พ่ายพรหมลิขิต ตอนที่ 16
16 ธนดลมองภรรยาชั่วคราวออกจากบ้านโดยมีนายส่วยขับรถไปส่งตามคำสั่งของเขาเขาแอบเห็นเธอยกมือขึ้นลูบหน้าอกบ่อยครั้งดูท่าอาการช้ำในจะยังไม่หายดีเขายกข้อมือขึ้นดูเวลาไม่นานนักชายวัยกลางคนในชุดสูททำงานก็ขับรถเข้ามาจอดแล้วเดินขึ้นบ้านพักมาอย่างคล่องแคล่วในมือมีกระเป๋าเอกสารติดมือมาด้วย ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่มาช้า ชายวัยกลางคนเอ่ยทักทายด้วยท่วงท่านอบน้อมและได้รับการผายมือต้อนรับจากเจ้าของบ้านพร้อมคำเอ่ยทักทายเช่นกัน ไม่ช้าหรอกครับเชิญคุณนพนั่งก่อน ธนดลเปิดประเด็นที่เรียกทนายความมาถึงที่นี่ทันทีที่อีกฝ่ายนั่งลง ผมต้องการให้คุณเร่งคุณกิตติ ทนายนพค้อมศีรษะรับตนเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจพอเข้าใจสถานการณ์ที่แสนอึดอัดของเจ้านายหนุ่ม ผมจะรีบจัดการครับก่อนจะมาพบคุณดลที่นี่ผมก็ได้คุยกับคุณปิติมาบ้างแล้วท่าทางคุณปิติดูแปลกๆ นะครับอาการอึดอัดชอบกลอาจจะเป็นเพราะว่าทางเรายังไม่ได้จัดการเรื่องหนี้สินให้มั้งครับผมอดคิดไม่ได้ว่าคุณปิติจะเล่นลูกไม้นพสันนิษฐาน งั้นหรือยังไงคุณนพก็ช่วยสืบหน่อยแล้วกันว่าเพราะอะไรทำไมคุณปิติถึงได้ทำท่าเหมือนดึงเกม ไม่แน่นะครับบางทีคุณปิติอาจจะไม่อยากให้มีการหย่าเกิดขึ้นนพตั้งข้อสังเกต ไม่หรอกคนที่แต่งงานเป็นแค่หลานพวกเขาคงหาประโยชน์จากเธอได้ไม่มากหรอก คุณดลพูดเหมือนจะเห็นใจเธอขึ้นมา ธนดลเบือนหน้าหนีอยากตอบอยู่หรอกว่า 'ไม่เชิง'ผู้หญิงคนนี้ไม่มีจริตจะกร้านใสซื่อและยอมรับชะตากรรมที่เกิดขึ้นแต่โดยดีในบางครั้งเขาก็ยอมรับว่ารู้สึกสงสารหญิงสาวอยู่ไม่น้อยที่ต้องถูกดึงเข้ามาในเกม เปล่าหรอกคุณนพผมเห็นใจตัวเองมากกว่าคุณคงไม่รู้หรอกว่าการแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักมันอึดอัดแค่ไหน ทนายนพแอบยิ้มเจ้านายหนุ่มคงไม่รู้ว่าอาการทางสีหน้าที่แสดงออกนั้นไม่เหมือนคนกำลังอึดอัดซักนิดมันชักยังไงๆ แล้วสิ ครับ ผมจะรีบจัดการและนี่คือราคาประเมินของที่ดินแปลงนั้นครับผมคิดว่าเราน่าจะกดราคาได้อีกแต่คงต้องรีบจัดการก่อนที่เรื่องตัดถนนเข้าไปยังที่ดินผืนนั้นจะแพร่ออกไป นพยื่นเอกสารอีกฉบับส่งให้แล้วก็ถือโอกาสขอตัวกลับธนดลพยักหน้าส่งแล้วหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดูเขาถอนหายใจ ทำไมถึงได้รู้สึกผิดขึ้นมานะทั้งๆ ที่นี่คือธุรกิจ
พลับพลึงที่เกือบจะว่างงานเมื่อการออกแบบอาคารสำนักงานลุล่วงไปด้วยดีเหลือแค่เซ็นแบบประมาณราคาเท่านั้นก็เรียบร้อยจะว่าว่างงานก็ไม่ถูกนักเพราะจริงๆแล้วเธอยังมีงานอีกชิ้นหนึ่งที่ผลัดลูกค้ามาพอสมควร'แบบบ้านของธนดล'แม้เขาจะไม่เอ่ยถามแต่ก็พอเดาสายตาคู่คมนั้นได้ว่าอยากให้เธอเอ่ยรายงานซักทีวุฒิชัยวิศวกรผู้ดำเนินการต่อยังทำไม่เสร็จจึงเดินออกไปสำรวจตรวจสอบงานของโครงการซึ่งพลับพลึงเองก็มีส่วนอยู่พอสมควรแต่ก็ต้องทำหน้าระอาเมื่อพบกับอาทิตย์เข้าตั้งแต่เกิดเรื่องมีปากเสียงแย่งงานกันครั้งก่อนเธอก็พยายามหลีกเลี่ยงที่จะพบปะพูดคุยกับอาทิตย์มาโดยตลอดแต่วันนี้ดูเหมือนว่าสถาปนิกรุ่นพี่จะตั้งใจเดินเข้ามาหาเรื่อง งานถึงไหนแล้วล่ะ พลับพลึงเลิกคิ้วเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำถามห่วงใยจากสถาปนิกรุ่นพี่ ก็ค่อนข้างเรียบร้อยดีค่ะโชคดีที่เจ้าของงานไม่สั่งแก้ไขอะไรมากนักเธอตอบ เก่งนี่ชักอยากรู้แล้วสิว่าเธอมีดีอะไรถึงได้กล่อมลูกค้าเสียอยู่หมัดไปซะทุกราย อาทิตย์ใช้สายตามองพลับพลึงตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูแคลนสายตาที่ทำให้พลับพลึงคิดในทางลบได้อย่างไม่น่าสงสัยหากให้เดาความคิดของสถาปนิกรุ่นพี่คงไม่พ้นคิดอกุศลว่าเธอเอาตัวเข้าแลกหรือใช้เสน่ห์ยาแฝกยั่วยวน ก็คนมันมีดีนี่คะแต่เรื่องแบบนี้คงจะบอกกล่าวกันยากหน่อยขอตัวก่อนนะคะฉันมีงานต้องทำต่ออีกมาก พลับพลึงไม่รอให้อีกฝ่ายได้มีโอกาสตอบโต้ก็ทิ้งระเบิดไว้แล้วเดินฉับๆจากไป อดยิ้มเยาะไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงหายใจฟึดฟัดดังแว่วๆมาเข้าหู ช่วยไม่ได้อยากแกว่งปากหาเรื่องก่อนทำไมก็แค่พลาดงานไปชิ้นเดียวจะเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรนักหนาหญิงสาวเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของวุฒิชัยอีกครั้งเธอนั่งแหมะอย่างเซ็งๆอาการกระแทกกระทั้นแบบนั้นทำให้คนนั่งทำงานอยู่เงียบๆเงยหน้าขึ้นมอง ไปกินรังแตนที่ไหนมา ชัยน่าจะเดาออกนะ พลับพลึงย้อนด้วยอาการหัวเสียแล้วบุ้ยปากไปที่ประตูสำนักงานชั่วคราวและนั่นก็ทำให้วุฒิชัยพยักหน้าขึ้นลงช้าๆร้องอ๋อ...ยาวๆ เรื่องเดิมๆไม่รู้จะอาฆาตแค้นอะไรนักหนากะอีแค่งานชิ้นเดียวพลับพลึงบ่น ใครว่าแค่งานชิ้นเดียวพลับไม่รู้จริงๆหรือว่าคุณอาทิตย์ตั้งใจจะรับเหมาช่วงอาคารหลังนี้ด้วยเพราะถือว่าได้ออกแบบเองแล้วคิดดูนะว่าถ้าเขาออกแบบเองแล้วส่งต่อให้วิศวกรซึ่งเป็นกลุ่มก้อนของตัวเองงานนี้จะกำไรเท่าไหร่เหนาะๆก็สามล้านอย่างนี้แล้วพลับยังคิดว่าเรื่องเล็กอีกหรือ วุฒิชัยอธิบายเขาถอดแบบและประมาณราคาเองทำไมจะไม่รู้หากเป็นวิศวกรที่ฮั๊วกับอาทิตย์ล่ะก็ค่าประมาณราคาจะสูงกว่าที่เขากำลังทำอยู่เกือบสองเท่า ก็พอรู้แต่จะอะไรนักหนาล่ะชัยคุณอาทิตย์ก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินซักหน่อยนี่พลับพลึงแย้ง ใครว่าล่ะชัยได้ข่าวมาว่าหนี้สินพี่แกน้อยเสียเมื่อไหร่นี่ก็เห็นว่ากำลังมองหาแหล่งเงินกู้อยู่นะไม่รู้ว่าได้หรือยัง อะไรกัน! พลับพลึงทำหน้าไม่เชื่อคนดูดีมีมาดอย่างอาทิตย์นี่นะมีหนี้สินล้นพ้นตัวนี่ถ้าไม่ใช่วุฒิชัยบอกเล่าล่ะก็เธอไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด ถ้าไม่เชื่อก็รอดูต่อไปแล้วกันได้ข่าวว่าพี่แกกำลังจะเอาที่ดินเข้าแบงค์ด้วยนะชัยเคยไปดูที่ของพี่แกเหมือนกันทำเลไม่เท่าไหร่น่าจะกู้ได้ไม่มาก พลับพลึงอึ้งไปพอสมควรกับข่าวใหม่ที่เพิ่งรับรู้และพอจะทำให้เข้าใจสถาปนิกรุ่นพี่มากขึ้นแต่ที่ไม่เข้าใจเลยก็เห็นจะเป็นหนี้สินที่วุฒิชัยบอกเล่ามานี่แหละเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสถาปนิกที่มีรายได้ปีละหลายๆแสนอย่างอาทิตย์จะเป็นหนี้ได้มากมายอย่างนั้น แล้ววันนี้พลับกลับยังไงไม่เห็นเอารถมาสองวันแล้วหรือว่าจะกลับมาใช้รถบริษัท วุฒิชัยเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นสีหน้าระอาของสถาปนิกสาวผมสั้นจนถึงวันนี้วุฒิชัยก็ยังสงสัยว่าพลับพลึงพักที่ไหนทำไมถึงได้เป็นความลับนักแต่ก็ไม่อยากถามเพราะรู้นิสัยหญิงสาวดีรายนี้หากเซ้าซี้มากก็จะตีตัวออกห่างเสียซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่วุฒิชัยกลัวที่สุด คิดว่าจะเอารถบริษัทกลับน่ะ อ้าว แล้วซีอาร์วีล่ะ เฮ้ย...