Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728 
 
16 กุมภาพันธ์ 2550
 
All Blogs
 
"ช้างโด่ง" พี่ชายที่แสนดีที่สุดในโลก

ผ่าน Valentine มาแล้ว 2 วันเลยมานั่งนึกเรื่องความรัก
แต่รักครั้งนี้ไม่ใช่ "รัก" แบบคนรัก
แต่เป็นรักที่หาไม่ได้อีกแล้ว
เป็นรักที่ไม่ต้องการ หรือเรียกร้องอะไร
นั่นก็คือ...ความรักจากพี่ชายที่มีให้น้องสาวคนนี้

==="พี่ช้างโด่ง" พี่ชายที่รักมาก===


"ช้างโด่ง" เป็นชื่อที่ป้า ๆ ตั้งให้ตอนพี่โด่งคลอด
เพราะเป็นหลานชายคนแรกที่หน้าตาหน้ารัก อ้วนท้วนน่าเอ็นดู
ชีวิตในวัยเด็กของพี่ชายเราคนนี้เป็นเด็กที่ซนและฉลาด
เหมือนเด็กผู้ชายทั่ว ๆ ไป และหวงน้องสาวคนนี้มาก
ไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน
"พี่โด่ง" เป็นลูกชายของลุงหญิงเองที่เกิดที่ จ.ลพบุรี
แต่ด้วยความที่ป้า ไม่มีลูกเลยขอรับเลี้ยง "พี่โด่ง"
ที่บ้านที่อ่างทอง เราเลยสนิทกัน

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ขณะที่พี่โด่งอยู่ชั้น ป.6
พี่เค้าก็ไปเล่นกับเด็กผู้ชายแถวบ้านตามปรกติ
แต่....พอวิ่งเล่นแล้วล้มลง
พี่ชายเราคนนี้กลับไม่มีแรงลุกขึ้น
แต่ก็ไม่พูดอะไร เพราะตัวเองก็คิดว่าไม่เป็นอะไรมาก

หลังจากนั้นผ่านไปไม่นาน "พี่โด่ง"เริ่มผิดปรกติมากขึ้น
ร่างกายเริ่มไม่มีแรง
แขน ขา ไม่มีแรง ด้วยตอนนั้นเราเด็กมากก็ยังไม่รู้ประสา
ก็คิดว่าพี่ชายไม่สบายเฉย ๆ
จน "พี่โด่ง" ต้องหยุด ร.ร. เพราะอาการหนักขึ้น

ป้า แม่ และลุง พาพี่เค้าไปรักษา หลายที่
ทั้งเจาะเลือด ตัดชิ้นส่วนเนื้อไปพิสูจน์
ปรากฏว่า "พี่โด่ง" เป็นโรคกล้ามเนื้อไม่มีแรง
ในขณะนั้น คือเป็นมากแล้ว ครอบครัวเราก็พยายามกันเต็มที่
ไม่ว่าทางไหน ทั้งหมอปัจจุบัน และหมอแผนโบราณ
แต่ทุกอย่างก็ไม่ดีขึ้น...แต่เรายอมรับว่าพี่ชายเราคนนี้เข้มแข็งมาก
ไม่เคยบ่น ไม่เคยย่อท้อกับโรคนี้ แม้กระทั่งเดินไม่ได้
ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้ว พี่เราก็ไม่เคยสร้างความลำบากให้ใคร

ซ้ำร้ายไปกว่านั้น หมอวินิจฉัยว่ากล้ามเนื้อพี่โด่ง
จะค่อย ๆ เสื่อมลง เต็มที่จะอยู่ได้ถึงอายุ 20 ปี
ทุกคนในบ้านได้แต่ทำใจ ในขณะที่พี่โด่งยืนยันว่า "หนูไม่เป็นไร"

ตลอดระยะเวลาหลายสิบปี
"พี่โด่ง" จะมีป้าโกยดูแลตลอด
เรียนหนังสือคริสต์จากรายการวิทยุจนได้ใบประกาศ
หัดซ่อมวิทยุ, โทรทัศน์ และเรียนรู้ทุกสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ตัว
ทำให้พี่โด่งเป็นอัจฉริยะที่ไม่แพ้คนปรกติ

จนกระทั่งปี 2547 วันมาฆบูชา
และใกล้จะถึงวันเกิดครบรอบ 30 ปี
(ตอนนั้นพี่โด่งอายุ 29 ย่าง 30)
เราได้รับโทรศัพท์จากแม่ว่า
"รีบกลับบ้านเร็ว โด่งเป็นอะไรไม่รู้เรียกไม่รู้สึกตัว"
เราได้แต่บอกแม่ว่า "แม่เอาโทรศัพท์ไปใกล้ ๆ โด่งหน่อยหนูจะคุยด้วย"
น้ำตาเราก็ไหลออกมาไม่รู้สึกตัว แล้วเราก็คุยกับโด่งว่า
"โด่ง นี่เค้านะเป็นอะไร ตื่นได้แล้ว รอเค้านะเดี๋ยวเค้าไปหา"
แล้วรีบบอกแม่ว่าให้พาโด่งไปร.พ.
แต่ที่บ้านบอกว่าหมอก็อยู่ที่บ้านแล้ว
และบอกให้เราทำใจ
.........สักพักไม่นาน...........
แม่ก็โทรมาบอกว่า "พี่โด่งไปแล้ว...จากเราไปแล้ว"
เราได้แต่อึ้ง เงียบและร้องไห้ออกมา
น้ำตาไหลตลอดทางตั้งแต่ กทม. ถึงอ่างทอง
และคิดว่า "ไม่จริง โด่งรอเราอยู่"

พอไปถึงอ่างทองเราวิ่งเข้าไปกอดและจับมือโด่งบีบเบา ๆ
..........แล้วก็ได้แต่คิดว่า...........
"ทิ้งเค้าไปทำไม ทำไมไม่รอเค้า ทำไมไม่ไปด้วยกัน ไหนว่าจะอยู่ด้วยกันไง"

....ณ วันนั้นถึงวันนี้ เราไม่เคยลืม....
เรายังเสียใจ และคิดถึง "พี่ชายที่แสนดี" คนนี้มาก ๆ
เราได้แต่ภาวนาว่า ถ้าชาติหน้ามีจริง
เราจะขอกลับมาเกิดเป็นพี่น้องกันอีก ทุกชาติไป



===หลับให้สบายนะพี่ช้างโด่ง สักวันเราคงได้เจอกัน===



Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2550 11:48:10 น. 11 comments
Counter : 700 Pageviews.

 
ซึ้งจังพี่สาว อ่านแล้ว
จะร้องไห้ ไม่เป็นไรเราก็เก็บ
ความรู้สึกดีๆนี้ไว้ก็เหมือนว่าพี่เขา
ก็ยังอยู่ข้างเราเสมอไป


โดย: pang_ao IP: 203.113.20.54 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:46:38 น.  

 
พี่ชายของเธอ..ไม่ได้ไปไหน
พี่ชายของเธอ..ยังอยู่กับเธอตลอดเวลา
เมื่อตะวันทอแสง...
"พี่ชาย"จะเป็นแสงสว่างนำทางให้เธอ
เมื่อตะวันลับไป...ท่ามกลางทะเลดาว
ยังมีสายตาคู่หนึ่งบนฟากฟ้าที่เฝ้ามอง
..มองเธอด้วยความห่วงใย..
ตลอดนิรันดร์กาล.....


โดย: Anakin IP: 203.146.63.187 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:52:01 น.  

 
ขอบใจนะจ๊ะ ซึ้ง


โดย: YING (yoyo_ying99 ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:23:24 น.  

 
อ่าน แล้ว ก็ รู้สึก ซึ้งครับ


โดย: thesaint IP: 203.154.97.254 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:46:28 น.  

 
ความทรงจำสีจางนะน้องมัน


โดย: Anakin IP: 203.146.63.187 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:07:33 น.  

 
เป็นคนนึงที่ได้รู้จักพี่โด่งมานาน ทุกครั้งที่เจอกันก็จะเห็นแต่รอยยิ้ม พี่โด่งจะหางานมาทำตลอด แม้ร่างกายจะค่อยๆทรุดลงก็ตามอยากบอกว่าคิดถึงพี่โด่งเหมือนกันนะคะ


โดย: jab IP: 124.120.16.200 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:08:47 น.  

 
อ่านแล้วซึ้งค่ะ
ดิวจะรักพี่เดี่ยวให้มากขึ้น
เข้มแข็งนะ..พี่เค้าไปสบายแล้วค่ะ


โดย: Noo-Dew (Dewreeya ) วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:35:48 น.  

 
ขอบคุณทุก ment ทุกกำลังใจนะจ๊ะ


โดย: ying IP: 124.121.73.149 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:39:43 น.  

 
เศร้าจังเลยพี่ อ่านแล้วเศร้ามากๆ ขอให้พี่เค้าไปดีนะคะ


โดย: ก้าวเองค่ะ IP: 202.44.135.34 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:45:25 น.  

 
คนเราต้องก้าวต่อไป แม้จะไม่มีใครคนนั้นให้เราคิดถึงอีกตลอดไป เข้าใจมั๊ยครับ คุณกุสุมา


โดย: เอ็ม ซี IP: 203.144.218.140 วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:10:26:27 น.  

 
เสียใจด้วย
แต่ขอเป็นกำลังใจ
ให้สู้กับชีวิตต่อไป
พี่ชายคงดูอยู่ใกล้ๆ
ไม่ห่างไปไหนหรอกน่ะ


โดย: king IP: 124.121.47.208 วันที่: 25 มีนาคม 2550 เวลา:22:14:05 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

yoyo_ying99
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





"ภาษารัก"
เป็นภาษาที่เข้าใจง่ายที่สุด
และเข้าใจยากที่สุดในเวลาเดียวกัน

"Love" is the easiest language
but yet the hardest one.
It depends on
Who you are dealing with.


Google
cursor
Friends' blogs
[Add yoyo_ying99's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.