ผู้แต่ง: ปาย
สำนักพิมพ์: มันดี
พิมพ์ครั้งแรก กันยายน 2551
ราคา 140 บาท

สายตาอ่อนโยนของเขาทำให้หัวใจเอมี่เต้นแรงขึ้น
มือของเขายังจับมือเธอไว้แน่น และแน่นขึ้น

“ผมบอกไม่ได้ว่า วันข้างหน้าจะทำให้คุณเจ็บปวดหรือไม่...
แต่หากพอมีน้ำใจ เราลองมา...เรียนรู้ความรักไปด้วยกันไหม”

ในชั่ววูบของลมที่พัดผ่าน ความรักที่เธอเคยพยายามเอาชนะกลับกำลังบีบรัดหัวใจเธอให้ยอมจำนน

* * * * * * * * *

เรื่องนี้เป็นแนวรักประเภท 'ศึกสายเลือด' นิดๆ ค่ะ

เอมี่ ไม่เชื่อเรื่องความรักตั้งแต่พ่อ จอห์น นอกใจแม่ กชกร ไปมีอะไรกับ กันยา น้าของเธอที่มีลูกสาวชื่อ อารยา แม่เธอเสียสละสามีให้น้องสาว หลังจากนั้น เอมี่กับครอบครัวน้าก็เป็นไม้เบื่อไม้เมากัน เพราะกันยายังมาป้วนเปี้ยนเอาเปรียบความใจดีของพี่สาวที่อยู่บ้านติดกันตลอด

ส่วนอารยากลายเป็นเหมือนคู่แข่งฟ้าประทาน คอยแก่งแย่งชิงดีกับเอมี่ทุกเรื่อง ทั้งยังเลือกเป็นนักเขียนเหมือนกันอีก ดังนั้น เมื่ออารยาหมายตาจะขายงานและขนมจีบให้ อนล หนุ่มหล่อเจ้าของนิตยสาร ในขณะเดียวกับที่ นัทธมน น้องสาวเขาพยายามยุเอมี่เพื่อนรักให้เสนองานและสนใจพี่ชายเธอ ศึกสายเลือดจึงเริ่มขึ้นอีกครั้ง

พล็อตเรื่องเหมาะจะเอาไปทำละครดีค่ะ ตัวละครเอื้อด้วย มีทั้งแม่พระแสนดีแบบนางเอกหนังไทยยุคเก่า (แม่นางเอก) นางเอกจิตใจดีแต่ก็แอบไม่ยอมแพ้ใครนิดหน่อย พระเอกที่มีคุณสมบัติพระเอก--หล่อ รวย นิสัยโอเค นางอิจฉารุ่นแม่-รุ่นลูกที่นิสัยแบบนางอิจฉาเป๊ะ ๆ

การเดินเรื่องอ่านเพลิน คลี่คลายจบแบบที่คิดไว้ คือ พระเอกเกิดรักนางเอกที่ไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก แต่มารู้ทีหลังว่าเธอแข่งกันจีบเขากับญาติ เลยมีงอนกันนิดนึง ส่วนคู่พ่อกับแม่ก็กลับมาอยู่ด้วยกันตอนจบ ครอบครัวน้าจบแย่แบบตัวร้ายแบบไทยๆ

ตัวละครหรือรายละเอียดบางอย่างยังอ่อนหรือง่ายๆ ไปหน่อย แต่จขบ. เห็นความบางก็เล่มก็รู้แล้วว่าคงเป็นนิยายอ่านสบาย ๆ เลยไม่ซีเรียสค่ะ