อย่าถามเลยน่า พลับพลึงออกอาการหงุดหงิดเมื่อนึกถึงรถคันเป็นล้านที่เธอขับลงไหล่ทางไม่รู้ค่าซ่อมจะเท่าไหร่ต่อให้มีประกันก็เถอะอย่างไรเสียเธอก็ไม่สบายใจอยู่ดี เอ้อนี่ยังเล่นตะกร้อกันอยู่หรือเปล่าหมู่นี้ไม่ค่อยเห็นเหล่านายช่างเลยนี่พลับพลึงเปลี่ยนเรื่อง อ๋อ พวกพี่ๆเขาไปคุมงานอาคารฝั่งโน้นน่ะกว่าจะกลับก็ค่ำแต่ก็ยังเล่นตะกร้อกันอยู่เหมือนเดิมแหละขาดก็แต่พี่นุที่ต้องรีบกลับบ้าน พลับพลึงอ้าปากก่อนจะพยักหน้าหงึกๆแล้วหัวเราะขำพลอยให้วุฒิชัยขำตามไปด้วยจะไม่ให้ขำได้อย่างไรไหวเพราะนุติวิศวกรอารมณ์ดีจอมขี้หลีคนงานถูกสาวชาวเขาจับเข้าพิธีแต่งงานไปเมื่อเดือนที่แล้วด้วยสาเหตุที่ไปผิดผีกับหล่อน แสดงว่าพี่นุไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วสิ อยู่ได้ไงล่ะแม่สาวชาวเขาเฝ้าเช้าเฝ้าเย็นต้องกลับบ้านตรงเวลาไม่อย่างนั้นอีโต้ได้ลงหัวดูท่าพี่นุจะไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ สมน้ำหน้าอยากเจ้าชู้ดีนักพลับพลึงรำพันอย่างขบขัน แล้ววันนี้พลับต้องรีบกลับหรือเปล่าล่ะ ไม่รีบ ทำไม ถ้างั้นอยู่เล่นตะกร้อด้วยกันก่อนสิเราไม่ได้เล่นตะกร้อด้วยกันนานแล้ว เอาสิ พลับพลึงพยักหน้าแล้วลุกเดินนำหน้าออกไปยังหน้าบ้านพักของตระการซึ่งอยู่ไม่ไกลจากสำนักงานชั่วคราวนักทุกคนที่กำลังเตรียมพร้อมจะลงสนามต่างก็ดีใจที่วันนี้สมาชิกที่หายไปจากสนามตะกร้อหลายสัปดาห์กลับมาร่วมก๊วนอีกครั้ง เมื่อเห็นเหล่าเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ร่วมงานกันมาหลายโปรเจคมารวมกลุ่มเล่นตะกร้อกันอีกครั้งพลับพลึงคนเดิมก็กลับมาเธอแก่นเสี๊ยวเฮฮาแซวคนนั้นคนนี้เหมือนเมื่อเดือนก่อนก่อนที่จะต้องเข้าพิธีแต่งงานทำให้ลืมไปชั่วขณะว่าณ เวลานี้ เธอไม่ใช่นางสาวพลับพลึงเหมือนเมื่อก่อนแล้วพลับพลึงถูกเรียกให้ลงสนามอยู่ทีมเดียวกับวุฒิชัยซึ่งทั้งคู่ค่อนข้างเล่นเข้าขากันได้ดีมาแต่ไหนแต่ไรกับนุติอีกหนึ่งหนุ่มที่เพิ่งสละโสดไปไม่นานแต่วันนี้ตระการลงสนามแทนนุติโดยที่มีสถาปนิกสาวได้รับเกียรติให้เป็นตัวเสิร์ฟแม้ว่าเธอจะเล่นไม่เก่งเท่าผู้ชายแต่ก็สามารถนำพาทุกคนให้สนุกสนานไปได้มากเพราะเสียงต่อว่าต่อขานยามเมื่อถูกแกล้งให้รับลูกยากๆเสียงหัวเราะเต็มสนามตะกร้ออีกครั้งหลังจากขาดหายไปนานหลายสัปดาห์วุฒิชัยเห็นจะยิ้มแก้มปริกว่าใครเพื่อนเมื่อได้มีโอกาสใกล้ชิดหญิงสาวเหมือนเดิมสามารถทำให้ลืมเลือนหมอกบางๆที่กั้นขวางระหว่างเขาและเธอลงไปได้มากวุฒิชัยขอจับมือพลับพลึงและตบที่ไหล่ของเธอเบาๆเมื่อเธอตั้งลูกมาให้เขาจัดการฟาดหลังเท้าจนได้แต้มฝังอยู่บนพื้นที่ของคู่ต่อสู้อย่างสวยงามตระการเองก็เข้ามาร่วมแสดงความดีใจที่ทีมของตนได้แต้มหากใครเห็นภาพหญิงสาวผมสั้นท่วงท่าทะมัดทะแมงแถมยังเล่นกีฬาที่ผู้หญิงน้อยคนนักจะเล่นได้คงจะรู้สึกแปลกพิลึกซึ่งไม่ต่างจากธนดลที่เดินตามเสียงหัวเราะและพูดคุยกันโหวกเหวกได้ยินจนถึงหน้าสำนักงานชั่วคราวเขาตั้งใจมารับพลับพลึงเมื่อสอบถามจากนายส่วยว