พ่ายพรหมลิขิต ตอนที่ 12
12 ธนดลมองลงไปหน้าบ้านเขาย่นคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นรถที่ยกให้ภรรยาใช้แล่นเข้ามาจอดในโรงรถเร็วกว่าเมื่อวานเมื่อวานกลับซะดึกวันนี้กลับกลับแต่หัววันเขาลุกจากโต๊ะทำงานซึ่งมีกองเอกสารกองเต็มโต๊ะเดินออกไปนอกชานหัวคิ้วคนช่างสังเกตย่นเข้าหากันมากกว่าเดิมเมื่อเห็นใบหน้าอ่อนเยาว์บึ้งตึงงอง้ำยิ่งกว่าม้าหมากรุกเขามองตามจากนอกชานจนพลับพลึงเดินเข้าห้องไปถึงได้กลับไปที่โต๊ะทำงานแต่ยังไม่ทันได้ลงมือทำงานต่อแม่บ้านก็เดินเข้ามาพร้อมกับโทรศัพท์บ้านไร้สาย คุณดลคะโทรศัพท์ค่ะ ใคร คุณนายค่ะ ธนดลถอนหายใจแรงก่อนรับโทรศัพท์จากแม่บ้านแล้วพยักหน้าให้ออกไป ครับแม่ ดลหรือลูกเป็นไงบ้าง ชายหนุ่มแค่นยิ้มเป็นไงบ้างของแม่คงอยากรู้ว่าเขาได้เข้าหอกับภรรยาหรือยัง ก็ดีครับได้งาน นี่ผมก็ว่าจะเข้าไปดูสาขาที่เชียงใหม่เหมือนกัน งั้นหรือแล้ว... ถ้าแม่หมายถึงภรรยาของผมละก็ไม่ต้องห่วงไปหรอกครับ ยิ่งนึกถึงผมสั้นซอยของสถาปนิกสาวก็ยิ่งทำให้ขัดใจเธอมีอะไรที่ไม่ใช่สเปคเขาหลายอย่าง ได้ยินแบบนี้แม่ก็ดีใจแม่ยิ่งกลัวแม่นั่นจะยั่วลูก ธนดลไม่ได้ตอบโต้เขายังนิ่งฟังต่อว่าแม่จะมีเรื่องอะไรจะคุยต่อ แม่ได้ยินพ่อบอกว่าที่เชียงใหม่ค่อนข้างมีปัญหาอีกอย่างช่วงนี้ลูกก็ลาพักผ่อนด้วยแม่เลยคิดว่าลูกน่าจะมีเลขาฯซักคน ธนดลรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลในถ้อยคำนั้นแต่ก็เดาไม่ออกว่าแม่จะมาไม้ไหน ผมก็มีเลขาฯอยู่แล้วนี่ครับ เลขาฯของเขาคอยรายงานความเป็นไปอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว อ้อสายฝนนะหรือ แต่สายฝนอยู่กรุงเทพฯจะใช้งานได้สะดวกได้ยังไง ที่นี่ผมไม่ต้องมีเลขาฯก็ได้ครับ อีกอย่างผมมีคุณนพคอยช่วยงานอยู่แล้วแม่ไม่ต้องห่วง ผมรู้นะว่าแม่คิดอะไรอยู่แค่น้อยคนเดียวแม่ยังไม่ไว้ใจอีกหรือครับ ธนดลดักคออย่างรู้ทันมารดาว่ากำลังคิดทำอะไรอยู่กะจะให้เลขาฯมาประจำที่นี่เพื่อดูความเป็นไปของเขากับภรรยานะสิ ไม่ใช่แม่ไม่ไว้ใจเรานะตาดลแต่แม่ไม่ไว้ใจแม่นั่นต่างหาก ยิ่งไม่ต้องห่วงเลยครับคนนี้รับรองเธอไม่เข้าหาผมแน่นอนธนดลยิ้มเยาะ ภรรยาจำยอมอยากหย่ากับเขาใจจะขาดแต่ละวันหากเป็นไปได้หาโอกาสหลบหน้าหลบตาตลอด เอ่อแม่ครับ ผมมีงานต้องทำเอาไว้คุยกันใหม่นะครับแม่ทำใจให้สบายเถอะเสร็จงานผมหย่ากับเธอแน่นอนลูกชายยืนยันหนักแน่นเพื่อตัดบทก่อนที่ภรรยาจะเข้ามาได้ยิน ข่าวในวงสังคมก็เหมือนไฟวูบหนึ่งสว่างไสวเพียงชั่วครู่ก็มอดดับไร้ซึ่งคนสนใจเพียงแค่รอเวลาซักหน่อยเท่านั้นธนดลถอนหายใจ การแต่งงานของเขาก็เช่นกันหนึ่งปีก็คงซา ไม่มีใครสนใจต่อให้มีการหย่าร้างก็คงเป็นขี้ปากสังคมน้อยกว่าการยกเลิกงานแต่งงานชายหนุ่มยืนครุ่นคิดถึงเรื่องงานยกโทรศัพท์ที่อยู่ในมือขึ้นถูปลายคาง อุ๊ย...ขอโทษค่ะ พลับพลึงอุทานเมื่อเดินทะเล่อทะล่าออกมารบกวนคนครุ่นคิดอะไรซักอย่างอยู่ ธนดลเอี้ยวตัวไปมอง ไม่เป็นไรวันนี้ทำไมกลับเร็ว อ๋องานเสร็จเร็วค่ะฉันขอลงไปเดินเล่นข้างล่างก่อนนะ ไปด้วยกันสิผมเองก็อยากพัก พลับพลึงเลิกคิ้ว หรือไม่ได้มีเพื่อนเดินเล่นจะได้ไม่เหงาอีกอย่างเราควรจะทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ ไม่จำเป็นมั้งคะฉันว่าเราอย่ารู้จักกันลึกซึ้งจะดีกว่าเพราะยังไงเราสองคนก็ต้องหย่ากันอยู่แล้ว แต่นั่นมันอีกตั้งหนึ่งปีผมไม่อยากอยู่กับคุณด้วยความอึดอัดใจเนินเขาด้านโน้นสวย ธนดลชวนแล้วเดินผ่านหน้าพลับพลึงไปทำให้หญิงสาวต้องออกตัวเดินตาม บรรยากาศท่ามกลางแสงแดดของบ่ายแก่ๆมีลมหนาวพัดเอื่อยๆพอกลบเกลื่อนความร้อนของแสงแดดยามนี้ได้มากไม่นานเมฆก้อนใหญ่ก็เคลื่อนตัวเข้ามาปิดบังแสงแดดยามบ่ายเสียมิดพลอยทำให้ลมหนาวทำงานได้เต็มที่พลับพลึงที่สวมเพียงเสื้อคลุมตัวบางเธอเปลี่ยนเสื้อคลุมตัวใหม่เมื่อออกจากห้องพักนี่เองถึงตอนนี้ทำให้นึกถึงเสื้อคุลมตัวหนาที่ใส่ขึ้นดอยไปเมื่อเช้าแต่ก็ยังพอทนไหวโดยยกมือสองข้างขึ้นกอดตัวเอง เมื่อคืนผมได้ยินคุณคุยโทรศัพท์ธนดลเปิดประเด็น พลับพลึงเงยหน้าขึ้นมองเสี้ยวหน้าชายหนุ่มซึ่งเดินข้างๆเพื่อตำหนิเพราะเป็นเรื่องที่เสียมารยาทมากที่ทำอย่างนั้นแต่เขาก็แก้ตัว ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังแค่ผ่านไปได้ยินเข้า ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ ผมรอให้คุณถามแต่คุณก็เงียบเหมือนไม่ใส่ใจ ใช่ว่าพลับพลึงไม่ใส่ใจอย่างที่เขาว่าแต่เพราะไม่รู้จะเริ่มต้นคำถามอย่างไรมากกว่า ถ้าฉันถามคุณจะมีคำตอบให้ฉันหรือเปล่าละ ผมบอกได้แค่ว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยเร็วๆนี้ ถ้าเรื่องที่ตกลงกับกิตติจะเรียบร้อยเช่นกัน ถ้าคุณรับปากอย่างนี้ฉันก็เบาใจฉันจะได้ตอบป้าได้อ้อ คุณดล ฉันมีเรื่องอยากจะถามอีกเรื่อง เรื่องอะไร แล้วธนดลก็เดินไปนั่งที่ก้อนหินก้อนใหญ่ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ใกล้ๆลำธารเขาเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่หยุดเดินห่างจากตัวเขาพอสมควร