียนเมืองตากอากาศ 4 ปี
ก็ต้องมาดูว่าจะรู้จัก ม. เหล่านี้หรือเปล่า อะ มาดูกัน
ม. เกษตร วข.ศรีราชา,
ม. เทคโนฯราชมงคลตะวันออก วข.บางพระ,
ม. ธรรมศาสตร์ ศ.พัทยา,
ม. บูรพา วข.บางแสน,
ม. มหามงกุฎราชวิทยาลัย ศก.ชลบุรี,
ม. ศรีปทุม วข.ชลบุรี,
ม. เอเชียน

นอกจากนี้ก็ยังมีพวกสถาบันและวิทยาลัยอีกหลายแห่งด้วย เช่น
สบ.การพลศึกษา วข.ชลบุรี, ว.การสาธารณสุขสิรินธรฯ,
ว.พยาบาลบรมราชชนนีฯ, ว.มหาดไทย, ... ฯ

สำหรับท่านที่เอาแต่เที่ยวอย่างเดียว ผมมีอะไรมาเรียนให้ทราบอีกเรื่อง
คือว่า เมืองชล ในวันนี้ เขามีชื่อเสียงอีกเรื่อง คือ เรื่องทีมฟุตบอลระดับพรีเมียร์ลีก ซึ่งเป็นบอลอาชีพครับ
เขามี 3 ทีมร้อนแรงมาก คือ สโมสรฟุตบอลชลบุรี,
สโมสรฟุตบอลพัทยายูไนเต็ด
และสโมสรฟุตบอลศรีราชาสันนิบาตฯ
แน่นอนดูบอลเฉยๆไม่มัน ต้องมีการพนันเข้ามาด้วย
ดังนั้นจึงมีนักศึกษาหันมาทำอาชีพเดินโพยบอล คู่ไปกับพวกเพื่อนที่แทงบอล
สรุปแล้วก็เรียนไม่ใคร่จบกันหรอก เผลอๆต้องหนีหนี้พนัน กลับมาเหยียบเมืองชลไม่ได้
ดังนั้นขอวิงวอนว่าใครไปเรียนหนังสือในจังหวัดดีๆแบบนี้ อย่าเข้าไปยุ่งเรื่องการพนันเลย
แค่เรื่องสถานบันเทิงยั่วยุกามรมร์นี่ก็เรียกว่าขั้นน่ากลัวอยู่แล้ว
เออ..ตกลงไปเรียนหนังสือที่เมืองชลจะดีหรือเปล่านะ?

เฮ้ย...หัวข้อว่าไปพัทยา แต่ จขบ. เอาเรื่องฟุตบอลมาเล่า สงสัยจะเมาเหล้าขาวกระมัง
อันนี้ ต้องกราบแทบทรวงอกของท่านนะครับ ปี๊บๆ (เสียงเพจเจอร์ มิใช่เสียงมือปลาหมึกแต่อย่างใด หุหุ)
คือว่า ถ้าท่านไปทานอาหารในเมืองชล ท่านอาจจะงงว่าทำไมเขาต้องมีจอทีวีแบบโปรเจคเตอร์กันมากมาย
ตกลงคนมาดื่มสุรายามดึก เขาไม่หิ้วสาวๆมาเป็นเพื่อนดื่มกันแล้วหรือ
คำตอบนั้นผมไม่ทราบ แต่แค่จะบอกว่า คนเมืองชลเขาชอบดูกีฬาบอลกันมาก
โดยเฉพาะเจ้าของร้านอาหาร นี่แหละตัวดี เป็นแฟนบอลของจังหวัดตัวเองกันแทบทั้งนั้น
ผมไปพัทยามาคราวนี้ก็หายงงเพราะไปถามเจ้าของร้านว่า ทำไมแต่งร้านเหมือนหันหน้าตรงข้ามกับทะเล
ลูกค้าหันก้นให้ทะเล แปลกใจเป็นยิ่งนัก
เขาก็บอกว่า ใครอยากได้บรรยากาศทะเล ก็มีเก้าอี้บนฟุตบาทริมชายหาด อันนี้ทำให้อยู่แล้ว
แต่ถ้าใครอยากดูบอลก็เข้ามาด้านในร้าน หรือบางร้านก็ทำเป็นสวนอาหารเล็กๆ เป็นมุมน่ารักๆ
ที่ต้องเป็นสวน เพราะลมทะเลแรงมาก ต้องเอาต้นไม้บังลม มิเช่นนั้นจอหนังอาจจะปลิวเป็นว่าว

ปล. น้องบี
เมืองกรุงฯร้อนและหวาดเสียว ไปทะเลนี่แหละดีแล้ว

โดย: zoomzero

วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:11:55:40 น.

หวัดดีวันจันทร์ค่ะเฮีย
เริ่มต้นวันแรกของสัปดาห์ ด้วยความสดชื่น นะคะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:8:57:07 น.

หวัดดีวันจักรีค่ะเฮีย
มีความสุขมาก ๆ นะคะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:7:09:56 น.

^_^

โดย: นู๋ Beee น้องสาวจอมแก่น (http://beee.bloggang.com) IP: 124.122.23.130 วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:13:36:41 น.

สวัสดีค่ะพี่ซูม

ชวนเที่ยวทะเลตอนนี้เหมาะเชียวค่ะ หน้าร้อนปีนี้ร้อนจัดได้ใจจริง ๆ รู้สึกว่าอากาศจะร้อนขึ้นทุกปี แถมช่วงนี้สถานการณ์บ้านเมืองก็จวนจะเลือดเดือดแล้ว พอแวะมาดมกลิ่นทะเลที่บล๊อคพี่ซูมแล้วค่อยเย็นกายเย็นใจขึ้นหน่อย

บล๊อคนี้ข้อมูลเพียบ ได้ความรู้แบบเต็ม ๆ เหมือนเคย อ่านดูแล้ว เมืองชลนี่มีสถานที่ท่องเทีี่ยวเยอะมากเลยนะคะ คุณพี่ไปเที่ยวจนปรุเชียว น้องเคยไปแค่ไม่กี่หนเอง ส่วนใหญ่ก็จะไปซ้ำ ๆ ที่กัน อ้อ มีที่ไปบ่อยหน่อยคงเป็นตอนเช็งเม้ง ไปไหว้บรรพบุรุษแล้วก็เลยไปเที่ยวต่อ แต่หลัง ๆ ไหว้เสร็จก็กลับบ้านเลยเพราะกลัวรถติด

อากาศร้อนแบบนี้ คุณพี่ระวังสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: haiku

วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:21:53:46 น.

Have a nice Wednesday kha p'zoom
many many happy naka

โดย: มินทิวา

วันที่: 7 เมษายน 2553 เวลา:5:13:48 น.

อ้า.....ห้อออย !!! (500)
ไปอยู่ในที่ไม่มีคอมฯใช้มาหลายวัน เหงาเหลือเกิน
อ้อ...ไม่ใช่แถวหน้าห้างเวิลด์เทรดเซนเตอร์หรอกครับ
เพราะคนที่บ้านเขาบอกว่า
ถ้าไป ก็จะไม่มีใครตามไปเก็บซากกลับมาหรอก ถ้าโดนแก็สน้ำตา ขาขาด หุหุ

มีหลายเรื่อง เล่าสามวันสามคืนไม่หมด เอาเรื่องใกล้ก่อน เดี๋ยวจะลืม

เมื่อวานต้องจัดงานสงกรานต์ครอบครัวเฉพาะกิจ
คือไปวัด ทำบุญกระดูกบรรพบุรุษ ถวายอาหารพระ บังสกุล ฯ
แล้วก็รดน้ำผู้ใหญ่ที่วัดกันเลย เพราะหลายครอบครัวลงความเห็นว่า
ถ้ารอวันที่ 13 อาจจะเดินทางกันไม่สะดวกโยธิน คงมากันไม่ครบหน้า
เลยกำหนดวันขึ้นมาเองตามใจพวกฉันกันไปเลย
จบไปหนึ่งเรื่อง

ส่วนวันนี้ไปหามดหาหมอมา (ไปตามนัด)
หาหมอเสร็จ ผลออกมาโอเค ด้วยความดีใจบวกความซ่าส์
เลยขับรถไปเซอร์เวย์วัดม่วง อ่างทอง เขาว่ามีพระองค์ใหญ่มากๆๆๆๆ

ไปไม่ยาก ออกไปทางอยุธยา แต่ไม่เข้าซ้าย เลยไปหน่อยก็มีป้ายบอกเข้าอ่างทอง
เข้าเมือง ตรงๆๆๆ เลี้ยวซ้ายแยกสุดท้าย
วิ่งไปอีกหน่อยเลี้ยวขวาเหมือนจะวกกลับเข้าสุพรรณ
วิ่งโค้งๆๆซ้าย ไปเจอสามแยก เข้าถนนวิเศษชัยชาญ
วิ่งไปอีก 3 กม. เห็นพระองค์ใหญ่อยู่กลางทุ่งนาซ้ายมือ นี่แหละวัดม่วง
อากาศร้อนมาก คราวหน้าต้องเอาถุงเท้าไปด้วย เพราะพื้นเป็นหินอ่อน
ทานอาหารกลางวันร้านชื่อ นิรมิต เขาดังเรื่องขนมเชลล์ชวนชิมบายอาหม่อมถนัดศรี
แต่เรื่องอาหารก็อร่อยไม่เบา ร้านอาหารอยู่เลยวัดไปประมาณ 4 กม. วิ่งเข้าไปในตลาด
ในซอยวัดนางใน ไปไม่ยาก
ขากลับลองแวะเข้ามหาวิทยาลัยสงฆ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
ไปยากนิดหน่อย แต่สวยมาก มีพระบรมสารีริกธาตุ มีพระจำลองหลวงพ่อโสธร(องค์ใหญ่มาก)
มีรูปปั้น ร.5 มีพระอุโบสถกลางน้ำ ที่ยังสร้างไม่เสร็จและก็ไม่ทราบว่าจะเสร็จเมื่อไหร่
เพราะเห็นคนงานตั้ง 2 คนกำลังทำงาน ใครไปดูก็ช่วยซื้อน้ำซื้อขนมแม่ค้าสาวสวยที่ตั้งร้านเล็กๆอยู่หน้าโบสถ์ด้วยนะ
เพิ่งเคยดื่มน้ำอาซีขวดพลาสติก ราคา 10 บาท (น้ำอัดลมยี่ห้อ RC นะ ไม่ใช่น้ำผักรักษามะเร็ง)
กลับมาบ้าน ขนมเต็มไปหมดเลย อยากแบ่งใครซักคนจัง
ไว้เอารูปขนมมาอวดนะ 555

อ้าว...ไม่ได้ไปทะเลเลยฮิ

ปล. ช่วงนี้ใช้ทางด่วนบ่อยมาก ยิ่งตอนกลางคืน เห็นไฟแว็บๆ อ้อ...รถทหาร
ส่วนช่วงรอยต่อตามต่างจังหวัดก็มีด่านตรวจเยอะดี อุ่นใจจัง

โดย: zoomzero

วันที่: 7 เมษายน 2553 เวลา:18:22:50 น.