่าเหตุใดห้าโมงกว่าแล้วถึงยังไม่ไปรับหญิงสาวอีกและได้คำตอบจากคนสวนของเขาว่าพลับพลึงบอกว่าไม่ต้องไปรับเพราะจะเอารถบริษัทกลับเองทำให้เขาต้องขับรถออกมารับด้วยตัวเองด้วยความขุ่นเคืองเพราะเคยคุยกันแล้วว่าเธอต้องใช้รถของที่บ้านเท่านั้นในระหว่างที่รถยังซ่อมไม่เสร็จจะต้องให้นายส่วยคอยรับคอยส่งไปก่อนอีกเรื่องที่นึกห่วงจนต้องมารับด้วยตัวเองก็เห็นจะเป็นอาการช้ำในของเธอยังมีอาการให้เห็นอยู่เป็นระยะยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นเธอลงสนามเล่นตะกร้อยกแข้งขาราวกับผู้ชายก็ไม่ปานอย่างนั้นไม่นึกไม่ฝันว่าจะเห็นสะใภ้ของสุทธิการทำตัวแก่นเสี๊ยวอย่างนี้แต่นั่นยังไม่เท่ากับปล่อยตัวให้เพื่อนร่วมงานโอบไหล่บ้างจับมือบ้างซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังเขา เป็นตระการที่สะกิดเพื่อนร่วมทีมให้ดูชายหนุ่มในชุดสุภาพซึ่งเดินตรงเข้ามายังสนามตะกร้อแต่หน้าตานั้นเหมือนจะไม่รับแขกซักเท่าไหร่วุฒิชัยใช้มือรับตะกร้อเมื่อตระการพยักพเยิดให้ดูผู้มาเยือนพลับพลึงเองก็หันมองตามสายตาของทุกคู่แล้วต้องเบิกตาเมื่อพบว่าบุคคลที่ทุกคนกำลังให้ความสนใจนั้นคือสามีกำมะลอของเธอเอง ใครน่ะพลับรู้จักหรือ เอกพลเอ่ยถามเมื่อเห็นดวงตาคู่คมนั้นจ้องมองที่สถาปนิกสาวไม่วางตาแล้วพลับพลึงยังมีอาการกระอักกระอ่วนเมื่อเห็นชายหนุ่มคนนั้นอีกด้วย อืม รู้จักพลับขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวสิพลับ วุฒิชัยเรียกไว้แต่พลับพลึงก็ไม่ฟังเธอโบกมือลาทุกคนเพราะหากปล่อยให้ธนดลเดินเข้ามาถึงสนามคงไม่ใช่เรื่องดีซักเท่าไหร่ เอ้า ไปซะงั้นแล้วไอ้หมอนั่นใครหว่ารู้หรือเปล่าชัย เอกพลพยายามไขข้อสงสัยของตัวเองทุกคนต่างมองไปที่พลับพลึงและชายหนุ่มนิรนามเป็นตาเดียว รู้จัก วุฒิชัยตอบเพียงเท่านั้นทั้งสนามก็กรูกันเข้ามารุมล้อมยกเว้นตระการที่ยืนปั้นหน้ายากมองเหล่าลูกน้อง
คุณมาที่นี่ทำไมฉันเคยขอร้องคุณแล้วนะว่าอย่ามาที่นี่ พลับพลึงเสียงเข้มตำหนิเพราะการปรากฏตัวของธนดลจะทำให้เธอวางตัวลำบาก ก็มารับคุณไง คนตอบไม่ได้มีสีหน้าวิตกเขายังเดินนำคนหน้าตื่นไปที่รถโดยไม่สนใจคำบ่นพึมพำตลอดทางนั้น ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้อง พอถึงรถก็รีบมุดตัวเข้าไปนั่งประจำที่ธนดลแม้จะโดนบ่นแต่ก็ก้าวขึ้นรถตามไปแถมเขายังยกยิ้มกับอาการหัวเสียนั่น ก็คุณไม่ให้นายส่วยมารับผมก็เลยต้องมารับเองอีกอย่างคงไม่มีใครสงสัยหรอกมั้งเพราะเจ้านายคุณก็รู้นี่ว่าผมเป็นลูกค้าธนดลตอบเสียงเรียบสตาร์ทรถพร้อมออกตัว แล้วมันใช่ธุระของคุณหรือคะคุณไม่ต้องให้เกียรติฉันมากขนาดนี้ก็ได้ฉันก็ตั้งใจจะเอารถบริษัทกลับอยู่แล้ว อ้อรถติดหล่มลงข้างทางครั้งเดียวไม่พอทั้งๆ รู้อยู่แก่ใจว่าฝีมือการขับรถของคุณมันใช้ไม่ได้ขนาดรถสภาพดีๆ ยังสามารถลงข้างทางได้แล้วนับประสาอะไรกับรถสับปะลังเคจะรอดมีหวังได้จ่ายค่าซ่อมบานหรือไม่ก็เป็นศพอยู่ในเหวเข้าซักวัน ธนดลไม่ได้พูดเกินจริงเลยเขาเห็นสภาพรถแต่ละคันที่จอดเรียงรายอยู่ข้างสำนักงานแล้วแต่ละคันคงผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอสมควรเพราะสาเหตุนี้แหละที่ทำให้เขาต้องขับรถมารับภรรยาจำเป็นด้วยตัวเองส่วนหนึ่งเพราะเมื่อเช้าเขายังเห็นเธอแสดงอาการช้ำในให้เห็น