เรื่องพิมพ์ ความผ่อนคลายที่กำลังเกิดขึ้นกับธนดลมลายหายไปโดยพลันเมื่อได้ยินชื่อของหญิงสาวเจ้าปัญหาเขาเมินหน้าหนีอย่างระอาเพราะไม่นึกว่าชื่อนี้จะยังมีผลอะไร พิมพ์พรรณทำไม ฉันอยากรู้ว่าคุณยังอยากจะแต่งงานกับพิมพ์อยู่อีกหรือเปล่า ถามทำไม ฉันก็แค่อยากรู้ งั้นผมก็จะตอบตามจริงไม่ แล้วคุณต้องการแต่งงานกับพิมพ์ทำไมพลับพลึงรู้สึกโกรธธนดลขึ้นมา ทำไมผมต้องบอกคุณเขายังทำหน้าเรียบไม่เดือดร้อนธนดลลุกจากก้อนหินแล้วเดินเข้าไปหาเจ้าของคำถามมากมายไหนคุณบอกว่าเราไม่ควรรู้จักกันมากนักไงล่ะเพราะฉะนั้นเรื่องนี้ก็ถือได้ว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ฉันก็ไม่ได้อยากรู้ซักเท่าไหร่หรอกที่ฉันถามก็เผื่อว่าวันหนึ่งพิมพ์กลับมาแล้วคุณจะทำยังไงกับน้องสาวฉันเท่านั้น ก็ไม่เห็นต้องทำอะไรในเมื่อเรื่องของผมกับพิมพ์พรรณมันจบไปแล้วคำตอบเท่านี้คุณคงจะพอใจแล้วนะ คุณคิดแบบนั้นจริงๆหรือ ธนดลพยักหน้าการแต่งงานระหว่างเขากับพิมพ์พรรณก็ไม่ต่างอะไรกับที่เขาแต่งงานกัพลับพลึงนั่นเพราะเรื่องของ ธุรกิจ พอใจมากเลยล่ะค่ะ พลับพลึงโล่งใจเมื่อรู้อย่างนี้เธอจะได้หาทางพาพิมพ์พรรณกลับมาให้เร็วที่สุด ขอบคุณนะคะที่ไม่โกรธพิมพ์ ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกผมไม่ได้ทำอะไรมาก พลับพลึงยิ้มมองสบตาเขาอย่างลืมตัวดวงตาคู่คมเองก็มองเธอแปลกไปชื่นชม เย้ยเยาะ ในบางวูบก็เหมือนจะอ่อนโยนหรือบางวูบก็ปนเศร้าเหมือนคนมีความในใจผู้ชายคนนี้ช่างมีหลายมุมเสียจริง อากาศเริ่มเย็นแล้วฉันว่าฉันขึ้นบ้านก่อนดีกว่า โดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบตกลงพลับพลึงก็เดินนำหน้าขึ้นบ้านโดยไม่สนใจว่าธนดลจะตามขึ้นมาด้วยหรือไม่และธนดลก็เลือกที่จะอยู่ตรงนั้นต่อเพียงแค่พลับพลึงก้าวเข้าไปในห้องนอนเสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่หัวเตียงก็ดังขึ้นพอดีพลับพลึงเดินไปหยิบและรับสาย ค่ะคุณต้น พลับคุณคาร์เวลคอมเม้นต์กลับมาแล้วนะว่าให้ยึดตามแบบเดิมไม่ต้องแก้ไขอะไรแล้วเขาพอใจมาก แปลกนะก่อนหน้านี้ยังตินั่นตินี่อยู่เลย ฟังอยู่หรือเปล่าพลับตระการเรียกเมื่อปลายสายเงียบไป ค่ะฟังอยู่ค่ะ คงคาดไม่ถึงละสิพี่ดีใจนะ งานจะได้เดินหน้าได้ซะทีเฮ้อ...ตระการแสดงความโล่งอกแล้วพลับจะไปรับแบบเองหรือว่าจะให้คนงานไปรับล่ะตระการเอ่ยถามเมื่อรู้จากลูกน้องสาวว่าได้ทิ้งแบบไว้ให้ลูกค้าที่บ้าน พลับว่าพลับไปรับเองดีกว่า อืมก็ดีนะ จะได้ทำความคุ้นเคยและขอบคุณคุณคาร์เวลด้วย แน่นอนเธอจะต้องทำความรู้จักกับลูกค้าคนนี้แน่นอนหลังจากวางสายจากตระการพลับพลึงก็ออกจากห้องเธอมองไปยังมุมทำงานของธนดลแล้วเบือนหน้าหนีอย่างไม่อยากสนใจแต่แล้วก็ต้องหันกลับไปให้ความสนใจเมื่อมีบุคคลหนึ่งก้าวเข้าไปหาเขา
