ไม่เคยรู้สึกโล่งขนาดนี้มาก่อน เราไม่รู้หรอกว่าเราเดินมาไกลขนาดไหนแล้ว รู้เพียงสบายจัง
ทุกวันนี้อยู่กับการเรียนรู้และฝึกทำชีวิตให้เบาและง่ายที่สุด อื่ม!! จริงแล้วชีวิตมันง่ายแค่นี้เอง
ก่อนอื่นเราต้องให้อภัยตัวเองกับความไม่รู้ที่ผ่านมา ยอมรับกับความผิดพลาด คนเราก็ย่อมมีเรื่องคิดและทำผิดพลาดกันบ้างจะด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ดี
หากมันผ่านไปแล้ว...กลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว สิ่งที่ทำได้คือเริ่มใหม่
นำความผิดพลาดนั้นมาเป็นบทเรียน เป็นประสบการณ์ไม่ให้ทำผิดซ้ำ และ
ฝึกให้พลาดน้อยลง น้อยลง จนไม่เหลือเลยยิ่งดี อย่าจมอยู่กับเรื่องนั้น
ให้โอกาสตัวเอง เดินหน้าหาทางออก แก้ไข ปรับปรุง ใครจะมองหรือติดภาพแบบไหน
เขาไม่ผิดที่จะมองและจดจำเราในภาพแบบที่เขาคิด เพราะมันเป็นความคิดของเขา
ส่วนเราทำหน้าที่พัฒนาปรับปรุงตัวให้ดีกว่าเมื่อวาน
เรื่องความไม่รู้ตัวมันเป็นเหมือนความจริงที่ว่าสายตาของคนเรามักมองไม่เห็นจมูกตัวเอง
ถ้าคุณหลุดออกจากวังวลนี้ได้คุณจะได้พบสิ่งดีๆ ที่คาดไม่ถึงมากมาย ทั้งเรื่องของสุขภาพกาย
สุขภาพใจ ความคิดที่สามารถนำไปพัฒนาด้านอื่นๆ ความสำเร็จกับเรื่องเล็กๆ
เราจะสามารถยอมรับกับการโดนปฏิเสธ หรือ โดนติชมได้โดยไม่ต้องทน ใจมันจะยอมรับ
น้อมรับและนำข้อเสียไปปรับปรุงได้ แต่ถ้าเราจับจด น้อยใจ เสียใจ สะเทือนใจ
มันจะทำให้เราเสียหลายสิ่งหลายอย่างไปโดยเฉพาะเสียเวลา
ส่วนเรื่องความโกรธมันเป็นเรื่องธรรมดาอารมณ์มันก็มีกันบ้าง แต่หากเราฝึกปฏิบัติข้อธรรม
เราจะพบว่าความโกรธนั้นจะหายไปอย่างรวดเร็ว เวลาโกรธไม่ควรพูด อดกลั้นให้ได้
เดินไปไหนก็ได้เพ่งความโกรธก่อนก็ได้ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทำบ่อยๆ ซ้ำๆ มันจะดีขึ้น
ถ้าเรามีคำว่าทำไมอยู่บ่อยครั้ง...นั่นหมายความว่า "อัตตา" กำลังพองโต
เราก็ไม่ได้เก่งขนาดสอนใครได้ แค่นำประสบการณ์นั้นมาแบ่งปัน
เผื่อตอนนี้มีใครกำลังโกรธพองลมเป็นอึ่งอ่าง จะทำให้เครียดนอนไม่หลับ
แนะนำให้ลดคำถามแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ 3 ครั้ง และนอนหลับไปก่อน
ส่วนใหญ่เรื่องที่เกิดมันเป็นเรื่องของความไม่รู้ แต่เมื่อรู้แล้วก็ควรที่จะฝึกพิจารณาตัวเอง
ดูความคิด ดูใจที่สั่นยามเกิดเรื่องอะไรกับตัวเองเช่น คำพูดของคนอื่น
เรื่องถูกนินทา หรืออะไรก็ตามแท้จริงแล้วลองคิดให้ดี เรายังเข้าใจผิดคนอื่น
เรายังโกรธพูดไม่ดีกับคนอื่น แล้วเขาจะไม่มีเลยหรอที่จะไม่พูดถึงเราปล่อยไปเถอะ
ถึงเวลาเขาก็ลืมไปพูดเรื่องอื่นแทนแล้ว
เราไม่ควรเก็บเอามาคิดให้รู้สึกเลย พอฝึกรู้ตัวบ่อยๆ เรื่องที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นคือ
เราสามารถอยู่คนเดียวได้ โดยไม่คิดเรื่องอื่นที่ไม่มีประโยชน์ ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีขึ้น
ไม่เพ่งโทษ ถึงมีความโกรธอยู่บ้างแต่มันจะหายไปเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
แต่การคิดเองทำเองบางครั้งอาจผิดพลาดเยอะ การมีครูก็ถือเป็นเรื่องดีเพราะครู
ท่านได้ปฏิบัติไว้ดีแล้ว เมื่อครูสอนหรือบอกอะไรก็อย่าเพิ่งเชื่อ
จนได้ปฏิบัติ จนได้เจอสถานการณ์จริงกับตัวเอง
ลดความอยาก ลดตัวตนสิแล้วจะรู้ว่า
"ชีวิตมันง่ายนิดเดียว เราไปคิดให้มันยากเอง"
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [