วัยเด็กของฉันมันไม่ได้อบอุ่นหรอก เอาจริงๆ พ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน แรกๆไม่เข้าใจ เอาไว้ค่อยเขียนถึง

ฉันถูกเลี้ยงดูและเติบโตมาในร้านตัดเสื้อ แม่มีช่างเย็บเสื้อหลายคน และมีพี่เลี้ยงที่กินนอนที่บ้าน อาม่าเป็นเหมือนหัวหน้าแม่บ้าน แต่แม่คือหัวหน้าครอบครัว

บ้านที่เราอยู่เป็นตึกแถวในซอย แม้ว่าแถวบ้านจะมีเด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ฉันและเฮียไม่ได้รับอนุญาตให้มีเพื่อนวัยเด็กแถวบ้านเลย เราสองพี่น้องจึงต้องเล่นกันเอง เมื่อเป็นลูกคนจีน การเป็นผู้ชายเสมือนได้รับพรวิเศษ บทเรียนแรกในชีวิตที่ฉันได้รับ คือ ความแตกต่างของลูกชายและลูกสาวในครอบครัวคนจีน

ก่อนเข้าโรงเรียนฉันจึงมีเฮียเป็นเพื่อนเท่านั้น เล่นเตะบอล เตะต่อย ตีแบด ดูเหมือนจักรวาลได้จัดเส้นทางแปลกๆมาให้ฉันแต่เล็กเลยทีเดียว...