อีกอย่างถ้าผมไม่มาก็คงไม่รู้ว่าคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของผมจะทำตัวน่าเกลียดแค่ไหน อะไรนะฉันนี่นะทำตัวน่าเกลียดคุณกำลังต่อว่าฉันอย่างไร้เหตุผล เอี๊ยด! ธนดลเบรครถกะทันหันเมื่ออีกฝ่ายเอี้ยวตัวมาตั้งหน้าต่อว่าเสียงเข้มขุ่นยิ่งเพิ่มความขุ่นเคืองที่เขาพกพามาจากสนามตะกร้อให้มากขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ก็ใช่นะสิคุณทำตัวน่าเกลียดมากมีอย่างที่ไหนเลิกงานแล้วไม่กลับบ้านกลับไปเล่นตะกร้อฉีกแข้งฉีกขาอยู่กับผู้ชายแถมยังจับไม้จับมือโอบไหล่กันอีกแบบนั้นไม่เรียกว่าน่าเกลียดแล้วจะให้ผมเรียกว่าอะไรมิทราบ พลับพลับอ้าปากค้างเพราะไร้ซึ่งคำตอบโต้ที่เขาพูดมานั้นมันเป็นความจริงแต่สิ่งหนึ่งที่เธอเห็นจะนิ่งเฉยอยู่ไม่ได้ก็คือเธอไม่ได้เป็นภรรยาของเขาจริงๆซักหน่อยและก็ตกลงกันแล้วว่าต่างคนก็ยังสามารถใช้ชีวิตเหมือนก่อนแต่งงานได้แล้วกะอีแค่เล่นกีฬากับเพื่อนๆเธอไม่ถือว่าผิดกติกาอะไรแล้วอีกอย่างการโอบไหล่หรือการจับมือกันในสนามก็แค่การแสดงความดีใจในทีมเท่านั้นเรื่องแค่นี้ทำไมจะต้องคิดมากด้วย คุณดล คุณคิดมากเกินไปเราแค่แต่งงานหลอกๆ เองนะอีกอย่าง ฉันก็ทำตัวแบบนี้แต่ไหนแต่ไรที่สำคัญเพื่อนร่วมงานของฉันก็ไม่มีใครรู้ว่าฉันแต่งานกับคุณและอีกไม่นานนี้ฉันก็ต้องหย่ากับคุณแล้ว ธนดลขบกรามกับคำโต้เถียง แต่ก็ยังไม่ใช่ตอนนี้ผมขอสั่งห้ามให้คุณเลิกเล่นตะกร้อตั้งแต่วันนี้ คุณไม่มีสิทธิ์นะคะ! มีสิถ้าตราบใดที่คุณยังใช้นามสกุลสุทธิการผมย่อมมีสิทธิ์ พลับพลึงเม้มปากแน่นตอบโต้ไม่ออกเมื่อเจอเสียงเข้มอย่างนั้น ก็ได้ถ้าแลกกับการที่คุณจะไม่ไปที่ไซด์งานฉันอีก แม้ธนดลจะไม่ชอบใจกับข้อต่อรองซักเท่าไหร่แต่เขาก็ยอมพยักหน้ารับแล้วก็ออกรถต่อคราวนี้ทุกอย่างอยู่ในความเงียบไปตลอดทางเพราะต่างคนก็อยู่ในห้วงความคิดของตัวเองโดยไม่สนใจด้วยว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่จนถึงบ้านต่างฝ่ายก็ยังไม่เอ่ยปากต่อกันสร้างความสงสัยให้กับแม่บ้านน้อยอยู่พอสมควรนับวันหล่อนก็ยิ่งงงกับคู่รักข้าวใหม่ปลามันคู่นี้อย่างไรก็ไม่เหมือนคนเพิ่งแต่งงานกันหลายครั้งที่เก็บเอาเรื่องนี้ไปบอกเล่ากับสามีแต่ก็ถูกสามีดุมาทุกทีว่ายุ่งเรื่องของเจ้านายจนถึงเวลาอาหารเย็นบรรยากาศก็ยังไม่คลายความตรึงเครียดหลังอาหารเย็นเป็นพลับพลึงที่ชิงเข้าห้องก่อนเธอเกือบจะผล็อยหลับประตูห้องนอนถึงได้เปิดออกแอบเงี่ยหูฟังด้วยความระแวดระวังว่าชายหนุ่มจะทำอะไรหัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นทุกวันที่เขาล้มตัวลงนอนข้างๆเขาเข้าห้องมาก็ปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนนิ่งแต่กลับเป็นพลับพลึงเสียอีกที่ไม่สามารถข่มตาหลับได้อาการง่วงงุนหายวับราวกับได้กาแฟขมปี๋ซักสิบแก้ว ยังไม่หลับใช่มั้ย พลับพลับรีบหลับตาเพื่อกลบเกลื่อนเธอนอนตะแคงหันหน้าหนีแท้ๆยังรู้อีกแหนะว่าเธอยังไม่หลับช่างมีหูทิพย์ตาทิพย์เสียจริงแต่ก็ไม่ได้ตอบรับอะไรออกไปจนเขาต้องถามซ้ำอีกครั้ง ผมรู้นะว่าคุณยังไม่หลับคนระแวดระวังอย่างคุณไม่มีทางยอมหลับก่อนผมหรอกถ้ายังไม่หลับลุกมาคุยกันหน่อยสิ ธนดลที่เพิ่งล้มตัวลงนอนลุกขึ้นนั่งเขารอจนหญิงสาวขยับตัวถึงได้ลุกจากเตียงพร้อมกับเปิดไฟที่หัวเตียงในยามแสงไฟสลัวไม่น่าเชื่อว่าเขามองหญิงสาวผมสั้นซึ่งอยู่ในตำแหน่งเมียจำเป็นสวยขึ้นมาได้ธนดลรีบสลัดความรู้สึกนั้นให้ออกไปจากหัวก่อนที่จะฟุ้งซ่านมากไปกว่านี้ มีอะไรคะฉันง่วงแล้วนะพลับพลึงกระแทกเสียงเพื่อให้รู้ว่าเธอไม่พอใจที่ถูกรบกวนยามดึกดื่น ที่คุณบอกว่าเราจะหย่ากันเร็วๆนี้ คุณหมายความว่ายังไง พลับพลึงอ้าปากเหลือกตาไปซ้ายทีขวาทีเพื่อนึกถึงถ้อยคำเหล่านั้นว่าเธอพูดกับเขาตอนไหนก่อนจะพยักหน้าเมื่อนึกออกแต่ที่ไม่เข้าใจก็คือทำไมเขาต้องเก็บเรื่องเล็กๆน้อยๆ นี้มาถามยามดึกแบบนี้ ว่าไง ธนดลถามย้ำ ก็มันจริงนี่คะหนึ่งปีมันช้าที่ไหนล่ะอย่าบอกนะว่าคุณคิดจะเบี้ยวไม่ได้นะคุณ เราสัญญากันแล้ว ทำไมต้องโวยวายผมก็แค่ถาม คุณแน่ใจได้ยังไงว่าจะหย่ากันภายในหนึ่งปี แค่เดาแต่ฉันควรเชื่อลุงกับป้าไม่ใช่เหรอ ธนดลยกยิ้มเขาก็หวังจะเป็นเช่นนั้นเช่นกันแต่เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจของภรรยาเขาก็ยื่นหน้าเข้าไปหาหมายจะแกล้งหยอกให้ตกใจแต่ภรรยากลับไม่ตกใจซักนิดแค่ชักสีหน้าเท่านั้น ออกไปห่างๆก็ได้คุณ ใบหน้าของฉันไม่มีพิรุธอะไรให้คุณค้นหาหรอก พลับพลึงใช้นิ้วชี้จิ้มที่หน้าผากของเขาแล้วดันให้ออกห่างแต่ธนดลกลับจับข้อมือบางนั้นไว้แล้วปัดออก ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดีโกรธ ตกใจหรือขำกับการกระทำแบบนี้ของหญิงสาวไม่เคยมีใครทำกิริยาแบบนี้กับเขามาก่อนอย่าว่าแต่ผู้หญิงเลยแม้แต่เพื่อนสนิทก็ยังไม่เคยมีใครกล้าเอานิ้วมาจิ้มหน้าผากเขาแบบนี้ ปล่อยนะคุณมาจับมือฉันทำไมเนี่ย พลับพลึงพยายามสะบัดมือออกแต่สลัดอย่างไรก็ไม่หลุดแถมยังโดนเขากระชากแขนเข้าหาตัวจนเธอโผเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขาปลายจมูกแทบจะชนกัน คุณจะทำอะไร พลับพลึงเอ่ยถามน้ำเสียงสั่นนี่เป็นครั้งแรกที่หัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอกมันไม่ใช่ความกลัว เธอแน่ใจอย่างนั้น เปล่าทำซักหน่อยก็แค่จะบอกคุณว่าผมไม่ชอบให้ใครมาจิ้มหน้าผาก เสียงนั้นแผ่วเบาราวกระซิบแต่กลับทำให้พลับพลึงขนลุกซู่ไล่ตั้งแต่ท้ายทอยไปตามไขสันหลังเสียงที่แผ่วเบาแต่กลับทรงพลังได้อย่างน่ากลัว บอกดีๆก็ได้ไม่ต้องกระชากมาซะใกล้อย่างนี้หรอก เมื่อตั้งสติได้เธอก็ดึงหน้ากลับแล้วต่อว่าเสียยกใหญ่ ก็แค่กลัวคุณไม่ได้ยิน ได้ยินสิแล้วนี่จะจับมือฉันอีกนานมั้ย พลับพลึงสะบัดหน้าหนีแล้วล้มตัวลงนอนหากแต่สายตานั้นยังคงกังวลอยู่ไม่คลายจนเมื่อธนดลล้มตัวลงนอนตามแล้วหันหน้าไปอีกทางนั่นแหละเธอถึงได้วางใจไม่นานก็หลับไปธนดลมาสะดุ้งตื่นเมื่อผ้าห่มของเขาเคลื่อนออกจากตัวไปด้านข้างเขาเอี้ยวตัวหันมองตามแรงเคลื่อนไหวต้องถอนหายใจเฮือกแล้วลุกขึ้นนั่งเอาอีกแล้วหมอนข้างที่กั้นกลางเตียงก็หล่นลงไปอยู่ปลายเตียงโน่นธนดลเอื้อมมือไปหมายจะปลุกคนหลับสนิทที่ครอบครองผ้าห่มหมดทั้งผืนแต่ก็ต้องหยุดมือไว้เพียงแค่นั้นเมื่อเห็นเธอหลับสนิทธนดลขยับเข้าไปใกล้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้ามานั่งใกล้เธอมากขนาดนี้เป็นจังหวะที่พลับพลึงพลิกตัวนอนหงายพอดีทำให้เขามองเห็นใบหน้าผ่านแสงจันทร์ที่ลอดผ่านมาทางหน้าต่างได้ชัดเจนเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอยากนั่งมองใบหน้าอ่อนเยาว์ของสาวผมสั้นและต้องขยับตัวออกห่างหลายครั้งเมื่อขาแขนของเธอนั้นพาดไปทั่วเตียง