กลับมาที่เรื่องไปทะเลกันต่อ

การเลือกชุดว่ายน้ำให้แฟนสาว(ของผม)

เทคนิคธรรมดาๆที่ไม่ธรรมดา (เฮ้อ...งง) ในการเลือกชุดว่ายน้ำสำหรับคุณผู้หญิง
อ้างอิงจาก women.thaiza.com และไอเดียของกระผมเองด้วย

- สาวลำตัวยาว แบบว่า ผอมสูงยาวขาวโปร่ง ควรเลือกใส่ "ทูพีช"
เพราะชุดว่ายน้ำแบบเต็มตัวจะทำให้รูปร่างคุณสูงยาวขึ้น และไม่สมส่วน
แต่ถ้าไม่กล้าสวมใส่ "ทูพีช" ก็สามารถเลือกเป็น "ทูพีชกึ่งสปอร์ต" ได้

- สาวหน้าอกไซส์เอส กระดานเรียกพี่ ซาละเปาเรียกน้อง
ควรเลือกซื้อชุดว่ายน้ำที่มีทรงเสริมในตัว เพื่อเพิ่มความมั่นใจ
เวลาลงน้ำแล้วขึ้นมา ทรงก็ยังอร่ามงามตาเหมือนเดิม

- สาวลำตัวสั้น ตัวเล็กแต่น่ารัก หรือว่า สูงแบบทัดดาว บุษยา
ควรใส่ "วันพีช" เพื่ออำพรางลำตัวให้ดูยาวขึ้น
แต่ถ้าอ้วนมากๆ ระวังจะกลายเป็นแหนมป้าย่นนะ ต้องหาลายพรางทางยาว หรือสีเข้มๆ

- สาวเรียวขาสั้น ช่วงล่างดูขาดไปนิด บวกกับน้ำหนักที่ล้ำหน้าความสวยไปหน่อยๆ
ให้สวมใส่ชุดว่ายน้ำลักษณะ "High Cut" เว้าสูง จะทำให้เรียวขาดูยาวมีเสน่ห์
จริงเป็นจิตวิตยานะ เพราะผู้ชายก็คงมองเจ้าส่วนที่เว้านี่แหละ เลยไม่ได้มองว่าคุณขาสั้น ขาโก่ง ขาทื่อ ฯ

- สาวที่มีหน้าท้อง โคนขา และสะโพกที่ค่อนข้างใหญ่ (บ้านผมเรียกว่า เวรี่อวบ)
เลือกชุดว่ายน้ำ "วันพีช" ที่มีกระโปรงคลุมเพื่ออำพราง
แถมยังช่วยสร้างความมั่นใจในการสวมใส่ชุดว่ายน้ำ
ที่สำคัญอย่าเลือกชุดว่ายน้ำ แบบหลากหลายสี หลากหลายลวดลาย จะกลายเป็นแมวน้ำแต่งแฟนซี

- สาวที่ไม่มั่นใจ หรือสาวแรกรุ่น รักความสุภาพ เลือกชุดทูพีชเอาไว้ก่อน ซูมขอแนะนำ
แล้วไปหาเสื้อยืดสีพื้นๆ สีอ่อนก็ดีนะ บวกกับกางเกงขาสั้นผ้าบางๆเบาๆก็ได้ ใส่ทับ
แต่ช่วงล่างนี้น่าจะเป็นผ้าสีเข้มๆนะ แต่ก็ช่างเหอะ สีอะไรก็น่าดูทั้งนั้นเวลาเปียกน้ำ 555

โดย: zoomzero

วันที่: 8 เมษายน 2553 เวลา:9:52:06 น.

การปกครองท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ

อย่าเพิ่งคิดว่าจะมาเขียนเรื่องการเมืองการปกครองอะไรกันที่ตรงนี้ เพราะอย่างไรในหุบเขาคนโฉดก็ไม่เคยมีคนเล่นการเมือง เรามีแต่คนเล่นหูเล่นตากันเท่านั้น (ฮุยฮา)

เมื่อปีก่อนเราอาจจะได้ยินผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง พูดถึงการแก้ปัญหา 3 จว. ว่าน่าจะเอามามัดรวมกันเป็นเขตปกครองพิเศษ งานนั้นกลายเป็นไอเดียนิวแต่ไอคิวโอเวอร์โหลดสำหรับสมองคนไทยใจรักสงบมากไปหน่อย คำว่า “เขตปกครองพิเศษ” ในวันนั้นกลายเป็นรัฐอิสระไปซะชิ๊บ
ก่อนอื่นต้องให้ข้อมูลกันก่อนว่า ในประเทศไทยของเรานั้นมีการปกครองรูปแบบพิเศษจริงๆ เรียกว่า องค์กรปกครองท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ ของประเทศเราก็มีอยู่ 2 แห่ง ได้แก่ กทม. และอีกที่หนึ่งก็คือ เมืองพัทยา

เหตุที่ต้องเรียกหรือกำหนดให้กทม.และพัทยา เป็นแบบพิเศษ ก็เพราะว่า ลักษณะเมืองนั้นเป็นเมืองใหญ่ หรือเมืองท่องเที่ยวขนาดใหญ่ พวกกระผมและชาวบ้านแถวนี้ก็ฉลาดกว่าไอ้ทุยนิดหน่อย มองว่าเอาเรื่องเงินหรือรายได้นี่แหละเอามาวัดใจกันมากกว่า อีกเรื่องก็อาจจะมองที่ความหนาแน่นของปริมาณมนุษย์ที่ทำมาหากินในเมืองนั้น รวมกับจำนวนของบริษัทธุรกิจที่มีเงินหมุนเข้าหมุนออกมากมายหลายพันหลายหมื่นล้านบาทต่อปี อนึ่งต้องทำความเข้าใจว่า ถึงจะพิเศษก็จริงแต่พื้นฐานก็ไม่หนี ลักษณะการปกครองแบบเทศบาล, องค์การบริหารส่วนจังหวัด, หรือองค์การบริหารส่วนตำบล ที่แน่ๆต้องเป็นประชาธิปไตย โดยมีการเลือกตั้งผู้ที่จะมาทำการบริหารพื้นที่นั้น มิใช่ไปเอาคนที่ส่วนกลางจัดเอามาวาง ซึ่งอาจจะมาด้วยเส้นสายหรืออำนาจมืดใดๆไม่ได้ ต้องเป็นประชามติเท่านั้น

เทศบาลนคร เป็นอีกคำเรียกการปกครองอีกรูปแบบหนึ่งคล้ายๆแบบพิเศษในหัวข้อที่กำลังกล่าวถึง สำหรับข้อมูลที่สามารถเอาไปใช้ตอบเกมส์ทศกัณฑ์ คือว่า เทศบาลนครแห่งแรกของประเทศไทย มีชื่อว่า เทศบาลนครเชียงใหม่ ซึ่งปัจจุบัน(นับถึงวันที่ 8 เม.ย. 53) ตอนนี้เรามี 26 เทศบาลนคร อ้อ...เขามีผู้ปกครองชื่อตำแหน่งว่า นายกเทศมนตรี นะจ๊ะ อยากรู้หรือเปล่าว่าแถวๆกรุงเทพฯ เรามีเทศบาลนครที่ไหนอีกบ้าง เอาชื่อไปพอรู้กันหน่อยก็ได้ เช่น เทศบาลนครนนทบุรี, เทศบาลนครปากเกร็ด, เทศบาลนครสมุทรปราการ, เทศบาลนครสมุทรสาคร, เทศบาลนครพระนครศรีอยุธยา, ... ฯ

กรุงเทพฯ มีการปกครองในระดับมหานคร ซึ่งมีเพียงหนึ่งเดียวของไทยเท่านั้น ถ้าใครเกิดมานานกว่า 40 ปี คงจะพอทราบว่า เมื่อก่อนบางกอกหรือกรุงเทพฯ นั้นไม่ได้ใหญ่โตกว้างขวางขนาดนี้ ตะก่อนนั้นเรายังเรียกคนชานพระนครว่า คนฝั่งธน(บุรี), คนเมืองมีน(บุรี), คนหนองจอก, คนลาดกระบัง ฯ แต่วันดีคืนดี ก็เกิดการรวมเขตการปกครอง เอาตำบลและอำเภอต่างๆเข้ามาเป็นเมืองหลวง ซึ่งใครๆก็อยากเขียนที่อยู่ของตนเอง หรือเรียกว่าอยากจะมีสำมะโนครัวอยู่ในจังหวัดกรุงเทพมหานคร ทุกวันนี้ก็มีการเมียงๆมองๆว่า จะมีใครมาดูดเอาพื้นที่แถวสนามบินสุวรรณภูมิเข้ามาเป็นของกรุงเทพฯ จะดีมั๊ย?? งานนี้คนเมืองสมุทรปราการคงไม่ยอมง่ายๆ แต่คนในพื้นที่รอบๆสนามบิน คงมีหลายบ้านอยากมีป้ายทะเบียนรถว่า กรุงเทพมหานคร อยู่หลายหมื่นครอบครัวกันบ้างหละท่าน

เมืองพัทยา นั้นก็เหมือนๆกับ เทศบาลนคร นี่แหละ (ผมคิดแบบคนในหุบเขาฯนะ ไม่ใช่แบบวิชาการ) ซึ่งเขาเคยใช้คำว่า “ผู้จัดการนคร” มาก่อนหน้านี้ ซึ่งเป็นคำที่แตกต่างจากเมืองอื่นๆเขา แต่แล้วก็กลับมาใช้คำว่า “นายกเทศมนตรี” เหมือนกับเมืองอื่นๆ มีการใช้ระบบ “สภา-นายกเทศมนตรี” ปัจจุบันชาวบ้านชาวเมืองพัทยา เขาเรียกพ่อเมืองของเขาว่า นายกเมืองพัทยา ซึ่งน่าจะเรียกว่านายกเทศมนตรีนครพัทยา เอาเป็นว่าเรียกง่ายๆดีกว่านะ สำหรับกรุงเทพมหานคร เราเรียกพ่อเมืองว่า “ผู้ว่าราชการจังหวัด” เรื่องการปกครอง เขียนมากไป กลายเป็นเรื่องปล่อยไก่เปล่าๆ

โดย: zoomzero

วันที่: 8 เมษายน 2553 เวลา:16:01:26 น.

ฝันดี นะคะเฮีย..

โดย: มินทิวา

วันที่: 8 เมษายน 2553 เวลา:19:58:39 น.

แตงกวา เอ้ยซซซ์ แตงกิ้วจ๊ะ อาหมวยเล็ก

โดย: zoomzero

วันที่: 9 เมษายน 2553 เวลา:15:01:02 น.

คนเก่าเล่าเรื่องเมืองพัทยา

ตามข้อมูลที่เผยแพร่ให้นักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศได้ทราบนั้น มีการเล่าเอาไว้ว่า เมืองพัทยานั้น ได้มีชื่อปรากฏคราวแรกๆ เมื่อเข้าไปเกี่ยวข้องกับการกู้เอกราชไทย ในสมัยของพระยาวชิรปราการ(พระเจ้าตากฯ) นั้นก็คือปลายสมัยอยุธยา ซึ่งพัทยาได้อยู่ในเส้นทางหนีไปตั้งหลัก คือออกจากอยุธยามุ่งไปยังเมืองจันทน์-เมืองระยอง คราวนั้นพระยาวชิรปราการ (หรือ พระยากำแพงเพชร) ได้ยกทัพเข้ามาพักในเขตเมืองบางปลาสร้อย(ชลบุรี) ที่วัดใหญ่อินทาราม (ปัจจุบันเป็นวัดสำคัญมาก อยู่ในตัวเมืองชลบุรี ใกล้แยกสุขุมวิท-พนัสนิคม หรือ แยกเฉลิมไทย ตามชื่อเรียกของคนท้องถิ่น) หลังจากนั้นก็มุ่งหน้าไปทางสัตหีบ ซึ่งจะมีอยู่วันหนึ่งที่ได้ไปตั้งทัพที่ตำบลริมทะเล และเชื่อว่าเดิมนั้นเป็นบริเวณที่มีชื่อว่า นาจอมเทียนและทุ่งไก่เตี้ย

เรื่องจริงๆเป็นอย่างไรนั้นไม่ทราบแน่ชัด ประเทศสยามในอดีตนั้นไม่มีเมืองท่าหรือเมืองท่องเที่ยวอะไรกับเขาหรอก แต่เชื่อว่า ต่อมามีการตั้งชื่อพื้นที่ตรงนั้นก่อนหน้าหรือไม่ก็ช่วงนั้นว่า ทัพพระยา แล้วต่อมาก็เปลี่ยนชื่อมาเป็น พัทธยา ด้วยเหตุที่ว่าบริเวณนั้นมีลมพัดเย็นสบาย เป็นลมทะเลชื่อว่า ลมพัทธยา แล้วก็มีการเพี้ยนคำเรียกอีกทีจนกลายเป็น พัทยา

ในมุมมองของคนโง่อย่างกระผม ผมอยากจะบอกว่า ฟังแล้วไม่ค่อยจะเก็ต(เข้าใจคล้อยตาม) เพราะคำว่า ทัพพระยา เป็นคำเรียกที่แสนง่ายๆ เป็นคำเรียกที่น่าจะติดปาก ถึงจะเพี้ยนตามภาษาของคนต่างประเทศที่อพยพมาอยู่ตรงนั้น ก็น่าจะเป็นคำที่สั้นลงไป เช่น ทับยา พักยา หรือ พระยา ผมเองก็เพิ่งจะทราบว่าลมทะเลนั้น เขามีชื่อเรียกกันด้วย สมัยก่อนก็รู้แต่ว่า กลางวันมีลมเย็นพัดมาจากทะเล เรียกว่า ลมทะเล(Sea Breeze) ส่วนในเวลากลางคืนก็มีลมพัดจากแผ่นดินออกสู่ท้องทะเล เรียกว่า ลมบก(Land Breeze) ชาวประมงก็เลยอาศัยออกไปจับปลาตอนกลางคืนและเข้าฝั่งตอนสายๆของอีกวันหนึ่ง คำถามคาใจก็คือว่า แล้วจังหวัดอื่นมีการเรียกชื่อลมบกลมทะเลเป็นชื่อเฉพาะถิ่นหรือเปล่า?? เมืองประจวบฯ เมืองหัวหิน เขามีการชื่อลมด้วยหรือเปล่า เรื่องลมพัทธยา มีคนบอกว่า แปลว่า สายลมแห่งตะวันตกเฉียงใต้ สำหรับผม กับคำว่า พัทยา ทำให้ผมจินตนาการถึง ผ้าบางๆสีขาวๆ ที่ชาวประมงตากเอาไว้ที่ระเบียงหน้าบ้าน ที่เป็นกระท่อมไม้ชายหาด แรงลมทำให้ผ้านั้นปลิวพลิ้วไหว ดูราวกับสาวสวยกวักมือเรียกเสียเหลือเกิน แต่วันนี้พัทยา เธอยังเป็นสาวพรหมจรรย์หรือเปล่านะ?? มีใครทำให้เธอหมองมัวหรือเปล่า?? เรามามองแบบคนโฉดกันดีมั๊ย??

