เมื่อค่ำวันที่ ๓๑ มกราคมที่ผ่านมามดเล็ก ส่งรูปมาให้ ๑รูปหัวใจเต้นตึกตักตึกตักทันทีที่ได้เห็นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้มีโอกาสเห็นหน้าปกหนังสือ"โตเกียวจิน ความสุขรายวันของคนคลานช้า"มดเล็กบอกว่า "เจอที่ร้านนายอินทร์"มดเล็กเป็นคนแรกในหมู่คนรู้จักของฉันที่ได้เห็นหนังสือก่อนใครขอบคุณมดเล็กมากนะจ๊ะผ่านมาอีกหนึ่งวันฉันได้รับเมลจากบก.คุณต๋ง รวิทัต บุณยเกียรติพร้อมทั้งไฟล์ภาพหน้าปกหนังสือที่ว่านี้..หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ฉันเขียนเองน่ะค่ะกล่าวคือ..ฉันส่งงานไปที่นายอินทร์อะวอร์ดปี ๒๕๕๓ ในสาขาสารคดีและเป็น ๑ ใน ๕ เรื่องที่ได้รับคัดเลือกเข้ารอบสุดท้าย(ผลงานที่ได้รับรางวัลยอดเยี่ยมนั้นคือเรื่อง"ไปเป็นเจ้าชาย...ในแคว้นศัตรู " ของ คุณคามิน คมนีย์ค่ะ)เรื่องที่ฉันส่งประกวดไม่ได้รับรางวัลแต่ทางอัมรินทร์ให้โอกาสกับฉันนำมาพิมพ์เป็นหนังสือและออกวางจำหน่ายเมื่อปลายเดือนมกราคมที่ผ่านมานั่นเองเนื่องจากอยู่ไกลบ้านฉันจึงไม่ได้เห็นหนังสือทันทีจนกระทั่งเมื่อวันที่ ๙ ที่ผ่านมาหนังสือเดินทางมาถึงมือเรียบร้อยแล้ว..ตั้งแต่หนังสือออกวางแผงเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่รู้จักกันช่วยอุดหนุนซื้อหนังสือและทยอยกันส่งรูปภาพต่าง ๆ มาให้ดูให้ชื่นใจไม่เว้นแต่ละวันมีทั้งความเห็นหลังจากอ่านจบ..ดีใจจังขอบคุณทุกท่านมาก ๆ ค่ะรูปเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่ถ่ายส่งมาให้รูปล่างสุด เป็นของ" คุณถ่านหินจำศีลซึ่งช่วยอุดหนุนหนังสือเช่นกัน ขอบคุณมากค่ะ(อนึ่ง ภาพนี้มีภาพปลอมแอบแฝงอยู่สองภาพเพื่อสร้างความเร้าใจไม่ได้มีเจตนาร้ายแอบแฝงค่ะ :D) มีใครกันบ้างคุ้น ๆ หน้ากันบ้างไหม?:Dขอบคุณมากค่ะ...พี่โดม (โดม วุฒิชัย) เขียนถึง "โตเกียวจิน" ไว้ที่facebookของพี่โดมค่ะสนใจอ่านเชิญคลิกได้-->ที่นี่ค่ะดีใจมาก ขอบคุณพี่โดมมากค่ะฉันฟุ่มเฟือยความฝันฝันของฉันจึงยังมีหลงเหลือมากมายฝันต่อไปจะเป็นฝันอันไหน........ขอบคุณทุกท่านที่เกี่ยวข้องทั้งในด้านการงานและด้านจิตใจค่ะเพราะทุกท่าน ฉันจึงมีวันนี้ขอบคุณคุณต๋งที่อดทนช่วยเหลือแก้ไขสิ่งต่าง ๆ ให้สมบูรณ์ขอบคุณฝ่ายศิลปกรรมของสำนักพิมพ์ที่จัดรูปเล่มทำ artwork ออกมาได้น่ารักสดใสมากและขอบคุณเพื่อน ๆที่อ่านจบถึงบรรทัดนี้รวมทั้งเพื่อน ๆ ที่อยากจะซื้อเก็บไว้อ่านเล่นด้วยค่ะ :Pขอบคุณมากค่ะบล็อกของมดเล็ก nanidaบล็อกของแป๊ะ ถ่านหินจำศีลบล็อกนู๋ธี Neilnuch_Tบล็อกพี่เกี๊ยม ตาอ้วนชวนคุยบล็อกคุณเบบูญ่าบล็อก ขอบคุณ..ขอบคุณ..และขอบคุณ
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงหัวโตคนนึง....เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับทุกเช้าที่ตื่นมาพบว่าตัวเองยังมีลมหายใจ