แบบนี้เขาจะได้ผ้าคืนได้อย่างไร... ธนดลยิ้มขำอย่างนึกเอ็นดูซึ่งไม่ค่อยมีใครได้เห็นบ่อยนักภรรยาจำเป็นของเขาอายุเท่าไหร่กันนะถึงได้นอนดิ้นเป็นเด็กๆแบบนี้ ดูสิผ้าห่มพันตัวเป็นรังไหมหุ้มตัวเป็นหนอนไปแล้วด้วยความรู้สึกเอ็นดูทำให้อดใจไม่ไหวที่จะโน้มหน้าเข้าไปหาเพื่อมองใบหน้าอ่อนเยาว์นั้นให้ชัดๆจมูกโด่งเล็กบอกถึงความรั้นของหญิงสาวแก้มสองข้างขาวนวลแข่งกับแสงจันทร์ข้างนอกหน้าต่างคิ้วเรียวสวยแม้ไม่ได้รับการดูแลจัดแต่งอย่างผู้หญิงทั่วไปนึกอยากจะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียงแต่ก็กลัวว่าคนที่กำลังหลับสนิทจะตื่นปากบางเริ่มขยับคล้ายพึมพำอะไรบางอย่างยิ่งทำให้น่ามองจนไม่อยากละสายตาปากบางเล็กที่ช่างเจรจาช่างเถียงอยู่ตลอดเวลาทำให้นึกสนุกอยากจะสั่งสอนเสียยิ่งนักเขาค่อยๆโน้มใบหน้าลงไปยังใบหน้าที่นอนเชิดหลับพริ้มอย่างมีความสุขนั้นปลายจมูกค่อยๆแตะที่จมูกโด่งเล็กแล้วเลื่อนไปที่แก้มนวลนั้นอย่างแผ่วเบา กลิ่นหอมไม่ต่างจากดอกไม้ใช่ ดอกพลับพลึงนี่เอง... ธนดลไม่ได้รู้สึกเกินจริงเลยนานมากแล้วที่ไม่ได้รู้สึกหัวใจเต้นโครมครามแบบนี้เขายิ้มพอใจเมื่อยืดใบหน้าขึ้นแล้วคนที่ถูกขโมยหอมแก้มนั้นยังหลับพริ้มไม่รู้สึกตัวแต่แล้วเขาก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรู้สึกว่ารอบๆตัวเริ่มเย็นเยียบถ้าไม่ได้ผ้าห่มคืนมาล่ะก็คงนอนไม่หลับแน่แต่จะทำอย่างไรดีล่ะผ้าห่มพันตัวหญิงสาวแน่นซะขนาดนั้นเขาจึงค่อยๆ จับผ้าห่มแล้วดึงเบาๆแต่มันก็ไม่ได้ผลเพราะนอกจากผ้าห่มจะไม่เลื่อนออกมาจากตัวหญิงสาวแล้วตัวของเธอยังนอนนิ่งไม่ไหวติงอีกนี่ถ้าพลิกตะแคงข้างซักหน่อยก็คงจะดึงผ้าห่มออกได้ง่ายกว่านี้เอาวะ ออกแรงอีกนิด ธนดลคิดในใจแล้วกระชากผ้าห่ม โอ๊ย! ธนดลรีบปล่อยชายผ้าห่มเมื่อได้ยินเสียงร้องครวญของคนที่เพิ่งสะดุ้งตื่นเขาคงจะกระชากผ้าห่มแรงเกินไปเพราะทำให้ตัวพลับพลึงพลิกไปถึงสองรอบแล้วหน้าผากก็โขกเข้ากับผนังพอดิบพอดีจนร้องโอ๊ยขึ้นมาทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา ตายล่ะหว่า!ธนดลอุทานในใจรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำหน้าไม่ถูกไม่นานโคมไฟหัวเตียงอีกฝั่งก็เปิดสว่างขึ้นพลับพลึงยกมือขึ้นลูบหน้าผากพร้อมกับลุกขึ้นนั่งเต็มตัวเธอหันขวับตวัดสายตามองไปที่ชายหนุ่มอย่างโกรธขึ้ง คุณทำบ้าอะไรเนี่ย! ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ อ้อ นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจนะถ้าตั้งใจฉันไม่หัวร้างข้างแตกเลยหรือไง ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ธนดลเสียงอ่อนก็แค่โขกเบาๆ โวยวายปานเจ๊กตื่นไฟไปได้ จะไม่ขนาดนั้นได้ยังไงคุณดูหัวฉันซิปูดเป็นลูกมะนาวหรือเปล่าก็ไม่รู้ พลับพลึงลูบหัวป้อยๆแล้วเลื่อนมือออกเปิดหน้าผากให้ดูธนดลกลั้นขำอย่างเต็มที่เมื่อเห็นรอยแดงๆบริเวณหน้าผากแม้จะยังไม่ได้ปูดเป็นลูกมะนาวดองอย่างที่หญิงสาวว่าแต่ก็คงเจ็บมากพอสมควรดูได้จากรอยแดงที่เห็นชัดเจนมาก