สำหรับพวกฝรั่งต่างด้าวเจ้าต่างแดนแล้ว เขาเริ่มรู้จักพัทยาในราวปี พ.ศ. 2502 เพราะตอนนั้นมีการขนทหารอเมริกันจากค่ายในจังหวัดนครราชสีมา(หลายร้อยคน)ไปเที่ยวทะเลกัน เนื่องจากทำการรบแบบสุดแสนจะเซ็ง (เขาเรียกว่า สงครามที่ไม่มีวันชนะของอเมริกา) ตอนนั้นบ้านเช่าตากอากาศของพระยาสุนทร (น่าจะอยู่แถวพัทยาใต้) ก็เปิดทำการให้บริการจนทหารจีไอเรีมติดใจ ต่อมาก็มีการเช่าที่เปล่าๆปลูกบังกะโลไม้ไผ่กันเลย ไม่รู้ว่าฝรั่งปลูกหรือคนไทยปลูกหรอกครับท่าน ที่แน่ๆ ตรงนั้นกลายเป็นแหล่งบันเทิงที่เต็มไปด้วยบาร์เบียร์ และมะเมียชั่วครั้งชั่วคราว เป็นการย้ายพวกคน(เพศหญิง)หากินกลางคืนจากย่านสีลม พัฒพงษ์ สยามสแควร์ และซอยคาวบอย ออกไปหาทำเลทองกันที่เมืองพัทธยา

กองทัพทหารอเมริกันพวกนี้ทำไมมาอยู่เมืองไทย มาป้องกันประเทศให้เราหรือเปล่า?? ขอบอกว่า “โน” ครั้นเมื่อมองประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ทางการทหารของไทยกับอเมริกัน ในปี 2502 ก็ตรงกับสงครามเวียดนามพอดีครับ พวกคนไทยเลยต้องดูแลฝรั่งเป็นอย่างดี เพราะทหารมีเงินดอลล่าร์เป็นปึกๆ งานนี้แหละที่พวกฝรั่งเขาร้องตะโกนว่า “I Love Muang Thai, I Like Pattaya” จากเมื่อก่อนบอกว่า I like Patpong แต่แปลกนะคุณ ผมกลับคิดว่า คำว่า พัทยา กับ พัฒน์พงษ์ น่าจะมีความเกี่ยวข้องกันมากกว่าเรื่องอื่นๆเสียอีก

“ข้าวนอกนา” คืออะไร? รู้จักกันหรือเปล่า?
ข้าวนอกนา เป็นศัพท์ที่ผมคิดว่า หนังสือพิมพ์และสื่อต่างๆในช่วงปี 2510 บัญญัติและนำมาใช้กันจนเรียกติดปาก เขาหมายถึงใครหรือครับ?
ข้าวนอกนานั้น ถ้ามองแบบตามคำไทยๆที่ปรากฏ น่าจะหมายถึง เมล็ดข้าวเปลือกที่ตกหล่น หรือปลิวไปตกในพื้นที่นอกแปลงนา ไม่ว่าจะงอกขึ้นมาสูงหรือเตี้ยอย่างไร ก็ไม่มีคนสนใจ เพราะเก็บเกี่ยวไปก็ทำอะไรไม่ใคร่ได้ หากจะมองแบบที่ผมเข้าใจ คำๆนี้น่าจะหมายถึง คนที่เกิดมาผิดที่ผิดแผ่นดิน ส่วนมีบางที่ได้อธิบายว่าหมายถึงพวกที่เป็นคนต่างถิ่นหรือต่างชาติแต่เข้ามาอาศัยในพื้นแผ่นดินของคนอีกประเทศ

ในเรื่องพัทยานี้ ผมมีเรื่องเล่าให้คุณฟังอีกว่า การมาเยือนพัทยาของทหารฝรั่ง มีผลทำให้การเงินและอาชีพต่างๆในตำบลนี้คึกคักมาก มากเสียจนสภาพสังคมของคนในพื้นที่เปลี่ยนแปลกแหวกแนวไปกว่าเดิมอย่างมากมาย เรื่องไม่น่าชื่นชมที่เกิดขึ้นหลังจากทหารฝรั่งกลับบ้านกลับบ้านเมืองของเขาไป พวกเขาได้ทิ้งคนกลุ่มหนึ่งเอาไว้ ถ้าจะบอกว่าคนพวกนี้ไม่ใช่พวกเขาก็พูดไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถบอกว่าเป็นคนพวกเดียวกับเขาได้เหมือนกัน (โอ้..ชักงง) คือว่ากองทัพสหรัฐก็ไม่มีวันยอมรับคนพวกนี้ ไม่เอากลับไปด้วย (อ้าว...แล้วกันยิ่งงงไปกันใหญ่) พวกเขาไม่ใช่คนหรืออย่างไร? เปล่า..พวกเขาเป็นคนเหมือนเรานี่แหละ แต่เป็นคนเลือดสองสายพันธุ์ เราเรียกลูกของทหารฝรั่งต่างด้าวกับภรรยาไทยที่มักจะมาจากหญิงขายบริการฯว่า ข้าวนอกนา หรือเด็กลูกครึ่ง ไทย-อเมริกัน หรือ ไทย-นิโกร พวกเขากลายเป็นพลเมืองเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจมาก เป็นลูกฝรั่งแล้วไม่ดีตรงไหน?

คำว่าเด็กลูกครึ่งนั้น ปัจจุบันคุณคงจะงงว่า ดาราไทยที่ดังๆ มักจะเป็น พวกลูกครึ่งแทบทั้งนั้น ไม่ว่า มาริโอ, ปู-ไปรยา, แอน-ทองประสม ฯ แล้วทำไมชีวิตเด็กลูกครึ่งถึงกลายเป็นโลกที่เศร้าหมองไปได้ โลกเรานี้ก็มีอะไรแปลกๆ แต่ด้วยเหตุผลที่ว่า เด็กข้าวนอกนานั้นมักจะมาแม่ที่ทำอาชีพไม่ค่อยน่าพูดถึงเสียเท่าไหร่ (แต่ผมเคยได้ยินคนบอกกับผมจังๆว่า การขายตัวนี่แหละ คือ อาชีพสุจริต) ผมขอขยายภาพอีกนิด ทหารฝรั่งไม่ได้มาผลิตลูกชายลูกสาวที่พัทยาแห่งเดียวในประเทศไทยเท่านั้น พวกเขามากจากค่ายใหญ่ในโคราช ดังนั้นเด็กข้าวนอกนาของโคราชก็มีด้วยเช่นกัน ตอนนี้คุณอาจจะคิดว่าเป็นเด็กข้าวนอกนามีคนรังเกียจด้วยหรือ สาเหตุที่คนไม่ชอบ เพราะเมื่อก่อนคนไทยเคร่งเรื่องศีลข้อสามมากๆ ตากับยายของเด็กจึงไม่อยากเลี้ยงเอาไว้ให้อายชาวบ้าน เพราะจะเป็นการประจานว่าลูกสาวเป็นหญิงโสเภณี แต่เรื่องนี้มีความกว้างมากกว่าที่ผมได้เขียนมาทั้งหมด เพราะสมัยสงครามโลก เรามีทหารญี่ปุ่น เรามีทหารเกาหลี เรามีทหารอีกหลายชาติเข้ามาตั้งค่ายในไทย แล้วพวกเขาก็จากไปเพียงลำพัง ดังนั้น ข้าวนอกนาสายเอเชียก็มีอีกด้วย เด็กไทย-ญี่ปุ่น ในยุคแรกๆก็เจ็บปวด ด้วยกันทั้งนั้น แต่เวลานี่เก่งนะครับ เขาว่าเวลาผ่านไป อะไรๆก็เปลี่ยนไป เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีใครรังเกียจเด็กเลือดผสมอีกแล้ว ถ้ามีก็คงจะมีแต่ในเรื่องพ่อมดแฮรี่พอตเตอร์ ที่พวกแม่มดพ่อมดไม่ชอบที่เขาเป็นลูกครึ่ง ระหว่างมนุษย์กับพ่อมด คุณก็อย่าเพิ่งคล้อยตามผมไปเลย อย่างเรื่องเด็กไทย-ญี่ปุ่น เคอีโง๊ะที่ไปเดินร้องหาพ่อที่เป็นคนญี่ปุ่นจนโด่งดังออกทีวี หนังสือพิมพ์ เขาก็เป็นเครือๆเดียวกับข้าวนอกนา พ่อของเขาก็แค่เข้ามาทำงานในเมืองไทย แล้วก็จากไป ดีว่าวันนั้นมีคนใจดีช่วยตามหาพ่อให้ แต่พ่อก็ยังไม่ได้พาไปอยู่ที่โน้นอยู่ดี แต่อนาคตเป็นของไม่แน่นอนนะจ๊ะ

ดังนั้นผมเองก็ไม่ควรเอาข้าวนอกนามาเปรียบเทียบกับดาราในปัจจุบัน เพราะเป็นเรื่องไม่สร้างอะไรให้ดีงามขึ้นมาเลย (ว่ามั๊ย) ย้อนมาที่เมืองพัทยา เด็กลูกครึ่งในเมืองเพิ่มขึ้นมากมาย บ้างก็ได้รับการเลี้ยงดูจากมารดา บ้างก็กลายเป็นคนถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครอยากดูแล เกิดการปล่อยทิ้งอย่างไร้ความปราณี ปัญหาพลเมืองรุ่นใหม่กำลังจะเกิดขึ้น แต่เทวดาฟ้าดินท่านยังเมตตา มีเด็กได้รับโอกาส ได้รับการเลี้ยงดู ป้อนข้าวป้อนน้ำ ให้ที่พัก ให้การศึกษา ให้งานสุจริตทำ ซึ่งขอบอกว่า ส่วนใหญ่ความช่วยเหลือมาจากคนของพระเจ้า(พระเยซู) หรือเครือขายของสถานเลี้ยงเด็กที่เกี่ยวข้องกับศาสนาคริสต์ นับว่าเป็น NGO ที่ดีงามมากกลุ่มหนึ่งในเมืองพัทยา ถ้าไม่มีบาทหลวงหรือฝรั่งใจบุญพวกนี้ เด็กๆก็คงกลายเป็นโจรผู้ร้ายและเด็กขายบริการทางเพศ ซึ่งไม่ใช่แค่เด็กผู้หญิงที่ขาย แต่รวมถึงเด็กชายขายบริการอีกด้วย

เมื่อเอ่ยถึงคนต่างประเทศที่ใจบุญแล้ว อดที่จะเล่าเรื่องๆหนึ่งไม่ได้ คือว่า เมื่อวานก่อน ผมดูทีวี ได้เห็นเจ้าหญิงจากต่างประเทศมาเยี่ยมเด็กตาบอดที่พัทยา ซึ่งขอนำข้อมูลมาฝากเอาไว้ตรงนี้

โรงเรียนสอนคนตาบอดพระมหาไถ่ พัทยา ในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