พลับพลึงนั่งเคาะโต๊ะทำงานซึ่งเธอจัดแจงมุมหนึ่งใกล้ๆระเบียงให้เป็นมุมส่วนตัวเพื่อจะได้ไม่ต้องรบกวนเวลานอนของธนดลซึ่งเขาไม่ชอบเปิดไฟนอนบวกกับเธอเป็นคนนอนดึกจึงอยากมีมุมซักมุมเป็นมุมส่วนตัวเธอนั่งนึกถึงสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่ก็ทำให้รู้สึกกลัวแทนชายหนุ่มไม่นึกว่าคนอย่างธนดลจะมีมุมที่ต้องระแวดระวังแบบนี้ด้วย น้อยจ๊ะพลับพลึงเรียกแม่บ้านไว้เมื่อแม่บ้านเดินผ่านมา คะแม่บ้านตอบรับแล้วเดินเข้ามาหา ฉันถามอะไรหน่อยสิเอ่อ...น้อยรู้จักผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า ผู้ชาย...น้อยนึกคิดแล้วย้อนถามผู้ชายคนไหนคะ ก็คนที่มาหาคุณดลไง ไม่รู้จักหรอกค่ะเวลาคุยเรื่องงานคุณดลไม่ชอบให้ใครแอบฟัง พลับพลึงหน้าเสียเพราะน้ำเสียงและสีหน้าของแม่บ้านนั้นต่อว่าเธอกรายๆว่า 'ไม่ควรยุ่งเรื่องคนอื่น'อยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆพลับพลึงเอ๊ย... งั้นหรือขอบใจนะ พลับพลึงฝืนยิ้มแล้วพยักหน้าให้สาวใช้ไปได้ส่วนตัวเองก็นั่งหน้าร้อนผ่าวๆอยู่ตรงนั้นอย่างเซ็งๆอยู่ดีไม่ว่าดีก็หาเรื่องให้ตัวเองถูกแขวะ น้อยเดินยิ้มสะใจที่ทำให้เจ้านายสาวรู้สึกอายจนหน้าเสียได้น้อยหันกลับไปเบ้ปากเมื่อเดินออกมาห่างพอสมควรยอมรับว่าไม่ชอบหญิงสาวคนนี้เลยเพราะดูอย่างไรก็ไม่เหมาะสมกับเจ้านายหนุ่มหากจะพูดให้ถูกหล่อนได้มอบความภักดีให้หญิงสาวคนหนึ่งไปแล้วและมีความหวังว่าหญิงสาวผู้นั้นจะได้มาเป็นภรรยาของเจ้านายเพราะทั้งอ่อนหวานมีน้ำใจ ใจดีมากมาเมื่อใดจะต้องมีของฝากมาฝากเสมอๆแต่เพียงไม่นานเจ้านายหนุ่มก็เปลี่ยนใจไปคว้าใครก็ไม่รู้ท่าทางกระโดกกระเดกแถมยังชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของชาวบ้านมาเป็นภรรยาหล่อนจึงไม่อาจจะยอมรับหญิงสาวผมสั้นมาเป็นเจ้านายได้ ว่าแต่คุณรวิดาคนสวยหายไปไหนนะ
*********** แหะ แหะ จะพยายามมาลงทุกอาทิตย์ค่ะ
| Create Date : 29 กรกฎาคม 2557 |
| Last Update : 29 กรกฎาคม 2557 8:48:55 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 965 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [