บล็อคนี้เป็นบล็อคแรกเลยที่เขียนตอนอยู่ไทย (แหงล่ะ ก็เพิ่งจะมาบ้าอัพบล็อคก็หลังจากซื้อกล้องนี่เองหนิ) อีกไม่กี่วันก็ต้องกลับญี่ปุ่นซะแล้ว ใจนึงก็อดใจหายไม่ได้จะต้องกลับไปอยู่คนเดียวอีกแล้วครอบครัวก็ไม่อยู่คุณแฟนก็ไม่อยู่ แต่อีกใจนึงก็ดีใจว่าเย้ได้กลับไปลดน้ำหนักเสียที อยู่ไทยไม่ถึงสองอาทิตย์เนี่ยโดนคุณพ่อพาไปกินร้านโปรดโน่นนี่ไม่เว้นแต่ละวัน แถมไปไหนมาไหนก็นั่งรถ ผลของการกินมากขึ้นเดินน้อยลงก็คือน้ำหนักตัวที่เพิ่มมาโดยปริยาย 1.5 kg แล้วเนี่ยเล่นเอาตอนนี้กินข้าวไม่ค่อยลงเลย (โชคดีว่าจากสถิติกลับไทยหนก่อนๆบอกไว้ชัดว่ากลับไปญี่ปุ่นแล้วไม่เกินหนึ่งเดือน น้ำหนักจะลดกลับเท่าเดิมแน่นอน 555)

จริงๆถึงกลับไทยก็ไม่ได้ว่างนะเนี่ยหอบงานจากญี่ปุ่นมาทำด้วยเหมือนกัน แต่ตอนนี้เกิดอาการขี้เกียจ นั่งเฝ้าร้าน(ของที่บ้าน)แล้วเซ็งๆเลยเอารูปที่ถ่ายตอนช่วงอยู่ไทยนี่มาเขียนบล็อคสักหน่อยแก้เบื่อ

หนนี้มาถึงสุวรรณภูมิคืนวันที่ 13 กุมภา (นั่งไฟลท์เดียวกับป้าซิ่งด้วย แอบจำได้จากรูปมีตติ้งในห้อง @Japan ^^) ตั้งแต่ใช้สนามบินนี้มาไม่เคยพบเคยเห็นคนมากมายมหาศาลขนาดนี้มาก่อน ตรง immigration ทุกแถวทั้งแถวพาสปอร์ตไทยและต่างชาติเต็มแน่นเอี๊ยดหมด ยังงงอยู่ว่าเค้ามาฉลองตรุษจีนกับวาเลนไทน์ที่ไทยกันหรือยังไงนะ(ต่างชาติที่เห็นเป็นฝรั่งผมทองก็เยอะ)

ยังไงก็แล้วแต่กว่าจะรอกระเป๋าอะไรเสร็จ กลับถึงบ้านก็นอนสลบเหมือดไปเลย เดินทางนี่เหนื๊อยเหนื่อย แต่ยังไม่ทันจะได้นอนชาร์จแบตให้เต็มที่ วันรุ่งขึ้นก็มีอันต้องตื่นมาโบ๊ะหน้าแต่งตัวแต่เช้าเพื่อไปปฏิบัติภารกิจเดินสายซะแล้ว ก็ 14 กุมภาปีนี้น่ะเป็นทั้งวาเลนไทน์ทั้งตรุษจีนนี่นะ ก็ต้องไปเจอคุณแฟน(ไม่ไปเดี๋ยวเค้าจะงอนเอา >.< ) แล้วก็ต้องไปกินข้าวรวมญาติอีก(เป็นธรรมเนียมของที่บ้านที่เป็นคนจีน ว่าทุกตรุษจีนจะต้องมากินข้าวรวมญาติกัน ทำอย่างนี้มาทุกปีๆตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ดีเลย)

ว่าแล้วก็ขอเริ่มที่วาเลนไทน์ก่อน สามปีที่ผ่านมาอยู่ญี่ปุ่น คุณแฟนก็ชอบให้เป็นตุ๊กตุ่นตุ๊กตาจนเราเองก็ลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าแฟนเราเค้าชอบหอบดอกไม้ช่อใหญ่เบิ้มมาให้ในวันวาเลนไทน์(ถ้าอยู่ที่ไทย) มาปีนี้เลยได้ระลึกความหลังสมัยปีแรกๆที่คบกันเลย ยืนรอเค้าอยู่เห็นเดินหน้าแป๊ะยิ้มหอบดอกไม้สีชมพูช่อเบ้อเริ่มเด่นมาแต่ไกลเชียว ช่อใหญ่มากๆแพงแหงๆเลย ดอกไม้สดก็สวยและหอมดีแต่ก็แอบเสียดายนิดๆนะว่าอยู่ได้ไม่กี่วันก็เหี่ยว จะเหลือสวยๆให้เห็นก็แต่ในภาพที่ระลึกอย่างนี้เท่านั้นเอง