PATTAYA REDEMPTORIST SCHOOL FOR THE BLIND
โรงเรียนสอนคนตาบอดพระมหาไถ่พัทยา ก่อตั้งขึ้นเมื่อพ.ศ. 2529 โดยบุคคลสำคัญ 2 คน คือ บาทหลวงเรย์มอนด์ เบรนนัน ผู้อำนวยการฝ่ายสังคมสงเคราะห์ ศูนย์คณะพระมหาไถ่เมืองพัทยา และนางออรอรา ศรีบัวพันธุ์ ข้าราชการตาบอด นักสังคมสงเคราะห์ นักการศึกษาวุฒิปริญญาโท จากสหรัฐอเมริกา ซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่งผู้จัดการและครูใหญ่ของโรงเรียนแห่งนี้โดยอุทิศตนเป็นอาสาสมัครของมูลนิธิคณะสงฆ์พระมหาไถ่แห่งประเทศไทย โรงเรียนสอนคนตาบอดพระมหาไถ่พัทยา เป็นโรงเรียนสอนคนตาบอดแห่งเดียวในภาคตะวันออก เริ่มเปิดสอนเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2530 ในอาคาร 1 หลัง บนที่ดิน 1 ไร่เศษ ซึ่งอนุเคราะห์สถานที่โดยมูลนิธิคณะซาเลเซียน ได้เข้าเป็นโรงเรียนในสังกัดของสำนักงานการศึกษาเอกชนในปี 2534 ต่อมาจำเป็นต้องขยายการดำเนินงานเนื่องจากจำนวนนักเรียนเพิ่มมากขึ้น สมาคมสุสานเมืองพัทยาจึงอนุญาตให้ใช้ที่ดินเนื้อที่ 3 ไร่ 3 งานในซอย 16 ถนนพัทยา - นาเกลือ ได้โดยไม่คิดค่าเช่า คณะสงฆ์พระมหาไถ่ได้สร้างอาคารเรียน 4 ชั้น อาคารหอประชุม โรงอาหารและส่วนสาธารณูปโภคที่จำเป็นดังปรากฏในปัจจุบัน โรงเรียนได้ย้ายมายังสถานที่ใหม่นี้เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2535 และได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินทรงเป็นองค์ประธานในพิธีเปิดป้ายอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2536 และทรงรับเข้าอยู่ในพระราชูปถัมภ์อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2547

นักท่องเที่ยวที่มาจากต่างประเทศ มักจะมาเที่ยวพัทยาตลอดทั้งปี ส่วนใหญ่เป็นคนที่หนีอากาศหนาวเย็นในฤดูหนาว อย่างพวกรัสเซีย สวีเดน เดนมาร์ก ฯ ซึ่งคนเราก็คงเหมือนนกนางนวลที่บินอพยพมานอนเล่นน้ำทะเลที่สถานตากอากาศบางปู สมุทรปราการ กระมัง??? เมื่อฝรั่งมาเมืองไทย พอบินกลับไปเจอเพื่อนของเขา ก็มักจะชมว่าเมืองไทยน่าเที่ยวมาก อากาศดี อาหารอร่อย ผู้คนยิ้มแย้มพอประมาณ (555) และแน่นอน พวกอดีตแขกของเมืองพัทยาก็ต้องมีการพูดแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวในประเทศไทย ซึ่งเขาจะพูดเป็นนกแก้วนกขุนทองว่า ยูต้องไปพัทยาให้ได้ เพราะไอเคยไปที่....พัทยาเหนือ พัทยากลาง พัทยาใต้ จอมเทียน และเกาะล้าน พูดวนอยู่แบบนี้แหละ (ทั้งๆที่พัทยามีอะไรมากกว่านั้น จริงหรือเปล่าหละ)

ย้อนกลับมาเล่าเรื่องในอดีตกันอีกที บริเวณเมืองพัทยานั้น แต่เดิมชาวบ้านทำอาชีพ ทำนาเกลือและการประมง ที่นี่มีเรือลำใหญ่ ซึ่งเมื่อก่อนคงมีคนกินนอนในเรือแทนอยู่บนบก เพราะอาจจะต้องออกทะเลทุกวัน ขนาดของเรือนั้นสามารถเอาไปทำเป็นบ้านพักได้เลย ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อเรือรุ่นใหม่ๆเข้ามาแทนเรือประมงรุ่นโบราณ (คงเป็นเพราะลำเล็กกว่า ใช้ไม้ที่เบากว่า) ก็มีคนหัวดีเอาเรือเก่าๆเหล่านี้ มาทำเป็นบ้านพัก อยู่กันเป็นรีสอร์ทไปเลย ผมเคยไปพักแถวๆหมู่บ้านด้านติดกับตลาดนาเกลือ เป็นซอยลดเลี้ยวเคี้ยวคดแล้วไปออกชายหาดใกล้ๆบ้านสัจจธรรมของเสี่ยเล็ก(เจ้าของเมืองโบราณ) เป็นบ้านของเจ้านาย ไปอยู่กันฟรีๆ แต่ก็ฝากเงินช่วยค่าน้ำค่าไฟไว้กับคนเฝ้าบ้านทุกครั้งที่ไป แถวนั้นมีบ้านที่ทำจากเรือเก่ามากมาย มีพวกฝรั่ง พวกคนจีน ไม่รู้ว่าเป็นไต้หวันหรือเปล่านะ ชอบมานั่งฝึกสมาธิ ฝึกพลังจิต มากันเป็นกลุ่มใหญ่ แต่มาอยู่แบบเงียบ(เงียบมากๆ) ปัจจุบันบ้านเรือนั้นได้ผุพังไปหมดแล้วหละ ที่ดินชายหาดก็โดนโรงแรมขนาดใหญ่กว้านซื้อไปจนเกลี้ยง วันนี้ไม่มีบ้านเดี่ยวๆของใครบางคนปลูกติดริมน้ำทะเลแล้ว เมื่อประมาณปี 2530 มีข่าว เรื่องราคาที่ดินในพัทยาบูมมากๆ บูมขนาดว่าใครไม่ยอมขายที่ ก็โดนบูมๆยกครัว เออ...เขาว่ากันประมาณนั้นนะ ความจริงเมืองชลไม่มีเจ้าพ่อหรอกครับ ผมก็เป็นอีกาเอาข่าวเท็จมาแกล้วเล่าให้ฟัง ก็เท่านั้น 555

เมื่อก่อน ถ้ามาพัทยา ถ้าขับรถมา จะต้องมาผ่าน “วงเวียนปลาโลมา” แต่วันนี้คนบางคนได้เคยไปพัทยามากกว่าสิบครั้ง แต่ไม่เคยรู้จักว่า มีวงเวียนปลาโลมาบนถนนกับเขาด้วย แถมยังคิดว่าที่บางแสนต่างหาก ใช่หรือเปล่าที่มีวงเวียนปลาโลมา อ้าว...แล้วที่บางแสนมีวงเวียนด้วยหรือ?? นี่เป็นคำถามนะ คนเมืองชลอย่ามาเคืองว่าผมบอกว่าบางแสนไม่มีอนุสาวรีย์ปลาโลมาหละ พัทยาไม่มีวงเวียนปลาโลมานะ ถ้าเคืองกัน ผมก็จะขอถามกลับไปว่า แล้ววันนี้สัญลักษณ์ของพัทยาคืออะไร ใครตอบได้บ้าง? หรือว่ามีมากมายนับไม่ถ้วน

ถ้าคุณเป็นคนที่ใสซื่อบริสุทธิ์(เหมือนผม) หรือเป็นเด็กอายุประมาณสัก 10 กว่าขวบเมื่อ 20 ปีก่อน และได้ไปพัทยาเป็นครั้งแรก คุณจะคิดว่าคุณจะได้เห็นอะไร? ถ้าไปเดินเที่ยวถนนริมชายหาดของพัทยาในยามราตรี ถ้าเป็นตอนกลางวัน หนูน้อยอาจจะเดาถูก ว่ามีคน มีต้นมะพร้าว .... แต่ถ้าเป็นยามราตรี หนูน้อยอาจจะงง เพราะจะเห็นสาวไทย กล้าใส่ชุดนุ่งน้อยห่มน้อย หรือไม่ก็ชุดว่ายน้ำแบบสองชิ้น ทำการให้บริการขายเครื่องดื่มกับแขกต่างประเทศ ในซุ้มที่เรียกว่าบาร์เบียร์ บ้างก็นั่งในอ้อมกอดของแขกไปเลยก็มี และถ้าเข้าไปดูตามตึกหรืออาคารที่มีแสงไฟสวยงาม จะมีเสียงดนตรีดังออกมา เป็นจังหวะเร้าใจ ซึ่งข้างในจะมีผู้หญิงหลายคนเต้นรำ แต่เป็นการใส่ชุดชั้นในหรือชุดว่ายน้ำ เต้นแยกกันเป็นจุดๆ บนเวทีที่ยกสูงประมาณ 1 เมตร เขาเรียกที่แบบนั้นว่า บาร์อะโกโก้ (a go go) ส่วนที่อื่นๆ ที่มีการขายเครื่องดื่มและให้บริการอาหารตาแบบนี้ ก็เป็นโรงแรม มีหลายดาว ดูจะปลอดภัย หรือต้องใช้คำว่า ดูดีมีระดับกว่า และยังมีร้านขายอาหารหลากหลายวัฒนธรรมให้ชิมมากมาย และแน่นอนต้องมีเมนูอาหารทะเลสดๆด้วย

A Go Go เป็นคำที่น่าจะมาจากภาษาฝรั่งเศส?? แต่ก็ช่างเถอะ ในเมืองไทย มันหมายถึง ที่ซึ่งมีผู้หญิงเต้นกับเสาโลหะมันวาว ทำท่ายั่วยวนให้แขกผู้ชายเกิดความต้องการทางเพศ หรือพูดให้สวยหน่อยก็คือ สร้างความคึกคัก ผมไม่แน่ใจว่าอะไรจะโดดเด่นในการเรียกลูกค้ามากกว่ากัน ระหว่างบาร์อะโกโก้ย่านถนนริมหาด กับ โรงแรมหรูที่มีการแสดงฟลอร์โชว์ ซึ่งมักจะเป็นการเต้นแบบ ระบำเปลื้องผ้า (striptease) พวกฝรั่งมักจะบอกว่าระบำเปลื้องผ้าเป็นของนันทนาการของชนชั้นสูง (ผู้ดีอังกฤษเขาว่าประมาณนั้นมา) ผู้เต้นต้องเรียนและแสดงอย่างมีศิลปะ ต้องมีวงดนตรี และมีคนดูแลจัดการเรื่องแสงไฟที่สาดไปวนเวที นักแสดงและผู้จัดจะต้องได้รับการศึกษากันมาในระดับอาชีพ ฝรั่งเขาว่าฟลอร์โชว์ของไทยนั้น น่าจะเรียกว่า โชว์ปลุกใจ หรือ โชว์ลามก มากกว่า (แหม...ว่าเราเสียแรง) แต่ก็ช่างเถอะเพราะว่าในวันนี้วงการบันเทิงยามราตรีของเรามีของใหม่ เรียกว่า สาวโคโยตี้ ไปเรียบร้อยแล้ว ความจริงสาวโคโยตี้ก็เต้นไม่ต่างจากอะโกโก้เท่าไหร่หรอกน่า

ไม่ว่างานกลางวันยันงานกลางคืน งานศพคนขายมันยันงานบวชลูกเจ้าพ่อ สาวโคโยตี้เป็นสิ่งที่ได้รับความสนใจเป็นอย่างยิ่ง ขอบอกว่า ต้องมี ถ้าไม่มี งานนั้นไม่เข้าตาประชาชี ปัจจุบันอาชีพนี้ได้แตกไลน์ขยายแนวออกไปเป็น สาวเครื่องไฟ คล้ายๆสาวรำวง แต่สาวๆจะร้องไปเต้นไป ด้วยเครื่องคอมฯแบบคาราโอเกะ มีการใช้เครื่องเสียง-ลำโพงอย่างดี มีไฟดีสโก้สร้างบรรยากาศ แถมนักร้องยังนุ่งน้อยชิ้น กระโปรงสั้นเต่อ เต้นส่ายเอวพลิ้วบนเวที ผมเจอแทบทุกงาน (แล้วผมก็ชอบอยู่โต๊ะหน้าๆ คอยถ่ายรูปย้อนกระโปรง เก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก 555) และผมเพิ่งทราบมาบางเรื่อง หลังจากที่ไปหลีนักร้องอยู่นานนับชั่วโมง เธอเล่าว่าเธอเป็นหัวหน้าทีม เป็นสาวใหญ่ผ่านโลกมาพอสมควร เป็นคนรับงาน จัดคิวงาน หาคน หารถ หาอุปกรณ์ต่างๆ ส่วนลูกน้องที่เต้นด้วยเป็นเด็กนักเรียนลูกคนแถวๆบ้าน ไม่ใช่พวกเด็กขายตัวอย่างที่ผู้ชายหลายคนคิด พวกที่ร่านจริงๆไม่สามารถทำแบบนี้ได้เพราะต้องมีวินัย ต้องตรงเวลา และต้องอดทน พวกมีแฟน แฟนตามมาดู เห็นสาวของตัวเองโดนลวนลาม ก็มีเรื่อง เจ้าภาพก็โมโห พาลจะเบี้ยวเงินค่าจ้าง เลยต้องคัดแต่เด็กนิสัยดีๆ ร้องเพลงเพราะๆ แต่ก็มีเด็กที่ฐานะไม่ดีบางคน ต้องการเงินวันละมากหน่อย ก็ต้องยอมเปลืองตัว ลงไปเต้นอวดเรือนร่างข้างล่างเวที เพื่อให้พวกผู้ชายยัดเงินให้ตามตะเข็บเสื้อผ้า ส่วนใหญ่ก็แค่ 20 บาท มีบางคนใจดีก็ให้มาเป็นแบงค์ร้อย แต่ทุกอย่างต้องยอมแลก ไม่มีวันได้มาฟรีๆ คนเป็นหัวหน้าทีมจะต้องอ่านเกมให้ออก ต้องเรียกเด็กขึ้นเวทีให้ทันก่อนเรื่องจะไปกันใหญ่ หรือไม่ก็ต้องลงมาแก้เกมข้างล่าง มีงานหนึ่งผมไปเจอมา เป็นงานขึ้นบ้านใหม่ ขี้เมาคนหนึ่งได้ที่ เรียกเด็กนักร้องลงไปแจกเงิน แต่ขอยัดธนบัตรในที่ๆไม่น่านับถือกันเลย ลูกพี่ผู้หญิงโดดลงหน้าเวทีไวเหมือนลิงลม ลงไปเปิดกระโปรงตัวเองแบบวับๆแวมๆตัดหน้า บอกว่าขอหนูก่อนนะป๋า ทำให้เด็กได้จังหวะหนีขึ้นเวที ป๋าเลยต้องยัดเงินในส่วนที่ป๋าอยากยัด แต่ไม่ใช่คนที่ป๋าจ้องเอาไว้ เฮ้อ...กรรม นิสัยเหมือนผมเปี๊ยบเลย 555