ในทางกลับกัน เล่มนี้มีหลายอย่างที่น่าสนใจ อันเป็นเหตุให้หยิบมาอ่านแต่แรก เช่น การเปิดเรื่องด้วยฉากคนโยนช่อดอกไม้เจ้าสาว แล้วนางเอกรับได้แบบไม่ปลื้มเท่าไหร่ เธอคิดว่า "...ทำไมแค่ดอกไม้ช่อเดียว ถึงได้แย่งกันจะเป็นจะตายขนาดนี้นะ"
>> พออ่านแล้วชอบขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ทำให้อยากรู้ว่าถ้าอ่านต่อจะเจอจุดที่ชวนสะดุดใจแบบนี้อีกไหม
ตัวละคร พอเอามาคิดแล้วก็ขำดี
เอมี่เป็นลูกครึ่ง (แม่เธอเคยเป็นนางแบบ) ที่ปล่อยตัวโทรมถึงขนาดที่เพื่อนคิดว่าเธอคงได้แต่งงานคนสุดท้าย ในขณะที่อารยา..ตัวอิจฉา..หน้าตาธรรมดาแต่เสริมแต่งตัวเองตามประสาสาวสมัยทั่วไป
>> นางเอกกับนางอิจฉานิสัยสลับขั้วกันเลย ความได้เปรียบในชีวิตก็ต่างกันด้วย นางเอกเกิดมาสวยแต่ไม่แต่ง นางอิจฉาไม่สวยแต่รู้จักแต่งตัว เรื่องความรัก นางอิจฉาต้องดิ้นรนหาหนุ่มในฝันเอง นางเอกได้เพื่อนช่วยสุดชีวิต ตั้งแต่พาไปสปา เชียร์ให้พี่ชาย
... เอ่อ ถ้าเป็นคนจริงๆ เนี่ย จขบ. ชอบคนแบบอารยามากกว่านะ (หมั่นไส้คนสวยอ่ะ มีไรป่ะ)

นอกจากนี้ ตัวร้ายในเรื่องอย่างกันยาก็แอบน่าสงสารด้วย คือ ถ้าพี่สาวไม่ทำตัวนางเอกเกินไป เธอคงเดินหน้า(หาผู้ชายอื่น)ต่อไป ไม่มาติดแหงกกับสามีที่ยังรักภรรยาเก่าอยู่แบบนี้
(Spoil >> จอห์นกับกันยาไม่ได้มีอะไรกัน แค่เกือบ แต่กชกรยืนยันขับไล่สามีไปหาน้องสาว จอห์นเลยไปตามนั้น แต่ตลอดเวลาก็ห่วงใยคอยมองครอบครัวเก่าเสมอ ตอนท้ายเรื่อง กันยาที่คอยระแวงพี่สาวมาหลายปีเลยสติแตก บ้าไปเลย)

โดยรวมแล้ว เป็นเรื่องอ่านเพลินๆ ที่ยังไม่ลงตัวนัก แต่กลับมีจุดถูกใจหรือชวนคิดดีค่ะ

ตัวอย่างบทความของสองสาวในเรื่อง

คุณเชื่อในรักแรกพบไหม รักแรกพบเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ฉันเคยอ่านเรื่องราวของหนุ่มสาวชาวอเมริกาคู่หนึ่ง พวกเขาตกหลุมรักกันตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน แต่งงานหลังจากนั้นได้เพียงหนึ่งอาทิตย์ และจนถึงวันนี้ พวกเขามีพยานรักด้วยกันสี่คนอย่างมีความสุข นั่นคือมหัศจรรย์ของรักแรกพบ...
มันจะเหมือนว่าเรามีปล่องภูเขาไฟอยู่ในหัวใจ และมีน้ำแข็งขนาดใหญ่มากหล่นลงมา หลอมละลายจนกลายเป็นคนๆ เดียวกัน...

รักแรกพบเป็นเรื่องน่าตลก มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่คนเราจะตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกเห็น ฉันไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด ตราบใดที่การเจริญเติบโตของต้นไม้ต้องอาศัยการรดน้ำพรวนดินทุกวันเป็นเวลานานอย่างสม่ำเสมอ ความรักก็เช่นกัน ไม่มีทางที่เราจะตกหลุมรักใครตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นได้
มันคงเป็นเรื่องตลกที่ใครบอกว่ารักแรกพบเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ฉันว่ามันเป็นสิ่งที่ไร้สาระมากกว่า เพราะโลกมันก็เป็นอย่างนี้มานานแสนนาน ไม่ว่ามันจะสวยมากขึ้น หรือสวยน้อยลง ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับความรักเลยแม้แต่นิดเดียว...
เพราะอย่างนี้ ฉันถึงเชื่อว่าความรักแรกพบเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ มันเป็นจินตนาการของคนที่ว่างจัดจนไม่มีอะไรทำ ฉันแน่ใจว่า 'รักแรกพบ...เป็นความเชื่อที่ผิด...และมันไม่มีทางมีจริง...'

Create Date : 21 มกราคม 2552
Last Update : 21 มกราคม 2552 23:38:30 น.		6 comments
Counter : 1028 Pageviews.
Share Tweet