ส่วนเรานั้นให้คุณแฟนเป็นเจ้าตัวนี้ น่ารักม๊ากมากกกกกกก เป็นตุ๊กตา Limited ซื้อมาจากฮอกไกโดเรียกว่า だんぱ DanPa หรือก็คือตัว inverse panda นั่นเอง (สังเกตว่าชื่อมันคือเอาคำว่า panda มาเรียงใหม่ และสีดำกับขาวก็จะสลับกันกับแพนด้าจริงๆ) จริงๆก็ตุ๊กตาเยอะแล้วนะแต่เห็นเจ้าตัวกลมๆอ้วนๆนี้แล้วแบบว่าอดใจไม่ไหวจริงๆ ตัดใจไม่ได้ ซื้อมาจนได้สิน่า เป็นความโรคจิตส่วนตัวว่าชอบอะไรนิ่มๆตัวอ้วนๆกลมๆแขนขาป้อมๆแบบนี้ ในรูปนี้คือคุณแฟนนั่นเองกำลังเล่นกะเจ้าแพนด้าแล้วเราแอบถ่ายมาได้พอดี かわいいぃぃぃぃ


อย่างที่ว่าดอกไม้สดจะเก็บเป็นที่ระลึกได้ดีที่สุดก็คือรูปถ่ายนี่เอง กลับบ้านมาก็รีบจับมาถ่ายรูปก่อนเลย ช่อนี้เด่นสุด(และน่าจะแพงสุดด้วย)น่าจะเป็นลิลลี่ชมพูดอกนี้ (จำได้ว่าปีแรกที่คบกัน คุณแฟนให้ลิลลี่ขาวกับกุหลาบขาวนะเนี่ย)


คาดว่าลิลลี่คงจะแพงกว่าเลยมีแค่ดอกเดียว ที่เหลือจะเป็นกุหลาบชมพูสามสี่ดอกแซมอยู่ในช่อ


กุหลาบขาวก็มีอยู่สองดอกแต่ถูกจัดไว้แบบแอบๆหน่อยนึงเห็นไม่ค่อยชัด ดอกก็ยังตูมๆอยู่เลย จนตอนนี้เหี่ยวไปหมดแล้วก็ยังไม่เห็นดอกขาวมันบานสักที เหี่ยวไปทั้งตูมๆซะงั้น


เรื่องเล่าของวันวาเลนไทน์ปีนี้ก็มีแค่นี้เอง ที่เหลือก็นั่งคุยกับคุณแฟนประสาคนไม่เจอกันมาหลายเดือน ว่าก็ว่าเถอะนะทำไมเราถ่ายรูปดอกไม้ไม่ค่อยสวยเลยนะเนี่ย ถ้าต้องถ่ายอะไรอย่างนี้บ่อยๆนี่มีสิทธิเสร็จเลนส์ macro ได้ในเร็ววัน (ยังดีว่าอยู่ญี่ปุ่นไม่มีใครให้ดอกไม้อย่างนี้)

ต่อกันที่เรื่องเล่าของวันเดียวกันแต่ต่างเทศกาล มาที่งานตรุษจีนกันบ้าง สามปีที่อยู่ญี่ปุ่นไม่เคยกลับไทยมาตรงช่วงเทศกาลตรุษจีนเลยญาติๆนี่แทบจะลืมหน้าเราไปกันหมดแล้ว ปีนี้กลับมาทันพอดิบพอดีเลยได้ซองแดงมาโดยปริยาย ปีเสือก็ต้องซองรูปเสือแบบนี้ (จริงๆก็ยังสงสัยอยู่ว่าเราจะได้รับแต๊ะเอียไปถึงอายุเท่าไหร่ล่ะเนี่ย ตอนนี้ก็ว่าอายุไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ แค่ยังไม่ทำงานเท่านั้นเอง)