ในปี พ.ศ. 2518 สิ้นสุดสงครามเวียดนาม สหรัฐเสียทหารไป 58,000 นาย บาดเจ็บ 300,000 นาย สูญหายไปมากกว่า 2,000 นาย ส่วนไทยก็ตายไปประมาณ 1,300 นาย ในปีนั้น นิกสัน ประธานาธิบดีของอเมริกาสั่งถอนกำลังกลับ เขาได้บอกชาวโลกว่าตัวเองสูญเสียมากมาย (ในขณะที่เวียดนามเหนือและเวียดกง ทหารตายไป 1.17 ล้านคน พลเรือนเวียดนามใต้ตายไป 1.58 ล้านคน พลเรือนเวียดนามเหนือตายไป 7 แสนคน) ในช่วงปี 2516 ทหารอเมริกันก็จากพัทยาไปจนทำให้พัทยากลายเป็นเมืองลับแลไปเลย (เว่อร์ไปหน่อย 555) คนเก่าเขาบอกว่าจังหวะนั้น บางแสน มาแรงมาก คนรวยในกรุงเทพฯต้องมีสักครั้งที่ไปดูทะเลที่บางแสน ชื่อตลาดหนองมน กลายเป็นชื่อที่ผู้คนถามถึงเมื่อได้ทานข้าวหลามรสชาติอร่อย ครั้นในปี 2523 เมืองพัทยากลับมาเจริญอย่างที่ใครก็คาดไม่ถึง มีโรงงานมาตั้งอยู่ที่ศรีราชา มีท่าเรือน้ำลึกที่แหลมฉบัง มีโรงแรมใหญ่มาสร้างที่พัทยาเหนือกลางใต้ ในเมืองพัทยามีร้านค้า ร้านอาหาร อพาร์ทเมนท์ และแหล่งบันเทิงเกิดใหม่มากมาย มีนักธุรกิจหรือเศรษฐีใหม่ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด (มีคนบอกว่า นายทุนไม่ใช่คนไทย แต่เป็นคนต่างชาติที่เล็งเห็นว่าเมืองตากอากาศจะสร้างรายได้มากกว่าการลงทุนในที่ใดๆ)

การเติบโตอย่างรวดเร็วของพัทยา ทำให้ต่อมาเกิดปัญหาสิ่งแวดล้อม พวกมิชฉาชีพอพยพเข้ามาทำการต้มตุ๋นและเอาเปรียบนักท่องเที่ยว มีผู้หญิงจากต่างจังหวัดเรียงหน้าเข้ามาทำอาชีพขายบริการ ทั้งรูปแบบอาบอบนวด และขายบริการทางเพศ พวกทหารฝรั่งหลังปลดประจำการก็พากันกลับมาเที่ยวพัทยา แขกที่มาเที่ยวโดยเฉพาะผู้ชายต่างรู้ดีว่าสามารถระบายความใคร่ได้แน่นอนหลังจากเช็คอินที่โรงแรมริมหาด แม้ตอนนั้นอินเตอร์เน็ทยังไม่มีคนใช้ แต่ข่าวว่าถ้าใครมาพัทยาแล้ว แค่มีเงินก็นอนกับสาวไทยได้ ทำให้ภาพลักษณ์ของพัทยาในความคิดของคนต่างชาติกลายเป็น เมืองแห่งการค้าประเวณี พัทยาเหมือนผู้หญิงที่ถูกย่ำยี และเป็นแหล่งแพร่เชื้อโรคที่มาจากการร่วมเพศ โรคที่ดังมากก่อนเอดส์คือ ซิฟิลิส รองลงมาคือ หนองใน สมัยนั้นมีอาจารย์มีชัย วีรไวทยะ ที่พยายามแนะนำการใช้ถุงยางอนามัย แต่กลายเป็นว่า คนหาว่าท่านเพี้ยน ในที่สุดวันนี้ ถุงยางก็มีขายในห้างสะดวกซื้อ

รัฐบาลและสภาเมืองพัทยา เร่งรีบแก้ปัญหา เรื่องที่ผ่านมาทำให้เราทราบว่า การอยู่ในธุรกิจบริการท่องเที่ยว เราจะต้องมีความพร้อมอย่างใด ต่อมาไม่นานพัทยาได้เปลี่ยนแปลงอีกครั้ง มีการตัดถนนหนทางใหม่ๆ มีไฟฟ้าเข้าถึงในหลายๆที่ มีการเตรียมเรื่องน้ำ มีการดูแลเรื่องของเสียจากสถานบริการและโรงแรม ไม่มีการปล่อยลงทะเลตรงๆอย่างในอดีต มีห้างร้านเปิดบริการมากมาย ไม่ว่าจะเป็น แมคโดนัลด์ พิซซ่าฮัท ซีสเลอร์ ฯ มีซุปเปอร์มาร์เก็ตมาเปิดมากมาย เช่น ฟูดแลนด์ โลตัส บิกซี แมคโคร คาร์ฟู ฯ มีสวนสนุก เช่น พัทยาปาร์ค

พฤติกรรมของคนกรุงฯ หรือคนเมือง ถึงแม้จะมาชายทะเล แต่ก็ติดเรื่องฟุ่มเฟือยและบันเทิงแบบในเมือง ดังนั้น ร้านอาหารแฟรนไชน์ดังๆก็ตามมาเปิด ความคิดว่ามาทะเลต้องทานอาหารทะเลนั้นไม่จริง คนบางคนก็ยังอยากทานข้าวหน้าเป็ด หรือต้มเลือดหมู มีการสร้างโรงหนังเพิ่มมากขึ้น มีศูนย์โบว์ลิ่ง ฟิตเนสเซ็นเตอร์ และพัทยาเองก็พบจุดขายของตัวเองว่า เป็นเมืองแห่งกีฬาทั้งทางน้ำและทางบก พัทยามีสนามแข่งรถระดับโลก มีท่าจอดเรือยอร์ช ส่วนพวกกีฬาทางน้ำและของสนุกชายหาด ก็ล้วนแต่เป็นของใหม่เอี่ยม เช่น เจ็ตสกี บานานาโบ๊ต วินด์เซิร์ฟ และยังมีโรงเรียนสอนดำน้ำที่มีชื่อเสียงมากอีกด้วย

ผู้หญิงสาว(สวย)หลายคนไม่อยากออกมาเดินชายหาดพัทยา ในยามราตรี เพราะกลัวถูกแขกต่างชาติเข้ามาขอซื้อบริการ หรือไม่ก็โดนพวกขี้เมามองและพูดจาแทะโลม แต่กำแพงนี้ก็ถูกทุบออกจนทำให้พัทยามีถนนที่เรียกว่า Walking Street ที่พัทยาใต้ มีการแยกส่วนที่ขายบริการแบบเกี่ยวข้องกับการยั่วยุอารมณ์ออกไปไว้โซนที่ลับนิดหน่อย ส่วนพื้นที่ทั่วไปจะเป็นร้านขายของที่ระลึก ขายอาหาร และอาหารที่สร้างชื่อเสียงให้ประเทศไทยมากที่สุดอย่างหนึ่งก็คือ ต้มยำกุ้ง

ต่อมามีการสร้างคอนโดมิเนียมและอพาร์ทเมนท์มากมาย ชาวต่างชาติหลายคนแต่งงานกับผู้หญิงไทยและเข้าร่วมหุ้นกับเพื่อนชาวต่างชาติด้วยกัน เกิดการแบ่งโซนว่าคนชาตินั้นๆมักจะไปหาที่พักตรงนั้นๆ อย่างคอนโดฯของผมก็เป็นพวกคนฝรั่งเศสเดินกันเต็มไปหมด ได้ยินแต่เสียงบองชูๆๆๆ ทั้งวัน คนไทยที่ซื้อห้องไว้ ก็ขายห้องให้คนต่างชาติจนเกือบหมด ข้อมูลของผมอาจจะไม่ตรงกับความจริงก็ได้ แต่นี่คือไดอารี่ส่วนหนึ่งในชีวิตของผม ผมเห็นฝรั่งนั่งรถสองแถวท่าทางใจเย็นเหมือนคนไทย ไม่ต้องชะโงกมองโน่นมองนี่อีกแล้ว ผมเห็นฝรั่งมีมอเตอร์ไซด์และรถกระบะรุ่นใหม่ๆขับกันทั่วเมือง จนต้องทำใจว่า พัทยาได้ปรับตัวไปสู่อีกรุ่นแล้วในวันนี้

วันนี้พัทยา มีคนให้คำขวัญเอาไว้ว่า เมืองท่องเที่ยวทันสมัย หลากหลายอารยธรรม ชื่นฉ่ำเสียงดนตรี ประเพณีวันไหล มากมายการกีฬา

โดย: zoomzero

วันที่: 9 เมษายน 2553 เวลา:15:01:51 น.

Can I still say...goodnight?
You may be sleep sweet dream
and almost wake up..hahahah...

โดย: มินทิวา

วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:2:32:32 น.

อาหมวยเล็กครับ
เมื่อคืนเฮียนอนประมาณตีสาม
นั่งดูหนังจีนเรื่องเปาปุ้นจิ้น ภาคหนุ่ม
ตอนเช้าตื่นไม่ไหวเลย นอนจนแดดส่องก้นถึงได้ลุกจากที่นอน 555

วันนี้ไปทางด่วนสายนอกเมืองไม่ต้องเสียค่าผ่านทาง
ดังนั้นไปเที่ยวกันเถอะ นะ นะ นะ

Ref: มินทิวา Mintiva RoyalBlue 41 69 E1

โดย: zoomzero

วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:9:16:21 น.

หวัดดีค่ะเฮีย
เมื่อคืน ตื่นมา 5 ทุ่ม ดูข่าว ดูเว็บ โทรคุยกับเพื่อนที่มันเป็นทหาร
กว่าจะได้นอนอีกที ตีสาม ก็นอนไม่ค่อยหลับ
วันนี้อยู่ใหนโหมด หดหู่ สิ้นหวัง และวังเวง ค่ะ
ปล. ขอบคุณค่ะ ที่เป็นห่วงนู๋
วันนี้ คงไม่ได้ไปไหน บ่าย ๆ คงไปรับคุณนายแม่มิน
ไปงานเผาศพพี่ชายเค้าอ่ะค่ะ (ลุงมินเอง)
เพิ่งไปหามาเมื่อตอนปีใหม่นี่เอง ไปสวรรค์ซะแล้วอ่ะค่ะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 11 เมษายน 2553 เวลา:9:28:15 น.

ดีจ้าอาหมวยเล็ก

หวาว้า...วันนี้หดหู่เหรอ???

เอาน่า ชีวิตก็แบบนี้
อย่าดูข่าวการเมืองให้มากนัก แต่ต้องดูบ้าง ไม่ใช่ปิดหูปิดตานะ
เฮียว่า เรื่องแบบนี้ มันมีมาตั้งแต่ 14ตุลา
คนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นๆก็ไม่เห็นว่าจะแก้ไขพวกนักการเมืองรุ่นใหม่ๆได้เลย
อีกร้อยปี มันก็ยังคงเป็นแบบนี้ เพราะเงินซื้อคนได้ อือ..คงต้องบอกว่าซื้อได้บางคน (เดี๋ยวจะมีคนมาโมโห)
แต่แม้ว่าไม่สามารถซื้อได้ในทางตรง มันก็หาทางซื้อกันทางอ้อมจนได้อยู่ดี ซื้อด้วยการโน้มน้าว
ตราบใดที่ใจของคนยังมีความอยากและสงสารปนเปอยู่ภายใน

สุขสันต์ช่วงวันสงกรานต์นะครับ

Ref: มินทิวา Mintiva RoyalBlue 41 69 E1

โดย: zoomzero

วันที่: 12 เมษายน 2553 เวลา:12:04:27 น.