หัวเราะอะไรมิทราบถ้าคุณไม่มีเหตุผลเพียงพอที่ผลักฉันจนชนผนังล่ะก็น่าดูพลับพลึงเข่นเขี้ยวพร้อมกับชี้หน้าต่อว่า คุณจะทำอะไรผมล่ะจะผลักผมตกเตียงหรือไง ใช่! ธนดลยิ้มเป็นคืนแรกตั้งแต่แต่งงานกันมาที่เขารู้สึกสนุกและมีความสุขกับการมีภรรยาร่วมเตียง ว่าไง ผลักฉันทำไม ธนดลเบ้ปากแล้วก้มลงมองที่ผ้าห่มซึ่งยังพันอยู่ที่เอวของพลับพลึงขนาดพลิกไปสองรอบผ้าห่มยังออกจากตัวไม่หมดพลับพลึงก้มลงมองตามถึงกับอ้าปากค้างแล้วหลับตาปี๋ค่อยๆหุบปากลงพร้อมกับเบือนหน้าหนีด้วยรู้สึกอาย ผมพยายามจะดึงผ้าห่มคืนแต่คุณเล่นครอบครองไว้แน่นเหลือเกิน แล้วทำไมคุณไม่ปลุกฉันล่ะพลับพลึงเถียงทั้งๆที่ใบหน้าร้อนผ่าวๆ ปลุกคนหลับมันบาปนะคุณธนดลแก้ตัว เขาแอบยิ้มเมื่ออีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเสียด้วยว่าถูกเขาขโมยหอมแก้มด้วย ฮึแล้วแกล้งพลิกให้กลิ้งไปชนผนังไม่บาปเลยนะพลับพลึงย้อนอย่างน่าโมโห ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณเจ็บผมขอโทษแล้วกันเอาเป็นว่าคราวหน้าผมจะปลุกคุณก็แล้วกันไหนมาดูซิ คงเจ็บมากเดี๋ยวผมไปเอายามาทาให้" ไม่ต้องไม่ต้องมายุ่งเลย ไม่ยุ่งได้ไงนั่น เริ่มบวมปูดแล้วขืนทิ้งไว้อย่างนั้นพรุ่งนี้คุณต้องมีลูกมะนาวอยู่บนหน้าผากแน่ พลับพลึงทำหน้างอเพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงออกไปไหนไม่ได้แน่ รอเดี๋ยวนะ คราวนี้พลับพลึงไม่แย้งเธอนั่งเอามือลูบหน้าผากโนๆนั้นป้อยๆเพื่อรอธนดลไปหยิบยาไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมยาหม่องพลับพลึงขอยามาทาเองแต่ก็ถูกปฏิเสธเขาช่วยทายาให้เธออย่างเบามือจนคนที่นั่งยื่นหน้าให้เขาทายาอยู่นั้นเกิดอาการร้อนผ่าวๆไม่หยุดจนต้องแอบกลืนน้ำลายไปหลายที เป็นอะไร ปวดหรือธนดลเอ่ยถามขณะที่ยังป้ายยาให้ทั่วบริเวณรอยแดง เปล่า ฉันว่าพอแล้วมั้ง ธนดลก้มลงมองแล้วอดที่จะอมยิ้มไม่ได้ เขินหรือไง เปล่าซักหน่อยฉันจะเขินทำไม ไม่เห็นมีอะไรน่าเขินน่าอายมากกว่า งั้นหรือถ้างั้นคุณคงร้อน พลับพลึงรีบยกมือขึ้นกุมแก้มทั้งสองข้าง ก็ร้อนสิคนลองมาทายาหม่องดูมั้ยล่ะคนกำลังเขินค้อนให้ งั้นหรือธนดลยิ้มมากขึ้น เขาเก็บยาเมื่อทาเสร็จนอนเถอะ ก็ปิดไฟสิ ฮึ? ธนดลครางในลำคอเป็นคำถามเธอให้เขาปิดไฟทั้งๆที่โคมไฟที่เปิดสว่างอยู่นั้นเป็นโคมไฟฝั่งของเธอแล้วจะให้เขาเอื้อมมือไปปิดนี่นะเขาเลิกคิ้วเป็นคำถามอีกครั้งและนั่นก็ทำให้พลับพลึงนึกได้จึงรีบเอื้อมมือไปปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนห่มผ้าอย่างรวดเร็วไม่ถึงเสี้ยววินาทีเธอก็เด้งตัวลุกขึ้นมาแล้วขยับผ้าห่มแบ่งให้เพื่อนร่วมเตียงแล้วยืดตัวลงไปหยิบหมอนข้างที่หล่นลงไปอยู่ปลายเตียงขึ้นมาวางกั้นแบ่งพื้นที่เช่นเดิม นอนสิคุณไม่ง่วงหรือไง พลับพลึงเสียงเขียวเมื่อเสียงหัวเราะนั้นทำให้ใบหน้าที่ร้อนผ่าวๆอยู่แล้วยิ่งร้อนมากขึ้นไปอีกธนดลล้มตัวลงนอนดูท่าวันนี้เขาคงจะหลับฝันดีเพราะไม่ได้หัวเราะอย่างมีความสุขแบบนี้นานมาก
| Create Date : 21 ตุลาคม 2557 |
| Last Update : 21 ตุลาคม 2557 9:16:20 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1137 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [