หวัง สวัสดีค่ะ ทุกคน กลับมาเยือนครั้งนี้ด้วยความเปล่าเปลี่ยวจากการอยู่แต่บ้าน ไม่ออกไปไหนอย่างที่ทุกคนก็คงเป็นกันอยู่  เก็บตัวอยู่กับบ้านก็ได้วันที่ 4 แล้ว นึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังมีบล็อกอยู่นี่นา… เปิดมาล่าสุด หัวข้อที่เขียนคือ “สวัสดีเบญจเพส” เออ เนอะ… ผ่านไปสามปี ในการใช้ชีวิต ช้าบ้าง เร็วบ้าง ตามจังหวะเวลา และสถานการณ์ แต่อย่างน้อย ก็รู้สึกโตขึ้น รับผิดชอบชีวิตตนเอง และคนรอบข้างได้มากขึ้น  สิ่งที่ได้เรียนรู้อีdอย่างหนึ่งก็คือ การ“ แคร์สังคมน้อยลงกว่าสมัยวัยรุ่น และใส่ใจคนใกล้ตัวมากขึ้น”   แคร์สังคมน้อยลงในที่นี้ ไม่ได้หมายถึง ปล่อยปละละเลย ความรู้สึกของคนหรือกลุ่มคนที่เราต้องปฎิสัมพันธ์ด้วย แต่หมายถึง ละทิ้งอารมณ์คิดมาก เศร้าหมอง ในคำพูด สถานการณ์ที่ต้องปะทะ ไม่ว่าจะอยู่ในบทบาทไหน เพื่อน/เพื่อนร่วมงาน หัวหน้า กลุ่มคนที่เราต้องดีลด้วย แค่คิดว่าเราทำหน้าที่ให้ดีที่สุด และต้องไม่เดือดร้อนใคร ….. แค่นั้นก็พอ   สิ่งที่เราอยากถ่ายทอดในวันนี้คือ ประเด็นความหวัง ทุกคนมีความหวังในตัวตน และความคาดหวังจากบุคคลอื่น ทำอย่างไรให้ความหวัง หรือเรามองมันอีกแง่ในเชิงอุดมคติ คือความฝัน และอีกสิ่งคือความคาดหวังนั้น (ซึ่งบางครั้งก็ย้อนแย้ง และซับซ้อนกับความเป็นจริง)  ให้เดินคู่กันได้ อย่างที่ผู้กระทำเองไม่เหนื่อยล้า หรือท้อถอยไปเสียก่อน……………. ความหวังในการใช้ชีวิต เราแบ่งมองเป็น 3 part คือ อดีต – ปัจจุบัน และ อนาคต ____________________________________________________________ 1. อดีต กับภาพทรงจำ การบันทึก เมมโมรี่             อดีต - ยากที่จะลบเลือน บางเรื่องก็ฝังลึกลงในเบื้องก้นของจิตใจ ทับถมกันอยู่เหมือนใบไม้แห้ง … เตรียมตัวสลายกลายเป็นปุ๋ยชั้นดี  ทำไมเราไม่ลองนำปุ๋ยชั้นดีเหล่านั้น มาปลูกต้นไม้ขึ้นมาใหม่ละ ? เลือกที่จะเก็บบางเรื่อง บันทึกไว้เป็น “เมมโมรี่” สร้างความทรงจำใหม่ โดยเอาเมมโมรี่มาย้อนดูบ้าง เพื่อเป็นบทเรียนสำคัญในการดำเนินชีวิตต่อไป…. _____________________________ 2. ปัจจุบัน กับการรู้จักตัวเอง              ปัจจุบัน – โลกหมุนไปทุกวันเนอะ นาฬิกาก็ไม่เคยหยุดเดิน หรือเดินถอยหลังเลย เราไม่สามารถยืมที่ย้อนเวลาจากเฮอร์ไมโอนี่ได้ สติ…เท่านั้นคือกลไกสำคัญในการไขลานอย่างมีคุณภาพ เป็นสุขในปัจจุบัน ดีใจด้วย เป็นทุกข์… จมได้ แล้วเดินต่อ เป็นไงล่ะ รู้จักตัวเองขึ้นเยอะเลย….     _________________________ 3.อนาคต กับดินแดนแห่งความลี้ลับ           อนาคต - ยากหยั่งรู้ มองอนาคตให้เป็นเพียงเป้าหมายแห่งการเดินทางเท่านั้น แน่นอนว่าหากเราได้หว่านพืชสิ่งใด ย่อมได้รับผลสิ่งนั้น      “ เมื่อไรที่ฉันกังวล นั่นเป็นเพราะฉันกำลังมีชีวิตอยู่ในอนาคต เมื่อไรที่ฉันหดหู่ นั่นเป็นเพราะฉันกำลังเอาชีวิตไปจมอยู่ในอดีต”   ________________________________________________ " ดูแลรักษาตัว กันนะคะทุกคน "  ᴮᴱˢᵀ ᵂᴵˢᴴᴱˢ ᶠᴿᴼᴹ ᴹᴼᴷᴱᴬᵂ   Create Date : 27 มีนาคม 2563 6 comments Last Update : 28 มีนาคม 2563 13:49:34 น. Counter : 1933 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณTui Laksi, คุณผีเสื้อยิปซี

ยินดีมากที่คุณแวะไปทักทายนะคะ อดีต - ยากที่จะลบเลือน บางเรื่องก็ฝังลึกลงในเบื้องก้นของจิตใจ ทับถมกันอยู่เหมือนใบไม้แห้ง เตรียมตัวสลายกลายเป็นปุ๋ยชั้นดี ทำไมเราไม่ลองนำปุ๋ยชั้นดีเหล่านั้น มาปลูกต้นไม้ขึ้นมาใหม่ละ ? ถ้าใครมีอดีตที่ทำร้ายจิตใจมาก น่าจะได้อ่านข้อความนี้ เพราะอดีตก็คือ บทเรียนชั้นดีที่สุดที่เราน่าจะใช้ประโยชน์ได้ ชอบบล็อกนี้จัง ทุกภาพคลาสสิกมากเลยค่ะ หวังว่าเราจะได้คุยกันอีกนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 28 มีนาคม 2563 14:10:41 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อกค่ะ "แคร์สังคมน้อยลงและใส่ใจคนใกล้ตัวมากขึ้น" ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุขนะคะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 29 มีนาคม 2563 10:00:35 น.

สวัสดีค่ะ ดีใจที่ได้กลับมาเขียนบล็อกใหม่นะคะ ขอบคุณที่แวะเยี่ยมทักทายกันคร้า ดีมากๆเลยค่ะ ที่ใช้ 3 ข้อนี้ในการใช้ชีวิต เป็นกำลังใจให้อีกคนหนึ่งด้วยค่ะ   โดย: Tui Laksi 30 มีนาคม 2563 19:06:25 น.

ขอบคุณมากๆนะคะที่แวะไปเที่ยวที่บล็อก   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 31 มีนาคม 2563 11:27:04 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย เราเองก็ไม่ได้เข้าบล๊อกนานเลย หลบโควิดอยู่ เอ๊ะ!!เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย ฮ่าาา ภาพสวย คำงาม... "เราไม่สามารถยืมที่ย้อนเวลาจากเฮอร์ไมโอนี่ได้" แต่สถานการณ์ของตัวเราเองตอนนี้ คือเป็นช่วงที่เวลาหยุดเดินอ่าาา ฮือออออ เค้าว่ากันว่าพออายุเยอะขึ้น เวลาจะเดินช้าลงกว่าตอนวัยรุ่นหนุ่มสาวอ่ะนะ ท่าจะจริง อิอิ ขอบคุณที่แวะไปทักทาย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ   โดย: ผีเสื้อยิปซี 9 มิถุนายน 2563 21:26:10 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 15 พฤศจิกายน 2563 8:54:07 น.