ร้านปูเป็น หาดจอมเทียน

เป็นร้านอาหารที่มีบรรยากาศดีมาก มีทั้งแบบทานในร้านใต้หลังคาเตี้ยๆ
หรือทานริมถนนบนทางเดินด้านติดทะเล ไฟฟ้าสว่าง ไม่มืดมาก
มีที่จอดรถเป็นสัดส่วน มีคนดูแลบอกถอยเข้าถอยออกตลอดเวลา (ไม่ว้าเหว่)

กัปตัน(ของร้านอาหาร)น่ารัก แต่งตัว เริดมากขอบอก เธอเป็นผู้ชายนะยะ
เจ้าของร้านไม่ทราบว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ไม่เคยเจอหน้ากัน
รู้แต่ว่า ลุงเนียรกับป้าอัว คือตัวจริงเสียงจริง ได้มาเปิดร้านเมื่อปี 2529 แรกๆมีแค่ 5 โต๊ะ
อาหารล้วนเป็นของสดๆ ว่ายน้ำท่าฟรีสไตล์ทุกตัว จุดขายนอกจากความสด ก็อยู่ที่น้ำจิ้มรสอร่อยแซ็บๆ
แต่คนที่มาคุยกับผม เขาบอกว่าเป็นน้องชายเจ้าของร้าน ท่าทางคุยดี (กรุณาอย่าคุยเรื่องการเมือง เดี๋ยวจะยาววว)
แถมคุณพี่เขายังแจกบัตรลดราคา(แต่ต้องมาใช้ในวัดถัดไปนะ)ให้ผมอีกด้วย
คุยไปคุยมา เพิ่งทราบว่าร้านนี้อยู่ตำบลนาจอมเทียน อำเภอสัตหีบ
อ้าว...วันนี้มาทานอาหารทะเลถึงสัตหีบเลยหรือนี่

ชื่อร้าน ปูเป็น ที่ว่าเป็นตำนานนั้น หมายถึง ปูม้า ตัวสีน้ำตาล
ปูแบบที่มัดหนังยาง หรือเชือกใสๆ จนดูเหมือนปูถูกตำรวจจับ ไม่ตาย ดิ้นได้
ลุงเนียรบอกว่าตอนแรกไม่ได้คิดจะตั้งชื่อร้านหรอก แต่เพราะว่าลูกค้าชื่อ เสี่ยซูม มาแหกปากแบบโอเว่อร์แอคชั่น
ทุกครั้งที่มาที่ร้านว่า "โอ้ ดู ดู ปูเป็นๆ" จนคนเอาไปลือว่า มีคนบ้ามาทานอาหารร้านนี้ (น่านมั่วตำนานเขาเฉยเลยเรา)

นี่คือปูม้า

นี่คือปูทะเล

วันนั้นไม่ได้สั่งเมนู "ปู" มาทานกันเลย
เพราะเราไปแบบประชาธิปไตย
โหวตเสียงแล้ว มีคนอยากทานปู 1 เสียง อีก 3 เสียงบอกว่าไม่เอา
ถ้าเป็นระบบบุรุษาณายาสิทธิราช อย่างที่คุณพ่อผมใช้ ใครไม่กินก็ช่าง คนสั่งรับผิดชอบอาหารของตัวเองก็พอ
แต่บังเอิญว่าปีนี้เลยปี ค.ศ.2000 ไปสิบปีแล้ว กฎหมายเก่าเลยไม่ได้ใช้ 555

ในบรรดาอาหารที่สั่งมาทานนั้น
อันดับหนึ่งที่รสชาดอร่อยมาก คือ กุ้งฝอยทอด
รองลงมาคือ หอยเชลล์อบเนย
และรองอันดับต่อมาอีกจานคือ ปลากระพงทอดน้ำปลา
ทั้งสามอย่างต้องสั่งมาเปิ้ลอีกอย่างละ 1 จาน
ปลากระพงทานไม่หมดต้องเอากลับไปแทะต่อตอนเช้าวันถัดไป
ส่วนแกงส้มชะอมไข่ ขอบอกว่า อย่าสั่ง เว้นแต่อยากทานจริงหรือเป็นแกงส้มลิซึ้ม ก็ตามใจ
คราวก่อนๆที่ไปทานมา จำได้ว่า ต้มยำโป๊ะแตก น่าจะเวิร์คกว่านี้ วอสอง วอสอง
อ้อ...ปลาเก๋า ปลากระพง มีหลายราคา หลายขนาด คุยกันดีๆก่อนนะพ่อคุณ
เพราะปลากระพง เป็นๆ ตัวใหญ่ๆ แบบว่าสิบล้อเรียกพี่ อาจจะราคาจานละ 700 บวกๆๆขึ้นไป
แต่อย่าคิดว่าแพงเลยเพราะในกรุงเทพฯ ผมเคยไปทาน ลูกบุญธรรมของปลากระพงทอดน้ำปลา
ราคาจานละ 800 บาท ตัวใหญ่กว่าปลาทูนิดหน่อย
ถ้าเปิดพัดลมเพดานเบอร์แรงสูงสุด ปลาอาจจะปลิวหายตกโต๊ะไปก็ได้ 555

การถามราคาปลา อย่าถามเขาว่าปลาชนิดนั้นราคาตลาดกก.ละเท่าไหร่ เพราะเด็กที่จดออร์เดอร์จะบอกว่า (กรู)ไม่ทราบ
เขาบอกได้แค่ปลาที่เราจะรับประทานนั้นน้ำหนักประมาณกี่ขีดหรือกี่กิโล (โดยประมาณ)
ถ้าเป็นระดับคนรับออร์เดอร์มือโปร เขาก็จะบอกเลยว่า ตัวเล็กราคา(ขาย)เท่านี้ ตัวใหญ่ราคาเท่านั้น ...
ดังนั้นถ้าหัดรู้กันเสียนิดหน่อย ก่อนที่จะไปกินปลาทะเล ก็จำๆไปเอาไว้ว่า ราคาปลาสดในโลตัส เขาขายประมาณว่า
ปลาอินทรีย์ กก.ละ 120-150 บาท
ปลาสำลี กก.ละ 200-270 บาท
ปลากะพงแดง กก.ละ 120-150 บาท
ปลากะพงขาว กก.ละ 100-120 บาท
ปูม้า กก.ละ 80-200 บาท
ปูทะเล กก.ละ 120-140 บาท (ขนาด 5 ตัว/กิโล) ถ้าเป็นปูไข่ กก.ละ 200-250 บาท (ขนาด 4 ตัว/กิโล)

ขอแถมจากสะพานปลา สมุทรสาคร อีกนิด
กุ้งกุลาลายไซส์ใหญ่ กก.ละ 500-750 บาท
กุ้งกุลาลายไซส์เล็ก กก.ละ 200-300 บาท
กุ้งแชบ้วยใหญ่ กก.ละ 250-300 บาท

เฮ้ย! เฮ้ย! เฮ้ย! เฮ้ย! เฮ้ย! เฮ้ย! ฟังก่อน อย่าเพิ่งหิวจนหน้ามืด
ร้านนี้เขามีเว็บของเขาเองชื่อ //www.pupenseafood.com นะครับพี่น้อง
ถ้าคนเต็มร้าน หรืออาหารอะไรหมด เขาจะบอกทันที ไม่มีกักให้กวนบาทาและอารมณ์เหมือนร้านอื่นๆ
โทรไปถามทาง เลือกเมนูได้ ที่ 038-231728 บอกว่า ผมเสี่ยซูม กทม. แนะนำมา
รับรองว่า...โดนบวกค่าอาหารครั้งเก่าของผมที่กินเชื่อ แล้วค้างจ่ายอยู่ บวกเข้าไปในรายการบิลล์ของคุณแน่ๆ 555

ขอแนบแผนที่มาให้ เผื่อจะมีคนหลงเชื่อว่าร้านนี้อร่อยดั่งคำว่าของเรา

เรื่องเมนูอาหาร ถ้าไม่อยากคิดมาก ให้เรียกกัปตันมาถาม
เขามีเมนูให้เลือกเป็นชุดๆ
ตัวอย่าง เมนู ชุดที่ 1 ราคา 1,300 บาท
ประกอบด้วย
- ข้าว 2 โถ
- น้ำเปล่า 2 ขวดใหญ่ (หรืออาจจะเป็นน้ำอัดลม อันนี้ต้องถามกันอีกทีนะ)
- น้ำแข็ง 2 ถัง
- ปูม้านึ่ง 1 กก. (จริงๆ)
- ต้มยำทะเลรวมมิตร 1 หม้อไฟ
- ปลาอินทรีย์ทอดน้ำปลา
- กุ้งอบวุ้นเส้น
- ผัดฉ่าทะเล
- ผัดผักรวม
- ปูม้าหลน
- ผลไม้รวม(ตามฤดูกาล)

ก่อนอาหารมา หรือรอเพื่อนๆอยู่ แนะนำให้สั่งของมาทานเล่นๆ
- ส้มตำปูม้า จานละ 60 บาท
- เมี่ยงปลา(อะไรก็จำไม่ได้) ชุดละ 150 บาท
- ปูม้าหลนหมึกไข่เค็ม จานละ 180 บาท

พอดีวันนั้น คุณนายหมายเลขหนึ่ง ท่านเป็นคนเจรจากับกัปตัน ผมเลยไม่ได้อ้าปากถามอะไร
แต่พอมาดูในเว็บ(ผ่านคอมฯ)เห็นเขาเขียนเอาไว้ว่า ต้องสั่งจองอย่างน้อย 3 ชุด ถึงจะได้ราคานี้
ผมเดาว่าคงหมายความว่าถ้าเรามาประมาณ 24-30 คน เราก็สั่ง 3 โต๊ะ และ 3 ชุด
ก็เท่ากับ 1,300 คูณ 3 รวมเป็นเงิน 3,900 บาทกระมังครับ
นอกจากอาหารชุดแบบที่ 1 ก็ยังมีให้เลือกอีก 3 แบบ 3 ราคา ได้แก่
แบบที่ 2 ราคา 1,600 แบบที่ 3 ราคา 1,800 และแบบที่ 4 ราคา 2,500 บาท
ซึ่งแบบที่ 4 นั้นตัวทำราคาก็คือ ปลาเก๋าราดพริก และ กุ้งเผา 1 กก. ครับ
พวกลูกค้าประจำมักจะควักบัตรลดราคากันหน้าสลอน เอ้ย...ยิ้มแย้ม
แต่ลองถามดูได้ว่า มีบัตรเครดิตของธนาคารอะไรร่วมรายการโปรโมทบ้างก็ได้นะ

โดย: zoomzero

วันที่: 12 เมษายน 2553 เวลา:12:53:32 น.