ทุกปีซองแต๊ะเอียก็เป็นซองรูปสัตว์ประจำปีต่างๆหรือไม่ก็ซองแดงๆของธนาคารต่างๆ แต่ปีนี้ได้ยินว่าคุณพ่อไปช้อปที่เยาวราชแล้วไปปิ๊งถุงน่ารักๆนี้มาเลยเอามาเปลี่ยนบรรยากาศให้ลูกๆซะหน่อย แหม ดูดีขึ้นเป็นกองเลยค่าาาาาาาา ถุงนี้คุณพ่อใส่แต๊ะเอียให้ลูกสาว


แบบนี้เก๋ตรงที่มีรูดผูกเป็นโบว์เล็กๆสองข้าง ดูเผินๆเหมือนอาหมวยผูกแกละสองข้างเลยหนิ


ส่วนคุณแม่นั้นก็ไม่น้อยหน้าเปลี่ยนถุงใส่แต๊ะเอียเหมือนกัน (จริงๆคือคุณพ่อซื้อมาเผื่อนั่นเอง)


แบบนี้ก็สำหรับลูกสาวเช่นเคย เพราะถุงทำเป็นกระโปรงระบาย น่ารักๆ


ของที่อยู่ในซองนั้นเป็นความลับระดับชาติไม่สามารถเปิดเผยได้ ณ ที่นี้ เผอิญกลับมาไม่ทันวันไหว้ก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปเป็ดรูปไก่มาลง กลับบ้านมาเป็ดไก่ก็ถูกจำหน่ายจ่ายแจกไปหมดเรียบวุธ แถมภาพนี้เป็นบรรยากาศจากลานที่สยามพารากอน ประดับเป็นซุ้มโคมแดงสวยดี ตอนวันตรุษจีนโคมจะเปิดไฟทุกอันเจอคนไปถ่ายพอร์ตเทรตกันเพียบเลย เสียดายว่าวันนั้นไม่ได้เอากล้องไป เอาไปอีกทีเค้าก็ไม่เปิดไฟซะแล้วเลยได้มาแค่นี้เอง


ปีใหม่ปีนี้ก็ขอให้ร้านเราลูกค้าเยอะๆๆๆๆๆ สาธุ๊ (ภาพนี้ถ่ายจากที่ร้าน ได้ยินว่าน้องสาวไปซื้อมาประดับร้าน อ่านไม่ออกเลยว่าเขียนอะไรแต่น่าจะเป็นความหมายดีๆสำหรับตรุษจีนล่ะนะ พอใช้ได้แหล่ะ)


บล็อคอู้ที่ไทยจบลงแค่นี้ หาสาระอะไรไม่ได้อีกเช่นเคย ภาพปิดท้ายนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับบล็อคเลยแค่อยากลงเฉยๆ เจ้าตัวอุ่นใจของ AIS แบบว่ามันกลมๆแขนขาแกว่งๆเหมือนลูกตุ้มดี ที่บ้านมีอยู่ตั้งห้าหกตัวแน่ะ กลับมาหนนี้ยังตกใจว่าทำไมเยอะจัง(เมื่อครึ่งปีก่อนยังเห็นมีแค่ตัวเดียวเองนั่งแปะอยู่ที่เก้าอี้ในร้าน) แต่เผอิญว่าตัวมันไม่เป็นขนๆนุ่มนิ่มเลยยังไม่ปิ๊งเท่าที่ควร


-----------------------------------------------------------------------

ภาพในบล็อคนี้ทั้งหมดถ่ายด้วย Canon EOS Kiss X3 เลนส์ EF 50mm F1.4 USM คร็อป/ปรับแสง/ย่อUSM ด้วย Photoshop งานนี้เลนส์ตัวเดียวถ่ายทุกอย่าง ตอนถ่ายวิวกลางคืนหรือถ่ายมาโครอะไรนี่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่แต่ก็พอกล้อมแกล้มไปได้ เลนส์นี้ถ่ายพอร์ตเทรตสวยจริงๆคุณแฟน(ผู้ไม่สนใจใดๆเกี่ยวกับการถ่ายรูป แถมก่อนนี้ก็ไม่สนับสนุนให้เราเล่น DSLR อีกต่างหาก)คอนเฟิร์มมาแล้ว พอเค้าเห็นรูปเค้าที่เราลองถ่ายให้วันถัดมารีบแต่งตัวมาอย่างดี มานั่งแอ็คท่าให้เราถ่ายรูปให้กลับไปเลือกแล้วถูกใจใหญ่


>> คลิกเพื่อดูรายการบล็อคอัพใหม่ทั้งหมด

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 10 เมษายน 2553 22:05:09 น.		1 comments
Counter : 2482 Pageviews.
Share Tweet