แต่ก็ไม่จำเป็นต้องหนีโลก สามารถทำประโยชน์ให้กับโลกได้ อย่างเต็มที่

แม้จะเป็นโสดาบัน แต่ยังมีความถือดี มีทิฐิ+มานะ มีอวิชชาปิดบังไว้ และฟุ้งซ่านได้ง่าย 

แค่คนธรรมดา ก็เป็นผู้ที่มีราคะ โทสะ โมหะ อยู่เต็มที่อยู่แล้ว 

โสดาบัน สามารถไปได้ 1. ติดกับกิเลสโลกๆ คือ ติดใจในกามคุณ5 -และหงุดหงิดได้ 

หรือ 2. ไปติดกับกิเลส แบบพรหม (มีความสุขเวลาได้นั่งสมาธินานๆ) 

โสดาบัน มีพื้นนิสัยน้อมไปหาสวรรค์ 

มนุษย์ธรรมดา มี สังโยชน์ คือ สิ่งที่ร้อยรัดจิตให้ติดกับกองทุกข์ 

ไม่ใช่ จิตเป็นอิสระ 

การเป็นโสดาบัน ทำให้ยางเหนียวบางลง และใจ "รัก" การทิ้งขันธ์ 5 

หากมีจิตใจคิดอาฆาต ให้ ปล่อยวางบ่อยๆ

ให้ดูขันธ์ 5 ว่าเป็นอุปาทานขันธ์ 

โสดาบัน คือ ผู้บริบูรณ์ในศีล สมาธิปริมาณพอประมาณ ปัญญาพอประมาณ