หวัดดีค่ะเฮีย
เมื่อวาน นู๋หายศรีษะไปวันนึงค่ะ
พอดีเจ้ารถเกิดมารวนง๊องแง๊งอีกแล้ว
จำได้ว่า เมื่อสงกรานต์ปีที่แล้วก็ทีนึงแล้ว
ปีนี้เอาอีก... บางทีนึกโมโห ๆ ขึ้นมา
ปรี๊ด..วูบนึง...อยากเปลี่ยนรถเป็นถอยใหม่ป้ายแดงมันเลย
แต่ พอใจเย็น ๆ คิดไปคิดมา ขี้เกียจเป็นหนี้และมีภาระผ่อนอาไรอีกอ่ะค่ะ
อีกอย่างนึง มินทำงานบริษัทฯ รถอยู่แล้ว เวลาทำงานก็ใช้รถบริษัทฯ
จนเหมือนจะเป็นรถของตัวเองอยู่แล้วอ่ะนะ แล้วเรื่องไรจะไปเป็นหนี้เค้าอีกอ่ะ
เมื่อวานเพิ่งเอาออกมาจากอู๋ แต่ มิืนว่ามันไม่เหมือนตอนก่อนเอาเข้าไปอ่ะค่ะ
ก่อนเอาเข้าไปเนี่ย เนี๊ยบมาก สตาร์ทชึ่งเดียวติด เครื่องเดินเรียบและนิ่งมาก
คือ มินเอาเข้าไปเปลี่ยนประเก็นอ่ะค่ะ มันมีอาการความร้อนขึ้นนิด ๆ
แต่ เมื่อวานขับมารู้สึกมันไม่เหมือนเดิม คือ มันสั่น ๆ แบบ เครื่องมันเดินไม่เต็มที่ยังไงไม่รู้
แล้ววันนี้ ต้องไปพัทยาด้วยอ่ะจิคะเนี่ย ..เฮ๊อ..ถ้ามันไม่สบายใจเดี๋ยวคงต้องไปเอารถบริษัทฯ มาใช้ช่วงวันหยุดนี้อ่ะค่ะ
เพื่อนมินมันมาจากอังกฤษ ตอนนี้ มันล่วงหน้าไปพัทยา 2 วันแล้ว ตั้งแต่เค้ามาเนี่ย เจอกันได้แบบแว๊บ ๆ
หลังสงกรานต์เค้าก็จะขึ้นไปเที่ยวทางเหนืออีก ..
วาว..ร้านปูเป็น..เห็นแล้ว..งำ ๆ ๆ ๆ ฮ่า ๆ ๆ แต่ ไม่เห็นหอยแมงภู่อบเลยอ่ะ
เนี่ย แสดงว่า ไม่คิืดจะทานเผื่อน้องนุ่งเลยจินะคะ..งอนตุ๊บป่องแล้วนะ ฮ่า ๆ ๆ
เมื่อวาน..เฮียมีตะหงิด ๆ อาไรมั่งป่าวคะ..เมื่อวานรู้สึกว่า...
มินจะเฮง(ซวย) เกือบทั้งวันเลยค่ะ เริ่มตั้งแต่เรื่องรถตัวเอง ที่มินว่ามันยังไม่เข้าที่..
ไอ้ช่างที่อู่ซ่อม ก็ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เพราะจะรีบปิดอู่หยุดยาวสงกรานต์อ่ะนะ..
ไปทานข้าวกลางวันกับเด็กที่ทำงาน ต้องย้ายถึง 2 ร้าน เพราะเมื่อวานไปบ่ายโมงกว่า
เขาเหลือแต่ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ พวกราดหน้า อาหารตามสั่งหมด..แล้วน้อง 2 คนเค้าไม่ทานเนื้ออ่ะค่ะ..เอ้า...ย้ายร้าน
ขับรถตระเวนหา เจอร้านที่ 2 ก๋วยเตี๋ยวหมู สั่งพวกของทานเล่นไป ไม่ได้อาไรซักอย่าง ก็ไม่เดินมาบอก...
ก๋วยเตี๋ยวก็มีแต่หมูจริง ๆ เพราะลูกชิ้นปลาหมด เกี๊ยวหมด ฮือก้วยหมด ...(สะระแอ มอ งอ ไม้เอก..) มัน..หมดทุกอย่าง ก็ไม่บอก...
มินนี่..ถ้าโมโห..ไม่ทานนะคะ ..เอ..มันจะคล้าย ๆ หรือ เข้าข่าย โมโหหิว ได้ป่าวเนี่ย ฮ่า ๆ ๆ
เย็น ๆ โทรไปอ้อนเพื่อน เล่าให้มันฟัง ถึงความเซ็งวันนี้ เพื่อนเลยบอก เออ..ไปกินมาดามอัน เอาไม๊ มันรู้ว่ามินชอบหม้อจุ่มเนื้อของที่่นี่อ่ะ..วาว..เย๊ เย๊..
นัดกันไปเจอที่ร้าน.. อุตส่าห์ดั้นด้นไปจนถึงแจ้งวัฒนะ..จ๊าก..วันนี้ร้านปิดอีกอ่ะค่ะเฮีย..ฮือ ๆ ๆ
เลยต้อง..ไปทานกันที่เซ็นทรัลแจ้ง..จ๋อย...ฮ่า ๆ ๆ...
จริง ๆ สงกรานต์ หรือ พวกเทศกาลเนี่ย มินไม่ชอบไปไหนหรอกค่ะเฮีย
ไม่ชอบรถติด แล้ว ร้านอาหารคนแน่น โรงแรมที่พักแพงเกินเหตุ
แต่ ปีนี้ คงเลี่ยงไม่ได้ เพราะ นาน ๆ เพื่อนจะกลับมาทีอ่ะนะคะ อิอิ
วันนี้ คุยนิดเดียวก่อนนะคะ (เนี่ย..นิดเดียวแล้วเหรอ อิอิ)..ภารกิจเยอะค่ะวันนี้อ่ะ แล้วมินจะทานเผื่อเฮียนะคะ..จุ๊บส์ ๆ ๆ ดีไม๊เนี่ย..ฮ่า ๆ ๆ ล้อเล่นค่ะ อิอิ

โดย: มินทิวา

วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:6:52:06 น.

แฮปปี้ๆนะอาหมวย และเพื่อนๆทุกท่านนะครับ

Ref: มินทิวา Mintiva RoyalBlue 41 69 E1

โดย: zoomzero

วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:11:12:41 น.

ตอนต่อไปก็ขอเอารูปตอนที่ไปซื้ออาหารทะเลสดๆที่แหลมบาลีฮาย
อาหารทะเลสดๆจะแพงกว่าอาหารทะเลแช่แข็งที่ตลาดยามบ่ายๆ
แต่บางอย่างไม่แพงกว่ากันหรอก เช่น หอยแมลงภู่ ฯ
ดังนั้นจงไตร่ตรองให้ดี แต่รสชาดอาหารทะเลสดนั้น จะต่างกับอาหารตามตลาดในเมืองมาก
แบบเปรียบเที่ยบประมาณนางงามสามเวทีกับสาวสก๊อยส์เลยละคุณเอ๋ย

ทางร้านมีการปิ้ง อบ ย่าง ให้ รอประมาณ 15-20 นาที (แล้วแต่ขนาดของอาหาร)
เขาคิดค่าทำ หมายถึง ค่าน้ำค่าไฟ ประมาณ 40 - 50 บาท
ช่วยจ่ายๆไปเถอะ อย่าไปต่อเขาเลย เขาได้กำไรไม่เท่าไหร่หรอก ไม่ใช่ภัตตาคารหรูซะกะหน่อย
ที่แน่ๆ ได้น้ำจิ้มแบบที่คุณออกคำสั่งได้ว่า เปรี๊ยวๆ หรือ เผ็ดๆ (อุ๊ย...น้ำลายสอ)

แนะนำว่า ถ้ามากัน 2 คน อย่ามาซื้ออาหารเป็นกิโลๆแบบนี้เลย ทานกันแล้ว มันจะกร่อยๆ ของจะเหลือทิ้งเปล่าๆ
น่าจะมากันตั้งแต่ 4 คนขึ้นไป จนถึง 8 คน รับรองแย่งกันทาน สนุกมากๆ
ถ้ามามากกว่านี้ ไปทานที่ร้านดีกว่า เพราะแค่ล้างจานก็คงเหนื่อยกันแล้วหละ

ออกมาซื้ออาหารทะเลสดกันตอนสายๆ
ลืมเล่าไป มื้อเช้าวันที่สอง ไปทานข้าวต้มเลือดหมูร้านคุณศรี (แต่ผมชอบแอบเรียกว่าร้านป้าชูศรี)
ร้านอยู่ช่วงค่อนไปทางปลายๆของพัทยากลาง เข้าไปจากถนนสุขุมวิท ร้านจะอยู่ซ้ายมือ
ฝั่งตรงข้ามเป็นการไฟฟ้า ซอยข้างๆร้านคุณศรีนั้นเขามีที่จอดรถให้ แต่ผมชอบข้างถนนมากกว่า เพราะผมมันพวกคนข้างถนน 555
อาหารร้านคุณศรี ที่ดังๆ ก็คือ ต้มเลือดหมู(ต้มเครื่องในหมู นั่นแหละ), ตือฮวน
และที่ต้องมีเพราะเด็กลูกคนรวยกินเครื่องในไม่ใคร่เป็นกันหรอก ต้องสั่งข้าวมันไก่ตอนมาทานได้เลย
สำหรับเครื่องใน เขาทำเป็นเมนูให้อ่านกันเลย เลือกเอาแค่ หัวใจ ปอด ตับ เซี่ยงจี้ ม้าม ฯ จะเลือกหลายๆอย่าง หรืออย่างเดียวก็ได้
แต่ทางที่ดีถ้ากลัวสั่งแล้วได้ไม่ครบหรือผิดพลาด เลือกเป็นแหกปากตะโกนว่า เอาทุกอย่าง แค่นี่เป็นอันจบการออร์เดอร์ของคนทานไม่เลือก หุหุ

ทานอาหารเช้าอิ่มก็ขับรถไปแหลมบาลีฮาย ถ่ายรูปตอนสายๆแดดไม่แรงมาก
แล้วก็วนรถมาซื้ออาหารทะเลสด แต่ผมเข้ามาสั่งอาหารก่อนเพราะจะให้เขาทำให้เลย
จากนั้นก็ไปถ่ายรูป ขากลับมาตรงนั้นมีร้าน 7-11 หน้าร้านมีไก่ทอด กลิ่มหอมจนทนไม่ไหว
เลยซื้อมาพอประมาณ โดยเฉพาะหนังไก่ทอดที่ถูกห้ามซื้อ แต่ผมก็ฝ่าฝืนมติพรรค ทำการซื้อมากทานจนได้ 555

ก่อนกลับเข้่าที่พัก(Sigma) พวกผมก็แวะที่ถนนเลียบหาดจอมเทียน
เข้ามาทางถนนเทพประสิทธิ์ ปากซอยมีห้างโลตัสกับร้านที่ขายของส่งออกนอก(ประเทศ)
พอเข้ามาสุดถนน ชนสามแยก เลี้ยวซ้าย แล้วรีบชิดซ้ายทันที จอดรถ เปิดไฟจอดแป๊กๆ
ลงมาถอยไก่ย่างไม้หมุน เลือกเอาที่มันกำลังหมุนๆ น้ำมันหยดติ๋งๆ แม่ค้าชื่ออะไร สวยจนลืมชื่อไปอีกจนได้
บอกเขาว่า เอาแบบไม่แห้ง ขอเนื้อฉ่ำๆ ตัวใหม่ๆ ราคาตัวละไม่เกิน 60 บาท (สำหรับไก่ตัวเล็กนะ)
แล้วขับตรงออกมา เจอสามแยกที่มีศาลมิตร ไชยบัญญา ตกเฮลิคอปเตอร์ ก็เลี้ยวขวา ตรงไป เห็นทะเล ก็เลี้ยวซ้ายอีกที
แล่นตรงไปประมาณ 1 กม. เลียบชายหาด (ทะเลอยู่ขวามือ) มองป้ายร้านขายยา ขับเลยปากซอยไปหน่อย ซื้อส้มตำได้เลยตรงนั้น
อาจจะมองหาของทอดๆด้วยก็ได้ เช่น ปูตัวเล็กๆทอด ฯ
รสชาดไม่อร่อยขั้นเทพหรอก แต่เขาทำใหม่ๆ สะอาด ขอเขาล้างครกได้ ไม่ต้องอาย แต่ส่วนใหญ่ใช้ 2 ครกแยกให้อยู่แล้ว

ส่วนคนที่อยากหม่ำส้มตำปูม้า ราคาไพร่ เอ้ย...ราคารากหญ้า ต้องขับรถไปจนเลยโรงแรมซิกม่า ไปทางถนนนาจอมเทียน8 (เลยไปอีกหลายกิโล)
เลยร้านปูเป็น ไปอีกนิด เห็นเขาบอกว่า เจ้าของชื่อ เจ้เล็ก ร้านเป็นเพิงไม่ใหญ่มาก ถามทางชาวบ้านได้ ไม่หลงหรอก
ราคาส้มตำปูม้า(ดอง)จานละ 30 บาท จริงๆ ไม่ได้โม้!!! จานขนาด 1 คนอิ่มได้ถ้ามีข้าวเหนียวอีกก้อน (ดังนั้นก็จานใคร จานผู้นั้น อย่าแย่งกัน)
ผมไปเที่ยวนี้ไม่ได้ทานส้มตำปูม้า ไม่ใช่กลัวท้องเสีย ร้านนี้เขาขึ้นชื่อว่า สะอาดมากๆ
แต่เนื่องจากคณะทัวร์หัวประชาธิปไตยก้าวหน้า เขาไม่มีใครอยากทานปูม้า(ดอง)กันเลย ผมเลยอด หุหุ

โดย: zoomzero

วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:15:50:13 น.

อาหมวยเล็ก ไปพัทยาเหรอ???

อย่าลืมทาครีมกันแดดด้วยนะ น่าจะเอาเบอร์ 50 เลยดีมั๊ย 555

เรื่องตะงิดๆนั้น เป็นมาเมื่อวันที่เขาปะทะกัน แล้วมีมือมืดยิงเอ็ม79 นั่นแหละ
วันนั้นสังหรณ์แปลก เลยเตือนเราเอาไว้ก่อนไง
แต่วันรุ่งขึ้นไปทำบุญมาแล้ว แชร์บุญให้ไปกับแม่พระธรณีแล้วหละ น่าจะโอเคช๊อกโกแล็ตบราวนี่นะ

เรื่องรถเก่า มากๆนี่ ไม่เห็นด้วยเลยนะ เพราะว่าเป็น ปู้ฉิงยิงเรือ ขับรถมืดๆค่ำๆ ไม่ดีกระมัง
ถ้าถามเฮียนะ (คือว่า ไม่ได้ถาม แล้วออกความเห็นเรื่องส่วนตัวให้ เขาเรียกว่า อะไรหว่า หุหุ 555)
เฮียว่า ถอยรถใหม่ดีกว่า เพราะชีวิตมีค่ามากกว่าอะไรทั้งนั้น ไม่ใช่ว่ายุให้เสียเงินหรอกนะ
ก็เราจ่ายดาวน์ประมาณกลางๆ แล้วผ่อนยาวแบบราคาคนนั่งแท็กซี่ไปทำงานวันละ 400 บาท เดือนหนึ่งก็ หมื่นสอง (แต่ไม่ได้รวมน้ำมันนะ)
ถ้าผ่อนไม่หมดแล้วม่องเท่งก็ให้มันยึดไป หรือพี่น้องเราคนไหนอยากผ่อนต่อ ก็ทำพินัยกรรม เอ้ย...สัญญาค้ำประกัน ให้เขาผ่อนต่อแล้วเอาไป
คนรับช่วงจากเรา(ซึ่งน่าจะเป็นว่าที่สามีหรือญาติสนิท)เขาก็แค่ผ่อนต่อ เหมือนเช่าซื้อ ผ่อนไปแป็บเดียว ก็ได้รถมาแล้ว
หมดกังวลเรื่องรถเสียกลางทาง โดยเฉพาะหน้าฝน บนทางด่วน ในซอยเปลี่ยว ไม่สนุกเลยนะ
อีกอย่าง รถที่ช่วงล่างมีปัญหา น่ากลัวว่ารถเครื่องยนต์รวนเสียอีก เพราะเบรคเสียคือตาย เท่านั้นเอง
เบรกกับตัวถังรถเปลี่ยนใหม่ได้ แต่แขนขา หรือชีวิตซื้อใหม่ไม่ได้

เฮียว่าอาการเปลี่ยนปะเก็นแล้วรถวิ่งเพี้ยนๆ มันเหมือนๆรถมิตซูโรเยลรุ่นสงครามญี่ปุ่นของเฮียคันเก่า
คันนั้นหม้อน้ำรั่ว ขับบนทางด่วน สมัยนั้นทางโล่งๆ ไม่ค่อยมีคนใช้ เฮียวิ่งซะเป็นร้อยเป็นพันก.ม. ต่อ 10 ชม.
ไม่ได้เหลือบสายตาดูเกจ์ความร้อนเลยว่าทะลุแดงไปแล้ว
พอลงทางด่วนมาจอดไฟแดง เสียงสะอื้น ฮึกๆๆๆๆ กร๊อก ต้องยกเข้าศูนย์ ข้างในเครื่องช่างบอกว่าคดในข้องอในกระดูก
ต้องยกเครื่องใหม่ ยกเกียร์ใหม่อีกด้วย เพราะเกียร์ก็ค้าง (เป็นการเสียแบบบังเอิญพอดี) หมดเงินไปมากมายมหาศาลบานทะโล่
ออกมา เครื่องก็สั่น ในบางจังหวะ ย้อนเข้าไปแก้ไข 5-6 รอบ ก็ไม่หาย เสียเวลาเปล่าๆ
มีวันหนึ่งพาสาวปอโทเอแบค(สวยมาก)ไปทานอาหารค่ำ เครื่องมันสั่นแบบว่างั๊กๆๆๆ จนขากลับสาวน้อยหนีขึ้นแท็กซี่ อดเลย
ปี้นั้นเลยเรียกเขามาตีราคา แล้วอัญเชิญขับออกจากบ้านไปเลย สาธุๆๆ

ออกรถใหม่เถอะ เติมน้ำมันอย่างเดียว ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นๆ ขอเชียร์ ซีวิค
เศรษฐกิจไทยจะได้เติบโต อุตสาหกรรมรถยนต์จะได้ไม่เจ้งกระโบ้ง
เดี๋ยวนี้เขามีประกันรถยนต์แบบแปลกๆนะ ขับไม่เกินสัปดาห์ละ 350 กม. หรือวันละ 70 กม. คิดเบี้ยถูกมากๆ
เลือกรถยอดฮิตติดตลาด ขายต่อก็ยังได้ราคาดี ขาดทุนไม่มาก
ถ้าเกิดจะหนีไปแต่งงานกับแขกซาอุ หรือพระเอกหนังเกาหลี ขายทิ้ง ก็ยังมีค่าตั๋วเครื่องบินไง 555

ช่วงสงกรานต์จะต้องทำใจเรื่องร้านอาหาร เพราะถ้าไม่ปิด ก็เปิด อ้าว...
คือว่าเปิดแบบ 2 ลักษณะคือ ไม่มีของขาย กับ ไม่มีพนักงานช่วยขาย สรุปว่าเซ็งทั้งสองแบบ
เมื่อวานเฮียเลยไปทานอาหารจนพุงปลิ้น
เช้าไปทานฟูดแลนด์ เบรคเสียฟาสต์ราคาประหยัด ข้าวต้มปลากระพง และก๋วยเตี๋ยวหมูสับ (มีคนช่วยทานด้วย)
ไปฟูดแลนด์เพราะตั้งใจว่าวันรุ่งขึ้น (หมายถึงวันนี้) จะทำอาหารไปถวายพระที่วัดที่เผาศพคุณพ่อ
เขาเรียกว่าทำบุญกระดูกในวันสงกรานต์ ชาวบ้านเขามากันจนล้นวัดทุกปี
ปีนี้คุณนายเจ้าของบ้าน จะโชว์การทำ ซุปน่องไก่เล็ก มันฝรั่ง ใส่หอมใหญ่ แครอท และมะเขือเทศ
ที่ต้องไปฟูดแลนด์เพราะที่นั้นเขามีมันฝรั่งหัวเล็กๆ และหัวหอมก็ขนาดย่อม คือประมาณลูกกอล์ฟ
เวลาต้ม ไม่ต้องผ่า มันก็เลยไม่แตกระเบิดออกมา
วันนี้ก็ได้ไปวัดมาเมื่อตอนเช้า ทำไปถวายพระส่วนตัว 1 ชุด (คือ บุกเข้ากุฏิแล้วถวาย กรวดน้ำเลย เร็วดี)
และก็ไปเข้าศาลาใหญ่ พรมน้ำอบใส่โถกระดูกพ่อ แล้วก็ถวายอาหารรวมกับญาติๆอีก 1 ชุด

เมื่อวานตอนบ่ายก็ไปหาพี่สาวใจดี(ใน bloggang) ใกล้ๆสุวรรณภูมิ
นั่งรอเจ้บ้านเล็กไปดูลูกสุนัขกับน้องสาว(ได้มาแทนเจ้าแก่ที่ตายไป) กว่าจะเข้ามาบ้านก็ปาเข้าไปบ่ายสอง
เราก็นั่งรอ ไม่ได้ทานข้าวเที่ยงเลย หิวเมื่อไหร่ก็คว้าขนมคุ๊กกี้มาหม่ำๆๆๆ
เขาว่าโดนรถของพวกประท้วงแล่นตัดทางลงจากสะพานต่างระดับ จราจรชะงักงัน
จริงๆก็รอไม่นานแต่ ขับบนถนนข้างล่างได้ช้ามากๆ เหมือนกับว่า ผู้คนก็ชะลอรถดูคนตามปากซอยออกมาแจกน้ำแจกท่า ให้กำลังใจกัน
จริงๆก็ไม่น่าจะติดขัด แต่เจ้แกขับอ้อมหนี ออกไปนอกเส้นทางไกลไปหน่อย
แต่ก็ทันไปเยี่ยมพี่สาวใจดีจนได้ เอาดอกไม้ไปหวัดดีปีใหม่ฝรั่ง ปีใหม่จีน ปีใหม่ไทย เอามันสามอย่างเลย
แถวนั้นมีร้านอาหารเกาหลีชื่อ ดายา อาหารอร่อยดี
สั่งหมูหมักย่างกระทะ หมูติดมันย่างกระทะ หมูผัดแบบเกาหลี ซุปมีโซะสูตรเกาหลี
พวกเครื่องเคียงมีมากมาย ประมาณ 10 จานเล็กๆ กิมจิ ปลาเล็ก ผักดอง ... สั่งเพิ่มได้ไม่อั้น
ผักสดที่ทานกับหมูกระทะ เป็นผักคะน้ากับผักกาดหอม ก็ขอเพิ่มได้อีกเรื่อยๆ ไม่คิดเงิน
ก่อนกลับแวะร้านเลมอนฟาร์ม ลองซื้ออาหารไบโอสุขภาพอะไรประมาณนั้นมาลองทานดู

จากนั้นก็แวะไปรับคุณหนูกับหลานๆที่สวนสยาม
เด็กไปกัน 5 คน ซื้อบัตรราคาเหมาพิเศษคนละ 600 (บัตรธรรมดา 300)
แต่มีคนเล่นเครื่องเล่นพิเศษแค่ 2 คน สรุปเอาเงิน 900 ไปทิ้ง น่าตีจริงๆเด็กพวกนี้

ขากลับจะไปทานอาหารที่ร้านชื่อ อบอร่อย อยู่แถวๆทาวน์อินทาวน์
แต่สงสัยเป็นเพราะอยู่ใกล้บิกซีลาดพร้าวกระมัง โทรไปจอง ร้านบอกว่า ปิด (เฉยเลย)
จึงไปทานร้านอาหารระดับภัตตาคาร ซึ่งเมื่อก่อนอยู่หน้าสนามมวยลุมพินี
ร้านชื่อ จันทร์เพ็ญ
ไก่ย่างอร่อยมาก
รายการอาหารก็ได้แก่ ทอดมันกุ้ง ปูผัดผงกระหรี่ หอยเชลล์อบแยกน้ำราดเป็นซ๊อสเนยให้ด้วย
ข้าวผัดปู ปลากระพงทอดน้ำปลา ปลาหิมะทอดซีอิ้ว อย่างอื่นจำไม่ได้แล้ว ทานจนต้องหิ้วปีกกลับบ้าน

เออ...ไปต่างจังหวัดช่วงเทศกาล สำหรับเฮีย สิ่งที่ควรดูแล คือ น้ำมันควรเต็มถังอยู่เสมอ
เพราะขากลับคนมักจะแย่งกันมาก แถมบางปั๊มป์เกิดอาการเครื่องรูดบัตรเครดิตเสียซะงั๊น
เอทีเอ็มก็ไม่มีให้กด เงินสดเราก็ซื้อของฝากหมดตัวเสียอีก 555
ส่วนห้องน้ำก็เข้าที่ร้านอาหารเป็นดีที่สุด เพราะที่สถานีขายน้ำมัน คงทำความสะอาดกันไม่ทันหรอก
โดยเฉพาะจังหวัดที่เกิดภาวะขาดแคลนน้ำ คือ ฝนฟ้าไม่ตกมาสามเดือน ประปาก็เลยหมดน้ำมาให้บริการ
จำได้ว่าเคยไปบ้านญาติที่บุรีรัมย์มา ไม่มีน้ำใช้ 2 วันเต็มๆ ต้องไปนอนโรงแรมในเมืองแทน

ปล. ไม่มีเมนูหอยแมลงภู่ที่ร้านปูเป็น เพราะทาง "คณะกรรมการคุ้มครองสิทธิมนุษย์กินอาหารทะเล" ที่ไปด้วย
ไม่มีใครเห็นด้วยกับการสั่งอาหารชนิดนั้น เลยต้องอดทานเผื่ออาหมวย คราวหน้าจะทานเผื่อให้
แต่จริงๆ ก็ทานหอยเชลล์เผื่อให้แล้ว นี่หน่า

Ref: มินทิวา Mintiva RoyalBlue 41 69 E1

โดย: zoomzero

วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:17:02:30 น.

หิว ๆ ๆ มาแอบขโมยอาหารทะเลกิน บ้านนี้มีครบเลยแฮะ กุ้ง หอย ปู ปลา อุอุอุ

แล้วก้อแอบวิ่งหนีไป เฟี้ยวววว

โดย: นู๋ Beee เองค่ะ (http://beee.bloggang.com) IP: 124.120.148.76 วันที่: 14 เมษายน 2553 เวลา:13:22:10 น.